Μορφή η Joan και ο συγκεκριμένος δίσκος εξαιρετικός. Οι Donald Fagen, Walter Becker ήταν τόσο εξέχουσες προσωπικότητες, μουσικά, που πιστεύω ότι όλοι οι άλλοι συντελεστές των δίσκων τους, υπάκουαν και καθοδηγούνταν από αυτούς για την επίτευξη του ήχου που ήθελαν για το κάθε άλμπουμ τους.
Οι κιθαρίστες τους φυσιολογικά υποτάχθηκαν και αυτοί στην μεγαλοφυΐα τους όσο εξαιρετικοί κι αν ήταν οι, Jeff Baxter (το κουνάβι που ανέφερε ο Νίκος), Denny Dias, Larry Carlton και οι σεσιονάδες Elliot Randall, Rick Derringer κα.
Πάντως, τσιφ, εγώ είμαι φαν των τριών πρώτων τους, Can't Buy a Thrill (1972), Countdown to Ecstasy (1973) και Pretzel Logic (1974).
Η παρατήρηση πάντως εύστοχη και το θέμα ωραίο!