Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 περιμένει ακόμη δικαίωση!!!

Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

Ο ΑΝΤ1 έκανε λόγο για τη μικρότερη πορεία ever...

Πολυ περισσότερο κόσμο τουλάχιστον σε σχέση με πέρυσι...

Καθόλου τυχαίο το ρεπορτάζ του καναλιού.... Στοχευμένο πιστεύω για να περάσει στον κόσμο πως το Πολυτεχνείο ξεπερνιέται και σε συνδυασμό με τα λεγόμενα των ΧΑ να το απαξιώσει τελείως....

Αν υπαρχει ΕΝΑ καναλι συνδεδεμενο με την ελιτ και την παλαι ποτε αριστοκρατια αλλα και τους Βασιλικους (ειδικα αυτους) ειναι ο ΑΝΤ1.

Με αμεσες σχεσεις με τους εφοπλιστες του Λονδινου και τους Γλυξμπουργκ.
 
Re: Απάντηση: Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

Μιλαμε για το καναλι που δυο μερες πριν τις εκλογες εβγαλε "ντοκιμαντερ"
για το ποιες θα ειναι οι επιπτωσεις της εξοδου απο το Ευρω στο λαο.
Πολυ βρώμα η υποθεση τους φιλε.
Να μην επεκταθουμε τωρα στην "ιδεολογια" του Κυριακου.
Απλα, οποιος θυμαται την εποχη που ανοιξε ο Αντ1, θα θυμαται οτι ειχε μαζεψει
ολους τους δημοσιογραφο-παρουσιαστες που μεσουρανησαν επι χουντας
και ειχαν αξαφανιστει εκτοτε.
Τυχαιο? Δε νομιζω...

Το "ντοκιμαντέρ" το είχε προβάλει twice, έτσι για εμπέδωση.
 
Απάντηση: Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

Η μικρή μόλις έκλεισε τα 3.

Υποκλίνομαι στη δασκάλα της στον παιδικό σταθμό.
Η γλώσσα του σώματος δείχνει ότι το διδάχθηκε με τον σωστό τρόπο...

Δε ξέρω πόσοι θα το πιστέψουν, αλλά είχα τη μηχανή πρόχειρη και ήταν τελείως αυθόρμητο (γι' αυτό είναι και κάπως φλου).


http://vimeo.com/53735920

Μπορώ να ελπίζω σ'ένα καλυτερο αύριο
Μπράβο τους
 
Απάντηση: Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

'Αδωνις Γεωργιάδης:"Στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε ουδείς"


http://lefteria-news.blogspot.gr/2012/11/blog-post_4836.html

Aααα για να το λέει αυτός κάτι θα ξέρει,άλλωστε είναι γνωστός για τούς δημοκρατικούς του αγώνες!!!:flipout::flipout::flipout:
Φαντάζει μ'ανέκδοτο έτσι;;;
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

Το "ντοκιμαντέρ" το είχε προβάλει twice, έτσι για εμπέδωση.

Aυτο δεν το 'ξερα.
Εχει και τα καλα του το οτι, αν εξαιρεσεις τα πρωινα που ετοιμαζομαι για τη δουλεια,
εχω να ανοιξω κατι μηνες το βοθρο με εικονες (που τον λεει και ο τζιμακος).
Εδω που τα λεμε, απορω που δεν το εδειξαν διακαναλικα για να 'ναι σιγουροι.
Τα υπολοιπα καναλια βολευτηκαν τοτε με τις εκθεσεις της Αλφα και της Εθνικης.
 
Απάντηση: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

Η τελευταία είδηση απο την επέτειο...Αξια της παράδοσης της ΕΛΑΣ...


Πάτρα: Φοιτητής καταγγέλλει ότι κινδυνεύει με τύφλωση από δακρυγόνο
Ισχυρίζεται ότι τον «σημάδεψε» άνδρας των ΜΑΤ από πολύ μικρή απόσταση

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 09:33 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: 12:33


Σοβαρό κίνδυνο τύφλωσης αντιμετωπίζει ένας 19χρονος φοιτητής του Πανεπιστημίου της Πάτρας, ο οποίος καταγγέλλει ότι τραυματίστηκε από ρίψη δακρυγόνου κατά τη διάρκεια των επεισοδίων στις πορείες που πραγματοποιήθηκαν στην πόλη για τον εορτασμό της επετείου του Πολυτεχνείου.

Σύμφωνα με τον συνήγορό του, ο 19χρονος είδε σε απόσταση μικρότερη των 20 μέτρων αστυνομικό των ΜΑΤ να τον σημαδεύει με το όπλο ρίψης δακρυγόνων.

Ο νεαρός ένιωσε έντονο πόνο και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο «Αγιος Ανδρέας» προκειμένου να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες, όπως αναφέρουν δημοσιεύματα.

