Κάνω νεκρανάσταση στο νήμα,
και προτείνω μια και δεν έχει αναφερθεί καθόλου ο Bo Diddley, το Big Bad Bo (Chess 1974).
Το συγκεκριμένο ανήκει στην φανκ περίοδο του, που εγκαινιάστηκε με το επίσης καλό αλλά άνισο The Black Gladiator (Chess 1970).
Όσον αφορά το Big Bad Bo, περιλαμβάνει όλα όσα θέλει να ακούσει ο τυπικός R&B/Funk ακροατής αλλά όχι και ο αντίστοιχος φαν των rock & roll ηχογραφήσεών του από τη δεκαετία του '60. Οι κοφτές ρυθμικές κιθάρες συνοδεύονται από την κλασική για το είδος δυνατή rhythm section, ενώ τον ήχο εμπλουτίζουν σαξόφωνα, τρομπέτες, τρομπόνια, κρουστά και ολίγα δεύτερα φωνητικά. Όλα τα παραπάνω παίζονται από το enfant gateaux των session μουσικών που δραστηριοποιούνταν στη τζαζ (!) σκηνή της Νέας Υόρκης εκείνη την εποχή. Ενδεικτικά αναφέρω -μεταξύ πολλών- τους John Tropea (κιθαρίστας σε ηχογραφήσεις της CTI), Jimmy Johnson Jr. (ντράμερ μεταξύ άλλων και της Arkestra στα 60s), Joe Montego (περκασιονίστας των Art Blakey, Max Roach, Dizzy Gillespie, Phil Upchurch) και Wilbur Bascomb Jr. (James Brown, B.B. King, Jeff Beck).
Η τελευταία κυκλοφορία του έγινε από την πολύ καλή στις cd επανεκδόσεις Get On Down Records, το 2012.
