Εσωσε πολλους φανταρους απο φυλακες...οσο φωναζε τοσο ψυχουλα ητανε....παντως απο πρωτη ματια αν τον δεις εχεις δικιο...
Που υπηρετήσατε?
- Thread starter Simos.I
- Start date
Έκτωρ Κατσίκης
Supreme Member
Καλά, θεωρητικά, ακόμη και το πού υπηρετήσαμε είναι διαβαθμισμένο. Και, βέβαια, το πού βρίσκεται κάθε μονάδα με τον Κωδικό της.
Άλλο το τι γίνεται στην πραγματικότητα.
Πάντως διαπιστώνω ότι οι μονάδες που αναφέρονται απευθείας στην Ατλαντική Συμμαχία είναι πιό "ευαίσθητες" σε αυτό.
Άλλο το τι γίνεται στην πραγματικότητα.
Πάντως διαπιστώνω ότι οι μονάδες που αναφέρονται απευθείας στην Ατλαντική Συμμαχία είναι πιό "ευαίσθητες" σε αυτό.
Απάντηση: Re: Που υπηρετήσατε?
88; Είσαι τόσο πιτσιρικάς ή ειχες καμια 15-αριά χρόνια αναβολή;
Εγώ ήμουν εκει το 79, σερά 128.
88; Είσαι τόσο πιτσιρικάς ή ειχες καμια 15-αριά χρόνια αναβολή;
Εγώ ήμουν εκει το 79, σερά 128.
Λάκης
AVClub Fanatic
ναι αλλα δεν μπορει να ησουν 88 σειρα,δε μετραει η σειρα που ησουν πριν την αναβολη,αλλα αυτη με την οποια μπηκες.
Εγω το '90 που μπηκα,ημουν 207,αρα εσυ πρεπει να ησουν 190 κατι τετοιο.
Εγω το '90 που μπηκα,ημουν 207,αρα εσυ πρεπει να ησουν 190 κατι τετοιο.
Χατζησάββας Λευτέρης
AVClub Addicted Member
Το 1988 εχει εξι ΕΣΣΟ οπως κ ολες οι χρονιες, 88α-88στ´ μια ανα διμηνο, ή 192-197 σειρες οπως τα μετρουσαν οι φανταροι. 
Last edited:
Έκτωρ Κατσίκης
Supreme Member
vasilisp77
Supreme Member
- 22 October 2014
- 3,207
Cicadelic Ranger
AVClub Fanatic
- 16 December 2014
- 15,458
Είδα το νήμα και διάβασα την διαδρομή της θητείας πολλών από το φόρουμ, και βλέπω οτι σχεδον όλοι έχουν υπηρετήσει κάπου, και αυτο μου δημιουργιε την εντύπωση ενος αόρατου δεσμου μεταξυ μας όπου κι αν βρισκόμαστε σήμερα, γιατί δημιουργεί ενα είδος κοινης αναφοράς.
Ζώντας σε χώρες που δεν έχουν κατι τέτοιο καταλαβαίνω πόσο σημαντικό είναι ένα κοινό βίωμα και μία κοινή συνδρομή για ένα λαό.
Τα δικά μου τώρα. Δεν θυμάμαι σειρές και τέτοια αλλά παρουσιαστηκα τον Απρίλη του 86 στην Κορινθο για υποψηφιος εφεδρος ανθυπολοχαγός μετά 3 χρονια αναβολής που τελικά ήταν κωλοβαρεμα περισσότερο αλλα τεσπα. Πηγα με καθυστερηση που λέμε.
Η Θητεία μου ήταν 86-88 Κορινθο-Σεαπ (Κρητη)-616 ΜΤΠ Νεοχωρι Ορεστειαδασ...6 τελευταιους μηνες Αγιο Ανδρέα.
Πρέπει να έκανα 28 μήνες αντι 26 γιατι έφαγα 1+1 μήνα φυλακή. Ισα μόλις ειχε τελειώσει η εκπαίδευση μας στην Σεαπ (ημουν απο εκεινους τους 6 που το βραδυ αμέσως μετά την τελική (εβδομαδιαία) ασκηση της σχολής την κάναν απο τα σκινακια και πηγαν να τα σπασουν στην Χερσοννησο). Οι μεταθέσεις είχαν ήδη έρθει αλλιώς νομίζω δεν θα μας καναν δόκιμους.