Οι γιατροί διαπίστωσαν απώλεια όρασης κατά 80% από το αριστερό μάτι, με κίνδυνο μάλιστα ολικής τύφλωσης.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ. σχετικά με το περιστατικό και με αφορμή σχετική ανακοίνωση της Νεολαίας του Συνασπισμού σημειώνεται ότι τις βραδινές ώρες του Σαββάτου από το κέντρο της Πάτρας, όπου βρίσκονταν σε εξέλιξη επεισόδια, διακομίστηκε στα εξωτερικά ιατρεία του Νοσοκομείου «Άγιος Ανδρέας», 19χρονος ημεδαπός με τραύμα στο αριστερό ζυγωματικό.

Οπως αναφέρεται στην ανακοίνωση ο τραυματίας εισήλθε στο νοσοκομείο στις 19:12 και εξήλθε ύστερα από 30 λεπτά περίπου, στις 19:40 ώρα, μετά την παροχή των πρώτων βοηθειών και συγκεκριμένα τη συρραφή του τραύματος. Επισημαίνεται ακόμη πως «μέχρι τώρα ο 19χρονος δεν έχει ανταποκριθεί στις επανειλημμένες τηλεφωνικές και δια ζώσης επικοινωνίες ανώτερου Αξιωματικού της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αχαΐας, τόσο με τον ίδιο, όσο και με τους οικείους του, προκειμένου να προσέλθει για να καταθέσει σχετικά με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες επήλθε ο τραυματισμός του».

Στην ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ. σημειώνεται ακόμη ότι «στο πλαίσιο της προανάκρισης, που διενεργείται για τα επεισόδια της 17/11/2012, δεν έχει προκύψει, μέχρι τώρα, κανένα στοιχείο που να συνδέει τον τραυματισμό του 19χρονου με ρίψη χημικών ενώ για τον τραυματισμό ενημερώθηκε ο Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Πάτρας και στο πλαίσιο της προανάκρισης θα κληθεί και πάλι ο 19χρονος να καταθέσει».

Παράλληλα η Αστυνομία καλεί τους πολίτες που γνωρίζουν για τις συνθήκες τραυματισμού να επικοινωνήσουν με τα τηλέφωνα 2610-222404 και 2610-695130 της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αχαΐας.

http://www.tovima.gr/society/article/?aid=484705
 
Last edited:
Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

Η ιστορία μιας προληπτικής προσαγωγής ή πιο σωστά μιας αστυνομικής απαγωγής

Το μεσημέρι του Σαββάτου 17 Νοέμβρη, στις 2.15μμ, βγήκα μαζί με τη συντρόφισσα μου (στη ζωή και στον αγώνα) από το σπίτι της στο Περιστέρι και μπήκαμε στο αυτοκίνητό της για να με πάει στον σταθμό μετρό του Αγ. Αντωνίου. Με την επιβίβασή μας εμφανίστηκαν δύο αυτοκίνητα και μια μηχανή της κρατικής ασφάλειας με 6 ασφαλίτες, οι οποίοι επιδεικτικά κόλλησαν από πίσω μας και επιχειρούσαν να μας περικυκλώσουν. Κάναμε τον κύκλο του τετραγώνου και επιστρέψαμε κάτω από το σπίτι, όπου κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο και τους ζητήσαμε τον λόγο που μας ακολουθούν. Αποβιβάστηκαν και εκείνοι, εμφανώς αμήχανοι για την τροπή που είχε πάρει το πράγμα, με τη γειτονιά να έχει βγει στα παράθυρα, τα μπαλκόνια και τα πεζοδρόμια από τις φωνές μας. Προσπαθώντας να φανούν ψύχραιμοι και τυπικοί ζήτησαν την ταυτότητα μου και μου είπαν ότι επρόκειτο για έναν τυπικό έλεγχο. Εμείς τους ρωτούσαμε επίμονα τον λόγο της παρακολούθησης και του «ελέγχου» που επικαλούνταν ενώ ειδοποιήσαμε αμέσως τηλεφωνικά δικηγόρο και συντρόφους για να έχουν υπόψη τους τα όσα διαδραματίζονταν. Η άρνησή μας να «συνεργαστούμε» και η επιμονή μας να αναφέρουν τον λόγο της επιχειρούμενης προληπτικής προσαγωγής (προφανώς λόγω της πορείας για το Πολυτεχνείο), τους έκανε να επιχειρούν να με βάλουν στο υπηρεσιακό τους όχημα με το ζόρι, πιάνοντάς με από τα χέρια και επιχειρώντας να με τραβήξουν μέχρι εκεί. Κάτι το οποίο πεισματικά αρνιόμουν ενώ η συντρόφισσά μου τράβηξε το hands free από τα αυτιά του αρχιασφαλίτη που ζητούσε τηλεφωνικά ενισχύσεις από τα κεντρικά τους. Ήταν η στιγμή που απείλησαν και την ίδια με προσαγωγή μπροστά στα μάτια του 8χρονου παιδιού της, που παρακολουθούσε από το μπαλκόνι του σπιτιού τη σκηνή μαζί με μια φίλη του που τον είχε επισκεφτεί και έπαιζαν μαζί.

