ποθητοί cult τίτλοι

[monad]

πολυ συγκινητικες και ενδιαφερουσες εξομολογησεις...ωραιο thread!
αν επιτρεπεται, τι ηλικιες εχετε?

 

[Σπύρος Σούρλας]

Σπύρο το είπα γενικά για τα μέλη του σωματείου και τις δια(σ)τροφικές τους συνήθειες στην νυχτερινή ζωή.

Το κόκκινο μου πάει σαν χρώμα,το λατρεύω και ας με πούν ότι θέλουν

Το θρεντ είοναι καταπληκτικό αλλά λόγω ξαφνικής και οξείας ασθενείας αδυνατώ να θυμηθώ και να συνδράμω.

Διαβάζω εσας και ξεχνιέμαι ευχάριστα.

Ωραίος ο Φουρτ στη Λουκ πλην όμως ακόμα περιμένω την 9η.Προς το παρόν βολεύομαι με την Ερόικα,επίσης στην Λουκερν,ένα χρόνο νωρίτερα (1953)

Αμ και εγώ γιατί μίλησα για Κοκκινο Φωτάκι..???
Λογω δια(σ)τροφων............

 

[Σπύρος Σούρλας]

Απάντηση: Re: ποθητοί cult τίτλοι

πολυ συγκινητικες και ενδιαφερουσες εξομολογησεις...ωραιο thread!
αν επιτρεπεται, τι ηλικιες εχετε?

Tην γράφω στο προφίλ μου...
Λεω 47 για να μέ παίρνουν στα σοβαρά...
Αλλά πουουου..
Στα 85 που θα κουφαθώ μπορεί....

 

[monad]

ναι, ναι τις βλεπω στο public profile...
guybrush...25!?

εγω εψαχνα ενα δικσο των satchel σε ηλικια 17 ετων. ειχα βαλει λυτους και δεμενους και σε μια παράλαβη του metropolis (γυρω στα 10 κομματια) με πηρε τηλεφωνο ενας γνωστος και το πηρα...υπηρχε και ολοκληρος μυθος οτι ειναι συλλεκτικο στην ελλαδα.

 

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Μετά τον Ντοκ και τα παράπονα ,έχουμε και τον Σπύρο με τους στίχους.
Προβλέπω τσούξιμο φέτος.

 

[Σπύρος Σούρλας]

Απάντηση: Re: ποθητοί cult τίτλοι

Μετά τον Ντοκ και τα παράπονα ,έχουμε και τον Σπύρο με τους στίχους.
Προβλέπω τσούξιμο φέτος.

Λέγε εσύ..λέγε.
Θα δούμε καμιά ποιητική συλλογή τού Σπύρου να διαφημίζεται με εκείνο τον μοναδικό τρόπο στο Alter και θα καταπιούμε τήν γλώσσα μας.:BDGBGDB55::BDGBGDB55:

Σαν τά βιβλία τής Κάλης Καρατζά.....
Κάπως έτσι δεν την λένε???:award::award:

 

[Δημήτρης Ιωάννου]

Απάντηση: Re: ποθητοί cult τίτλοι

Λέγε εσύ..λέγε.
Θα δούμε καμιά ποιητική συλλογή τού Σπύρου να διαφημίζεται με εκείνο τον μοναδικό τρόπο στο Alter και θα καταπιούμε τήν γλώσσα μας.:BDGBGDB55::BDGBGDB55:

χα αχχαχ χα

μαζί με τα "Τραγούδια της Φιφίκας"..

 

[Stergito]

ναι, ναι τις βλεπω στο public profile...
guybrush...25!?

Είμαι όντως 25, γιατί;

 

[Δημοκηδής]

Re: Απάντηση: Re: ποθητοί cult τίτλοι

Λέγε εσύ..λέγε.
Θα δούμε καμιά ποιητική συλλογή τού Σπύρου να διαφημίζεται με εκείνο τον μοναδικό τρόπο στο Alter και θα καταπιούμε τήν γλώσσα μας.:BDGBGDB55::BDGBGDB55:

Σαν τά βιβλία τής Κάλης Καρατζά.....
Κάπως έτσι δεν την λένε???:award::award:

Ζουλιάρη !!!!
είπαμε, απο ισπανικό τραγούδι είναι ......

προτιμώ το άλτερ από τα σοβαροφανή, αν και ως γνωρίζεις δεν βλέπω τηλεόραση, ... σχεδόν ποτέ .... που χρόνος .....

 

[Δημοκηδής]

Re: Απάντηση: Re: ποθητοί cult τίτλοι

χα αχχαχ χα

μαζί με τα "Τραγούδια της Φιφίκας"..

ώπα και χιούμορ ο νέοπας .... :rifle: :slapface:

 

[monad]

Είμαι όντως 25, γιατί;

για καποιο λογο, σε ειχα για μεγαλυτερο...

 

[MOUKIOUROUFIS KOSTAS]

για καποιο λογο, σε ειχα για μεγαλυτερο...

ε, από τα πιπιναριά με τα οποία κυκλοφορεί, μεγαλύτερος είναι

 

[mdvq]

Procol Harum?

Ναι Κωστη αυτοι ειναι.
Μετα απο " a whiter shade of pale" αυτο ειναι για μενα το καλυτερο τους τραγουδι.

 

[MOUKIOUROUFIS KOSTAS]

Ναι Κωστη αυτοι ειναι.
Μετα απο " a whiter shade of pale" αυτο ειναι για μενα το καλυτερο τους τραγουδι.

Θυμάμαι το εξώφυλλο από παλιά Μάικ..

Άλλο ένα που έψαχνα μετά μανίας ήταν οι Γερμανοί folk/prog Carol Of Harvest.

Στους κύκλους των βυνιλιάκηδων το συγκεκριμένο είχε πάρει διαστάσεις μυθικές και με ποσά απόκτησης αστρονομικά, ειδικά σε εκείνους που χτύπαγαν ψυχεδέλειες, σπορ με το οποίο όλο το παρεάκι (Μανωλάκος κι εγώ βασικά) έχουμε ρίξει πολύυυυυ ιδρώτα.
To συγκεκριμένο ήταν πρωτίστως αλμπουμάρα και έπειτα συλλεκτικό

Τελικά αποκτήθηκε σε βυνίλιο επανέκδοσης. Καθάρισε ο Κοντογούρης..

 

[Γιώργος Κουν.]

Καλοκαίρι του 1978
Περίοδος τρελλού διαβάσματος, τις παραμονές των επικείμενων εισαγωγικών εξετάσεων
Ένας φίλος μόλις έχει αποκτήσει αυτές τις ομορφιές:

Marantz 2226B και Celestion Ditton 15 XR

Τα βραδάκια του φορτωνόμασταν για μουσικούλα. Και αποφόρτιση.
Κάθε φορά τα ίδια: «Κανα δυό τσιγάρα και θα φύγουμε. Να σηκωνόμαστε αύριο πρωϊ..». Ναι, καλά... Και ύστερα να ψάχνουμε στο Τέρμα για περίπτερο ανοιχτό. Δυνατά δεν τα βάζαμε, αλλά και χαμηλά που τα παίζαμε, τέτοιον ήχο δεν είχαμε ξανακούσει. Χαϊφιντελίστες, να πούμε. Εκπαιδευόμενοι.
Με το ραδιοενισχυτή καράβι ολόφωτο, πότε με το πικάπ, πότε με τον «Αμερικάνο» στο ράδιο, ταξιδεύαμε αλλού, πολλές φορές αμίλητοι για ώρα . Φχαριστιόμασταν μουσική.

.....Κάτι σαν σιτάρ ξεκινάει να παίζει και φτιάχνει ένα ψυχεδελικό background... Μετά οι αρμονικές ξεπηδούν, μετρώντας, απο το απαλό άγγιγμα των χορδών της κιθάρας, παιγμένων απο τα μπάσσα προς τα καντίνια, συνηθισμένη τεχνική για κιθαρίστες που τσεκάρουν το κούρδισμά τους: ντιν-ντιν-ντιν...
Και μετά μπαίνει το κομμάτι: μια βαριά φυσαρμόνικα παίζει την μελωδία. Μια «καθαρή» κιθάρα με vibrato την ντουμπλάρει. Μια συμπαγής και κάπως θολή rhythm section “βάζει” ένα boogie. Και μετά η ιδιόρρυθμη λεπτή φωνή, φαλτσέτο εκ του φυσικού της, ξεκινάει να μουρμουρίζει:

Well, I'm so tired of crying, but Ι'm out
on the road again.
I'm on the road again.
I ain't got no woman
Just to call my special friend.

και συνεχίζει

You know the first time I traveled out
in the rain and snow,
I didn't have no payroll,
Not even no place to go.

Η μουσική συνεχίζει στο αρχικό απλό μοτίβο και ο εθιστικός ρυθμός «μετράει» το Δρόμο .

And my dear mother left me when
I was quite young,
She said "Lord, have mercy
οn my wicked son.”

Take a hint from me, mamma, please
don't you cry no more,
'Cause it's soon one morning
Down the road I'm going.

Για να καταλήξει

But I aint going down that
long old lonesome road
All by myself.

“I can't carry you, Baby,
Gonna carry somebody else.”

Λήξη ίδια με την εισαγωγή

Πήρα το εξώφυλλο στα χέρια μου

The Very Best of Canned Heat

Κολάζ απο σχισμένες φωτογραφίες και παρτιτούρες, αποκόμματα εφημερίδων, κουκουβάγιες και αρκουδάκια, ελεφαντάκια (αναφορά σε παρατσούκλια των μελών), ένα αστέρι του Νόμου, ένα μπουκάλι μπύρα, μια ακουστική κιθάρα με μεταλλικό tailpiece, μια φυσαρμόνικα Hohner Marine Band σε ντό, ένα διαφημιστικό σετάκι σπίρτα (που η σύγχρονη ιντερνετική έρευνα απεκάλυψε ένα ρεστωράν στην Ισπανία!).

Κομματάρα ε; 'Ετσι μούρχεται να το ακούω όλο το βράδυ..
Που να ακούσεις και τα άλλα..
Going up the Country, Bullfrog Blues, Amphetamine Annie, Rollin’ and Tumblin’ κλπ.
Παιδιά, το ψάχνω σφαιράτος.
Μάταια. Καταργημένος

Κατά καιρούς πέρασαν απο τα χέρια μου σχεδόν όλοι οι δίσκοι τους μαζί με διάφορα Best και βέβαια, σε συνδυασμό, είχα όλα αυτά τα κομμάτια. Και τι με αυτό. Ο συγκεκριμένος παρέμεινε απωθημένο, για κάποιο λόγο ανεξήγητο καταρχήν, αλλά ολοφάνερο στη συνέχεια.
Το άκουσμα των Canned Heat πάντα μου έφερνε στο μυαλό την πρώτη φορά και εκείνο το εξώφυλλο, τα μαλμποροκαπνισμένα μπλέ λαμπάκια του Marantz στο μισοσκόταδο, το φόβο του τερματοφύλακα πρίν απο τα πέναλτυ.
Τον έψαχνα για χρόνια, είτε εισαγωγής, είτε με φίλους ή συγγενείς στο εξωτερικό, μέχρι που το πήρα απόφαση και σταμάτησα..

Καλοκαίρι του 2006. Εικοσιοκτώ χρόνια, μετά το πρώτο άκουσμα
Σε ένα υπαίθριο παζάρι δίσκων, το παλληκάρι μέ καλεί να ρίξω μια ματιά.
Δεν αγοράζω πια βινύλια.
Έλα τσάμπα τα έχω, ρίξε μια ματιά.
Δεν ξέρω τι με οδήγησε στη συγκεκριμένη στοίβα και μετά ένα δυό ψαξίματα να πέσω επάνω του. Δεν πίστευα στα μάτια μου. Και οι άλλοι στα δικά τους με την αντίδρασή μου. Ειναι σε άριστη κατάσταση μάλιστα.


Υ.Γ. Απ’οτι μαθαίνω, τα λαμπάκια του έχουν καεί πιά, αλλά ο ενισχυτής παίζει ακόμη, συνδεδεμένος πάντα με τα ίδια ηχεία.

 

[supersonic]

όταν λέω εγώ ότι είσαι η ψυχή της μουσικής κατηγορίας....:firstprize:

 

[supersonic]

πάντως το εργαλείο επάνω (σαφώς είναι cult)... μου τρέχουν τα σάλια...

 

[Stergito]

ε, από τα πιπιναριά με τα οποία κυκλοφορεί, μεγαλύτερος είναι

Εξαρτάται, από το τι εννοείς όταν λες "πιπιναριά"...

 

[MOUKIOUROUFIS KOSTAS]

Εξαρτάται, από το τι εννοείς όταν λες "πιπιναριά"...

τις μικρούλες βρε λέω, τις Σαλονικιές

 

[Stergito]

Α, γιατί προς στιγμήν νόμισα ότι προσπαθούσατε να περάσετε για τζόβενα πάλι!

Αλλά ξέχασα, αυτά τα κάνει ο συνδιαχειριστής μου (ο παλιός)...