Πως να το πείς στα παιδιά ?

Προσβλητικό δεν είναι αυτό που είπα εγώ προσβλητικό είναι αυτό που έγραψε ο ΚΟΣΗ.

Πως να πεις στα παιδιά ότι από δω και πέρα πρέπει να τρώνε ότι έχει το σπίτι και όχι ότι θέλουν αυτά;

Φίλε KOSH και φίλε ΒΛΑΧΕ, η κοσμιότητα περιλαμβάνει σεβασμό σε πρωταρχικό επίπεδο.

Θα πας και θα ρωτήσεις πρώτα τον άνεργο πατέρα, και αυτόν που δούλευε και δεν τον πλήρωναν τι έλεγε στα παιδιά του τόσο καιρό και θα μάθεις τι να τους πεις.
Δεν είναι μειοψηφία και δεν ήταν καθόλου λίγοι αυτοί όσο και τα προπαγανδιστικά μέσα να το έθεταν έτσι. Είναι γύρω σου πολλοί πολλοί περισσότεροι από όσο βάζει ο νους σου, ας λένε αυτοί ότι η ανεργία είναι 25%. Θα μάθεις να ενημερώνεσαι από πρώτο χέρι, θα φτιάξεις υποχρεωτικά πλέον νέα γνώμη, όχι αυτή που σου υποβλήθηκε και σε ικανοποιούσε πολιτικά και οικονομικά.
 
Αγαπητέ,

Σεβαστή η άποψή σου, ο τρόπος που την διατυπώνεις όμως σε αδικεί.

Με τους περισσότερους εδώ γνωριζόμαστε χρόνια. Και αν γνώριζες προσωπικά τον kosh, και το τι βιώνει λόγω κρίσης, θα ήσουν προσεκτικότερος.

Επαναλαμβάνω λοιπόν προσπάθησε να εκφέρεις τη γνώμη σου με πιο ήρεμο και ψύχραιμο τρόπο.
 
Ισως το καλυτερο ειναι να προετοιμαζαμε τα παιδια εδω και αρκετα χρονια
για το τι θα ηταν πιθανον να συμβει και ποιοι ευθυνονται γι αυτο.

Ειμαι της αποψης οτι πρεπει να σκεφτονται πολιτικα απο μικρα
ωστε να μην βρισκονται αργοτερα προ εκπληξεων.

Δεν χωραν ιστοριες για αγιοβασιληδες οταν παιζονται
εδω και δεκαετιες ασχημα παιχνιδια στις πλατες του λαου.

Για τα μικροτερα παιδια ομως ειναι πραγματικα ενα σοβαρο
και δυσκολο ζητημα αφου οι καταστασεις που ζουμε
ηταν μεν αναμενομενες, αλλα ειναι πρωτογνωρες για όλους.
 
Last edited:
http://www.kathimerini.gr/794960/opinion/epikairothta/politikh/pws-na-kryfteis-ap-ta-paidia

Δεν ξερω τι να παιξω στα παιδια

Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά
στην αγορά στο Λαύριο
Είμαι μεγάλος με τιράντες και γυαλιά
κι όλο φοβάμαι το αύριο

Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά;
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα
και μάς κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά
όταν ξυπνούν στις δύο η ώρα

Ζούμε μέσα σ' ένα όνειρο που τρίζει
σαν το ξύλινο ποδάρι της γιαγιάς μας
Μα ο χρόνος ο αληθινός
σαν μικρό παιδί είναι εξόριστος
Μα ο χρόνος ο αληθινός
είναι ο γιος μας ο μεγάλος κι ο μικρός

Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά
μα ούτε και στους μεγάλους πια
Πάει καιρός που έχω μάθει ξαφνικά
πως είμαι ασχημοπαπαγάλος

Πώς να τα κρύψεις όλα αυτά;
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλοι
και σε κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά
όταν γυρνάς ξανά στην πόλη

Ζούμε μέσα σ' ένα όνειρο που τρίζει
σαν το ξύλινο ποδάρι της γιαγιάς μας
Μα ο χρόνος ο αληθινός
σαν μικρό παιδί είναι εξόριστος
Μα ο χρόνος ο αληθινός
είναι ο γιος μας κι ο καινούριος μου εγγονός
Στίχοι - μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
 
Ενταξει με νεα "μελη" που γραφτηκαν προσφατα εδω μεσα δεν εχει νοημα να αντιπαρατεθεις στον εξεζητημενο τροπο με τον οποιο εκφραζονται, πιθανοτατα το κανουν ακριβως για αυτο για να προκαλεσουν οπως κανουν ενα σωρο τρολ που "χαθηκαν" για να εμφανιστουν με αλλους λογαριασμους.

Παμε παρακατω. Η γνωμη ολων των γονιων μετραει.


Ειδα και ενα αρθρο μολις για αυτο το θεμα.
 
Ισως το καλυτερο ειναι να προετοιμαζαμε τα παιδια εδω και αρκετα χρονια
για το τι θα ηταν πιθανον να συμβει και ποιοι ευθυνονται γι αυτο.

Ειμαι της αποψης οτι πρεπει να σκεφτονται πολιτικα απο μικρα
ωστε να μην βρισκονται αργοτερα προ εκπληξεων.

Δεν χωραν ιστοριες για αγιοβασιληδες οταν παιζονται
εδω και δεκαετιες ασχημα παιχνιδια στις πλατες του λαου.

Για τα μικροτερα παιδια ομως ειναι πραγματικα ενα σοβαρο
και δυσκολο ζητημα αφου οι καταστασεις που ζουμε
ηταν μεν αναμενομενες, αλλα ειναι πρωτογνωρες για όλους.


Νομιζω οτι ειναι εντελώς λάθος τα παιδια να αγχώνονται και να χανουν μεγάλο μέρος της αθωοτητας τους απο τόσο νωρίς.
Δουλειά των γονέων ειναι να τα προστατεύουν απο πράγματα και καταστάσεις που αυτα δεν μπορουν να διαχειριστούν.
Δεν θα το έκανα ποτέ...
 
Τα παιδια ειναι πολυ πιο δυνατά και έχουν πολυ μεγάλη προσαρμοστικότητα, πολυ περισσότερο απ'οτι νομιζουμε, εαν δεν τα μαλθακεψουν οι ιδιοι οι γονεις.
Πιστευω οτι πρεπει να πεις μερικά βασικα πραγματα, και τα τα αφομοιώνουν, ασε που μπορει, λέω μπορει τα παιδια αυτα να γινουν πιο ευσυνείδητα πιο γερά και να απαιτησουν καποτε το πεπρωμένο τους που οι γονεις τους τους στερησαν με 60 χρονια κομματικης μειωδοσίας.

Πιστευω οτι τα παιδια αυτα θα ειναι πιο ισχυροι και συνηδιτοποιημένοι Ελληνες αμα εχουν εστω μια ελαχιστη προσβαση στην παιδεια και την αληθεια, ειτε διασπαρθουν στο εξωτερικό ειτε μεινουν στην χωρα αυτη, οπως και να λεγεται κάποτε.

Θα περασουν μια υλιστικη δυσκολία, αλλα θα σκληραγωγηθουν και θα αρχιζουν να παιζουν μεσα σ'αυτην και να παίζουν μ'αυτην.

Πεστε τα παιδια την αληθεια στο μετρο που την καταλαβαίνουν. Η στερηση ισως δωσει την αξία των πραγματων στα ιδια οπως δεν την κατάλαβαν οι δικές μας γεννιές.

--------------------------------------------------

Για να προλαβω τις καρακάξες που κράζουν σε οποιον βάζει ενα ποστ επειδη τον βρηκε η κριση τωρα και οχι πριν 4 η 5 χρονια...

Καλα ρε σεις φιλανθρωποι...δειξτε μας τι κάνατε "για τον συνάνθρωπο" πριν 4 η 5 χρονια.
Και γιατι οχι πριν 20 η 30 .
Με αποδειξειες οχι μπλα μπλα...σε ποια MKO πηγατε να μοιραζετε τροφη η σε ποιο ταγμα μηχανικου για να ξεθάβετε ναρκες ; Δειξτε μας τις αποδείξεις με τα εκκατομυρια η τις χιλιαδες φραγκα που στειλατε σε τραπεζες για ανθρωπιστικους σκοπους.

Ολοι οι επαναστάτες φιλάνθρωποι του Σωρος ξαφνικά βρεθηκανε στο ιντερνετ να κραζουν και να δινουν μαθηματα.

Σταματηστε να μας κανετε να γελάμε με αυτη την υστερια σας.

Αν ειχατε κάνει οτιδηποτε θα εισασταν οπως όλοι οι άνθρωποι που κάνουν, σιωπηλοί και διακριτικοί. Οπως κάποιος που βρισκεται εδω σ'αυτο το φορουμ και μαλιστα στην διαχειρηση και δεν πουλάει ποτέ ηρωϊλικι.
Ολοι οι άλλοι εισαστε μπαχαλάκηδες μπουγιοφωνακλαδες και μάγκες της %$#^

Αντε και...εν ώρα πτωχευσης...
 
Καθώς αισθάνεται ένα μέλος ότι έρχεται η ώρα που αμφισβητείται η δυνατότητα που είχε, άλλο φαγητό να έχει το σπίτι και άλλο φαγητό να τρώει το παιδί, είναι γεγονός ότι τα πράγματα είναι δύσκολα για το συγκεκριμένο σπίτι.
Καλύτερα θα ήταν να μάθουν τα παιδιά να τρώνε το φαγητό του σπιτιού. Εν πάσει περιπτώσει υπάρχει τρόπος να συνεχίσει να τρώει άλλο φαγητό εκτός από του σπιτιού, ας μη γελιόμαστε το φαγητό του σπιτιού μπορεί να βγει με πολλούς τρόπους.

Αλλάζεις λίγο την ιδεολογία σου, την προσαρμόζεις στα νέα ήθη, καμιά δουλειά και υπηρεσία δεν είναι ντροπή μπροστά στο φαγητό του παιδιού και βρίσκεις τρόπο να έχεις και δύο και τρία διαφορετικά φαγητά, αν θέλεις να μην τρώνε το ίδιο φαγητό στην οικογένεια τα παιδιά με εσένα.
 
Νομίζω ότι έχετε παρεξηγήσει τα παιδιά...
Ένα παιδί είναι πιο ευτυχισμένο όταν ο μπαμπάς ή η μαμά του παίζουν μαζί του με ένα χαρτάκι, από το να παίζει μόνο του με ένα κάστρο της Lego.
Ένα παιδί θα χαρεί περισσότερο μία βόλτα με ποδήλατα από το να το καρφώσεις στη τηλεόραση.
Τα παιδιά μας θέλουν εμάς.
Το να κάτσεις μαζί του την ώρα που τρώει και να κάνεις το φαγητό παιχνίδι, βάζει σε δεύτερη μοίρα ακόμη και το τι είναι το ίδιο το φαγητό.
 
Έχω ήδη εξηγήσει στον γιο μου που πλέον είναι 8 οτι ήμαστε απο τους τυχερούς στην ζωή γιατί ζούμε μια καλή ζωή, χωρίς υπερβολές ταξίδια χαϊλίκια κλπ, και θα πρέπει να ήμαστε ευγνώμονες για αυτό και να μην ζητάμε συνεχώς περισσότερα γιατί υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος που δεν έχουν ούτε να φάνε.
Την έχουμε κάνει άπειρες φορές αυτήν την συζήτηση και μάλιστα έχει τύχει να πάμε μερικές φορές σε jumbo πχ για να πάρουμε παιχνίδια για να τα δώσουμε.
Όσο κι αν τον πείραξε, που ξεροστάλιαζε γιατί δεν πήραμε κάτι γι αυτόν και την αδερφή του αλλά για κάποια "άλλα" παιδιά, στο τέλος κατάλαβε οτι έτσι έχουν τα πράγματα.
Επίσης του έχω τονίσει μερικές(για να μην τον φοβίσω) φορές οτι η ζωή που κάνουμε μπορεί να αλλάξει προς το χειρότερο πολύ εύκολα.
Θεωρώ λοιπόν, τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω, οτι αν έρθει η ώρα να του εξηγήσω οτι άλλαξε η πλευρά του νομίσματος να είναι σε θέση να το δεχτεί πιο εύκολα παρά να πέσει απο τα σύννεφα.