Τελικά, με έβαλαν μέσα σε ένα από τα υπηρεσιακά τους οχήματα και με οδήγησαν στη ΓΑΔΑ. Με ανέβασαν στον 6ο όροφο (τομέας κρατικής ασφάλειας) και με άφησαν για 5 ώρες σε έναν απομονωμένο διάδρομο, φρουρούμενο από 20 ένστολους αστυνομικούς, χωρίς τη δυνατότητα επικοινωνίας με δικηγόρο ή οικεία πρόσωπα και χωρίς να μου ανακοινώνουν τον λόγο της προσαγωγής μου ή πιο σωστά της απαγωγής μου. Με την ολοκλήρωση της πορείας του Πολυτεχνείου και λόγω των έντονων διαμαρτυριών μου, μου έδωσαν πίσω την ταυτότητα και το κινητό μου και μου είπαν ότι μπορώ να φύγω. Κατά την διάρκεια της κράτησής μου δεν επιχείρησαν τα γνωστά ξεγυμνώματα του τελευταίου διαστήματος με το πρόσχημα του σωματικού ελέγχου, τα οποία ωστόσο εφάρμοσαν απ’ ότι έμαθα σε ανήλικους προσαχθέντες στον 7ο όροφο. Το μόνο που μου ζήτησαν ήταν να καθίσω σε έναν πάγκο που κοιτούσε προς τον τοίχο με πλάτη προς τους αστυνομικούς φρουρούς (για καψώνι και μόνο), το οποίο φυσικά αρνήθηκα, χωρίς όμως να επιλέξουν να επιχειρήσουν να με βάλουν να κάτσω έτσι όπως αυτοί ήθελαν.

Αυτές οι αστυνομικές-κατασταλτικές μεθοδεύσεις, παρότι σκόπιμα δε βλέπουν ποτέ το φως της δημοσιότητας, δεν αποτελούν ούτε πρωτόγνωρα ούτε μεμονωμένα περιστατικά. Οι απαγωγές αγωνιζόμενων ανθρώπων έξω από τα σπίτια τους πριν από μεγάλες κινητοποιήσεις εφαρμόζονται ως αστυνομική πρακτική τους τελευταίους μήνες, μαζί με τους εκτεταμένους ελέγχους (σωματικούς και σακιδίων) στους σταθμούς μετρό. Και έρχονται να προστεθούν στις εκατοντάδες προληπτικές προσαγωγές που γίνονται πριν από κάθε απεργία ή διαδήλωση τα τελευταία χρόνια. Έρχονται να προστεθούν στους τόνους των χημικών, τους ξυλοδαρμούς και τις αθρόες συλλήψεις των μονάδων καταστολής, στις αύρες για τη διάλυση συγκεντρώσεων. Έρχονται να προστεθούν στη δικαστική ομηρία χιλιάδων ανθρώπων -κυρίως νεολαίων- τα τελευταία 2,5 χρόνια, που τόλμησαν να αμφισβητήσουν τη λεηλασία της ζωής και του μέλλοντός τους μαζί με τις κυρίαρχες προσταγές για «ησυχία-τάξη-ασφάλεια». Έρχονται να προστεθούν στη διάλυση απεργιακών προσυγκεντρώσεων συνελεύσεων γειτονιάς στις κεντρικές πλατείες των περιοχών τους, όπως στις 26/9/2012. Έρχονται να προστεθούν στην αστυνομική κακοποίηση και τα βασανιστήρια αγωνιζόμενων ανθρώπων, όπως αυτά που υπέστησαν οι 15 συλληφθέντες της αντιφασιστικής μοτοπορείας στις 30/9/2012 στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα.

Η αστυνομική πρακτική της απαγωγής αγωνιζόμενων ανθρώπων έξω από τα σπίτια τους πριν από μεγάλες κινητοποιήσεις, δε στοχεύει μόνο στα συγκεκριμένα πρόσωπα που επιλέγονται (προφανώς με βάση τον φάκελο και την ιστορικότητά τους) αλλά επιχειρεί να στείλει μήνυμα εκφοβισμού σε όλους όσοι αγωνίζονται και σε όλους εκείνους και εκείνες που αναμένεται να ξεσηκωθούν εξαιτίας της εξαθλίωσης της ζωής τους. Όμως οι φτηνές και γελοίες πρακτικές τους δε μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν. Κι όταν φουσκώσει το κοινωνικό ποτάμι θα τους πνίξει όλους: δυνάστες και βασανιστές, αφέντες και λακέδες.

