Πόσα cd-lp αγοράζετε τη χρονιά?

[Δημήτρης Ν.]

Εγώ έχω να ρωτήσω κάτι άλλο...πόσα από τα cd που αγοράζετε μπορεί να περάσουν και 1-2 χρόνια μέχρι τελικά να τα ακούσετε?

Κανένα . Αλλά η σωστή ερώτηση είναι : πόσα από τα cd που αγοράζετε μπορεί να συνεχίσετε να τα ακούτε και μετά από 1-2 χρόνια ; ( απευθύνεται σε όλους μας )

 

[petros_m]

η σωστή ερώτηση είναι : πόσα από τα cd που αγοράζετε μπορεί να συνεχίσετε να τα ακούτε και μετά από 1-2 χρόνια ; ( απευθύνεται σε όλους μας )

δεν εχει σημασια αυτο. ενα CD κοστιζει 5-15, οσο 1-2 ποτα δηλαδη. αν παρω απο ενα CD πανω απο 3 ωρες "ευχαριστησης" (απο απλο κουνημα κωλου εως την απολυτη εγκεφαλικη ευχαριστηση) τοτε για εμενα το CD εχει κανει αποσβεση. Τωρα, αν γινει απο τα αγαπημενα μου και το ακουσω 100 φορες μεσα σε 5 χρονια, τοτε πραγματικα τους εχω κλεψει με τα 15 που εδωσα. Δεν υπαρχει φθηνοτερη "διασκεδαση" απο ενα καλο CD.

 

[supersonic]

εγώ πλέον δεν παίρνω πάνω από 50 τη χρονιά.

Βέβαια πάντα ό,τι έπαιρνα έμενε γιά πάντα.
Και εξακολουθούσα να το ακούω και μετά από 30 και χρόνια.
Μόνο πρόσφατα την έχω πατήσει γιατί προσπάθησα να ξανοιχτώ ο δόλιος....(σε νέα ακούσματα).

Γενικά μπορώ να δεχτώ και να κρατήσω στη δισκοθήκη μου ΜΟΝΟ ό,τι ανακαλύψω εγώ και ό,τι περάσει από το δικό μου προκαταρκτικό φίλτρο.

Σπάνια (σπάνια= τρανταχτές εξαιρέσεις) υπήρξαν μουσικές που τις άκουσα αλλού και πήγα και τις αγόρασα και κατ επέκταση τις ευχαριστήθηκα μετά.
(γιατί έτυχε να τις ακούσω αλλού, να τις αγοράσω και μετά από 2 χρόνια να θέλω να τα πετάξω τουλάχιστον).

Σαν κανόνας, ο τελευταίος αυτός, ισχύει γιά μένα όσο τίποτα άλλο.

 

[Stergito]

Re: Απάντηση: Πόσα cd-lp αγοράζετε τη χρονιά?

δεν εχει σημασια αυτο. ενα CD κοστιζει 5-15, οσο 1-2 ποτα δηλαδη. αν παρω απο ενα CD πανω απο 3 ωρες "ευχαριστησης" (απο απλο κουνημα κωλου εως την απολυτη εγκεφαλικη ευχαριστηση) τοτε για εμενα το CD εχει κανει αποσβεση. Τωρα, αν γινει απο τα αγαπημενα μου και το ακουσω 100 φορες μεσα σε 5 χρονια, τοτε πραγματικα τους εχω κλεψει με τα 15 που εδωσα. Δεν υπαρχει φθηνοτερη "διασκεδαση" απο ενα καλο CD.

Σωστός, αυτό είναι το σκεπτικό μου!
Ειδικά αν είναι καμιά καλή περίπτωση σε προσφορά με 5-7 ευρώ, τότε μιλάμε για κελεπούρι!


Υ.Γ. Άσε που αγοράζοντας CD, πουλάς και "μούρη", δείχνοντας τη δισκοθήκη σου!:beatnik2:

 

[nikos 1850]

Εγώ έχω να ρωτήσω κάτι άλλο...πόσα από τα cd που αγοράζετε μπορεί να περάσουν και 1-2 χρόνια μέχρι τελικά να τα ακούσετε?

Κανένα.
Τώρα πια τα ακούω μέσα σε 3 ημέρες το πολύ.

 

[nikos 1850]

Κανένα . Αλλά η σωστή ερώτηση είναι : πόσα από τα cd που αγοράζετε μπορεί να συνεχίσετε να τα ακούτε και μετά από 1-2 χρόνια ; ( απευθύνεται σε όλους μας )

Δεν έχω κανένα πρόβλημα να τα ακούσω και μετά από 5 χρόνια και να τα απολαύσω όπως όταν τα πρωτοαγόρασα.
Και ισχύει για όλη μου την δισκοθήκη.
Τα ξαναανακαλύπτω...

 

[Δημήτρης Ν.]

Δεν έχω κανένα πρόβλημα να τα ακούσω και μετά από 5 χρόνια και να τα απολαύσω όπως όταν τα πρωτοαγόρασα.
Και ισχύει για όλη μου την δισκοθήκη.
Τα ξαναανακαλύπτω...

Σωστός . Παναγιωτίδης νο 2 .:worshippy:

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

Γενικά μπορώ να δεχτώ και να κρατήσω στη δισκοθήκη μου ΜΟΝΟ ό,τι ανακαλύψω εγώ και ό,τι περάσει από το δικό μου προκαταρκτικό φίλτρο.

Σπάνια (σπάνια= τρανταχτές εξαιρέσεις) υπήρξαν μουσικές που τις άκουσα αλλού και πήγα και τις αγόρασα και κατ επέκταση τις ευχαριστήθηκα μετά.
(γιατί έτυχε να τις ακούσω αλλού, να τις αγοράσω και μετά από 2 χρόνια να θέλω να τα πετάξω τουλάχιστον).

Σαν κανόνας, ο τελευταίος αυτός, ισχύει γιά μένα όσο τίποτα άλλο.

Αυτό είναι κάτι που έχει συμβεί και σε μένα αλλά το έχω υπο μιαν έννοια απομυθοποιήσει ως εξής.
Για να φτάσεις να βρεις το δικό σου "προσωπικό διαμάντι" έχεις ψάξει μέσω μιας συγκεκριμένης διαδικασίας ή ακόμα και διαισθητικά.Εχεις ξεκινήσει με δεδομένο οτι κάποια πράγματα σου πάνε και μετά παίζεις με την περίοδο με το είδος ακόμα και με την συγκεκριμένη εταιρεία η ακόμα και με το πόσο σου αρέσει το εξώφυλλο.Οταν βρίσκεις αυτά που σε καλύπτουν απόλυτα η χαρά σου είναι τέτοια που καθιστά την μνήμη σου επιλεκτική,ξεχνάς δηλαδή οτι στην πορεία σου πέρασες και απο πράγματα που σου άρεσαν λιγότερο.

Οταν λοιπόν έρχεται ο κολλητός πχ και σου δίνει τα δικά του διαμάντια έτοιμα στο πιάτο ακόμα και αν σου αρέσουν πάρα πολύ το γεγονός και μόνο οτι είναι αποτέλεσμα της αναζήτησης ενός άλλου ανθρώπου συχνά σε οδηγεί σε απορριψη όχι με την έννοια της υποτίμησης αλλά το ότι τα δικά σου έχουν και την ιστορία τους ρε αδελφέ!

Η αλήθεια είναι οτι στην πορεία σου έχεις ξεχάσει και υποσυνείδητα απορρίψει πράγματα που και εσύ ανακάλυψες!Εχω πολλές φορές πιάσει τον εαυτό μου να την πατάω έτσι ειδικά κάθε φορά που βρίσκομαι μπροστά σε μία ανακάλυψη που μου αρέσει πολύ περισσότερο απο την αμέσως προηγούμενη.Απλά εκεί είναι η συναισθηματική αξία τέτοια που δεν σου επιτρέπει να ξεφορτωθείς το υλικό σου,ενώ στην πρόταση κάποιου άλλου είσαι πιο ευέλικτος.

Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο η πρόταση ενός άλλου ανθρώπου να γίνει η αφορμή για ένα νέο κύκλο αναζήτησης δικής σου,οπότε εκεί η διαδικασία ξεκινά εκ νέου σε άλλη βάση

 

[Τσάκωνας Βασίλης]

Απάντηση: Re: Πόσα cd-lp αγοράζετε τη χρονιά?

... Οταν λοιπόν έρχεται ο κολλητός πχ και σου δίνει τα δικά του διαμάντια έτοιμα στο πιάτο ακόμα και αν σου αρέσουν πάρα πολύ το γεγονός και μόνο οτι είναι αποτέλεσμα της αναζήτησης ενός άλλου ανθρώπου συχνά σε οδηγεί σε απορριψη όχι με την έννοια της υποτίμησης αλλά το ότι τα δικά σου έχουν και την ιστορία τους ρε αδελφέ!

Δεν θα έλεγα απόρριψη, επιφυλακτικότητα ναί!

Και στις δύο περιπτώσεις, λειτουργεί το προσωπικό μας φίλτρο.

Στις προτάσεις (...το κολλητού), δεν λειτουργούμε ανταγωνιστικά, αφού έχουμε σχηματίσει ήδη γνώμη γιά τις προτιμίσεις του.

 

[nikos 1850]

Απάντηση: Re: Πόσα cd-lp αγοράζετε τη χρονιά?

Οταν λοιπόν έρχεται ο κολλητός πχ και σου δίνει τα δικά του διαμάντια έτοιμα στο πιάτο ακόμα και αν σου αρέσουν πάρα πολύ το γεγονός και μόνο οτι είναι αποτέλεσμα της αναζήτησης ενός άλλου ανθρώπου συχνά σε οδηγεί σε απορριψη όχι με την έννοια της υποτίμησης αλλά το ότι τα δικά σου έχουν και την ιστορία τους ρε αδελφέ!

Ποτέ δεν μου έτυχε να "απορρίψω" κάτι που μου πρότειναν οι φίλοι μου.
Αντίθετα θα τα ακούσω προσεκτικά και αν μου αρέσουν θα τα αγοράσω.
Αλλιώς πάμε για άλλα..
Δεν με ενδιαφέρει ποιος θα τα ανακαλύψει...

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Σπάνια (σπάνια= τρανταχτές εξαιρέσεις) υπήρξαν μουσικές που τις άκουσα αλλού και πήγα και τις αγόρασα και κατ επέκταση τις ευχαριστήθηκα μετά.
(γιατί έτυχε να τις ακούσω αλλού, να τις αγοράσω και μετά από 2 χρόνια να θέλω να τα πετάξω τουλάχιστον).

Σαν κανόνας, ο τελευταίος αυτός, ισχύει γιά μένα όσο τίποτα άλλο.

Αμ δεν φταίει κανένας άλλος, ο Ντοκ φταίει που σου έβαλε ν ακούσεις το Desertshore. Το φθινόπωρο θα τον περάσουμε Πειθαρχικό.

 

[Demol]

Δύσκολα βρίσκω πλέον κάτι που θα με συγκινήσει και ακόμα πιο δύσκολα το αγοράζω. Τα τελευταία 4-5 χρόνια δεν ξεπερνάω τα 20-25 cd.
Ομολογώ ότι εφέτος μου ξανάνοιξε η όρεξη μ' εσάς που έμπλεξα κι έχω πέσει με τα μούτρα στην κλασσική (ας όψονται οι ιθύνοντες).

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Απάντηση: Re: Πόσα cd-lp αγοράζετε τη χρονιά?

Ομολογώ ότι εφέτος μου ξανάνοιξε η όρεξη μ' εσάς που έμπλεξα κι έχω πέσει με τα μούτρα στην κλασσική (ας όψονται οι ιθύνοντες).

Ναι, αλλά δεν μας λές εντυπώσεις
It takes two to tango

 

[Demol]

Δεν έχεις άδικο, αλλά λόγω της δυστοκίας μου στην έκφραση δεν τολμώ εύκολα να γράψω.
Θα πω μόνο ότι έχω λατρέψει τον Μπαχ και ότι ο Μότσαρτ μου φαίνεται υπερβολική ιδιοφυΐα. Δεν ξέρω... νομίζω ότι το μπαρόκ (πλην Βιβάλντι!!) μου ταιριάζει περισσότερο,
τουλάχιστον σ' αυτή τη φάση.
ΥΓ. Επιφυλάσσομαι να επανέλθω με περισσότερες εντυπώσεις στα ανάλογα Θρεντς.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

λόγω της δυστοκίας μου στην έκφραση δεν τολμώ εύκολα να γράψω.

Nα τολμήσεις! εγώ, μιά χαρά σε βλέπω. Και θέλω πολύ να μας λές. Κι εσύ και οι άλλοι.
Vivaldi ούτε κι εγώ ιδιαίτερα. Από μπαρόκ Handel και Purcell.
Πρόσεξε: δεν ονοματίζω τον κάντορα. Ο κάντορας είναι η αρχή και το τέλος όλης της μουσικής.
Και ο μέγιστος Domenico Scarlatti : υπεράνω όλων ο μέγας μάστορας.

 

[Demol]

Ο κάντορας είναι η αρχή και το τέλος όλης της μουσικής

Χαίρομαι που τ' ακούω από σένα γιατί τείνω να το πιστέψω κι εγώ (με τις φτωχές γνώσεις μου).
Με τον Handel ξετρελάθηκα πρόσφατα, όταν άκουσα αυτό εδώ:
Θέλω όμως να τον ''ψάξω'' περισσότερο!

 

[Maverick]

Πρόσεξε: δεν ονοματίζω τον κάντορα. Ο κάντορας είναι η αρχή και το τέλος όλης της μουσικής.

Μπά; Τέλειωσε η μουσική; Άλλα μας έλεγες εσύ...

 

[Σπύρος Σούρλας]

Απάντηση: Re: Πόσα cd-lp αγοράζετε τη χρονιά?

Ποτέ δεν μου έτυχε να "απορρίψω" κάτι που μου πρότειναν οι φίλοι μου.
Αντίθετα θα τα ακούσω προσεκτικά και αν μου αρέσουν θα τα αγοράσω.
Αλλιώς πάμε για άλλα..
Δεν με ενδιαφέρει ποιος θα τα ανακαλύψει...

Εντιμη,´ανοικτή´ και σταράτη κουβέντα.

 

[Demol]

Σήμερα ήταν μια καλή μέρα. Μου ήρθαν 4 μαζί και βλέπω το cd player να παίρνει φωτιά καθ'ότι έχω και ρεπό :cool4:
1.Domenico Scarlatti-sonatas-Ivo Pogorelich:firstprize:
2.Great pianists of 20th sentury. Josef Hofmann: Shopin/Mendelssohn/Liszt/Rachmaninoff
3.Alexander Borodin-Borodin Symphonies & orchestral works-N. Jarvi
4.Mozart-Violin concertos 3-4-5

 

[Δημοκηδής]

Λυπάμαι, αλλά για τον Βιβάλντι έχετε άδικο.

Μέχρι στιγμής έχει ηχογραφηθεί μόνον το 30 % του έργου του, και όσα καθημερινά ανακαλύπονται τον κατατάσσουν όλο και υψηλότερα, πολύ κοντά στους τέσσερις....

Είναι απίστευτος ο πλούτος και η ομορφιά αυτών που έχει γράψει. Για ψάξτε τις κυκλοφορίες των τελευταίων ετών της ΝΑΞΟΣ.... Θα εκπλαγείτε.