Με την κόρη μου που είναι 5 και ζει στον δικό της πλανήτη δεν μπορώ να κάνω απολύτως τίποτα. Το παιδάκι είναι καμένο(με την καλή έννοια) τραγουδάει και χορεύει όλη μέρα.
Εκεί τέτοιου είδους κουβέντες δεν έχουν ανταπόκριση.
 
Ενταξει με νεα "μελη" που γραφτηκαν προσφατα εδω μεσα δεν εχει νοημα να αντιπαρατεθεις στον εξεζητημενο τροπο με τον οποιο εκφραζονται, πιθανοτατα το κανουν ακριβως για αυτο για να προκαλεσουν οπως κανουν ενα σωρο τρολ που "χαθηκαν" για να εμφανιστουν με αλλους λογαριασμους.

Παμε παρακατω. Η γνωμη ολων των γονιων μετραει.


Ειδα και ενα αρθρο μολις για αυτο το θεμα.

Πολύ ωραίο το άρθρο. Ειδικά αυτό που λέει για ακραίες καταστάσεις και ανασφάλεια, σίγουρα δεν χρειάζεται να τρομάζουμε τα παιδιά.

Να προσθέσω και κάτι που το έχω διαβάσει γενικότερα. Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι είναι είναι πολύ σημαντικό να πιστεύει κανείς ότι η ζωή του εξαρτάται από την προσπάθεια που θα κάνει ο ίδιος και όχι από τις έμφυτες ικανότητες που έχει ή την τύχη. Για παράδειγμα, είναι καλύτερο να πει κανείς στο παιδί "μπράβο, προσπάθησες πολύ", παρά να του πει "μπράβο, είσαι πολύ έξυπνος". Είναι δηλαδή η νοοτροπία της προσπάθειας και όχι η νοοτροπία της κληρονομιάς ή του DNA. Οπότε πιθανολογώ ότι είναι πιο υγιές να πει κανείς στο παιδί "είμαστε φτωχοί, αλλά εσύ αν προσπαθήσεις θα καταφέρεις πολλά", παρά να του κρύβει την πραγματικότητα.
 
Όσο περισσότερο έχουμε χτίσει τη ζωή μας και τη ζωή των παιδιών μας γύρω από υλικά αγαθά, τόσο πιο δύσκολη θα είναι η ζωή μας αν γίνουν τα πράγματα τόσο χάλια όσο θέλουν να μας τρομοκρατούνε.

Αν έχεις φυτέψει καλά στη ζωή σου πράγματα που δεν αγοράζονται με χρήματα μπορείς και είσαι ακλόνητος σε "κρίσεις" σαν κι αυτή που διανύουμε.

Δυστυχώς όμως το θέμα είναι ότι αυτό δε συμβαίνει, τουλάχιστον στο δικό μου περιβάλλον.

Στο δωμάτιο της κόρης μου δε χωράς να περάσεις από τα παιχνίδια.
Χθες της έδειξα πως έπαιζα εγώ μικρός, φτιάχνοντας βελάκια από χαρτί για ένα diy φυσοκάλαμο από άλλο παιχνίδι.
Δε θυμάμαι να χάρηκε ποτέ τόσο πολύ, όσο ακριβό παιχνίδι και να της είχα πάρει.

Ίσως αυτή η κατάσταση να είναι μια καλή αφορμή για να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα...
 
Re: Απάντηση: Πως να το πείς στα παιδιά ?

Όσο περισσότερο έχουμε χτίσει τη ζωή μας και τη ζωή των παιδιών μας γύρω από υλικά αγαθά, τόσο πιο δύσκολη θα είναι η ζωή μας αν γίνουν τα πράγματα τόσο χάλια όσο θέλουν να μας τρομοκρατούνε.