Μέχρι εκείνη την ώρα χρειάζεται να προετοιμαστούμε και να οργανωθούμε καλύτερα για να μπλοκάρουμε στην πράξη τις συγκεκριμένες κατασταλτικές μεθοδεύσεις. Δεν υπάρχει περίπτωση να αποδεχτούμε την προσωρινή μας αιχμαλωσία. Ούτε μέσα στα σπίτια μας επειδή υπάρχουν ασφαλίτες από κάτω με την εμφανή πρόθεση να μας προσαγάγουν ούτε στα κρατητήρια τους. Η επόμενη φορά ας επιφυλάσσει συλλογικές εκπλήξεις για τις κρατικές συμμορίες.

18/11/2012

ο αναρχικός

Κώστας Μ.

http://sinialo.espiv.net/?p=9337

αυτό ισχύει 100%
 
Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

Μην βάζετε τέτοια ρε δεν ισχύουν......Διαβάστε κανα newsit....ή Πρώτο Θέμα....
 
Απάντηση: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

Το παρακάτω βίντεο,μου πρότεινε η κόρη μου να το δούμε μαζί...
Τους το είχε προβάλει η δασκάλα τους στο σχολείο (Ε δημοτικού)...
Στην συζήτηση που είχα με τη μικρή,τελικά κατάλαβα οτι τα παιδιά,είναι πολύ ώριμα (για την ηλικία τους)...
Τα συγχαρητήρια μου,στην δασκάλα τους των 680 ευρώ...

[video=youtube;aif8RyTx9iA]https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=aif8RyTx9iA[/video]
 
Last edited:
Re: Απάντηση: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

Το παρακάτω βίντεο,μου πρότεινε η κόρη μου να το δούμε μαζί...
Τους το είχε προβάλει η δασκάλα τους στο σχολείο (Ε δημοτικού)...
Στην συζήτηση που είχα με τη μικρή,τελικά κατάλαβα οτι τα παιδιά,είναι πολύ ώριμα (για την ηλικία τους)...
Τα συγχαρητήρια μου,στην δασκάλα τους των 680 ευρώ...

:2thumb22sup:
 
Απάντηση: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.
 
Απάντηση: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

Αλλη μιά επέτειος,κόντρα στην αφασία,στην απάθεια και στο φασισμό...

Δεν είμαστε όλοι ίδιοι και ναί υπάρχουν κάποιοι που αγωνίζονται και πεθαίνουν άν χρειαστεί για τα ιδανικά τους...

Του Μανώλη Αναγνωστάσκη.

Φοβάμαι
τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
«Δώστε τη χούντα στο λαό».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που σου 'κλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που γέμιζαν τις ταβέρνες
και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια
κάθε βράδυ
και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη
και έχουν και «απόψεις».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν
γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.
 
Απάντηση: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

του Δημήτρη Ψαρρά

Ο στενός συνεργάτης του Μιχαλολιάκου Γιάννης Περδικάρης στο βιβλίο του «Χρυσή Αυγή – Πολιτικός Οδοδείκτης» που υπογράφει με το ψευδώνυμο Ιων Φιλίππου αποκαλύπτει τη δολοφονική και παρακρακτική δράση των νεοφασιστών.

images3.jpg

Ειρωνεία της ιστορίας: Η πιο πρόσφατη συμβολή στην ιστοριογραφία περί Πολυτεχνείου φέρει την υπογραφή ενός φανατικού εθνικοσοσιαλιστή! Συνιδρυτής της Χρυσής Αυγής, στενός συνεργάτης του Μιχαλολιάκου και συγγραφέας των βασικών ιδεολογικών κειμένων της οργάνωσης, ο Γιάννης Περδικάρης ήταν φοιτητής στη Σχολή Μηχανολόγων του Μετσόβιου την περίοδο της εξέγερσης. Στο βιβλίο του περί Χρυσής Αυγής που μόλις κυκλοφόρησε με το ψευδώνυμο Ιων Φιλίππου, ο Περδικάρης περιγράφει τον ιδιαίτερο ρόλο της ομάδας Μιχαλολιάκου, η οποία ανήκε τότε στο «Κόμμα Τετάρτης Αυγούστου», την οργάνωση του Κώστα Πλεύρη, τη μόνη οργάνωση που επέτρεπε τη λειτουργία της το δικτατορικό καθεστώς.

«Την πρώτη βραδιά της εξέγερσης», γράφει ο Περδικάρης, «μια μεγάλη ομάδα εκατό νεολαίων ξεκίνησε από τα γραφεία της Τετάρτης Αυγούστου με κατεύθυνση τους δρόμους πέριξ του Πολυτεχνείου. Εκεί συναντήσαμε και αρκετούς άλλους αντιφρονούντες [σ.σ.: με τον όρο αυτό περιγράφει τους χουντικούς, αντιφρονούντες δηλαδή προς το φοιτητικό κίνημα] και “αντιφρονούντες”, δηλαδή παρακρατικούς και ασφαλίτες. Αργότερα, οι αντιφρονούντες πύκνωσαν σημαντικά, ώστε σε μια σύσκεψη του δρόμου στις 11.00 τη νύχτα, αποφασίστηκε η οργάνωση εισβολής στο Πολυτεχνείο. Η έλλειψη σχεδιασμού αλλά κυρίως στιβαρής ηγετικής ομάδας, αποσόβησε τελικά μια τέτοια εξέλιξη. Ετσι, επιδοθήκαμε μέχρι πρωίας στην παρεμπόδιση και αποτροπή της τροφοδοσίας των εγκλείστων από τις εξωτερικές ομάδες περιφρούρησης, περιφερόμενοι στους κήπους του Μουσείου, την Τοσίτσα και την Στουρνάρη. Πρέπει να σημειώσω ότι η ηγεσία της Τετάρτης Αυγούστου εκείνες τις ημέρες ήταν άφαντη [σ.σ.: καρφί για τον Πλεύρη]».

«Την βραδιά του Πολυτεχνείου», συνεχίζει ο Περδικάρης, «η ίδια περίπου ομάδα νεολαίων, ήταν συγκεντρωμένη έξω από τα γραφεία της Τετάρτης Αυγούστου, γωνία Μπουμπουλίνας και Αλεξάνδρας. Ελειπαν όσοι είχαν αποφασίσει να αναμειχθούν στα γεγονότα στο πλευρό των δυνάμεων καταστολής, όπως ο Ηλίας Τσιαπούρης και πολλοί εθνικιστές-χουντικοί. Μαζί μου ήταν ο Αριστοτέλης Καλέντζης και ο Νίκος Μιχαλολιάκος. Παραμείναμε μέχρι αργά συνομιλώντας και περιμένοντας τις εξελίξεις. Κατά τις 1.00 μ.μ., σε μια καπνισμένη ατμόσφαιρα που μύριζε κυριολεκτικά μπαρούτη έφτασε κοντά μας από την Μπουμπουλίνας, ένα άγημα αστυνομικών με άγριες διαθέσεις και κραδαίνοντας τα κλομπς. Κάποιος φώναξε, “νεολαία Μεταξά, νεολαία Μεταξά”. Δε νομίζω ότι οι αστυνομικοί κατάλαβαν τι εννοούσε. Προλάβαμε να υποχωρήσουμε στα γραφεία μας. Μια ώρα αργότερα και πριν τα τανκς φτάσουν στην πύλη του Πολυτεχνείου είχαμε όλοι αποχωρήσει».

Το πιο σημαντικό είναι ότι στο ίδιο βιβλίο ο Περδικάρης διαψεύδει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο όσους ομοϊδεάτες του αμφισβητούν τον αιματηρό απολογισμό της καταστολής της εξέγερσης. Περιγράφει τη δράση ενός από τα μέλη της ομάδας, τον οποίο ο ίδιος χαρακτηρίζει «οπλολάγνο». Πρόκειται για τον Ηλία Τσιαπούρη, ο οποίος, κατά τον Περδικάρη, «ανέλαβε δράση πυροβολώντας εναντίον των επιτιθέμενων διαδηλωτών από την ταράτσα του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως μαζί με άλλους παρακρατικούς». Ο Τσιαπούρης διώχτηκε ερήμην μετά την μεταπολίτευση για τις πράξεις του και κατά τον Περδικάρη «αυτοεξόριστος πέθανε άδοξα, δολοφονημένος μετά από μια δεκαετία στην Κολομβία».

Ο Τσιαπούρης (ή Τσαπούρας) κατόρθωσε να διαφύγει πριν από την άσκηση δίωξης εναντίον του. Βρέθηκε στο Λονδίνο και μετά στη Νότια Αμερική. Το όνομά του αναφέρεται στο βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών, με το οποίο παραπέμφθηκαν σε δίκη οι υπαίτιοι της σφαγής του Πολυτεχνείου. «Ο Ηλίας Τσαπούρας», γράφει το βούλευμα, «και έτεροι μη αποκαλυφθέντες δράσται από κοινού απέκτειναν εκ προθέσεως κατά τον αυτόν τόπον και χρόνον, τους Βασίλειον Φάμελον και Toril Engeland, πυροβολήσαντες εναντίον των δι’ οπλοπολυβόλων και τυφεκίων, εκ του δώματος της στεγαζούσης το Υπουργείον Δημοσίας Τάξεως οικοδομής και πλήξαντες διά των ριφθεισών σφαιρών τον μεν Βασίλειον Φάμελλον εις τον δεξιόν οφθαλμόν με αποτέλεσμα να υποστή ούτος τυφλόν τραύμα εκ του οποίου ως μόνης ενεργού αιτίας επήλθεν ο θάνατός του, την δε Toril Engeland κατά το πρόσθιον θωρακικόν τοίχωμα, με αποτέλεσμα να υποστή αύτη τυφλόν τραύμα θώρακος εκ του οποίου ως μόνης ενεργού αιτίας επήλθεν ο θάνατός της». Εκτός από τους δυο νεκρούς, η δράση του Τσιαπούρη άφησε στην περιοχή και 17 τραυματίες.

Την παρουσία του Τσιαπούρη με το «μακρύκαννο» όπλο του στην ταράτσα του υπουργείου Δημόσιας Τάξης το μοιραίο βράδυ επιβεβαίωσε κατά τη δίκη του Πολυτεχνείου ο χωροφύλακας Ρηγάκης, ο οποίος δεν γνώριζε «αν είναι της Ασφάλειας ή αν ήταν απλώς πολίτης υγιών φρονημάτων που ήλθε να μας βοηθήσει». Πάντως τον ξαναείδε στο υπουργείο άλλες δύο φορές…

«Η μοίρα του Ηλία», γράφει με θαυμασμό ο θεωρητικός της Χρυσής Αυγής, «αποτυπώνονταν ανάγλυφα στον χαρακτήρα του. Παρορμητικός και ακραίος, δίχως πολιτική σκέψη, ωστόσο ήταν ένας πιστός στρατιώτης του εθνικοσοσιαλισμού, γενναίος, ακατάβλητος και ριψοκίνδυνος αγωνιστής, αφιερωμένος στον αγώνα ψυχή τε και σώματι. Τον θυμάμαι μόνο, εντελώς μόνο, να στέκεται προκαλώντας τις ορδές των μπολσεβίκων που συνωθούνταν διαδηλώνοντας στα σκαλοπάτια της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πολυτεχνείου, την παραμονή των γεγονότων. Περνώντας από κοντά του, έστρεψα αλλού το βλέμμα μου και απομακρύνθηκα προς την έξοδο, γιατί δεν είχα το κουράγιο να εκτεθώ δίπλα του».

Ως φοιτητής της Αρχιτεκτονικής ήμουν ένας από αυτούς τους «μπολσεβίκους» που συνωθούνταν στα σκαλοπάτια της Σχολής. Και σας διαβεβαιώ ότι ο λόγος που δεν τολμούσαν να σταθούν απέναντί μας δεν ήταν άλλος από την ντροπή. Γιατί ήταν λίγοι, απελπιστικά λίγοι. Και δεν είχαν τίποτα να πουν για να υπερασπιστούν τη βία, τα βασανιστήρια και την άγρια καταστολή. Φόβο δεν είχαν, γιατί πίσω τους ήταν το Σπουδαστικό της Ασφάλειας, ο αστυνόμος Σμαΐλης και οι άνδρες του, που δεν δίσταζαν να μας συλλαμβάνουν ακόμα και μέσα στο Ιδρυμα.

Αλλά η μαρτυρία του Περδικάρη έχει και μια άλλη αξία. Περιγράφει διαδρομές ανθρώπων που έδρασαν από την περίοδο του Πολυτεχνείου μέχρι σήμερα με τον ίδιο στόχο: να συμβάλουν στην καταστολή κάθε λαϊκής κινητοποίησης, ως ενεργούμενα των επίσημων διωκτικών αρχών και εμπνεόμενοι από μια ανοιχτά δωσιλογική και ναζιστική ιδεολογία.

Ποιος είπε ότι το ελληνικό κράτος δεν έχει συνέχεια; Ειδικά το ελληνικό βαθύ κράτος;

