Καταγράφω αυτό που έζησα 8 χρόνια στην Θεσσαλονίκη ιδίως τα πρώτα χρόνια. Ώς μέσο Θεσαλονικιό εννοοώ οτι ήταν κάτι που σε λιγότερο η μεγαλύτερο βαθμό είχαν διάφορα άτομα που γνώρισα. Η αλήθεια είναι (και δεν ήθελα να το πώ εξαρχής γιαυτό και το συγκάληψα με το μέσος) είναι οτι όσο πιό ενεργός Παοκτζής ήταν κάποιος τόσο πιό κόλλημα είχε με τους Αθηναίους. Απο τα αστειά που δεν ενοχλούν, μέχρι σαφής τραμπουκισμός.
Το οτι πέρασα τόσο καλά στην Θεσσαλονίκη που την θεωρώ ορισμένες φορές περισσότερο "δικιά" μου σε σχέση με την Αθήνα, δεν έχει καμία σχέση με όλους αυτούς.
Προσωπικά θεωρώ οτι όλη αυτή η κοντρα με την Αθήνα καλλιεργείται εντέχνως απο τους "άρχοντες" της πόλης, που αναζητούν ένα άλλοθι για την δικιά τους ανικανότητα. Όταν ο Δήμαρχος, ο Νομάρχης, ο Μητροπολίτης, ο Προεδρος της ΠΑΕ (όποιασδήποτε ΠΑΕ) μέχρι τον γενικό γραμματέα του καφενείου της γειτονιάς, κατηγορεί την δική του έλειψη έργου/αποτελεσματικότητας το κράτος της Αθήνας, όταν μιλάνε για συμπρωτεύουσα, υποτιμούν ολόκληρη την πόλη και τις πραγματικές δυνατότητές της.
Το να βλέπεις προπαγάνδα και αντιθεσσαλονικό δόλο πίσω απο ένα χιουμοριστικό βιντεάκι ενός καθαρά μουσικού καναλιού, είναι απόρρεια αυτής ακριβώς της πολιτικής. Δεν βλέπει ο κόσμος έτσι την Θεσσαλονίκη ασχέτως τί υποστηρίζουν οι "εκλεκτοι" της.
