Ακριβώς.
Αυτό το κόσμημα του Ερνέστου Τσιλέρ ήταν απέναντι ακριβώς από εκεί που βρίσκεται σήμερα ο ΣΚΑΪ.
Το ΑΚΤΑΙΟΝ χτίστηκε με σχέδιο τών αρχιτεκτόνων Ερνέστου Τσίλερ και Καραθανασόπουλου κατά τα πρότυπα τών «Πάλας» των ευρωπαϊκών λουτροπόλεων. Ήταν ένα από τα πιο εντυπωσιακά κτίσματα της εποχής με 160 δωμάτια ύπνου με μεγάλες και πολυτελέστατες αίθουσες υποδοχής και δεξιώσεων. Για την ανέγερση, την εσωτερική διακόσμηση και τον εξοπλισμό του δαπανήθηκε το τεράστιο για την εποχή ποσόν των 2.000.000 δραχμών!
Το «Ακταίον» υπήρξε για αρκετά χρόνια το επίκεντρο της κοινωνικής και κοσμικής ζωής της Αθήνας και του Πειραιά. Εκεί δίνονταν επίσημοι χοροί καλοκαίρι και χειμώνα. Στη διάρκεια του πολέμου εγκαταλείφθηκε, για να ακολουθήσει η κατεδάφισή του, η οποία ολοκληρώθηκε τα τελευταία χρόνια με την εξαφάνιση και του μικρού τμήματος του κτιρίου που είχε διασωθεί και άξιζε να διατηρηθεί σαν «τεκμήριο» μιας εποχής που χάθηκε οριστικά!..
Μαζί με το Ακταίον υπήρχε και το GRAND HOTEL.Μαζί με τις πρώτες βίλες, χτίστηκε το μεγάλο ξενοδοχείο του σταθμού, το μεγαλόπρεπο «ΓΚΡΑΝΤ ΟΤΕΛ», γνωστό και ως ξενοδοχείο Παππά, που χτίστηκε γύ*ρω στα 1885, δέκα χρόνια μετά τη δημιουργία του προαστίου του Νέου Φαλήρου. Μετά από συνεχείς ανακαινίσεις έφτασε, στα 1912. τον αριθμό των 200 δωματίων. Τη διεύθυνση του ξενοδο*χείου, από το 1912 και μετά, ανέλαβε ο Μιχαήλ Ρούσσος, που συνέδεσε το όνομά του με την περίοδο της μεγάλης ακμής του. Στο ισόγειο μάλιστα, του ξενοδοχείου αυτού λειτουργούσε το πολυτελές ζαχαρο*πλαστείο Κοντογιάννη - Ρήγα, με την ορ*χήστρα του, όπου σύχναζαν οι γνωστό*τεροι Αθηναίοι και Πειραιώτες.Το ξενοδοχείο GRAND HOTEL, καθώς και το καφεζαχαροπλαστείο Κοντογιάννη - Ρήγα, που λειτουργούσε στο ισόγειο, συνδέθηκαν άμεσα με την περίοδο της μεγάλης ακμής του Νέου Φαλήρου. Κατεδαφίστηκε μερικώς στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Ότι είχε απομείνει από το ξενοδοχείο αυτό κατεδαφίστηκε το 1968.
Η παραλία γέμισε κέντρα και κοντά στη θάλασσα καμάρωνε το πε*ρίπτερο «Ταραντέλα» που κατεδαφίστηκε κι αυτό το 1968.Από τα παλιά κέντρα «Χρυσός Γάτος», η «Μπομπονιέρα» και κάμποσα άλλα δεύτερης και τρίτης κατηγορίας, που έκαναν όμως χρυσές δουλειές. Γιατί είχαν εγκαινιάσει το «μαριδά*κι», την «τσιροσαλάτα», τη «χωριάτικη σαλάτα, και παράλληλα είχαν και λαϊκή μουσική, με... μπουζούκια, μαντολίνα και κιθάρες.
Το 1882 τελείωσε η ανέγερση του σταθμού του Πειραιά και έγιναν οι στάσεις Νέου Φαλήρου και Μοσχάτου. Το 1885 διασκευάστηκαν τα λουτρά. Το 1886 με την επιστράτευση και τον αποκλεισμό των ελληνικών λιμανιών από τους στόλους της Γαλλίας, Αγγλίας και Ρωσίας, νέκρωσε κάπως η κίνηση του Νέου Φαλήρου για να ξαναρχίσει και πάλι μετά την άρση του αποκλεισμού το 1887. Το χρόνο αυτό στήθηκε η καινούρια εξέδρα για τη μουσική.
Στις 17 Μαϊου 1895 στις 2. μ.μ. έγιναν τα εγκαίνια του σιδηροδρόμου ως την Ομόνοια, δια της σήραγγας Θησείου - πλατείας Ομονοίας. Την ίδια χρονιά ο Σ.Α.Π. άρχισε το κτίσιμο του νέου θεάτρου στη δυτική πλευρά της πλατείας του Νέου Φαλήρου και παραχώρησε στην Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων γήπεδο 30.000 πήχεων για εγκαταστήσει, η ΕΟΑ, το ποδηλατοδρόμιό της. Την κατασκευή ανέλαβε ο Σ.Α.Π
Στο μεταξύ ηλεκτροκινήθηκε ο σιδηρόδρομος. Η πλατεία του σταθμού ο οποίος είχε μεταφερθεί ( 1887) εκεί που βρίσκεται σήμερα, έγινε ένα ωραίο πάρκο με εξέδρα στη μέση, πάνω στην οποία έπαιζε τις Κυριακές με*γάλη ορχήστρα.
http://pireorama.blogspot.gr/2011/12/blog-post_20.html?m=1