Εφημερίδα των Συντακτών
http://www.efsyn.gr/?p=149587


 
Last edited:
Re: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

Οι επίσημοι νεκροί του Πολυτεχνείου Κατά τη διάρκεια των γεγονότων του Πολυτεχνείου υπήρξαν αρκετοί νεκροί. Η πρώτη επίσημη καταγραφή που έγινε τον Οκτώβριο του 1974 από τον εισαγγελέα Δημήτρη Τσεβά, εντόπισε 18 επίσημους ή πλήρως βεβαιωθέντες νεκρούς και άλλους 16 αγνώστων στοιχείων. Τον επόμενο χρόνο ο εισαγγελέας εφετών, Ιωάννης Ζαγκίνης, έκανε λόγο για 23 νεκρούς. Κατά τη διάρκεια της δίκης που ακολούθησε, προστέθηκε ακόμη ένας. Η έρευνα του διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Λεωνίδα Καλλιβρετάκη, που έγινε το 2003 αναφέρει ότι ο αριθμός των επώνυμων νεκρών ανέρχεται σε 24 άτομα και των νεκρών αγνώστων στοιχείων σε 16. Η έρευνα του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών αποτελεί μέχρι και σήμερα την πιο εμπεριστατωμένη μελέτη γύρω από το θέμα των νεκρών του τριημέρου 16-17-18 Νοεμβρίου του 1973 και συνάμα την ηχηρότερη απάντηση σε όσους επιμένουν ότι εκείνες τις ημέρες δεν υπήρξαν νεκροί. Ο πλήρης κατάλογος των 24 που έδωσαν το αίμα τους για το σύνθημα «ψωμί-παιδεία-ελευθερία» στους δρόμους της Αθήνας εκείνη την ημέρα είτε γύρω είτε και πιο μακριά από το Πολυτεχνείο έχει ως εξής:
1. Σπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου, 57 ετών, δικηγόρος (πρώην βουλευτής Κερκύρας της Ένωσης Κέντρου), κάτοικος Αγίου Μελετίου, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 20.30-21.00, ενώ βρισκόταν στη διασταύρωση οδών Γεωργίου Σταύρου & Σταδίου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
2. Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ & Μάρνη, τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά που έρριξαν εναντίον του άνδρες της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (όπως λεγόταν τότε το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο).
3. Σωκράτης Μιχαήλ, 57 ετών, εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30, ενώ βρισκόταν μεταξύ των οδών Μπουμπουλίνας και Σόλωνος, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί απόφραξη της αριστεράς στεφανιαίας. Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. (F Σεπτεμβρίου), όπου και πέθανε.
4. Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Αιγυπτία Τουρίλ Τεκλέτ» και η παρεξήγηση αυτή επιβιώνει ακόμη σε κάποιους «καταλόγους νεκρών».
5. Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών.
6. Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε στο πρόχειρο ιατρείο του Πολυτεχνείου, όπου απεβίωσε. Από εκεί μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Χαμουρλής».
7. Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973 ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια και στη συνέχεια κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, τρεις ημέρες αργότερα, στις 19.11.1973, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.
8. Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοε-γκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου στις 9.9.1974, έγινε τελετή στη μνήμη του.
9. Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρθένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Κατά τις πρωινές ώρες της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19.11.1973.
10. Αικατερίνη Αργυροπούλου σύζυγος Αγγελή, 76 ετών, κάτοικος Κέννεντυ και Καλύμνου, Αγιοι Ανάργυροι Αττικής. Στις 10.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της, τραυματίστηκε στην πλάτη από σφαίρα. Διακομίστηκε στην κλινική «Παμμακάριστος» (Κάτω Πατήσια), όπου νοσηλεύτηκε επί ένα μήνα και κατόπιν μεταφέρθηκε στο σπίτι της, όπου πέθανε συνεπεία του τραύματος της μετά από ένα εξάμηνο (Μάιος 1974).
11. Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΑΩ» και «ΕΑΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έρριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε ενός τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου πέθανε μετά από 12 μέρες, στις 30.11.1973.
12. Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 10.30 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα πολυκατοικίας επί της πλατείας Αιγύπτου 1, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Λυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Μεταφέρθηκε στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτωρίας), όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Λυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.
14. Δημήτριος Παπαϊωάννου, 60 ετών, διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων, κάτοικος Αριστομένους 105, Αθήνα. Γύρω στις 11.30 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην πλατεία Ομονοίας, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του, συνεπεία εμφράγματος.
15. Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, 47 ετών, εφοριακός υπάλληλος, κάτοικος Ελπίδος 29, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 12.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο του στα Νέα Λιόσια, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά που διέσχισαν τον ουρανό του αυτοκινήτου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.
16. Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών, εργαζόμενη μαθήτρια, από τα Αμπελάκια Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Μεταγένους 8, Νέος Κόσμος. Στις 12.00 το μεσημέρι της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα του σπιτιού της, τραυματίστηκε θανάσιμα στον αυχένα από πυρά. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και στη συνέχεια στον «Ευαγγελισμό», όπου πέθανε αυθημερόν.
17. Δημήτρης Θεοδώρας του Θεοφάνους, 5 ετών, κάτοικος Ανακρέοντος 2, Ζωγράφου. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του τη διασταύρωση της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας με τη λεωφόρο Παπάγου στου Ζωγράφου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά στρατιωτικής περιπόλου με επικεφαλής αξιωματικό (πιθανόν ο ίλαρχος Σπυρίδων Σταθάκης του Κ.Ε.Τ/Θ), που βρισκόταν ακροβολισμένη στο λόφο του Αγίου Θεράποντος. Εξέπνευσε ακαριαία και όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο των Παίδων, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, ταχυδακτυλουργός, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέϋδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών, συνταξιούχος εφοριακός, από το ΚεράσοΒο Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Νάξου 116, Αθήνα. Στις 13.30 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε με τις ανήλικες κόρες του στη διασταύρωση των οδών Δροσοπούλου και Κύθνου, απέναντι από το ΙΣΤ' Αστυνομικό Τμήμα, βρέθηκε εν μέσω πυρών, προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος, με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
20. Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Γ' Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και τέλος στο Κ.Α.Τ., όπου και πέθανε στις 30.1.1974.
21. Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλαος Ντερτιλής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.
22. Κυριάκος Παντελεάκης του Δημητρίου, 44 ετών, δικηγόρος, από την Κροκέα Λακωνίας, κάτοικος Φερρών 5, Αθήνα. Στις 12.00 με 12.30 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, τραυματίστηκε θανάσιμα από πυρά διερχομένου άρματος μάχης. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου και πέθανε στις 27.12.1973.
23. Ευστάθιος Κολινιάτης, 47 ετών, από τον Πειραιά, κάτοικος Νικο-πόλεως 4, Καματερό Αττικής. Κτυπήθηκε στις 18.11.1973 από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε στις 21.11.1973.
24. Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου, 22 ετών, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, από την Ανω Αλισσό Αχαΐας. Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών. Κτυπήθηκε μετά τα γεγονότα, υπό συνθήκες που παραμένουν ακόμη αδιευκρίνιστες. Συνεπεία της κακοποίησης του υπέστη ρήξη του ήπατος, εξαιτίας της οποίας πέθανε στις 17.12.1973 στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, ο τραυματισμός του συνέβη στην Πάτρα, άλλες όμως πληροφορίες τον τοποθετούν στην Αθήνα. Η περίπτωση του παραμένει υπό έρευνα.
 