Αν έχεις φυτέψει καλά στη ζωή σου πράγματα που δεν αγοράζονται με χρήματα μπορείς και είσαι ακλόνητος σε "κρίσεις" σαν κι αυτή που διανύουμε.

.

ποσο μεγαλη αληθεια!!!!!
 
Απάντηση: Re: Πως να το πείς στα παιδιά ?

Αυτό πιστεύω, αυτό λέω. Και το λέω επειδή είναι η αλήθεια. Έχω διαβάσει αρκετή ιστορία και έχω επισκεφτεί αρκετές χώρες και έχω μιλήσει και με αρκετούς ανθρώπους για να ξέρω και από πρώτο χέρι ότι είναι αλήθεια αυτό που γράφω. Αν έχεις κάποια συγκεκριμένη διαφωνία σε κάτι από αυτά που γράφω, γράψε σε τι διαφωνείς και ποια είναι η άποψή σου. Έτσι γίνεται διάλογος.

Σε κάθε περίπτωση η γνώμη μου είναι ότι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε διότι έχουμε τελείως λανθασμένη εικόνα της πραγματικότητας. Έχουμε μπερδέψει ποιοί είναι σύμμαχοι, ποιοι δεν είναι, σε ποιος μπορούμε να βασιστούμε και σε τι βαθμό, τι πραγματικά έγινε, και πως φτάσαμε εδώ. Γι αυτό και συνεχίζουμε κάνοντας το ένα λάθος μετά το άλλο. Αν δεν έχει κάποιος ιδέα ποιο είναι το πρόβλημα, πως θα βρει λύση στο πρόβλημα;

Και για να γυρίσω στο θέμα μας, τα παιδιά δεν έχουν ακόμη γνώσεις αλλά έχουν κρίση. Αν τους εξηγήσει κανείς τι έγινε, τότε θα καταλάβουν. Αν τους λέει ότι φταίνε οι Γερμανοί, φταίνε οι Αμερικανοί, φταίνε οι Άγγλοι που πολέμησαν το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, φταίνε οι καθολικοί, οι εβραίοι, οι μουσουλμάνοι, που μας εχθρεύονται όλοι, μας μισούν, μας κυνηγάνε, και πάει λέγοντας ... ε, κάποια στιγμή το παιδί θα μεγαλώσει και είναι πολύ πιθανό (αλλά όχι βέβαια σίγουρο) ότι θα έχει και αυτό νοοτροπία που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Αυτό συμβαίνει τα τελευταία 40 χρόνια. Αριστερά και Δεξιά πιστεύουν ότι η Δύση είναι κακή. Είναι περίεργο ότι δεν καταφέραμε να γίνουμε δυτικό κράτος και φιγουράρουμε σε λίστες με Ζιμπάμπουε και Ουγκάντα;

Φίλε μου όσο και αν προσπαθείς μυαλό δεν πρόκειται να βάλει ο Ελληνας. Τελεία και παύλα. Θα σου τα χώνουν νομίζοντας οτι έχουν δίκιο. Εγώ το έχω πει σε φίλους συγγενείς στην οικογένεια μου. Πρέπει να φάμε π0υτ$α για να στρώσουμε. Και μάλιστα εδώ είναι το τραγικό υπάρχει πιθανότητα να την φάμε ΚΑΙ με την υπογραφή μας...
 
Το πόσο θα "ξεβολευτεί" ένα παιδάκι που είναι συνηθισμένο σε συγκεκριμένο τρόπο ζωής είναι απόλυτα σχετικό. Κόρη γνωστού μου έκανε 2-3 φορές το χρόνο ταξίδια αναψυχής στο εξωτερικό. Τώρα κομμένα και δεν της άρεσε. Δεν είναι το ίδιο με ένα παιδί που θα του κόψεις τα 4 παιχνίδια χρόνο σε 2.

Όπως έχουν μάθει. Καλύτερα πάντως να γνωρίζουν πως είναι τα πράγματα. Χωρίς να τα γεμίζουμε ενοχές και αν μπορούσε να γίνει, αν χρειαστεί μια αλλαγή αυτή να γίνει σταδιακά.