Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 περιμένει ακόμη δικαίωση!!!

Απάντηση: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

Ψωμί Παιδεία Ελευθερία​

Πηγή: Τhe Press Project

«Χούντα δεν θυμάμαι, μα ούτε ελευθερία, της Μεταπολίτευσης καημένη γενιά» τραγουδούσαν οι Φατμέ στη δεκαετία του 80. Τυχεράκηδες.

Δυο δεκαετίες αργότερα, καθώς η Ελλάδα βρίσκεται υπό την οικονομική επιτήρηση της τρόικας και με ψαλιδισμένη την εθνική της κυριαρχία (όπως τουλάχιστον ισχυρίζεται ο Έλληνας πρωθυπουργός) η χώρα αναζητά για μια ακόμη φορά τα ανανεωμένα μηνύματα της επετείου του πολυτεχνείου. Για πρώτη φορά στην Ελληνική ιστορία μετά την πτώση της δικτατορίας (αν όχι από το τέλος του εμφυλίου) μια ολόκληρη γενιά πιστεύει βαθιά μέσα της ότι το μέλλον της θα είναι χειρότερο από το παρόν της. και αυτό την φέρνει σε πολύ δυσκολότερη θέση από την «καημένη γενιά» των φατμέ.

Να αρχίσουμε λοιπόν τις συγκρίσεις με το παρελθόν; Το σύνθημα «σε κάθε γωνία υπάρχει αστυνομία, η χούντα δεν τελείωσε το 73» μπορεί να ακούγεται όλο και συχνότερα στο κέντρο της Αθήνας και των άλλων μεγάλων πόλεων αλλά στην πραγματικότητα είναι ελαφρώς παραπλανητικό.

Το επίπεδο της δημοκρατίας, της ευημερίας και του πολιτισμού μιας χώρας δεν κρίνεται με απόλυτες συγκρίσεις με το παρελθόν -διαφορετικά όλοι θα ήμασταν ευχαριστημένοι που ζούμε καλύτερα σε σχέση με τον μέσο πολίτη του Μεσαίωνα. Η κάθε εποχή κρίνεται από τις «χαμένες ευκαιρίες» της. Από τα αγαθά και τις ελευθερίες που θα μπορούσε να απολαμβάνει με βάσει την αύξηση της παραγωγικότητας, την ανάπτυξη της τεχνολογίας και του πολιτισμού, αλλά καταλήγει να τα χάνει μέσα από τα χέρια της.

Ίσως τελικά η επέτειος του πολυτεχνείου να παραμένει τόσο ζωντανή και επίκαιρη γιατί καταφέρνει να μεταλλάσσεται μαζί με την εποχή της και να γίνεται δείκτης αυτών των χαμένων ευκαιριών. Δεν είναι σύμβολο ενός ιστορικού γεγονότος αλλά της ίδιας της έννοιας της εξέγερσης απέναντι σε κάθε μορφή τυραννίας: οικονομικής, πολιτικής ή ακόμη και πολιτισμικής. Μάχεται τους σύγχρονους «μαστοράκηδες», οι οποίοι μπορεί να μην εργάζονται στην ΥΕΝΕΔ, αλλά όλο και σε κάποιο τηλεοπτικό παραθυρο θα σκάσουν μύτη. Εξοργίζεται όταν χτυπούν κάποιον στην ταράτσα - και ας μην τον λένε Αντρέα αλλά Αχμέντ. Ζητά ακόμη και σήμερα περισσότερους δασκάλους και λιγότερους στρατιωτικούς (ή έστω στρατιωτικές δαπάνες). Πνίγεται με τις προληπτικές συλλήψεις που την γυρίζουν όχι μόνο στο 1973 αλλά στο 1305 όταν εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το Habeas Cor*pus, επί βασιλείας του Εδουάρδος Ι στην Αγγλία.

Η επέτειος του πολυτεχνείου είναι ή ίδια μια διαρκής εξέγερση. Και ως γνωστών οι εξεγέρσεις δεν μπαίνουν σε μουσεία - σε καλούν για της γενιάς σου τα πολυτεχνεία.


Υ.Γ Μέχρι τελείας ταύτιση απόψεων...-bye-
 
17 Νοέμβρη 2011-Ο Αγώνας του λαού για Δικαιοσύνη, Ελευθερία, Δημοκρατία,συνεχιζεται..

Φέτος το άρωμα του Πολυτεχνείου αποκτά ένα ιδιαίτερο "σκοπό"....Να μας ξυπνήσει απο την "λιποθυμία" και να μας επαναφέρει, στην "αγωνιστική" λειτουργία με πλήρη αφύπνιση της συνείδησης.... Της συνείδησης που αφορά την επανάκτηση της αξιοπρέπειας μας, την επανάκτηση των δικαιωμάτων και κατακτήσεων που κάποιοι άνθρωποι κέρδισαν πέφτοντας νεκροί, που κέρδισαν πηγαίνοντας φυλακή και εξορία....

Άλλοι κράτησαν τα ιδεώδη που είχαν, άλλοι τα πούλησαν για φανταχτερές "πέτρες" και άλλοι πράττουν αυτά που έπρατταν οι "φύλακες" τους, τότε.

Ας είναι αυτό το Πολυτεχνείο, που θα δώσει ξανά ελπίδα σε εκατομμύρια Έλληνες, για να μπορέσουν να αντισταθούν άλλη μια φορά κατά τις δικτατορίας που έχουμε. Μια δικτατορία με άλλη μορφή μεν, αλλά δικτατορία εν τέλει....

Να μαστε γεροί να πολεμάμε.....

http://www.youtube.com/watch?v=OW8YZNMz4r0&feature=related
 
Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

Η αφίσα του πρώτου γιορτασμού της εξέγερσης του Πολυτεχνείου...

312665_215580888515372_100001903862162_523154_2129132655_n.jpg
 
Απάντηση: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

Πολυτεχνείο 1980.Η Ματωμένη Κυριακή τών ''Αδειων Παπουτσιών''.

Κυριακή 16/11/1980..

Η Κυβέρνηση τού δήθεν ''ευπατρίδη'' Ράλλη,παντελώς αμερικανόδουλη,απαγορεύει ρητά νά φτάσει η Πορεία τού Πολυτεχνείου στήν Αμερικανικη Πρεσβεία και η πλειοψηφια τής ΕΦΕΕ ,μετά απο παλινωδίες συναινεί στό νά κινηθεί η πορεία μέχρις το Συνταγμα..Η τοτε Δεξιά ειχε υποστει μιά μεγάλη ήττα εναν χρονο πριν απο την απόσυρση τού Ν.815 και τις καταλήψεις απο το μαζικο κινημα των φοιτητών και είχε σκληρύνει πολύ την στάση της..





Μεταξύ Β.Σοφίας και Αμαλίας ειναι οι δρομοι κλειστοί απο χιλιάδες Αστυνομικούς,ΜΑΤ ,αλλά ακόμα και απο ''Αύρες''.

Η Μειοψηφια τής ΕΦΕΕ και συνολικά οργανώσεις τής εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς,αλλά και τής ΕΚΟΝ-Ρήγας Φεραίος,τών αυτόνομων συσπειρώσεων και της Β.Πανελλαδικής και ενώ ο κύριος όγκος τής πορείας έχει σταματήσει στο Συνταγμα,παραμένουν στίς θέσεις τους φωνάζοντας συνθήματα εναντίον τού Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού,εναντίον τής Κυβέρνησης Ράλλη και τού ΝΑΤΟ..





Το πρώτο μπλοκ που βρισκεται ακριβώς απέναντι απο τον ''Αγνωστο Στρατιώτη'',καί αποτελείται κυρίως απο χιλιάδες μέλη της εξωκοινοβουλευτική αριστεράς έχει ακριβώς πίσω του το μπλόκ τών Ρηγάδων τής εποχής..

Πρέπει νάταν πλέον 9 το βράδυ,όταν οι διαπραγματεύσεις μέ την Αστυνομια και τον Εισαγγελέα,γιά να επιτραπεί η συνέχιση τής πορείας προς την Αμερικανικη Πρεσβεια ,οχι μονον αποτυγχάνουν ,αλλά την ιδια στιγμή αρχίζει μιά από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις Καταστολής,που γνώρισε ποτέ η Μεταπολίτευση και οι παλιοτεροι την σύγκριναν μέ τά ''Ιουλιανά''..

