Τα προγράμματα αλλάζουν.
Ετσι είναι αυτά.
Πάντως την τρέχουσα χρονιά ξυπνάω μετά βίας στι 8.00, πλέον μόνος στο σπίτι, σύζυγος και θυγατέρα έχουν φύγει ήδη και μετά βίας πίνω το γάλα μου με nes gold βλέποντας Λυριτζή Οικονόμου και ρίχνοντας κλεφτές ματιές στο φόρουμ.
Στη συνέχεια έχει λίγο πιατικό και φεύγω γύρω στις 9 παρά με 9 γιά το γραφείο.
Στο δρόμο τα ακούσματα, αν δεν είναι flash, θα είναι τα τετριμμένα είτε Lagrene είτε Django που βρίσκονται συνήθως πάντα στο αυτοκίνητο ή κάποιος Coryell.
Στο γραφείο είναι πλέον αδύνατον να ακούσω μουσική, διότι μου κόβεται κάθε διάθεση. Υπάρχει μικρό ενδεχόμενο μεταξύ 4-6 και τότε αναλώνεται συνήθως σε κλασική, από άγνωστα σε μένα samplers ή από δώρα εφημερίδων. Εδώ και αρκετό καιρό (τουλάχιστον 35 χρόνια) πλεον είναι αδύνατο να συγκεντρωθώ με μουσική άλλου είδους, εκτός κλασικής, σε δουλειά ή διαβασμα.
Στο σπίτι ο χρόνος που είναι διαθέσιμος στη συνέχεια είναι μετά τις 9.30-10.00 όπου περνάει με ακούσματα και σερφάρισμα ή γρατσούνισμα, ανάλογα με την φάση. Υπάρχουν περίοδοι που μπορεί να ακούω τον ίδιο δίσκο γιά 15 μέρες ή να μην ακούω κανένα δίσκο και να παίζω ένα κομμάτι ή να προσπαθώ να γράψω ένα κομμάτι επί εβδομάδες.
Τα ΣΚ είναι διαφορετικά.
Η Παρασκευή βράδυ διαφέρει, διότι συνήθως έχει μεγάλη δόση μουσικής είτε diy κατασκευών που μπορεί να φτάσει μέχρι τη μία ή δυό τη νύχτα. Πολλές φορές το βράδυ της Παρασκευής αναλώνεται σε εξαντλητικά ΑΒ τεστ καθαρά hiendικού χαρακτήρα.
Το Σάββατο έχει ψώνια, δραστηριότητες κόρης, επίσκεψη σε γονείς. Μετά τις 4-5 αν δεν προσφέρει καφέ ο Ντοκ, είναι η καλύτερη. Περισσότερη jazz, fusion, ή τα αγαπημένα 70'ς, Dan, Carlos, ίσως καμιά μουσική συναυλία σε dvd.
Κυριακή πρωί έως αργά το βράδυ όλο και κάτι βρίσκεται να με αποσπάσει. Αν έχω τύχη έχω επέκταση Σαββάτου. Φυσικά υπάρχουν και αναποδιές...οπότε όλα γίνονται σε μικρότερες δόσεις.