Ποιόν "Μπετόβεν" προτιμάτε...???

Είναι καλή η ιδέα του νήματος, συνάμα όμως νιώθω χαριτωμένος, καθώς επιχειρώ να αξιολογήσω πολύ σπουδαίους σολίστες ως μουσικόφιλος του γραφείου, ο οποίος ποτέ δεν κάθισε σε μουσική σκηνή να παίξει σε κοινό ή να ηχογραφήσει. Ασφαλώς δικαιούμαστε να κρίνουμε και να συγκρίνουμε, όμως έχουμε προσδιορισμένα κριτήρια και επαρκείς γνώσεις; Αυτό που απομένει για όσους δεν έχουμε συστηματικές μουσικές γνώσεις, είναι να κρίνουμε διαισθητικά, δηλ. με κριτήριο τι ταιριάζει περισσότερο στο αυτί μας, αυτό όμως δεν επιδέχεται τεκμηρίωση.
Για να μην αποφύγω όμως και την απάντηση, θα ψήφιζα τον απόντα από τη λίστα Kempff, διότι μου ακούγεται το παίξιμό του σαν αναπνοή υγιούς ανθρώπου που εκφράζει κάθε φορά διαφορετική δραστηριότητα με έναν τρόπο αυτονόητο, δηλ χωρίς ερμηνεία, παρά μόνο με δράση.
 
Gieseking, ο πιό ρομαντικός από όλους.
Gilels , ο πιό ρωμαλέος από όλους.
Gould, o πιό τρελός από όλους

(Όλοι όσοι μου άρεσαν αρχίζουν από G. Μήπως πρέπει να το ψάξω;):nounder:

Από τους υπόλοιπους οι μόνοι που πραγματικά δεν μου άρεσαν ήταν ο Schnabel, (υπερβολικά ακαδημαϊκός) και ο Pletnev (όλο προσποίηση και νάζι).
 
Re: Απάντηση: Ποιόν "Μπετόβεν" προτιμάτε...???

schubert said:
Είναι καλή η ιδέα του νήματος, συνάμα όμως νιώθω χαριτωμένος, καθώς επιχειρώ να αξιολογήσω πολύ σπουδαίους σολίστες ως μουσικόφιλος του γραφείου, ο οποίος ποτέ δεν κάθισε σε μουσική σκηνή να παίξει σε κοινό ή να ηχογραφήσει. Ασφαλώς δικαιούμαστε να κρίνουμε και να συγκρίνουμε, όμως έχουμε προσδιορισμένα κριτήρια και επαρκείς γνώσεις; Αυτό που απομένει για όσους δεν έχουμε συστηματικές μουσικές γνώσεις, είναι να κρίνουμε διαισθητικά, δηλ. με κριτήριο τι ταιριάζει περισσότερο στο αυτί μας, αυτό όμως δεν επιδέχεται τεκμηρίωση.
Για να μην αποφύγω όμως και την απάντηση, θα ψήφιζα τον απόντα από τη λίστα Kempff, διότι μου ακούγεται το παίξιμό του σαν αναπνοή υγιούς ανθρώπου που εκφράζει κάθε φορά διαφορετική δραστηριότητα με έναν τρόπο αυτονόητο, δηλ χωρίς ερμηνεία, παρά μόνο με δράση.
Click to expand...

Έχει συζητηθεί και στο παρελθόν και φυσικά έχει προκαλέσει τις γνωστές μουσικές θύελλες που συχνά-πυκνά σαρώνουν τη βόρεια ακτή του φόρουμ...
Τι εννοούμε όταν λέμε "προσδιορισμένα κριτήρια και επαρκείς γνώσεις", γιατί πρέπει να έχουμε υπάρξει κι εμείς ερμηνευτές, σε ποιους απευθύνεται ο συνθέτης, σε ποιος ο ερμηνευτής είναι ερωτήματα που έχουν απασχολήσει τους πάντες στο παρελθόν.
Για μένα η απάντηση είναι μία και ξεκάθαρη για κάθε είδος τέχνης και μάλιστα την έχω δώσει όταν έκανα το βήμα να εκτεθώ και εγώ ως δημιουργός. Από την στιγμή που αποφασίζεις να μοιραστείς την τέχνη σου με το κοινό, θα πρέπει να αντέχεις κριτική από οποιονδήποτε. Μπορεί να μην θεωρείς όλες τις κριτικές ισότιμες, ισάξιες ή χρήσιμες. Όμως θα πρέπει να τις δεχθείς. Αλλιώς κάνεις μια τέχνη εσωστρεφή και αυτάρεσκη, πράγμα καθόλου κακό αν αυτό έχεις επιλέξει εξαρχής.
Αντίστοιχα ως ακροατής, θεατής, η γενικά συμμέτοχος οποιασδήποτε τέχνης, θεωρώ τον εαυτό μου ικανό να ασκήσει κριτική. Όχι απαραίτητα αξιολογική ή γενικής φύσεως αλλά μέσα από το προσωπικό μου πρίσμα που απαντά στο ερώτημα αν αυτό το παράγωγο τέχνης που έχω μπροστά μου με αφορά ή όχι. Για αυτή την απάντηση δεν χρειάζεται καμμιά ειδική γνώση.
 
Top Bottom