Τα τότε ΜΑΤ αρχίζουν νά χτυπάνε με τρομακτική βία,κυριολεκτικά σαν κτήνη ,οι Αυρες κινούνται εναντιον των διαδηλωτών και η ατμόσφαιρα γινεται πνιηγρή απο τα δακρυγόνα...

Μέ άλλους συντρόφους βρισκόμαστε στην γωνια Αμαλίας και Οθωνος ,οπου καταφευγουμε σε ενα μικρό χώρο-νεόδμητο κτίσμα για να γλυτώσουμε απο την μήνιν τών Αστυνομικών...Αρχίζει η ριψη δακρυγόνων με αποτέλεσμα να υποχρεωθούμε να βγούμε άρον-αρον απ´εκεί όπου στην Οθωνος μάς υποδέχεται μιά διμοιρια αποκτηνωμένων ΜΑΤατζήδων,που μάς χτυπά αλύπητα..Διπλα μου ακριβώς μιά γυναίκα πέφτει κάτω με ανοιγμένο κεφάλι και οι ΜΑΤατζήδες δεν μάς αφήνουν νά την βοηθήσουμε αλλά συνεχίζουν νά μας χτυπούν ανελέητα...





Η Οθωνος,η Αμαλιας και η Πανεπιστημιου,εχουν γινει πεδιο μάχης...

Η προσπάθεια διαφυγής πρός την Οθωνος,δεν εχει αποτέλεσμα και ζητούμε απο ενα μπλόκ τής ΚΝΕ να μάς βοηθήσει ,ετσι οπως ειμαστε κτυπημένοι και ματωμένοι...Το μπλόκ συνεχιζει να φωνάζει ''ΚΚΕ αλλαγή δευτερη κατανομή''και μάς αγνοεί....

Μέσα απο την πλατεια Συντάγματος,μιά παρέα συντροφων καταφέραμε να βγούμε προς Πανεπιστημιου,αλλα εκεί μια νέα επιθεση τών ΜΑΤ μας διέλυσε...



Λιγο παρακάτω ενα ολόκληρο πλήθος έτρεχε να προστατευτεί απο τις συνεχομενες επιθεσεις τών ΜΑΤ..Ενας πατέρας,με δυό μικρά παιδιά είχε χάσει την γυναίκα του..Μέσα στον πανικό του μού άφησε τά παιδιά του για να ψάξει να την βρεί..Πρέπει να περίμενα πανω απο 10 λεπτά με δυό παιδιά τρομαγμένα και άγνωστα που έκλαιγαν και που ησυχασαν οταν το ζευγάρι επέστρεψε..



Δέν θα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου την Πανεπιστημίου,κυριολεκτικά σπαρμένη απο παπούτσια χωρίς κάτοχο...

Δεν υπάρχει πιό ανατριχιαστικό θέαμα απο εκατοντάδες ''άδεια'' παπούτσια σε εναν μεγάλο δρόμο ,πού έχουν χάσει τον Ανθρωπο που τά φορούσε.



Μέ χιλια ζορια βρεθηκαμε στην Σολωμού ,στά παλιά γραφεια τής ΕΚΟΝ ''Ρηγας Φεραίος'',οπου καταφεραμε να ριξουμε λιγο νερό στο πρόσωπό μας και νά ανασάνουμε λιγάκι και νά καταλάβουμε πόσο ήταν χτυπημένος ο καθένας μας.

Και τότε συνέβη το αναπάντεχο..

Ενώ βρισκομαστε στον τριτο οροφο του κτιριου ακουμε φωνές και βλέπουμε άσπρα κράνη να εμφανιζονται ......Ηταν η πρώτη φορά μετά την Μεταπολίτευση,που μιά ομάδα παρααφρόνων τών ΜΑΤ ειχαν αποφασισει να εισβάλουν στά γραφεια τού Ρήγα...

Οσοι ειμασταν εκεί εξοπλιστήκαμε με οτι προχειρο βρηκαμσε μπροστά μας ,γιά νά αμυνθούμε,περισσοτερο από ένστικτο...Τελικά ο επικεφαλής σφύριξε και η διμοιρια βγηκε απο το κτιριο..



Τα υπολοιπα ειναι γνωστά..Εκεινη την μέρα εκατοντάδες πηγαν στά νοσοκομεία και σκοτώθηκαν η εργάτρια Σταματινα Κανελλοπούλου απο το Περιστέρι και ο Κύπριος φοιτητής Ιάκωβος Κουμής..



Παραθέτω αποσπάσματα απο τοτε:''

Τη νύχτα εκείνη, η Σταματίνα Κανελλοπούλου, εργάτρια από το Περιστέρι, έπεσε αναίσθητη και αιμόφυρτη από αλλεπάλληλα χτυπήματα αστυνομικών κλομπ στην οδό Πανεπιστημίου. Μια ομάδα αστυνομικών την ξυλοκόπησε και τη χτύπησε αλύπητα στο κεφάλι και στο σώμα. Μεταφέρθηκε αναίσθητη στο «Ιπποκράτειο» όπου άφησε την τελευταία της πνοή, προτού οι γιατροί της προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες. Το πόρισμα του ιατροδικαστή συγκλονίζει: 18 χτυπήματα στο κρανίο, πολλαπλά κατάγματα και βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση.

Ο Κύπριος φοιτητής Ιάκωβος Κουμής συμμετείχε στη συγκεκριμένη πορεία με τους συντρόφους του της «Επιτροπής Αυτοδιάθεσης Κύπρου». Στην Πλατεία Συντάγματος έγινε θύμα άγριας επίθεσης των ΜΑΤ, η οποία τον άφησε επί τόπου βαριά τραυματισμένο. Μάλιστα, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, ο Κουμής δεν είχε λάβει καν μέρος στα επεισόδια, αλλά καθόταν σε παρακείμενο καφενείο την ώρα των επεισοδίων. Ο Κουμής μεταφέρεται στο Λαϊκό Νοσοκομείο και το βράδυ της Κυριακής είναι ήδη κλινικά νεκρός. Την Παρασκευή, 28 Νοεμβρίου, κηδεύεται στην Κύπρο και αμέσως μετά πραγματοποιείται πορεία διαμαρτυρίας προς την Ελληνική Πρεσβεία της Λευκωσίας.''



Την επομενη μέρα πληθος φοιτητών και εργατών πηγαμε στο Πολυτεχνείο για να διαμαρτυρηθούμε γιά τίς δολοφονιες και την αγρια καταστολή....Βρεθήκαμε σε διπλο κλοιό:Aστυνομια και αλλη κομματική νεολαία.........................

Τα γεγονότα ειναι καταγεγραμένα ....................



Στην συζήτηση που εγινε στην Βουλή ξεχώρισαν οι κατάπτυστες τοποθετησεις τού Ραλλη και τού Α.Παπανδρέου..

Παραθέτω:''

Την ευθύνη για τα αιματηρά γεγονότα ο πολιτικός κόσμος αποφάσισε να τη ρίξει στους διαδηλωτές. Στις 10 το βράδυ της ημέρας των επεισοδίων ο Ανδρέας Παπανδρέου δηλώνει ότι «μικρές ομάδες ανευθύνων στοιχείων και προβοκατόρων άγνωστης και ύποπτης προέλευσης δημιούργησαν θλιβερά έκτροπα με προφανή σκοπό να αμαυρώσουν και να δυσφημήσουν τη μεγάλη λαϊκή επέτειο του Πολυτεχνείου». Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση περιορίστηκε να εκφράσει την οργή της για τις «οργανωμένες ομάδες αναρχικών και εξτρεμιστικών στοιχείων» που «αμαύρωσαν τη μεγάλη λαϊκή επέτειο και προκάλεσαν βάναυσα τα δημοκρατικά και ειρηνικά αισθήματα του συνόλου του ελληνικού λαού». Σε ό,τι αφορά το θάνατο της Κανελλοπούλου, η κυβέρνηση περιορίσθηκε να δηλώσει ότι «για τις συνθήκες υπό τις οποίες σημειώθηκε ο θάνατος νεαρής εργάτριας διετάχθησαν διοικητικές ανακρίσεις».