Αργοτερα ότα πηγα στον Αγιο Ανδρέα εκει ήταν ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΧΑΟΣ...Κόλαση. Μερικοι νομιζουν οτι ειναι βύσμα αλλα είναι η χειροτερη περίοδος της θητείας μου. Εκει ξαναέφαγα ενα μηνα...και αργότερα σαν πολίτης πλέον πέρασα και στρατοδικείο.Θυμαμαι εναν πρασινοσκούφη που ήταν στους που ήξερε την κατασταση και κατάλαβε, και είπε οτι δέν γινόταν να μην τιμωρηθω (πηρα 6 μηνες με 3ετη αναστολη κατι τετοιο), αλλα (αυτα τα έλεγε στους άλλους δικαστές) οτι αυτη η κατασταση που επικρατουσε ηταν σκανδαλωδης ανεπίτρεπτη κλπ. Για να καταλαβει κανείς πόσο μαυριλα ήταν, αμα ησουν αξιωματικός εμπαινες μεσα και δεν ξαναεβγαινες. Εμενες εκεί και μπορει να έτρεχες απο το πρωι ως το βραδυ καθε μερα συν του Σαββατοκυριακου. Η χειροτερη εμπειρία.
Στον Εβρο πηγα αμέσως μετα την Κρητη, Σεπτεμβρης ήταν και ειχε ηδη ενα κρυο και βροχη...Επαθα πλακα με την αλλαγη.
Με το καλημερα που έφτασα, κατευθείαν αποστολή περιπολίας στο ποτάμι. Οταν λέμε περιπολία δεν γυριζαμε αυθημερόν, συχνα-πυκνα ερχόταν ένας σύνδεσμος (ανθυπολοχαγος τεθωρακισμενων) όπου μας εφοδίαζε τα απαραιτητα, η πηγαιναμε σε ένα φυλακιο που ειχαν και αυτοι, μας δάνιζε τις διόπτρες του πολλαπλασιαστη αστρικου φωτός και πάλι πισω ποταμι. Λεγεται αυτο δεν το είχαν τοτε οι Τουρκοι. Τους κυτταγαμε απέναντι τα περιπολα τους που χρησιμποιουσαν υπερυθρα και φαίνονταν απο το δικο μας. Τελος πάντων ιστορίες, τότε βλαστημούσα τη μοίρα μου (ημουν χωρις βυσμα) αλλα σήμερα τα θυμαμαι με νοσταλγια.
Ετυχα στην κριση του 87...μεγάλη εμπειρία επίσης στον Εβρο. Μεσα σε λίγες ώρες πιασαμε θέσεις μαχης, μεσα 24 ωρες μαζευτηκε τέτοιο σιδερικο στην περιοχη που όταν βγαιναμε αναγνωρισεις δεν πιστευαμε στα ματια μας. Κινητικοτητα και διαθεσιμοτητα 100%.
Οι μέρες περνουσαν, και οι βδομάδες, και μεις πάντα επιφυλακη στους λόφους, (είμασταν μαζι μ ενα ταγμα Τεθωρακισμένων) και για να μην καταληξει κατασκηνωση, έπρεπε να μας απασχολουν οποτε ειχε ασκησεις συνεχεια. Εννοειται οτι ειχαμε πυρομαχικά μαζι μας συνεχεια και κοιμόμασταν με αυτα. Στο τέλος ερχόταν ένα σταγερ και έπερνε καποιους φανταρους και του πηγαινε στο στρατοπεδο για να πληθουν την αλλη μερα αλλους. Εκει ειχε φτασει.
Σημερα μου φαινονται σαν φιλμ.
Ο Διοικητης θυμαμαι το όνομα Αν/χης Αθανασιαδης, τραυματιστηκε σε ασκηση (πριν την κριση, ειχε χασει χέρι, ματι) και ανέλαβε διοικητής ο Ταγνατάρχης Καρουζος, ένα θηριο της φυσης, που μετα έγινε διοικητης της προεδρικης φρουρας. Τον ειδα στην ΤΒ όταν ήμουν Παρισι και έδειχναν οι ειδησεις τοn Bush που ειχε επισκεφτει την χωρα.
Η πιο δυνατη εμπειρια απ'ολη την θητεία μου ηταν η τελικη φάση της τελικης ασκησης της Σεαπ, την ώρα της εφόδου. Οπου εκει ου καναμε αέρα, πεταγοντα ξαφνικά κατι Corsair πανω απο τα κεφαλια μας (κανεις δεν μας ειχε προειδοποιησει) και ριχνουν στον στόχο μπροστα μας. Απιστευτο τι κάναν αυτοι οι πιλοτοι. ακριβως την ωρα της τελικης εφόδου.
Τότε νόμιζα οτι εχανα τον χρόνο μου αλλα τελικά όχι, σίγουρα κέρδισα πραγματα που μένουν.
Ζώντας σε χώρες που δεν έχουν κατι τέτοιο καταλαβαίνω πόσο σημαντικό είναι ένα κοινό βίωμα και μία κοινή συνδρομή για ένα λαό.
Τα δικά μου τώρα. Δεν θυμάμαι σειρές και τέτοια αλλά παρουσιαστηκα τον Απρίλη του 86 στην Κορινθο για υποψηφιος εφεδρος ανθυπολοχαγός μετά 3 χρονια αναβολής που τελικά ήταν κωλοβαρεμα περισσότερο αλλα τεσπα. Πηγα με καθυστερηση που λέμε.
Η Θητεία μου ήταν 86-88 Κορινθο-Σεαπ (Κρητη)-616 ΜΤΠ Νεοχωρι Ορεστειαδασ...6 τελευταιους μηνες Αγιο Ανδρέα.
Πρέπει να έκανα 28 μήνες αντι 26 γιατι έφαγα 1+1 μήνα φυλακή. Ισα μόλις ειχε τελειώσει η εκπαίδευση μας στην Σεαπ (ημουν απο εκεινους τους 6 που το βραδυ αμέσως μετά την τελική (εβδομαδιαία) ασκηση της σχολής την κάναν απο τα σκινακια και πηγαν να τα σπασουν στην Χερσοννησο). Οι μεταθέσεις είχαν ήδη έρθει αλλιώς νομίζω δεν θα μας καναν δόκιμους.
Αργοτερα ότα πηγα στον Αγιο Ανδρέα εκει ήταν ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΧΑΟΣ...Κόλαση. Μερικοι νομιζουν οτι ειναι βύσμα αλλα είναι η χειροτερη περίοδος της θητείας μου. Εκει ξαναέφαγα ενα μηνα...και αργότερα σαν πολίτης πλέον πέρασα και στρατοδικείο.Θυμαμαι εναν πρασινοσκούφη που ήταν στους που ήξερε την κατασταση και κατάλαβε, και είπε οτι δέν γινόταν να μην τιμωρηθω (πηρα 6 μηνες με 3ετη αναστολη κατι τετοιο), αλλα (αυτα τα έλεγε στους άλλους δικαστές) οτι αυτη η κατασταση που επικρατουσε ηταν σκανδαλωδης ανεπίτρεπτη κλπ. Για να καταλαβει κανείς πόσο μαυριλα ήταν, αμα ησουν αξιωματικός εμπαινες μεσα και δεν ξαναεβγαινες. Εμενες εκεί και μπορει να έτρεχες απο το πρωι ως το βραδυ καθε μερα συν του Σαββατοκυριακου. Η χειροτερη εμπειρία.
Στον Εβρο πηγα αμέσως μετα την Κρητη, Σεπτεμβρης ήταν και ειχε ηδη ενα κρυο και βροχη...Επαθα πλακα με την αλλαγη.
Με το καλημερα που έφτασα, κατευθείαν αποστολή περιπολίας στο ποτάμι. Οταν λέμε περιπολία δεν γυριζαμε αυθημερόν, συχνα-πυκνα ερχόταν ένας σύνδεσμος (ανθυπολοχαγος τεθωρακισμενων) όπου μας εφοδίαζε τα απαραιτητα, η πηγαιναμε σε ένα φυλακιο που ειχαν και αυτοι, μας δάνιζε τις διόπτρες του πολλαπλασιαστη αστρικου φωτός και πάλι πισω ποταμι. Λεγεται αυτο δεν το είχαν τοτε οι Τουρκοι. Τους κυτταγαμε απέναντι τα περιπολα τους που χρησιμποιουσαν υπερυθρα και φαίνονταν απο το δικο μας. Τελος πάντων ιστορίες, τότε βλαστημούσα τη μοίρα μου (ημουν χωρις βυσμα) αλλα σήμερα τα θυμαμαι με νοσταλγια.
Ετυχα στην κριση του 87...μεγάλη εμπειρία επίσης στον Εβρο. Μεσα σε λίγες ώρες πιασαμε θέσεις μαχης, μεσα 24 ωρες μαζευτηκε τέτοιο σιδερικο στην περιοχη που όταν βγαιναμε αναγνωρισεις δεν πιστευαμε στα ματια μας. Κινητικοτητα και διαθεσιμοτητα 100%.
Οι μέρες περνουσαν, και οι βδομάδες, και μεις πάντα επιφυλακη στους λόφους, (είμασταν μαζι μ ενα ταγμα Τεθωρακισμένων) και για να μην καταληξει κατασκηνωση, έπρεπε να μας απασχολουν οποτε ειχε ασκησεις συνεχεια. Εννοειται οτι ειχαμε πυρομαχικά μαζι μας συνεχεια και κοιμόμασταν με αυτα. Στο τέλος ερχόταν ένα σταγερ και έπερνε καποιους φανταρους και του πηγαινε στο στρατοπεδο για να πληθουν την αλλη μερα αλλους. Εκει ειχε φτασει.
Σημερα μου φαινονται σαν φιλμ.
Ο Διοικητης θυμαμαι το όνομα Αν/χης Αθανασιαδης, τραυματιστηκε σε ασκηση (πριν την κριση, ειχε χασει χέρι, ματι) και ανέλαβε διοικητής ο Ταγνατάρχης Καρουζος, ένα θηριο της φυσης, που μετα έγινε διοικητης της προεδρικης φρουρας. Τον ειδα στην ΤΒ όταν ήμουν Παρισι και έδειχναν οι ειδησεις τοn Bush που ειχε επισκεφτει την χωρα.
Η πιο δυνατη εμπειρια απ'ολη την θητεία μου ηταν η τελικη φάση της τελικης ασκησης της Σεαπ, την ώρα της εφόδου. Οπου εκει ου καναμε αέρα, πεταγοντα ξαφνικά κατι Corsair πανω απο τα κεφαλια μας (κανεις δεν μας ειχε προειδοποιησει) και ριχνουν στον στόχο μπροστα μας. Απιστευτο τι κάναν αυτοι οι πιλοτοι. ακριβως την ωρα της τελικης εφόδου.
Τότε νόμιζα οτι εχανα τον χρόνο μου αλλα τελικά όχι, σίγουρα κέρδισα πραγματα που μένουν.
για να ζωντανέψουμε λιγάκι τώρα που θα ξανάρθει ο στόλος
Παρουσιάστηκα 7/10/85 Μηχανικό στο Ναύπλιο.
Μετά την ορκωμοσία πήγα για δύο μήνες στη Σχολή Μηχανικού στο Λουτράκι για ειδικότητα χειριστής μηχανικός ακάτου κοινός πλωτά στο μηχανικό.
Επιστροφή στο Ναύπλιο για Λ.Υ.Β και μετά από επιλογή ξανά για Σχολή Μηχανικού στον Λόχο υποψηφίων εφέδρων αξιωματικών.
Τον Ιούνιο του 86 έφυγα για τους ωραιότερους δύο μήνες της θητείας σαν εκπαιδευόμενος στις Ψυχολογικέ επιχειρήσεις στην Ανωτέρα σχολή πολέμου στον Φοίνικα διότι μετά της δύο το μεσημέρι είχα όσο χρόνο ήθελα μέχρι το πρωί σε μια πόλη που ποτέ δεν κοιμάται.
Τέλη Αυγούστου 86 Βαθύ Σάμου με την ευγενική χορηγία του Ε.Σ γνώρισα το νησί από την κορυφή έως τα νύχια λόγο έργων.
Είχα την τιμή να παραβρεθώ στην παράσταση του "Σισμίκ" και να κοιμηθώ σε sleeping bag δύο ωραιότατους μήνες στην Ικαρία περιμένοντας την απόβαση των εχθρών.
Τον Ιούνιο του 87 εκεί που είχα ξεγράψει την μετάθεση ήρθε το χαρτάκι με μετάθεση στην Στρατιωτική διοίκηση Πειραιά όπου και πήρα το απολυτήριο στης 10/2/88.
Από τότε ησυχάσαμε εγώ και ο Στρατός
next
Παρουσιάστηκα 7/10/85 Μηχανικό στο Ναύπλιο.
Μετά την ορκωμοσία πήγα για δύο μήνες στη Σχολή Μηχανικού στο Λουτράκι για ειδικότητα χειριστής μηχανικός ακάτου κοινός πλωτά στο μηχανικό.
Επιστροφή στο Ναύπλιο για Λ.Υ.Β και μετά από επιλογή ξανά για Σχολή Μηχανικού στον Λόχο υποψηφίων εφέδρων αξιωματικών.
Τον Ιούνιο του 86 έφυγα για τους ωραιότερους δύο μήνες της θητείας σαν εκπαιδευόμενος στις Ψυχολογικέ επιχειρήσεις στην Ανωτέρα σχολή πολέμου στον Φοίνικα διότι μετά της δύο το μεσημέρι είχα όσο χρόνο ήθελα μέχρι το πρωί σε μια πόλη που ποτέ δεν κοιμάται.
Τέλη Αυγούστου 86 Βαθύ Σάμου με την ευγενική χορηγία του Ε.Σ γνώρισα το νησί από την κορυφή έως τα νύχια λόγο έργων.
Είχα την τιμή να παραβρεθώ στην παράσταση του "Σισμίκ" και να κοιμηθώ σε sleeping bag δύο ωραιότατους μήνες στην Ικαρία περιμένοντας την απόβαση των εχθρών.
Τον Ιούνιο του 87 εκεί που είχα ξεγράψει την μετάθεση ήρθε το χαρτάκι με μετάθεση στην Στρατιωτική διοίκηση Πειραιά όπου και πήρα το απολυτήριο στης 10/2/88.
Από τότε ησυχάσαμε εγώ και ο Στρατός
next