Last edited by a moderator:
Απάντηση: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

Eχει ξαναγραφεί...αλλά καλό είναι να το υπενθυμίσουμε...
Πολλοί νομίζουν ότι το πολυτεχνείο ήταν κάποιο πανηγυράκι.
Δεν ήταν.
Ετσι προσπαθούν να το παρουσιάσουν τα φασισταριά κι οι διάφοροι άκαπνοι και ξεπουλημένοι.
Στην έρευνα του ΕΙΕ και με βάση τις απογραφές που δόθηκαν,ρίχτηκαν 24.000 σφάιρες απο τους αστυνομικούς-2.192 έριξε μόνο η φρουρά του Υπ.Δημόσιας Τάξης και 30.000 σφαίρες απο τον στρατό.
Πέρα απο τους 24 επίσημους νεκρούς,υπάρχουν άλλες 46 αδιευκρίνιστες περιπτώσεις ανωνύμων κι επωνύμων περιπτώσεων.Επίσης ο πραγματικός αριθμός των τραυματισμένων απο σφαίρες παραμένει άγνωστος(στη προκαταρκτική του Τσεβά αναφέρονται ονομαστικά 1.100 τραυματίες)...
Οσοι συνελήφθησαν κατά την διάρκεια της κατάληψης,των διαδηλώσεων και της εκκένωσης,φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν άγρια(έγιναν 2.060 συλλήψεις,απ' αυτές οι 868 μέσα στο πολυτεχνείο κατά την εκκένωση του).
 
Last edited:
Απάντηση: Πολυτεχνείο 17 Νοέμβρη 1973 ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ !!!

Υπάρχει μια προσπάθεια, χρόνια τώρα, να συκοφαντήσουν τη γενιά του Πολυτεχνείου. Δεν ήμασταν «η γενιά».

Ήμασταν μια μειοψηφία, μια φλόγα, για να βάλουμε φωτιά στο σκοτάδι που είχε φέρει η χούντα στην πατρίδα μας. Σπάσαμε το γύψο, απελευθερωθήκαμε. Γι’ αυτό δεν μπορούσαν να σταθούν οι σωτήρες μας. Γι’ αυτό πρέπει να ξεφορτωθούμε και τους σημερινούς «σωτήρες». Είναι υποβολιμαίο ότι κάποιοι εξαργύρωσαν από τη γενιά του Πολυτεχνείου. Το απαξιώνουν σκόπιμα οι άκαπνοι ή αυτοί που θα ήταν εναντίον μας, αν ήταν τότε εκεί. Χρησιμοποιούν 10-20 ανθρώπους από εμάς που πήραν δημόσιες θέσεις και πάνε να μας ταυτίσουν όλους. Δε σέβονται ούτε τους νεκρούς, ούτε τους τραυματίες, ούτε τους ανώνυμους. Δεν ήμασταν ελεγχόμενοι. Διαμορφώσαμε την εξεγερσιακή κατάσταση από μόνοι μας. Αποτρέψαμε τη φιλελευθεροποίηση της χούντας με το Μαρκεζίνη μασκαρά και την προσπάθεια του γεφυροποιού Αβέρωφ να έχουμε μια δημοκρατία «αλλά τούρκα», να είναι οι στρατιωτικοί από πίσω και οι πολιτικοί ως μαριονέτες μπροστά. Σπάσαμε ακόμη και την καθολικότητα που ήθελε να έχει επάνω μας η παραδοσιακή αριστερά.

Δημήτρης Παπαχρήστου 17-11-13
 
Last edited: