Re: Που πάει η Ευρώπη?
Βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας παγκόσμιας επανάστασης;
antinews.gr
Στη διάρκεια της πρώτης φάσης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης τον Δεκέμβριο του 2008, το ΔΝΤ προειδοποίησε τις κυβερνήσεις για το ενδεχόμενο εκδήλωσης «βίαιων ταραχών στους δρόμους». Όπως είπε ο επικεφαλής του Ταμείου, «Βίαιες ταραχές μπορεί να ξεσπάσουν σε όλες τις χώρες, αν το χρηματοοικονομικό σύστημα δεν μεταρρυθμιστεί έτσι ώστε να ωφελεί όλους, και όχι μόνο τους λίγους».
Τον Ιανουάριο του 2009, ο τότε επικεφαλής της αμερικανικής National Intelligence, Dennis Blair, ανέφερε στην αρμόδια επιτροπή της Γερουσίας των ΗΠΑ, ότι η μεγαλύτερη απειλή που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ δεν είναι η τρομοκρατία, αλλά η παγκόσμια οικονομική κρίση.
Όπως ανέφερε: «Η τρέχουσα κρίση είναι η σοβαρότερη των τελευταίων δεκαετιών, αν όχι αιώνων… Οι κρίσεις αυτού του είδους, αυξάνουν τα ρίσκα πολιτικής αστάθειας και ανατροπής καθεστώτων, αν διαρκέσουν για ένα ή δύο χρόνια… η αστάθεια αυτή μπορεί να χαλαρώσει τον εύθραυστο έλεγχο που πολλές αναπτυσσόμενες χώρες διατηρούν επί του νόμου και της τάξης.
Τυχόν αστάθεια εκεί, μπορεί πολύ εύκολα να επηρεάσει επικίνδυνα τη διεθνή κοινότητα».
Το 2007, το βρετανικό υπουργείο Άμυνας δημοσίευσε μια αναφορά με την οποία εκτιμούσε τις παγκόσμιες τάσεις για τα επόμενα 30 χρόνια.
Στο κεφάλαιο Παγκόσμια Ανισότητα, η αναφορά σημείωνε πως στα επόμενα 30 χρόνια «Το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών προφανώς θα μεγαλώσει, και η απόλυτη φτώχεια θα αποτελέσει τη νέα βασική παγκόσμια πρόκληση…
Οι διαφορές σε πλούτο και προνόμια θα γίνουν πολύ πιο εμφανείς, όπως θα γίνει και η αντίστοιχη δυσαρέσκεια, ακόμη και μεταξύ πληθυσμών που είναι σε σαφώς καλύτερη κατάσταση από ότι ήταν οι γονείς και οι παππούδες τους.
Η απόλυτη φτώχεια και η ανισότητα θα τροφοδοτήσουν το αίσθημα της αδικίας μεταξύ αυτών των οποίων οι προσδοκίες δεν εκπληρώνονται, ανεβάζοντας έτσι στα ύψη τις εντάσεις και την αστάθεια, τόσο μέσα όσο και μεταξύ κοινωνιών, με αποτέλεσμα τις εκδηλώσεις βίαιης διαμαρτυρίας, αταξίας, εγκληματικότητας, τρομοκρατίας και εξέγερσης.
Η οικονομική ανισότητα και ο αποκλεισμός, μπορεί να οδηγήσουν στην αναβίωση όχι μόνο αντικαπιταλιστικών ιδεολογιών, που σχετίζονται με θρησκευτικά, αναρχικά, και μηδενιστικά κινήματα, αλλά ακόμη και σε μια αναβίωση του Μαρξισμού».
Τέλος, η αναφορά υπογράμμισε τους κινδύνους για τη καθεστηκυία τάξη από μια επανάσταση η οποία θα ξεκινούσε από τη δυσαρέσκεια της μεσαίας τάξης! «Η μεσαία τάξη μπορεί να μετατραπεί σε επαναστατική, αναλαμβάνοντας το ρόλο που ο Μάρξ επιφύλασσε για το προλεταριάτο.
Η παγκοσμιοποίηση της αγοράς εργασίας και η μείωση των κοινωνικών παροχών, μαζί με την αύξηση της ανεργίας, θα μειώσει την αφοσίωση των ανθρώπων στα κράτη τους.
Η μεγάλη οικονομική ανισότητα, και η ύπαρξη αρκετών υπερπλουσίων ανθρώπων θα οδηγήσουν στην απαξίωση της έννοιας της αξιοκρατίας, την ίδια ώρα που η όλο και μεγαλύτερη σε αριθμούς μη προνομιούχα τάξη των πόλεων, θα αποτελεί απειλή για τη σταθερότητα, ειδικά όταν θα συνειδητοποιήσει πως τα χρέη της και η αποτυχία των συνταξιοδοτικών προγραμμάτων θα την οδηγήσουν στη πλήρη εξαθλίωση».
Σήμερα φτάσαμε στο σημείο όπου η παγκόσμια κρίση ξεπέρασε τα δυο χρόνια.
Οι κοινωνικές συνέπειες αρχίζουν να γίνονται αισθητές σε παγκόσμιο επίπεδο. Και αφού η κρίση πλήττει περισσότερο τον τρίτο κόσμο, εκεί είναι που θα δούμε και τις πρώτες πολιτικές εξελίξεις.
Με βάση την ιστορική εμπειρία, οι ταραχές εξαιτίας του κόστους των τροφίμων θα εξαπλωθούν παντού, όπως έγινε το 2007 και το 2008.
Αυτή τη φορά όμως, επειδή τα οικονομικά πράγματα είναι πολύ χειρότερα, οι αντιδράσεις θα είναι και αυτές πολύ σκληρότερες.
Η κοινωνική δυσαρέσκεια σύντομα θα μεταδοθεί από τους δρόμους του τρίτου κόσμου στην άνεση των σπιτιών μας στην αναπτυγμένη Δύση.
Μόλις συνειδητοποιήσουμε πως δεν πάμε για ανάκαμψη αλλά για περαιτέρω ύφεση, και μόλις οι κυβερνήσεις ξεφορτωθούν τη δημοκρατική τους βιτρίνα, ασκώντας αυστηρούς ελέγχους, καταργώντας δικαιώματα και ελευθερίες, και ξεκινώντας πολεμοχαρείς εξωτερικές πολιτικές, τότε όλοι εμείς στη Δύση, θα συνειδητοποιήσουμε πως όλοι είμαστε Τυνήσιοι!
Στις 23 Απριλίου του 2010, το Canadian International Council, και το Montreal Council on Foreign Relations, φιλοξένησαν τον πρώην σύμβουλο εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ Zbigniew Brzezinski. Ο Dr. Brzezinski μίλησε για τις επιλογές εξωτερικής πολιτικής που διαθέτει η Αμερική. Μεταξύ άλλων, είπε και τα εξής:
«Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, το σύνολο της ανθρωπότητας είναι πολιτικά αφυπνισμένο και δραστηριοποιημένο… Ο πολιτικός αυτός ακτιβισμός αναζητεί προσωπική αξιοπρέπεια, πολιτισμικό σεβασμό, και οικονομικές ευκαιρίες σε ένα κόσμο που χαρακτηρίζεται ακόμη από αιώνες αποικιοκρατικής και ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας… Η αναζήτηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας αποτελεί τη κεντρική πρόκληση στη νέα παγκόσμια πολιτική αφύπνιση… μια αφύπνιση που θα είναι κοινωνικά τεράστια και πολιτικά ριζοσπαστική.
Η ελεύθερη πρόσβαση στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο, δημιουργεί μια κοινότητα κοινών αντιλήψεων αλλά και φθόνου, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από δημαγωγικά και θρησκευτικά πάθη.
Αυτού του είδους οι ενέργειες ξεπερνούν τα εθνικά σύνορα και προκαλούν τόσο τα υπάρχοντα καθεστώτα όσο και τη νυν παγκόσμια ιεραρχία, πάνω στην οποία στηρίζεται η Αμερική.
Η νεολαία του τρίτου κόσμου είναι ιδιαίτερα ανυπόμονη και γεμάτη πικρία. Η δημογραφική επανάσταση την οποία ενσαρκώνει, γίνεται μια ωρολογιακή βόμβα… η επαναστατικότητά της θα εκδηλωθεί μέσα από τα εκπαιδευτικά ιδρύματα των αναπτυσσόμενων χωρών.
Σήμερα υπάρχουν περίπου 80-130 εκατομμύρια φοιτητών παγκοσμίως.
Προερχόμενοι κυρίως από τις κοινωνικά ανασφαλείς χαμηλές και μεσαίες τάξεις, και οργισμένοι από τις κοινωνικές αδικίες, αυτοί οι φοιτητές είναι εν δυνάμει επαναστάτες, ήδη σε μια κατάσταση ημι- κινητοποίησης, ενωμένοι μέσα από το διαδίκτυο, και έτοιμοι να κάνουν τα ίδια με αυτά που έγιναν πριν από χρόνια στη πόλη του Μεξικού και στη πλατεία Τιανανμέν του Πεκίνου.
Η έμφυτη φυσική τους ενέργεια, απλά περιμένει να πυροδοτηθεί από κάποιον σκοπό, κάποια πίστη, ή κάποιο μίσος…
Οι μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη, παλιές και νέες, αντιμετωπίζουν μια νέα σκληρή πραγματικότητα: Αν και διαθέτουν τις ισχυρότερες και πλέον αποτελεσματικές στρατιωτικές δυνατότητες όλων των εποχών, η δυνατότητά τους να ελέγξουν τις πολιτικά αφυπνισμένες μάζες, είναι ελάχιστες.
Για να το θέσω ωμά: Τις παλιές εποχές, ήταν πιο εύκολο να ελέγξεις ένα εκατομμύριο ανθρώπους από το να τους δολοφονήσεις.
Σήμερα, είναι πιο εύκολο να τους δολοφονήσεις, από το να τους ελέγξεις».
