Απάντηση: Επερχόμενα συναυλιακά (επιλεκτικά)
Blue Stage (πρώην Γαλάζιο). Η αναμονή επιτέλους είχε τελειώσει. Μετά από τους παντελώς άκυρους αλλά Έλληνες ''Need'', ο θεός ανεβαίνει στην σκηνή. Αυτή τρίζει από το βάρος αλλά τον βαστάει. Με την βοήθεια μπαστουνιού το οποίο κουνάει απειλητικά μας χαιρετάει και δίνει το έναυσμα. Το Sirens ξεκινάει και 300 άτομα τρελαίνονται με μιας. Συνέχεια με Unusual και τρέλα. Ηρεμία με 2 κομμάτια και ξαφνικά ξεκινάει το Gutter. Ακόμα και το μπέρδεμα στο ρεφρεν δεν ξενερώνει. Μας μιλάει λίγο για τον Chris και του αφιερώνει το καλύτερο όπως είπε τραγούδι που έχουν γράψει. Hounds και τα μυαλά στα κάγκελα. Το υπόλοιπο setlist το κλασσικό που όλοι περιμένουμε. (από Savatage: Tonight he grins, Jesus Saves, Chance (με την απίστευτη συνωδία από όλο το κοινό), Believe). Και εκεί που λέει καλυνήχτα και απλά περιμένουμε να γυρίσει για το Hall, μας λέει ότι θα παίξουν κάτι που δεν έχουν παίξει χρόνια, και ακούγονται γλυκές γλυκές οι αρχικές νότες του When the crowds are gone. Δεν πιστεύω ότι μετά από 15 χρόνια και στην 3η φορά που βλέπω Oliva (μόνο του πια) επιτέλους ακούω αυτό το θεικό τραγούδι. Και πριν καλά καλά καταλάβω τι γίνεται, οι νότες του Hall of the mountain king ακούγονται, εγώ ξαφνικά είμαι μπροστά μπροστά και ένας έντρομος Jon Oliva παρακολουθεί το πανδεμόνιο που μπορούν να δημιουργήσουν 300 Έλληνες όταν τους δίνεις αυτό που θέλουνε. Schizofrenia και τα μυαλά στα κάγκελα.
Και όμως τελέιωσε, και όμως πέρασε και αυτή η βραδιά. Jon σε ευχαριστούμε, Chris ζεις για πάντα στην καρδιά μας. Savatage uber alles. Death to false metal.
(πάω να ξεκουράσω τα γέρικα κόκκαλα μου. Τι τα θέλω τα headbanging στη ηλικία μου?)
Πάμε για Judas τώρα και ο Θεός βοηθός.
opcorn: