Συγκεκριμένα ήμουν αγανακτισμένος μια μέρα διότι ενώ σηκώθηκα από τα χαράματα για να πάρω νούμερο που θα επέτρεπε, όχι να εξεταστώ από τον γιατρό αλλά να μου συνταγογραφίσει φάρμακο που παίρνω καθημερινά, τα νούμερα είχαν εξαντληθεί.
Είναι που παππούδες που δεν έχουν τι να κάνουν, μαζεύονται από τα ξημερώματα στο καφενείο απέναντι, πίνουν τον καφέ τους αφού έχουν πάρει νούμερο και παίζουν χαρτιά μέχρι να πάει 9 η ώρα και να έλθει ο γιατρός. Δηλαδή όπως πάμε θα πρέπει να στήνω απ’ έξω ράντζο από το προηγούμενο βράδυ για να μου συνταγογραφίσουν ένα κουτί ΡΙΘΜΟΝΟΜ. Ότι έκανε παλαιότερα κόσμος έξω από την εργατική εστία για να εξασφαλίσει κάποιο εισιτήριο! Που αυτό θα σήμαινε ότι κάποιος άλλος θα έμενε χωρίς νούμερο.
Τηλεφώνησα στο ΙΚΑ και μου δώσανε τον τηλεφωνικό αριθμό γιατρού άλλης περιοχής ο οποίος θα μπορούσε να με εξυπηρετήσει. Στο τηλέφωνο μου είπε: Κύριέ μου, έχω χιλιάδες ασθενείς της δικής μου περιοχής που προηγούνται. Ελάτε εδώ και αν τελειώσω την εξέταση τον δικών μου ασθενών και δεν έχει τελειώσει το ωράριό μου, ευχαρίστως να σας εξυπηρετήσω!
Στο τηλέφωνο που πήρα στο κέντρο υγείας Καλυβίων μου είπανε ότι μπορούν να συνταγογραφίσουν οι δικοί τους γιατροί αλλά θα πρέπει να κλείσω ραντεβού.
- Πότε;
- Σε καμιά δεκαπενταριά μέρες!
- Μα τι να τα κάνω τα φάρμακα τότε; Εγώ σήμερα τα χρειάζομαι.
- Τι να σας κάνουμε κύριε; Έτσι είναι το σύστημα.
Τότε τα πήρα στο κρανίο και έγραψα αυτά που έγραψα.
Τα ίδια και χειρότερα υφίσταμαι εδώ και αρκετό καιρό με τους γονείς μου.
Ο πατέρας μου παίρνει συνολικά 14 φάρμακα και η μητέρα μου 12.
Ο πατέρας μου δεν βγαινει από το σπίτι και η μητέρα μου ελάχιστα.
Η παραπάνω σκηνή είναι σχεδόν δυό φορές την εβδομάδα καθώς τα ραντεβού για διάφορες ειδικότητες γιατρών που είναι απαραίτητοι και για τη συνταγογράφηση (μέχρι να πάρεις το ένα φάρμακο λήγει ένα άλλο) πρέπει να κλείνονται συγκεκριμένη μέρα της εβδομάδας γιά όλη την επόμενη.
Φυσικά γνωρίζοντας ότι σου κάνουν χάρη όταν έρχεσαι εσύ να πάρεις τη συνταγογράφηση χωρίς να έρθει ο ίδιος ο ασφαλισμένος είναι βαρείς και ασήκωτοι.
4 η ώρα το ραντεβού, μέχρι τις 4 και τέταρτο είναι στο δωμάτιο και συζητάνε ή τρώνε τυροπιτάκια (που ανερυθρίαστα γυρεύουν από κάθε ασφαλισμένο - Τι δεν έφερες κανα τσουρέκι κανα τυροπιτάκι σήμερα?)
Όταν μάλιστα έχεις συνεχόμενα ραντεβού πχ 4 στον έναν και 4.10 στον δίπλα γιά να ξεμπερδεύεις με μιά επίσκεψη αναγκάζεσαι να μπείς στο δωμάτιο - εντευκτήριό τους να τους "ενοχλήσεις" και να τους υπενθυμίσεις ότι πρέπει να έρθουν διότι θα χάσεις το επόμενο ραντεβού.... Τότε φιλοτιμούνται κάπως.
Προχτές που πήγα την μητέρα μου στο ΙΚΑ γύρισε από το φαρμακείο με φάρμακα 85 ευρώ (συμμετοχή). Τρελλάθηκα, διότι όταν μετά άθροισα τις τιμές το σύνολο ξεπερνούσε τα 400 ευρώ. Και μιλάμε γιά μια σύνταξη 800.
Φυσικά χώρια οι εξωτερικοί "δικοί" μας γιατροί που κουράρουν χρόνια και παίρνουν κανονικές αμοιβές και φυσικά οι διάφορες επεμβάσεις.
Το σύστημα με τις λίστες είναι καθαρά εξοντωτικό. Όσο αντέξεις.
Εννοείται ότι το εναλλακτικό σύστημα με τους εξωτερικούς γιατρούς τους συμβεβλημένους με τα 7 η δεν ξέρω πόσα ευρώ, άκυρον.
Βρήκε έναν βολικό η μητέρα μου, πήγε δυό φορές, την τρίτη της το ξέκοψε. "Γράψαμε πολλές επισκέψεις και το ΙΚΑ θα μας τις κόψει, οπότε δεν μπορώ να σας πάρω...."
Όσοι είστε νέοι, μαζέψτε λεφτά γιά νάχετε.