Στη συζήτηση που έγινε στη Βουλή μία εβδομάδα αργότερα ο πρωθυπουργός, κ.Ράλλης, έκανε την εξής δήλωση που έμεινε στην ιστορία: «Και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σπάθην κρατεί στα χέρια του για να αμυνθεί εναντίον των δαιμόνων. Δεν κρατεί άνθη». «Θα ήταν σε θέση, πραγματικά, η Αστυνομία στο σημείο της σύγκρουσης να προχωρήσει με ελιγμό τέτοιο, ώστε να αποκοπεί, το επαναλαμβάνω, το σώμα των 2.000 εξτρεμιστών και εκεί να τους αντιμετωπίσει», δήλωσε από την πλευρά του και ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Όσο για τις «διοικητικές ανακρίσεις» για το θάνατο των δύο διαδηλωτών καμία απάντηση δε δόθηκε, κανένας ένοχος δεν τιμωρήθηκε. Τα ονόματά τους κοντεύουν να ξεχαστούν στις μέρες μας, τοποθετούμενα στον τραγικό κατάλογο των νεκρών αγωνιστών για τους οποίους δεν αποδόθηκε ποτέ δικαιοσύνη.'''(Πηγή:tvxs).



Προς τιμήν του ο Γιάννης Ζίγδης ειχε καταφερθεί με σφοδρότητα απέναντι στην τρομοκρατια τών ΜΑΤ και στις δολοφονιες τών αθώων..



Ο Λ.Κύρκος είχε κάνει μιά συγκλονιστική ομιλια στην Βουλή γιά τά αιματηρά γεγονότα:''

Από το ΚΚΕ Εσωτερικού μίλησε ο Λεωνίδας Κύρκος ο οποίος τόνισε ότι τα κοινωνικά αδιέξοδα «δεν αντιμετωπίζονται με τις αστυνομικές μεθόδους».

Για τους δύο νεκρούς υποστήριξε: «Θα έπρεπε, τουλάχιστον, η ιατροδικαστική εξέταση να είχε τελειώσει σε 24 ώρες. Και θα έπρεπε, αν είχατε φιλοδοξήσει κάτι να κάνετε σήμερα στην αίθουσα αυτή, να μας φέρνατε το πόρισμα αυτής της ιατροδικαστικής εξέτασης. Και θα σας πω εγώ, πώς δεν έχω καμία ανάγκη από εξέταση, για να υποστηρίξω πώς το κορίτσι αυτό δολοφονήθηκε, και πως κατά συνέπεια υπήρξε δολοφόνος και ο δολοφόνος αυτός κρύβεται μέσα στα Σώματα Ασφαλείας.» (...) «Αν αφήσουμε το αίμα να κυλήσει διότι είναι αίμα άλλου, αν ξαναμπούμε στον κολασμένο κύκλο του αίματος, και θα μπούμε αν δεν δείξουμε την ευαισθησία που πρέπει, τότε δεν υπάρχει διέξοδος.» Και συνέχισε την αγόρευσή του: «Είπε ο κύριος Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, ότι η Δημοκρατία πρέπει να είναι εξοπλισμένη για την περιφρούρηση της τάξης. Βεβαίως, υπάρχει ανάγκη να περιφρουρείται η τάξη. Μήπως όμως η Δημοκρατία πρέπει να είναι οπλισμένη για να δολοφονεί; Θα σας πω μια περιγραφή, που έκανε μια σοβαρότατη γυναίκα. Μου είπε: «Λεωνίδα σχεδόν κατέρρευσα από πανικό, γιατί ήμουν στην πρώτη γραμμή, και απέναντί μου έρχονταν τα ΜΑΤ. Ξέρεις τι έκαναν: χτυπούσαν με τα γκλομπς, τις ασπίδες τους και κραύγαζαν άναρθρες κραυγές, πιθανόν και συνθήματα… Πιθανώς για να αναφλεγούν, πιθανώς για να σκοτωθεί εκείνη τη στιγμή και η τελευταία σπίθα ανθρώπινης λογικής και αυτοελέγχου που υπάρχει στο μυαλό τους.» Ύστερα από όσα σας ανέφερα μπορώ να προχωρήσω σε ένα πρώτο αίτημα: διαλύστε τα ΜΑΤ. Δεν προσφέρουν ποτέ τίποτα καλό. Έγιναν όργανο ανωμαλίας και βαρβαρότητας. Προχωρήστε σε αυτό που έχετε εξαγγείλει, το ήπιο κλίμα και που βρήκατε ανταπόκριση. Μην το καταστρέφετε. Μα δεν το καταλαβαίνετε λοιπόν; Μα είναι τυχαίο ότι εμείς υπήρξαμε ο στόχος αυτής της φονικής επίθεσης;».

.................................................................................................................................................



31 χρόνια μετά οι Κανελλοπούλου και Κουμής παραμένουν ''άταφοι'' γιατί δέν ''βρέθηκαν'' οι δολοφονοι τους...Και δέν ειναι οι μόνοι...........

31 χρόνια μετά η Δημοκρατία βρίσκεται ξανά σε ασφυκτικό κλοιό απο τις δυνάμεις τού αστικού μπλόκ εξουσίας πού εχει διολισθήσει σε ακροδεξιές θέσεις.

31 χρόνια μετά και ,μέσα απο εναν κύκλο ,όπου το καπιταλιστικό σύστημα αφού αποπειράθηκε εναν αφασικό ''εκσυγχρονισμό'' ,έχει συσπειρώσει τίς πλέον αντιδραστικές δυνάμεις της ολιγαρχίας και επιτίθεται ιδεολογικά και κατασταλτικά στις δυνάμεις τής εργασιας..

31 χρόνια μετά γίνεται όλο και πιό αναγκαία η συσπείρωση τών Αριστερών και Δημοκρατικών δυνάμεων γιά ανατροπή τού Μνημονιακού ''Μαύρου Μπλόκ''..



Σέ όλους τούς συντρόφους και συναγωνιστές πού νέοι τότε ζήσαμε μιά απο τίς πλέον κατασταλτικές και βίαιες επιδείξεις ''δημοκρατίας'' από τις αντιδραστικές δυναμεις..

Ακομα και σε εκείνους τούς τότε συναγωνιστές και συντρόφους,που ειτε δεν συμμετείχαν,είτε αργότερα εμήδισαν μπάς και αναλογιστούν τί υπηρετούν πλέον..

Αλλά και στούς νεότερους συναγωνιστές,συντρόφους και φίλους(αλλά και σε εκείνους πού ξαναβρεθήκαμε ,ακόμα και απο διαφορετικές αργότερα πορείες ,ξανά μαζί) που πλέον εχουν παραλάβει την σκυτάλη γιά έναν κόσμο μέ κοινωνική δικαιοσύνη ,ανατροπή και κοινωνικοποίηση τών σχέσεων παραγωγής ,εναν κόσμο Δημοκρατικό,Σοσιαλιστικό και Ανθρώπινο..



Μιά μικρή προσωπική αναφορά στό Πολυτεχνείο τού 1980,πού καθόρισε την γενιά μου ,με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.



Τά ''αδεια '' παπούτσια τών οδών Παν/ίου -Αμαλίας και Οθωνος ακόμα ψάχνουν νά βρούν τούς κατόχους τους..Ακόμα ψάχνουν δικαίωση...........................

P.S.

Blogs και αναφορές απο τα γεγονοτα τού 1980..

http://www.epohi.gr/portal/politiki/10617-1980-Μια-αιματηρή-πορεία-για-την-επέτειο-του-Πολυτεχνείου

http://episkiasis.wordpress.com/2010/11/14/polytexneio-80-course-photos/

http://gkdata.gr/2011/10/22/κνατ-1980-πολυτεχνείο/..
(Εδώ ειναι τα γεγονοτα απο την επομενη μέρα τών δολοφονιών και της πορειας της 16/11/1980,οπου φοιτητές πλήν ΚΝΕ και ΠΑΣΠ κατέβηκαν στο Πολυτεχνειο για να διαμαρτυρηθούν για την βια και την καταστολή)..
Περιττό να αναφέρω πώς τα ΜΑΤ δεν χρειάστηκε νά παρέμβουν ιδιαίτερα..Ειχαν αντικατασταθεί επάξια απο την ΚΝΕ......
Οσοι προλάβαμε να μπούμε στο Πολυτεχνείο ειχαμε να αντιμετωπίσουμε μέσα και εξω την ΚΝΕ και απέξω τά ΜΑΤ...
 
Last edited:
Re: Απάντηση: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

Φιλε Σπυρο Σουρλα..σε ευχαριστω μεσα απο την καρδια μου,που την παραμονη της μερας μνημης εκανες να σκιρτησει μεσα μου κατι..κατι που θυμαμαι αμυδρα να με τιναζει μεσα απο τα δακρυα του συγχωρεμενου του πατερα μου οταν προσπαθουσε να μου εξηγησει οτι ενα χρονο μετα που γεννηθηκα εγινε αλλο ενα θαυμα,ετσι μου ελεγε..Η πρωτη και μεχρι στιγμης μοναδικη εξεγερση που συνεβη σε αυτον τον ταλαιπωρο τοπο,στα 39 χρονια της ζωης μου..Τωρα ειναι η σειρα μας.
 
Απάντηση: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

http://www.youtube.com/watch?v=K288WCgC9aA



Ντοκιμαντέρ του 1973, που καταγράφει τον αγώνα των κατοίκων των Μεγάρων κατά της βίαιης απαλλοτρίωσης της γης τους προκειμένου να κατασκευαστεί στην περιοχή ένα συγκρότημα διυλιστηρίων.
 
Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

Πόσοι αδικαίωτοι νεκροί...
Ας είχε δικαιωθεί τουλάχιστον το όραμά τους.
 
Last edited:
Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

Εξέγερση του Πολυτεχνείου: προσέγγιση Κοινωνικής Ψυχολογίας


Posted on 16 Νοεμβρίου, 2011 6:51 μμ by inflammatory


Το βιβλίο της αναπληρώτριας καθηγήτριας Κοινωνικής Ψυχολογίας, Άννα Μαντόγλου με τίτλο “Η εξέγερση του Πολυτεχνείου” κυκλοφορεί φέτος σε δεύτερη έκδοση και δεν αποτελεί ένα ακόμα χρονικό της εξέγερσης, δεν είναι καν ιστορικό. Χρησιμοποιώντας ως όργανα ανάλυσης τις έννοιες που επεξεργάστηκε η Κοινωνική Ψυχολογία και ειδικότερα αυτές που αφορούν το “γενετικό” ή “αλληλεπιδραστικό” μοντέλο κοινωνικής επιρροής (Moscovici), προσπαθεί να προσεγγίσει τη συγκρουσιακή σχέση που δημιουργήθηκε μεταξύ των εξεγερθέντων, της χούντας των συνταγματαρχών και του πληθυσμού – του ελληνικού λαού. Φωτίζοντας το συγκεκριμένο γεγονός με πρωτόγνωρο τρόπο για τα ελληνικά δεδομένα, δεν περιορίζει την ανάλυση στη στιγμή της σύγκρουσης – στο 3ημερο της εξέγερσης, αλλά τη βάζει στα πλαίσια των ιστορικών συνθηκών της περιόδου που δημιούργησαν τη γέννηση τους.

Συνεπώς η κοινωνιοψυχολογική προσέγγιση της εξέγερσης γίνεται μέσα απο 3 ιστορικές στιγμές:

α) Της ανάδυσης της ενεργούς μειονότητας του Πολυτεχνείου: εξετάζοντας τη μεταπολεμική διεύρυνση των εκπαιδευτικών μηχανισμών που συνεπάγεται τη δημιουργία των φοιτητών ως κοινωνική κατηγορία. Μάλιστα τα προβλήματα γύρω απο τα οποία αρθρώθηκε η σύγκρουση δείχνουν την προσπάθεια των φοιτητών να συγκροτηθούν έτσι, δηλαδη σε ιστορικό υποκείμενο που συγκρούεται με τους ιστορικούς του αντιπάλους: το στρατιωτικό καθεστώς.

β) Της σύγκρουσης με το στρατιωτικό καθεστώς: χρησιμοποιώντας το τριαδικό μοντέλο της κοινωνικής επιρροής όπου θεωρεί τους εξεγερθέντες ως (1) ενεργή μειονότητα, τον ελληνικό λαό ως (2) πλειονότητα – στόχο κοινωνικής επιρροής και τη στρατιωτική δικτατορία ως την (3) εξουσία που θεσπίζει και διαδίδει τους κοινωνικούς κανόνες, εξετάζεται εάν η “εξέγερση του Πολυτεχνείου” αποτελεί μειονοτική πράξη.

γ) Της στιγμής της ενσωμάτωσης της κατά τη μεταδικτατορική περίοδο: εξετάζοντας εάν μετά την ήττα τους απο το στρατιωτικό καθεστώς και κυρίως στη μεταδικτατορική περίοδο, συνέχισαν να δρούν ως μειονότητα ή μεταμορφώθηκαν σε πλειονότητα. Ο τρόπος επίσης με τον οποίον εντάχθηκαν στη μεταδικτατορική ελληνική κοινωνία και η αποκρυπτογράφηση των στάσεων και συμπεριφορών, δείχνουν και τα όρια τους.

http://parallhlografos.wordpress.com/2011/11/16/εξέγερση-του-πολυτεχνείου-προσέγγισ/
 
Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973 - 2011 : "Συνηθισμένοι άνθρωποι"


Της Σοφία Νασ.*

Κάθε χρόνο θέλω να γράψω ένα Χρονικό για το Πολυτεχνείο όπως το έζησα, νεαρή κοπέλλα τότε. Θέλω να θυμηθώ, τους νεκρούς αγωνιστές που είδα δίπλα μου στην οδό Αβέρωφ στην προσπάθεια κατάληψης του τότε χουντικού Υπουργείου Δημοσίας Τάξης. Θέλω να θυμηθώ τον φίλο μου Γρηγόρη Γρηγοριάδη που μια σφαίρα ντουμ-ντουμ (ξέρετε αυτές που εκρήγνυνται μέσα στο σώμα) τον βρήκε στο πόδι και του το διέλυσε. Θέλω να θυμηθώ πόσοι συνελήφθησαν για να βρεθούν τα ίχνη εκείνων των αγωνιστών που κρύφτηκαν αναγκαστικά τότε. Θέλω να θυμηθώ την Πέπη Ρηγοπούλου που ένα βαρύ κάγκελο της συνέτριψε τα πόδια όταν μπήκε το τανκς στο Πολυτεχνείο. Θέλω να θυμηθώ φίλους που πέθαναν χωρίς να προλάβουν να δουν το ΟΡΑΜΑ τους για Πανανθρώπινη Ελευθερία να πραγματοποιείται. Και τέλος θέλω να θυμηθώ τον ρόλο της "παραδοσιακής αριστεράς" τα χρόνια εκείνα και την "εξαργύρωση" των ευσήμων της για εκείνη τη συμμετοχή.
Κάθε χρόνο "κρατιέμαι" για να μην "αναμοχλεύσω τα πάθη". Ποιο πολύ για την δική μου ισορροπία. Σήμερα θα σηκώσω όμως "μπαϊράκι" και θα το κάνω. Γιατί κάθε χρόνο δεν κοιμάμαι αυτές τις ημέρες.
Γιατί η γενιά του Πολυτεχνείου που τόσα της προσάπτουν ξαφνικά ΔΕΝ είναι αυτή που εξαργύρωσε με πολιτικούς θώκους αυτή την εξέγερση. Όπως δεν είναι η γενιά του 1940 αυτή που έθρεψε τους Ράλληδες και Τσολάκογλου.
Η γενιά του Πολυτεχνείου, η ΔΙΚΗ μου γενιά, είναι η γενιά που ξυπόλυτη πήγε να υπερασπιστεί την Κύπρο, που έδιωξε την Χούντα, που σήμερα στην ωριμότητα της ετοιμάζεται να διώξει τη νέα χούντα των δωσίλογων-προδοτών που μας κυβερνούν. Είναι οι "ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ" της καθημερινής πόρτας, που δεν είχαν καμιά συμμετοχή στο μεταπολιτευτικό χάλι και αλισβερίσι που ζει και βασιλεύει μέχρι σήμερα.
Αυτούς θα υπερασπιστώ μ´ αυτό το χρονικό και αυτούς θα καλέσω με τις μικρές μου δυνάμεις να ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΝ, και αυτή τη φορά να ΝΙΚΗΣΟΥΝ. Και το κάνω αυτό με πλήρη συνείδηση τώρα, γιατί εφέτος η "νομιμότητα" ΚΑΤΑΛΥΘΗΚΕ πια απροκάλυπτα και η ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ της χώρας ΠΑΡΑΔΙΔΕΤΑΙ άνευ όρων στη Χούντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΔΝΤ, των Τραπεζιτών, των ΜΜΕ. Το κάνω τώρα που ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ χρειάζεται προσπάθεια συνένωσης ΟΛΟΥ του ΛΑΟΥ, συνένωσης ενάντια στο ΕΥΡΩΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ που επιβλήθηκε από τους παραπάνω και που τα ντόπια ανδρείκελά τους προσπαθούν να μας παρουσιάσουν σαν ΣΩΤΗΡΙΑ της χώρας.
Τα ανδρείκελα του ΝΕΟ-ΦΑΣΙΣΜΟΥ που μας κυβερνούν ανήκουν στη γενιά που ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΕ με ψέματα, εξαγορές, εκπόρνευση όλα τα ηρωϊκά σύμβολα του αγώνα του Πολυτεχνείου ζητώντας τότε και τώρα ψήφους. Τις πήραν, τις ξαναπήραν. Έγιναν πολιτικοί, δημοσιογράφοι, "σύμβουλοι". Ο κ. Παπουτσής, σαν υπουργός Προστασίας του Πολίτη, διέγραψε το πολιτικό του παρελθόν έπνιξε τον λαό στα χημικά και συγκυβερνά με τον υμνητή της χούντας Καρατζαφέρη που αρέσκεται να την ονομάζει "Επανάσταση". Η Μαρία Δαμανάκη δρέπει τον παχυλό μισθό της στις Βρυξέλλες.
ΧΡΟΝΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
Τετάρτη 14 Νοέμβρη

Μετά από απόφαση Γενικών Συνελεύσεων στην Νομική που είχαν πραγματοποιηθεί για να συζητηθεί η πρόταση του τότε Υπουργού Παιδείας για εκλογές στις 15 Φλεβάρη για "εκδημοκρατισμό" και πληροφορίες ότι η αστυνομία της Χούντας προσπαθεί να διαλύσει αντίστοιχη προσπάθεια στο Πολυτεχνείο, αποφασίζεται η κάθοδος όλων των σχολών στο Πολυτεχνείο. Εκεί παρουσιάζεται η πρώτη "διαφωνία" ανάμεσα στην ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ (ΚΝΕ) και το "Ρήγα Φεραίο" που δεν θέλουν αυτή τη συμμετοχή και σε φοιτητές ανεξάρτητους όπως ο Διονύσης Μαυρογένης, ο οποίος κατηγορήθηκε για πράκτορας της ΚΥΠ. Ήταν τόση η αγανάκτηση όμως ενάντια στην Χούντα, που η παραδοσιακή αριστερά δεν κατάφερε τίποτε. Ετσι 1.500 νέοι από άλλες σχολές σπάνε τον κλοιό της αστυνομίας και ενώνονται με τους φοιτητές του Πολυτεχνείου. Είναι αυτοί που αποκαλέστηκαν πράκτορες του Ρουφογάλη όταν μετά εκδίδεται η "Πανσπουδαστική Νο 8" που αποκαλεί το Πολυτεχνείο "προβοκατόρικη ενέργεια 300 πρακτόρων".
Τίποτε δεν περνά όμως από την προσπάθεια ελέγχου των παραδοσιακών ηγεσιών. Οι απογευματινές συνελεύσεις των σχολών αποφασίζουν την κατάληψη του Πολυτεχνείου. Τα συνθήματα: Κάτω η Χούντα - Συμπαράσταση Λαέ - Απόψε θα γίνει Ταϋλάνδη - Θάνατος στο Φασισμό, περνούν από στόμα σε στόμα, γράφονται σε τρόλεϋ, λεωφορεία και κυκλοφορούν σε όλη την Αθήνα.
Οι συνελεύσεις διαδέχονται η μια την άλλη. Στο γνωστό αμφιθέατρο Γκίνη πραγματοποιείται Εργατική Συνέλευση. Χιλιάδες φοιτητές κλείνονται στο Πολυτεχνείο. Απ’ έξω η αστυνομία εμποδίζει τη συμπαράσταση από τον Λαό.

Πέμπτη 15 Νοέμβρη

Στην Ανωτάτη Εμπορική ξαναγίνεται προσπάθεια να λήξει η κατάληψη και να ζητηθεί απλά κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Η πρόταση απορρίπτεται.
Όλο και περισσότερη νεολαία φοιτητική-μαθητική συγκεντρώνεται. Κόσμος ανεξάρτητος -απλά παιδιά της Αθήνας- συρρέουν στο Πολυτεχνείο.
Ο κλοιός της αστυνομίας αδυνατεί να ελέγξει πια τον κόσμο. Τα συνθήματα καλούν τον "Λαό να σπάσει τον κλοιό". Το ΕΣΑ - Ες Ες – Βασανιστές δονεί τον αέρα. Εκπέμπει ο Ραδιοφωνικός Σταθμός του Πολυτεχνείου και καλεί σε Γενική Απεργία. Μεταδίδει τη συμπαράσταση των φοιτητών από Θεσσαλονίκη - Πάτρα - Γιάννενα και των αγροτών από τα Μέγαρα. Ο κλοιός της αστυνομίας σπάει. Χιλιάδες κόσμος βρίσκεται πια στην Πατησίων.
Όμως σε συσκέψεις οι παραδοσιακές ηγεσίες προσπαθούν να σπάσει η κατάληψη. Συμμετέχουν: Αλαβάνος (ο γνωστός) - Λαλιώτης (μετέπειτα υπουργός του ΠΑΣΟΚ) - Μιχαλόπουλος (στέλεχος επίσης του ΠΑΣΟΚ) - Τσούρας (επίσης) - Ματζουράνης (σύμβουλος του Αντρέα) - Τζουμάκας (βουλευτής ΠΑΣΟΚ). Τρέμουν αυτό που βλέπουν να έρχεται. Διαφωνεί ο... "πράκτορας της ΚΥΠ" Μαυρογένης. 300 "προβοκάτορες" λοιπόν χτυπούν το σύστημα. Είναι τόσοι λίγοι και όμως τα καταφέρνουν!!!
Στο παιγνίδι και ο τότε "Ρήγας Φεραίος". Προσπαθούν να λογοκρίνουν τα συνθήματα. Σε κοινή διακήρυξη απαλείφουν παράγραφο που μιλά για την Εθνική Ανεξαρτησία της χώρας και την αποκατάσταση της Λαϊκής Κυριαρχίας. Όμως το αντίθετο επιτυγχάνεται. Επιτροπές πετάγονται από παντού. Καμιά "επίσημη γραμμή" δεν αναγνωρίζεται. Ο σταθμός της Κολωνίας μεταδίδει ότι στην κατάληψη συμμετέχουν από "συντηρητικοί μέχρι αναρχικοί". Αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Λειτουργεί μόνο η ΔΙΚΑΙΗ - ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ και ΑΝΟΡΓΑΝΩΤΗ διάθεση του Λαού.
Οτι έγινε και εφέτος στο Σύνταγμα.

Παρασκευή 16 Νοέμβρη

Καλούνται ξένοι ανταποκριτές που διαδίδουν σε όλο τον κόσμο το νόημα της κατάληψης. Πάλι οι παραδοσιακές ηγεσίες ζητούν αποχώρηση σπέρνοντας φήμες ότι θα έρθουν τα τανκς. Η ψήφιση για κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας με ψήφους 7 κατά και 4 υπέρ, καταρρίπτει την πρόταση για μια ακόμα φορά. Κανείς δεν τους ακούει. Πλήθη κόσμου συρρέουν με τα πόδια γιατί οι συγκοινωνίες δεν μπορούν να φτάσουν ούτε μέχρι τους Αμπελόκηπους. Στου Μακρυγιάννη ο κόσμος συγκρούεται με την αστυνομία και σπάει τον κλοιό.
Ενώνονται όλοι έξω από το Πολυτεχνείο. Το απόγευμα αρχίζουν και πέφτουν δακρυγόνα μέχρι την πλατεία Αμερικής.
Το βράδυ στις συγκρούσεις στην Πανεπιστημίου έχουμε τους πρώτους νεκρούς. Τραυματίες μεταφέρονται μέσα στο Πολυτεχνείο και περιθάλπονται στο πρόχειρο ιατρείο. Καταλαμβάνεται η Νομαρχία του Αιγάλεω.
Τρόλεϋ και λεωφορεία γίνονται οδοφράγματα στην Αλεξάνδρας. Το βράδυ πέφτουν δακρυγόνα μέσα στο Πολυτεχνείο. Σκοτώνεται ο αγωνιστής Φαμέλος στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Οι διαδηλωτές είχαν καταφέρει να ανέβουν στον 1ο όροφο του κτιρίου. 15-20.000 άτομα αντιστέκονται στην περιοχή της λεωφόρου Αλεξάνδρας προσπαθώντας να πάνε στο Πολυτεχνείο.

Σάββατο 17 Νοέμβρη

Βγαίνουν τανκς στο ύψος των Αμπελοκήπων. Σε τεράστια ακτίνα γύρω από το Πολυτεχνείο ελέγχουν οι διαδηλωτές το χώρο. Μάχες στην Πλατεία Βάθης. Στις 1 τα μεσάνυχτα ανοίγουν οι πόρτες του Πολυτεχνείου για να βγουν όσοι θέλουν. Η σύγκρουση επίκειται.
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ! Φωνάζουμε από τα μεγάφωνα ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΟΠΛΟΙ, ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΜΗΝ ΧΤΥΠΗΣΕΤΕ Τ´ΑΔΕΛΦΙΑ ΣΑΣ.
Η πόρτα του Πολυτεχνείου ενισχύεται με οδόφραγμα την Μερσεντές του Πρύτανη. Παρουσιάζονται αστυνομικοί με κράνη και ρόπαλα.
Παρακρατικοί επίσης με στειλιάρια. Τρία άρματα μάχης μπαίνουν μπροστά από την πόρτα. Πεζοναύτες με πυροβόλα όπλα παρατάσσονται.
Τοποθετούνται στις ταράτσες των απέναντι κτιρίων ελεύθεροι σκοπευτές. Πυροβολείται ο στρατιώτης που αρνήθηκε να χτυπήσει την νεολαία. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ! Στις 3 τα ξημερώματα τα τρία τανκς εφορμούν στην Πύλη, μαζί με λοκατζήδες.
Μάχες έξω από το Πολυτεχνείο, τραμπούκοι που ήταν από την πρώτη μέρα εκεί, βρίσκουν ευκαιρία και "συμπράττουν" αξιέπαινα στο έργο της αστυνομίας. Σπάνε κεφάλια αδιακρίτως, οι γύρω πολυκατοικίες ανοίγουν τις πόρτες τους. Φιλοξενούν καμιά φορά και 200 άτομα.
Στο πρόχειρο νοσοκομείο του Πολυτεχνείου τραυματίες ξυλοκοπούνται από τους εισβολείς-αστυνομικούς. Μερικοί λοκατζήδες μπαίνουν ασπίδα μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση και σώζουν κόσμο. Μέσα στο τούνελ που έχει δημιουργηθεί από την αστυνομία και βγαίνουν οι νέοι της κατάληψης, ξυλοκοπούνται ανηλεώς. Μερικοί σπάνε τον κλοιό και προσπαθούν να διαφύγουν. Πυροβολούνται επί τόπου.
Ο Μαρκεζίνης, τότε Πρωθυπουργός της Χούντας "ενημερώνεται".
Με το ξημέρωμα εργαζόμενοι, κατά το πλείστον οικοδόμοι που βγαίνουν στην πιάτσα για δουλειά συγκρούονται με την αστυνομία.
Στις 11 το πρωΐ επιβάλλεται Στρατιωτικός Νόμος, παρ’ όλα αυτά σε διάφορες εστίες της Αθήνας ακόμα και μαθητές συγκρούονται με τα τανκς. Έτσι εξηγείται γιατί πολλοί θάνατοι σημειώθηκαν μακριά από το Πολυτεχνείο.

Τα έγραψα όλα αυτά για να μαθαίνουν οι νεώτεροι και να προσπαθούν να κάνουν τις απαραίτητες συγκρίσεις με το σήμερα.
Ο Λαός τότε ενώθηκε παρά τις προσπάθειες για το αντίθετο. Ο Λαός τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ξαναενώθηκε παρά τις προσπάθειες για το αντίθετο. ΤΟΤΕ κάναμε όλοι μαζί την υπέρβαση και διώξαμε τη Χούντα. ΤΩΡΑ ήρθε η στιγμή να το ξανακάνουμε.
Θεωρώντας ότι είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω, καλώ με την μικρή μου φωνή στον ΠΑΛΛΑΙΚΟ ΑΓΩΝΑ για ΝΕΑ Πολυτεχνεία που θα διώξουν την σημερινή Χούντα. Που θα διαλύσουν μια για πάντα το σύστημα της ανθρώπινης εκμετάλλευσης που γεννά τέτοια ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ.

* Μέλος του ΕΠΑΜ Βορείου Τομέα Αθήνας
 
Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

Διαφωνω με τον παραλληλισμο που γινεται απο την κυρια με το Συνταγμα του 2011..Απεχει πολυ ο οποιος αναβρασμος της κοινωνιας σημερα απο το να ανατρεψει καθεστωτα.Και επειδη δεν περιμενα να διαβασω απο αγωνιστη-ρια ημιυπογεγραμμενο χρονικο,ποια ειναι αυτη η κυρια;και τι ειναι το ΕΠΑΜ;;
 
Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

Σημερα ειναι μια μεγαλη ημερα....
Σημερα ο εορτασμος του πολυτεχνειου θα ειναι λιγο διαφορετικος αποτι τα τελευταια πολλα χρονια...
Πιο κοντα στο πραγματικο νοημα της επετειου...

Σαν μαθητης και αργοτερα σαν φοιτητης πηγαινα παντα στην πορεια... τελευταια ειχα αρκετα χρονια να παω. Τα αντανακλαστικα ειχαν αμβλυνθει. Τωρα ειναι οξυμενα.

Το πολυτεχνειο ειναι ενα συμβολο αγωνα και θυσιας ενος λαου για την δημοκρατια. Μιας δημοκρατιας που δεν εχει δει ποτε ο τοπος. Διαφορες φατσες του φασισμου βλεπει παντα. Και σημερα βλεπει μια απο τις ασχημοτερες φατσες του συστηματος.

Τι κιαν υπαρχουν νεοι υμνητες της χουντας, οπαδοι του καρατζαφερη και της χρυσης αυγης, ψηφοφοροι του βοριδη και του αδωνι, οπαδοι του ΓΑΠ, θαυμαστες του ντερτιλη. Ο Αινσταιν ειχε πει το συμπαν και η βλακεια ειναι απειρα... αλλα εχω τις αμφιβολιες μου για το συμπαν. Απειρη η βλακεια των ανθρωπων... μεγαλη η δυναμη της ληθης... δεν φτανουν πολλα παθηματα για να μαθει...
Τι κιαν καποιοι δηθεν η πραγματικοι συμμετοχοι στα τοτε επεισοδια ξεπουληθηκαν για μια θεση... δεν αλλαζει στο παραμικρο τον αγωνα των νεων ελληνων για ελευθερια τοτε. Παντου και παντα υπαρχουν γελοια υποκειμενα προθυμα να πουλησουν το σαρκιο τους και την ψυχη τους.

Σημερα η χωρα τελει υπο κατοχη. Σημερα κυβερναει μια χειριστου ειδους χουντα. Σημερα υπουργοι ειναι ακροδεξιοι σκατανθρωποι. Σημερα λοιπον η επετειος του πολυτεχνειου θα ειναι διαφορετικη.


http://www.youtube.com/watch?v=Q8lo9oxpiJ0
 
Last edited:
Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

Από ό,τι ακούω θα είναι κλειστοί οι σταθμοί του μετρό Πανεπιστήμιο, Σύνταγμα, Ευαγγελισμός, Μέγαρο.
 
Απάντηση: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

http://www.youtube.com/watch?v=1ZHP2SUbBg0&feature=player_embedded


Και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά.

Ο Φρανκεστάϊν έγινε πόστερ καί στολίζει το δωμάτιο ενός όμορφου αγοριού. Το αγόρι ονομάζεται Πινοσέτ ή Βιντέλλα, κι όλομόναχο χορεύει με πάθος ένα ταγκό ελλειπτικό.

Δεν υπάρχει Μουσική, ούτε τραγουδιστής από κοντά. Μονάχα ένας ρυθμός ατέλειωτος καί αριθμοί.

Χίλιοι, πεντακόσιοι, πέντε χιλιάδες, δέκα, εκατό χιλιάδες, αριθμοί όχι εντελώς αποσαφηνισμένοι των έξαφανισθέντων, βασανισθέντων καί νεκρών. Καί το ταγκό να συνεχίζεται, το δε ποδόσφαιρο στίς φάσεις του, να κόβει την αναπνοή εκατομμυρίων θεατών επί της Γης. ...


Εκατομμύρια περισσότεροι άπ’ όσους εννοούνε ν’ άντιδράσουνε στο τέρας, καί εξαφανίζονται μες σε χαντάκια, σε ρεματιές ή στίς αγροτικές ερημιές. Από την ώρα πού ό Φρανκεστάϊν γίνεται στόλισμα νεανικού δωματίου, 0 κόσμος προχωράει μαθηματικά στην εκμηδένιση του. Γιατί δεν είναι πού σταμάτησε να φοβάται, αλλά γιατί συνήθισε να φοβάται. Κι εγώ με τη σειρά μου δεν φοβάμαι τίποτα περισσότερο, άπ’ το μυαλό της κότας. Άπ’ το να υποχρεωθώ να συνομιλήσω με μια κότα ή μ’ ένα σκύλο, ή τέλος πάντων, μ’ ένα ζώο δυνατό πού βρυχάται.

Τί να τους πω καί πώς να τους το πω; Καί μήπως δεν είναι εξευτελισμός, αν επιχειρήσω να μεταφράσω ή να καλύψω τίς σκέψεις μου, κάτω από φράσεις απλοϊκές καί ηλίθια νοήματα, για να καθησυχάσω τυχόν τη φιλυποψία μιας κότας, πού όμως έχει άνωθεν τοποθετηθεί για να μας ελέγχει καί να μας καθοδηγεί; Ή υποταγή ή ό εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πώς πρέπει, του πώς οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε καί να μιλάμε; Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να τό ανεχόμαστε.

Καί ή ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί καί τα βοήθα να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος, πού προΐσταται, ελέγχει καί μας κυβερνά. Το τέρας σχηματίζεται από τα ζώα κι άπ’ τους εχθρούς. Κι ό εχθρός γεννιέται, δεν γίνεται. Μας παρακολουθεί άπ’ το σχολείο, σαν ήμασταν παιδιά, κι επιζητεί τον εξαφανισμό μας. Θα σας θυμίσω μια συνομιλία τότε, μέσα στη τάξη του σχολείου. Με πλησιάζει ένας ψηλός συμμαθητής, μ’ ένα δυσάρεστο έκζεμα στο δέρμα του προσώπου του, στραβή τη μύτη καί ξεθωριασμένα τα μαλλιά του, ακατάστατα. Ήταν ή πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς.

- Πως λέγεσαι, ρωτάει, ενώ πλάι του είχαν σταθεί αμίλητοι δυό άλλοι, δικοί του φίλοι.
- Βασίλης, του απαντώ.
- Καί που μένεις, εκείνος εξακολουθεί.
- Πάνω στο λόφο, του λέω καί τόν κοιτώ στα μάτια. Εκείνος χαμογέλασε κι άφησε να φάνουν τα χαλασμένα δόντια του.
Μου λέει: - Εγώ μένω στην απέναντι όχθη. Είσαι λοιπόν εχθρός. Καί μου δίνει μια στο κεφάλι με το χέρι του, πού με πονάει ακόμα τώρα σαν το θυμηθώ.


Τον κοιτάζω έτοιμος να κλάψω. Μα συγκρατιέμαι. Αυτός σκάει στα γέλια καί χάνεται. Προς το παρόν. Γιατί θα τον ξαναδώ: Εισπράκτορα, εκπαιδευτή στο στρατό, τηλεγραφητή, κλητήρα στο υπουργείο, αστυνόμο, μουσικό στην ορχήστρα, παπά στην ενορία, συγκάτοικο στην πολυκατοικία, γιατρό σε κρατικό νοσοκομείο καί τέλος νεκροθάφτη, όταν πετύχει να με θάψει.

Η μορφή του τέρατος είναι πολύχρωμη. Χιλιάδες φωτεινές επιγραφές με αθλια ονόματα καλλιτεχνών, συλλόγων καί εταιριών αυτοκινήτων, στοιβάζονται στην οπτική περιοχή των περαστικών, πού επιζητούν να σπάσουν τα πολύχρωμα λαμπιόνια για νά μπουν μέσα να προφυλλαχτούν από τίς πόρνες, τα νοσοκομειακά αυτοκίνητα καί τίς για πάντα ασύλληπτες υπερηχητικές μοτοσυκλέτες. Προχτές, έτσι για κέφι, αναποδογύρισα μια λεωφόρο ασφαλτοστρωμένη, καί την είδα πάνω μου, να ξετυλίγεται επικίνδυνα προς την απόλυτη ερημιά της θάλασσας. Ζήτησα να επανέλθω στη όρθία μου στάση, επί της λεωφόρου, αλλά είχε ξημερώσει στό μεταξύ καί ή εφαρμογή του οδικού μας Κώδικα δεν μου επέτρεπε την επαναφορά της λεωφόρου στην αρχική της θέση.


Έτσι, ή μεν λεωφόρος παρέμεινε μετέωρος, κι εγώ, επέστρεψα στο σπίτι μου πεζός. Το τέρας είχε αρχίσει να κυκλοφορεί. Οί οδοκαθαριστές άρχιζαν την παράσταση τους με Σαίξπηρ, Σίλλερ καί Αισχύλο, μια καί ανήκουν δικαιωματικά στό υπουργείο Πολιτισμού. Χορός άπο τραβεστί, ψάλλει τα χορικά του Θεοδωράκη καί αποσύρεται εις τάς μικράς οδούς, χορεύοντας συρτάκι. Τουρίστες Γάλλοι, Αγγλοι κι Ελβετοί παρακολουθούν κι ανατριχιάζουν μπρος σ’ αυτό το παραδοσιακό μας μεγαλείο. Καί τρέχουνε στίς Τράπεζες ν’ αλλάξουνε συνάλλαγμα.


Το τέρας γίνεται γελοίο καί κυκλοφορεί ανενόχλητο από Ωδείο σε Ωδείο. Ή κλασική μας Μουσική γίνεται Μαγειρείο. Κι όλος ό κόσμος απαιτεί επιδόματα ειδικά από το Δημόσιο Ταμείο. Το ερώτημα περνάει άπ’ τίς ηλεκτρικές εφημερίδες της κεντρικής πλατείας. Πώς θ’ αντιδράσουμε καί πώς δε θα συμβιβαστούμε με το τέρας;


Θυμάστε τί έγινε στην «Έρωφίλη», από την προηγούμενη φορά. Ό κόσμος της είχε για βασικές αξίες, το ήθος, την αλήθεια καί την ομορφιά. Κι έτσι, όταν παρουσιαζότανε ή μορφή ένός τέρατος, αναστάτωνε το κοινό αίσθημα, εκ βαθέων, καί προκαλούσε απρόσμενη, άμεση καί καθοριστική αντίδραση. Μόλις ό Βασιλιάς έβγαλε τον μανδύα του μεγαλείου του καί το προσωπείο του άγαθού αρχηγού πατέρα, κι έφάνη στο πρόσωπο του ή μορφή του τέρατος, με τον διαμελισμό του Πανάρετου, ό Χορός, από γυναίκες, ορμά πάνω του, τον ποδοπατά, τον θανατώνει καί τον εξαφανίζει. Αυτό σημαίνει πώς ό χορός των γυναικών αυτών, καί δεν φοβήθηκε, αλλά καί πώς δεν θα μπορούσε ποτέ να μοιάσει με το πρόσωπο του τέρατος."

(Κυριακή, 30 Ιουλίου 1978) ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ
Μάνος Χατζιδάκι


:worshippy::worshippy::worshippy:
 
Απάντηση: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=652082

Ο γιος σου αιματοκύλησε την Αθήνα

Ημερομηνία δημοσίευσης: 17/11/2011

ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΠΑ



14 Νοέμβρη 1973, απόγευμα. Ο σύντροφοι από την ΑΣΟΕΕ έρχονται στο σπίτι. Έπρεπε να εκτιμήσουμε την κατάσταση, αφού μόλις την προηγούμενη μέρα, κάτω από το “άγρυπνο μάτι των χαφιέδων”, είχαμε καταλάβει τη Σχολή και στο κατάμεστο κεντρικό αμφιθέατρο, με απόλυτη διαφάνεια και μαζική δημοκρατική συμμετοχή στη συνέλευση και στην ψηφοφορία, εκλέξαμε την εννεαμελή επιτροπή που θα είχε την ευθύνη του συντονισμού του αγώνα για τη νέα ακαδημαϊκή περίοδο.

Ο Αριστείδης, σύντροφος από την οργάνωση Μαθητών Νυχτερινών Γυμνασίων της προδικτατορικής Νεολαίας Λαμπράκη, έφτασε κι αυτός στο σπίτι για να δώσει την πληροφορία. Στο Πολυτεχνείο κάτι σημαντικό θα γίνει.

Δεν υπήρχε χρόνος για χάσιμο. Δρόμο όλοι για το Πολυτεχνείο.

Η κυρά Τασία, η μάνα, μας ξέβγαλε στην πόρτα.

- Να πάτε στο καλό και να προσέχετε, αυτά τα σκυλιά δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο.

- Θα σου σκεπάσω με πιάτο το φαΐ και θα σου ετοιμάσω το κρεβάτι για το βράδυ, μου είπε. Δεν μπορούσε να φανταστεί, αν και είχε από τα παλιά, αλλά και από τα τωρινά χρόνια μεγάλη εμπειρία από τυραννικά καθεστώτα, ότι το φαΐ θα έμενε αφάγωτο και το κρεβάτι άδειο, για πολλά χρόνια.

Η εξέγερση κράτησε τρεις μέρες, και σήμερα, κοντά σαράντα χρόνια μετά, έχουν γραφτεί και θα γραφτούν πολλά, χωρίς αυτός ο πολύ πυκνός χρόνος της ιστορίας μας να αποτυπωθεί στο σύνολό του. Ίσως αυτή είναι η διαφορά των μεγάλων ιστορικών στιγμών από την τρέχουσα καθημερινότητα. Ενώ κράτησαν λίγο, χρειάζονται πολλά χρόνια και πολύ μελάνι για να τις καταγράψεις. Σε αντίθεση με τις άλλες, όπου δεν έχεις να πεις τίποτα.

Μετά το Πολυτεχνείο, για πολλούς από μας η παρανομία ήταν μονόδρομος.

Τέσσερις μήνες κράτησε και μετά βρέθηκα στα κελιά της Μεσογείων, φυσικά με βαριές κατηγορίες.

Μια από τις προσφιλείς μεθόδους της Ασφάλειας, αν δεν τα έβγαζε πέρα με τον κρατούμενο, ήταν η ψυχολογική πίεση στους στενούς συγγενείς και ιδιαίτερα, για μας τους νεολαίους, στους γονείς μας.

Η απειλή λοιπόν προς τον μπαρμπα-Νίκο ήταν σαφής.

- Ο γιος σου αιματοκύλησε την Αθήνα. Πρέπει να μιλήσει, αλλιώς θα τον στήσουμε στον τοίχο.

Ήταν προφανές τι ήθελαν να πετύχουν.

Ο μπαρμπα-Νίκος, τσαγκάρης με γνώσεις Έκτης Δημοτικού, ένιωσε τη ζωή του για μια στιγμή να περνά κινηματογραφικά από μπροστά του. Τι να πρωτοθυμηθεί; Το Αλβανικό μέτωπο, την Κατοχή, τον μέντορά του Άρη Βελουχιώτη, την Εθνική Αντίσταση, τον Εμφύλιο, τους κατοπινούς Δημοκρατικούς Αγώνες, τις φυλακίσεις του μικρότερου γιου του, τον τραυματισμό του μεγάλου γιου του και της νύφης του στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, τον παράνομο γάμο μου, τον παπα-Γιώργη που με πάντρεψε κρυφά σε σπίτι στην Καισαριανή, τη Ματίνα που δεν χάρηκε τον άντρα που μόλις παντρεύτηκε, ή το αρρενωπό έμβρυο που χάθηκε, θύμα κι αυτό των γεγονότων του Πολυτεχνείου, που δεν θα γραφτεί ποτέ και πουθενά, ούτε ως αβάπτιστο, αφού ο νόμος των ανθρώπων δεν το προβλέπει;


Μα ο μπαρμπα-Νίκος ζύγισε με καθαρό μυαλό την απειλή και απάντησε απλά και ήρεμα στην προκλητικότητα του υπαστυνόμου.

“-Δεν ήλθα εδώ να σε παρακαλέσω. Ήλθα για να δω τον γιο μου που κρατάτε παράνομα και το ίδιο παράνομα δεν μας αφήνετε να τον δούμε. Αλλά αν νομίζετε ότι τα πράγματα είναι έτσι όπως τα λέτε, οφείλετε να τον πάτε αμέσως σε δίκη. Εκεί θα δούμε ποιος αιματοκύλησε την Αθήνα. Αν δεν τον πάτε σε δίκη, οφείλετε να τον αφήσετε αμέσως ελεύθερο”.

Όλα αυτά τα έμαθα μετά την κατάρρευση της δικτατορίας, όταν γυρίσαμε μαζί με τους άλλους συντρόφους από τη Γυάρο. Η Χούντα δεν τόλμησε να στήσει δίκη. Ούτε βέβαια ικανοποίησε την προκλητική λεβεντιά του μπαρμπα-Νίκου. Επέλεξε μετά από λίγες εβδομάδες, μαζί με τον Τάκη Μπενά και τον Τάσο Δήμου, να τους φορτώσει με χειροπέδες στο πλοίο της γραμμής για Σύρο και από εκεί με ναυαγοσωστικό για τη Γυάρο.

Ο μπαρμπα-Νίκος εκπλήρωσε το χρέος του στην αντιδικτατορική πάλη του λαού μας. Έκανε αυτό που θεώρησε αυτονόητο. Αυτό που έκαναν οι χιλιάδες μπαρμπα-Νίκοι και κράτησαν τον λαό μας όρθιο και μας έδωσαν ένα μάθημα ως στάση ζωής. Παρακαταθήκη που δεν έχουμε δικαίωμα να αγνοήσουμε. Μας είπαν με τον δικό τους τρόπο για το χρέος μας απέναντι στον τόπο και στις γενιές που ακολουθούν

Δραματική επικαιρότητα, καθώς στην εποχή των μνημονίων εμείς οι εικοσάρηδες, εικοσπεντάρηδες και τριαντάρηδες εκείνης της εποχής, γίναμε οι σημερινοί μπαρμπα-Νίκοι στη μεγαλειώδη και αέναη διαδρομή των αγώνων του λαού μας για δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη.

Κι εσύ, μπαρμπα-Νίκο, δεν θα διαβάσεις ποτέ και δεν θα ακούσεις αυτό που εμείς βλέπουμε και ακούμε.

Το Πολυτεχνείο ζει, γιατί η νέα γενιά ζωντανεύει την ιστορία μας γράφοντας τα δικά της Πολυτεχνεία.
................................................................................................................................................................................................................


Σεβασμός και εκτίμηση στον αγαπητό Στέλιο Παππά,απο τούς αγωνιστές τής οργάνωσης ΕΚΟΝ-Ρηγας Φεραίος,που στην Χούντα μέλη της ''φορτώθηκαν'' πάνω απο 1000 χρόνια φυλακή.
 
Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

Καλά προβλέπω μάχη για φέτος, δεν έχω ανοίξει να δω τίποτε μόλις μπήκα στο κλάμπ!!
Κατά την γνώμη μου, μια στημένη εξέργερση, για να αλλάξει το σκηνικό από τους Αμερικανούς φίλους μας!!
 
Top Bottom