Resurrection-Mahler Symphony No 2

... μετά την πετυχημένη δοκιμή της 4ης, πήρα και την 2η αφού η τιμή για sacd στο mdt ήταν χώμα στα πλαίσια της προσφοράς για τα 20 χρονα της channel classics ...

όπως και στην 4η βρήκα την εκτέλεση φανταστική... ο Φίσερ αποδεικνύεται ότι είναι μέγας Μαλερικός και στην ουσία ( στους τύπους, μεταξύ άλλων έχει ιδρύσει και την Μάλερ society στην Βουδαπέστη, καθώς και ανάλογο φεστιβάλ ) ...

η ηχογράφηση είναι ίσως η καλύτερη που έχω ακούσει στην ζωή μου σε έργο κλασσικής και μάλιστα τόσο απαιτητικό όσο η 2η...
ίσως είναι αυτή η αίσθηση του ότι είσαι στην συναυλία, ότι παρακολουθείς τόσο ξεκάθαρα τα ενορχηστρωτικά τερτίπια, ότι αγκαλιάζεις την σοπράνο... ίσως γιαυτό και με συναρπάζουν τόσο οι εκτελέσεις του Φίσερ .... δεν ξέρω ... ξέρω όμως ότι στο urlicht δεν κατόρθωσα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου, δάκρυα αει-σιχτιρισμού αλλά και ανακούφισης, δάκρυα για άδικους χαμούς αλλά και για ελπίδα ότι ίσως έτσι έπρεπε να γίνει ... η αποπομπή του αγγέλου, ο οποίος προσπαθεί να δωρίσει ένα πισωγύρισμα στην ζωή ... το κερί ... το φως ... η ελπίδα... ίσως δεν έζησες για το τίποτε... ίσως όλος ο πόνος να μην ήταν επί ματαίω ....
 
Last edited:
το ματάπαμε ... τον έχουμε από 25τιας τον Κλέμπερερ και μ' αυτόν μεγαλώσαμε ... και πάντα θα τον αγαπάμε ...
 
Δές καί τήν τελευταία 2η τού Boulez ...Εξαιρετική μουσική ανάγνωση...από τήν Φιλαρμονική τής Βιέννης τού 2006..
Αποστασιοποιημένος μέν,αλλά υψηλού επιπέδου..


Υ.Γ.
Υπάρχει και η Live τού Klemperer μέ τήν Ορχήστρα τής Βαυαρικής Ραδιοφωνίας επίσης πέραν αυτής τής ΕΜΙ..
Είναι ακόμα καλύτερη.
 
Μια και ανασύρθηκε πάλι η 2η, μου άρεσε πολύ η ερμηνεία του Paavo Jarvi.
5099969458606.jpg

Την άκουσα μια φορά, την άκουσα και δεύτερη (δεν το κάνω συνήθως). Πρώτα από όλα είναι μια πολύ καλή και πεντακάθαρη ηχητικά ηχογράφηση. Εξαιρετικά λεπτομερής και ακούς σχεδόν όλα τα όργανα. O Μαέστρος δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί "Μαλερικός" αλλά ως κάποιος που αριστεύει στα πάντα. Και αυτό αποδεικνύει. Δηλώνει δε ότι ως διευθυντής ορχήστρας δεν υπάρχει άλλος συνθέτης που να εμπιστεύεται περισσότερο από τον Mahler. Αυτό που υποδεικνύει είναι αυτό που είναι. Κατά κάποιο τρόπο είδε τον "συνάδελφο" που στο περίφημο έργο του δηλώνει τι θέλει να βγάλει από την ορχήστρα, το "εργαλείο" της εργασίας τους. Κάτι που μας το θυμίζει, ότι ο Mahler ήταν μεγάλος μαέστρος επίσης. Ακούσα κάποιες ηχητικές λεπτομέριες που δεν τις ακούς συχνά ή αν ακούγονται δεν τις δίνει κανείς σημασία. Εντυπωσιακές οι αυξομειώσεις της έντασης του ήχου με την παράλληλη εναλλαγή των τέμπι σε βραχύ χρόνο (θυμίζει λίγο σε αυτό τον Krips).

Στο τέλος συλλογίζομαι... Mahler: O μαέστρος ή ο μεγάλος συνθέτης; Ανόητο δίλημμα για τους ακροατές και η απάντηση είναι απλή: Είναι και τα 2. Το μεγάλος μαέστρος αποδεικνύεται ιστορικά μόνο. Το μεγάλος συνθέτης είναι αυτό που προσπαθούν και εκφράζουν οι σημερινοί μαέστροι ως αποδοχή αναγνώρισης πλέον. Και είναι η παγίδα για αυτούς ίσως και μέρος του υπερεγώ τους (οι μεγάλοι μαέστροι θέλουν να είναι αυτοί) που ξεχνούν τον "μεγάλο" μαέστρο και ότι η δουλειά του Mahler έχει στοιχεία και λεπτομέρειες αυτών που θα περίμενε και θα απαιτούσε ένας κορυφαίος μαέστρος από την ορχήστρα του, συν τοις άλλοις.

Ο Paavo Jarvi αυτό το αντιλήφθηκε, το θυμήθηκε και μας το έφερε. Προβάλει περισσότερο τον "μαέστρο" από ότι τον συνθέτη, σε ένα τέτοιο σημείο που υπάρχει μια ισορροπία (αν και μας θυμίζει πάντα τον μαέστρο σε κάθε σημείο). Είναι μια πολύ ειλικρινή εκδοχή, αξιοθαύμαστη και σίγουρα φαίρνει στο προσκήνιο πράγματα που ξεχάστηκαν στην "Μαλερική" μουσική ή που αγνοούνται.

O Ορχήστρα είναι "Μαλερική" εκ παραδόσεως (από εποχής Eliahu Inbal) και η χορωδία από τις καλύτερες σήμερα στον κόσμο (o Abbado δεν εμπιστεύτηκε τύχαια στην δικιά του 2η στην Λουκέρνη, στο περίφημο come-back του). Πολυτέλεια της ηχογράφησης η συμμετοχή της Γαλλίδας σοπράνο Natalie Dessay, που όσοι την γνωρίζουν από την όπερα και τα φωνητικά έργα, θα διαπιστώσουν για μια ακόμη φορά ότι κινείται στα "άκρα" και πέραν αυτόν παρότι μικρό (πάρε ξ σημαντικό) το πέρασμα της σοπράνο.

Μια παρουσίαση της ηχογράφησης στο Youtube

http://www.youtube.com/watch?v=2UmJPHb5WJE

Ολόκληρη η συμφωνία με τον Paavo Jarvi σε συναυλία στα πλαίσια ενός φεστιβάλ (Rheingau Musik Festival).

http://liveweb.arte.tv/fr/video/Rheingau_Musik_Festival___Paavo_Jarvi_dirige_Mahler/
 
... είδα κάποια αποσπάσματα... εντύπωση μου έκανε η τοποθέτηση των 'απομακρυσμένων' συνόλων, τόσο μακριά και πίσω από τα κύρια δρώμενα ... ίσως ευθύνεται και ο (υπέροχος) ναός όπου δόθηκε η συναυλία... στο sacd του Φίσερ και δεδομένου ότι ακούω μόνον το δικάναλο sacd λέυερ, η αίσθηση των 'απομακρυσμένων' έχει μεν κάτι το απόκοσμο, αλλά τους νοιώθεις έξω, στα πλαϊνά και σαφέστατα εμπρός σου ... ίσως στο πεντακάναλο στρώμα να είναι όντως πίσω ... μία φορά που είδα την 2η λάιβ στον Άγιο Μιχαήλ του Αμβούργου (εκεί θήτευσε ως μάιστερ ο Μπραμς) οι απομακρυσμένοι ήσαν εκατέρωθεν της ορχήστρας...
 
Σπύρος Σούρλας said:
41BJY0GN0WL._AA240_.jpg
Click to expand...

Μια και επανηλθε το θεμα να πω και εγω τη μικρη μου εμπειρια.
Και εγω την παραπανω εχω.Ηταν η πρωτη συμφωνια του Μαλερ που αγορασα.Ειχα παει μια μερα στο μητροπολιτικο και εκει που ψαχνομουνα πεφτω απανω της.Λεω Μαλερ δεν εχω ακουσει.Ας την παρω.(μαλιστα την ωρα που την αγορασα σκεφτομουν το Δημοκηδη και το Δαμιανο σε μια γωνια να κρυφογελανε).Η επιλογη της ηχογραφησης ηταν τυχαια.Μετα βεβαια διαβασα το παρον θρεντ.
Οταν την εβαλα να την ακουσω για πρωτη φορα,αναγκαστηκα να κανω παραλληλα και καποια δουλεια,πραγμα που αποφευγω οπως ο διαολος το λιβανι.
Δεν μπορεσα να κανω τιποτα.Απο τα πρωτα λεπτα κολλησα και εμεινα σαν το χανω να ακουω.Ενιωθα σαν εναν αχρηστο πυγμαχο που επεσε με τον πρωταθλητη στο ριγκ και με εκανε τοπι στο ξυλο χωρις να μπορω να παρω ανασα.Σε βουταει στα ταρταρα αυτη η μουσικη και στη συνεχεια σε εξυψωνει.Οταν τελειωσε ημουν πτωμα...και μου αρεσε....

Αν και δεν εχει σημασια,εξαιρετικη η ηχογραφηση παντως...
 
Εμβόλιμα και επίτηδες θα κάνω και μια εικαστική παρέμβαση:

karikatur548.gif

Ο πίνακας ανήκει στον Γερμανό ζωγράφο Arnold Böcklin
Ο τίτλος του: Το κήρυγμα του Αγίου Αντωνίου στα ψάρια. Ο πίνακας είναι σε 2 κομμάτια όπως βλέπουμε. Στο επάνω μέρος τα ψάρια ακούνε με δέος (;) το κύρηγμα του Αγίου και δείχνουν inspired (εμπνευσμένα) από το μήνυμα του Θεού.
Στο κάτω μέρος, στο βυθό, εκεί που δεν φαίνεται τίποτα, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, όπως ισχύει. O πίνακας φιλοτεχνήθηκε το 1892.

Τι σχέση έχει αυτό με τον Mahler; Το 1893 (ένα χρόνο μετά) ο Mahler συνέθεσε το αντίστοιχo σατυρικό τραγουδι (Der Heilige Antonius predigt den fischen) από τον κύκλο ποιημάτων Des Knaben wunderhorn, το οποίο εκφράζει (ή μάλλον υπονοεί) αυτό που βλέπουμε στον πίνακα. Πιθανότατα να ήταν γνωστός ο πίνακας στον Mahler. Στο Scherzo της 2ης συμφωνίας η μουσική του κηρύγματος του Αγίου Αντωνίου επανέρχεται στην πιο συμφωνικά ενορχηστρωμένη εκδοχή της.

Και στις 2 περιπτώσεις ο ζωγράφος και ο συνθέτης εξέφραζαν ένα πράγμα. Εναντιώνονται στην έλλειψη εμπιστοσύνης και στην σύγχυση που επικρατεί στον κόσμο μας. Ο συνθέτης πάει λίγο παραπέρα. Μετά την έκθεση του θέματος, προσπαθεί να δώσει την λύση μέσω του μηνύματος της εξιλέωσης και της αναστάσεως. Η παρουσία του ψαριού στην όλη υπόθεση ίσως να αποτελεί και μια έμμεση μεταφυσική κριτική (αναλογιστείτε την σημασία του ψαριού στον Χριστιανισμό και ίσως βγάλει ο καθείς μας τα συμπεράσματά του).

Με το αντίστοιχο θέμα καταπιάνεται μουσικά και ένας άλλος μεγάλος συνθέτης. O Richard Strauss με το συμφωνικό του ποίημα "Tod und Verklärung" σε μια πιο στυγνή (στα 3 πρώτα μέρη) φιλοσοφική προσέγγιση και λιγότερο μεταφυσική. Το 4ο μέρος του ποιήματος και η 9η του Mahler αποτελούν ίσως το μοναδικό σημείο ταύτισης των 2 μεγάλων συνθετών.
 
Το κήρυγμα του Αγίου Αντωνίου προς τα ψάρια, είναι χαρακτηριστικό δείγμα 'γλυκόπικρου' μαλερικού χιούμορ, τόσο στο Μαγικό Κόρνο - που αντλεί το ύφος του απ' ευθείας από το χιουμοριστικό και περιπαικτικό λαϊκό ποίημα - όσο και στη Δεύτερη Συμφωνία.

Από το εξαιρετικό βιβλίο του Κωνσταντίνου Φλώρου, Γκούσταβ Μάλερ, Οραματιστής και Δυνάστης, που κυκλοφορεί και σε ελληνική μετάφραση από τις εκδόσεις Νεφέλη, αντιγράφω και παραθέτω το ακόλουθο απόσπασμα από επιστολή του Μάλερ στη φίλη του, Ναταλί Μπάουερ - Λέχνερ:

"Ο Άγιος Αντώνιος κηρύττει στα ψάρια και τα λόγια του μετατρέπονται άμεσα στη δική τους γλώσσα, που ηχεί τελείως μεθυσμένη, τρικλίζουσα (στο κλαρινέτο), και κατά συνέπεια όλα αρχίζουν να κολυμπούν. Δημιουργείται έτσι ένας συρφετός με εναλασσόμενα χρώματα από τα χέλια και τους κυπρίνους και τους σουβλερούς και προπετείς λούτσους, των οποίων τα βλακώδη πρόσωπα, καθώς αυτοί ορθώνουν μέσα στο νερό το βλέμμα τους προς τον Αντώνιο με τους σκληρούς και άκαμπτους λαιμούς τους, νόμιζα πως έβλεπα με τόση αληθοφάνεια στις νότες μου, που μου ερχόταν να γελάσω δυνατά. Αλλά αν κανείς δεν αναπαριστούσε στη φαντασία του ένα περιστατικό σαν κι αυτό με την πλέον αδιαμεσολάβητη εποπτεία, ποτέ δε θα μπορούσε, πιστεύω, να το υλοποιήσει, διότι σε κάθε τέχνη προέχει πάνω απ' όλα η εποπτεία. Όπως και το ποίμνιο κατόπιν, που με το πέρας του κηρύγματος αποχωρεί κολυμπώντας προς κάθε κατεύθυνση -
"Die Pledigt hat g'fallen,
"Το κήρυγμα άρεσε,
Sie bleiben wie alle"
αν και όλοι παρέμειναν όπως πριν"​
- μην έχοντας γίνει ούτε κατά ένα μόριο εξυπνότερο. παρόλο που ο άγιος του έκανε εντύπωση!".
 
Aκούγοντας, έστω και αποσπασματικά, ερμηνείες της 3ης αυτό τον καιρό, πρόσεξα αυτή του Τennstedt και, ασυνείδητα, δοκίμασα και τη 2ή του...Επιτέλους βρήκα μια ερμηνεία να μου κάνει σε όλα: στα tempi, στις ερμηνείες της δυναμικής, στους ιδιοτυπους ορχηστρικούς ήχους που ο Μαλερ αναδεικνύει. Η ηχογράφηση είναι του 1981 με τους Λονδρέζους και την Edith Mathis. Ειναι η μοναδική που μου προκάλεσε την αίσθηση της πρωτης ερμηνείας που άκουσα μαθητής.

Η εν λόγω ερμηνεία υπάρχει δυστυχώς μόνο στο πακέτο με όλες τις υπόλοιπες υπο τον Tennstedt. Η budget εκδοση της EMI με τις συμφωνιες σε χωριστά δισκάκια πρέπει να είναι εξαντλημενη.

51oScu1e8bL._SL500_AA300_.jpg
 
Busoni said:
Η εν λόγω ερμηνεία υπάρχει δυστυχώς μόνο στο πακέτο με όλες τις υπόλοιπες υπο τον Tennstedt. Η budget εκδοση της EMI με τις συμφωνιες σε χωριστά δισκάκια πρέπει να είναι εξαντλημενη.
Click to expand...

Εννοείτε αυτήν;

404424.JPG


Μου την χάρισαν πρόσφατα!
Και την απολαμβάνω, καθώς είναι το πρώτο μου άκουσμα σ'αυτό το έργο.
Θα δοκιμάσω πάντως και κάποια άλλα από αυτά που προτείνονται εδώ..


Ψάχνοντας βρήκα αυτό:
http://www.arkivmusic.com/classical/album.jsp?album_id=11119
 
Last edited by a moderator:
Elina said:
Εννοείτε αυτήν;

404424.JPG


Μου την χάρισαν πρόσφατα!
Και την απολαμβάνω, καθώς είναι το πρώτο μου άκουσμα σ'αυτό το έργο.
Θα δοκιμάσω πάντως και κάποια άλλα από αυτά που προτείνονται εδώ..


Ψάχνοντας βρήκα αυτό:
http://www.arkivmusic.com/classical/album.jsp?album_id=11119
Click to expand...
Ακριβώς αυτήν Ελίνα! Το link σου δείχνει σε Billy Joel...Κάποιο λάθος θα 'γινε... ;)
 
Last edited by a moderator:
Επανέρχομαι πάλι στο νήμα της 2ης του Mahler για κάποια νέα και μια άποψη.

Σήμερα παρέλαβα αυτό:

5425008376998.jpg


Είναι η 2η συμφωνία του Mahler με την Concertgebouw του Άμστερνταμ, υπό την διεύθυνση ενός σημαντικού μαέστρου (και στον Mahler) του Mariss Jansons.

Ο ορχήστρα και ο μαέστρος είναι μια καλή "δικαιολογία" για κάποιους "πυροβολημένους" (tm by Demokides), να την παραγγείλουμε. Επιπλέον έχει και DVD μαγνητοσκοπημένης συναυλίας. Ως πυροβολημένος μια και έχω αγοράσει όλη αυτή την σειρά το πήρα.

Υπάρχει όμως ένα δεδομένο, δεν ξέρω πόσο σημαντικό, το οποίο σκέφτηκα να το αναφέρω, μια και έχει ιστορία.

To 2006, η International Gustav Mahler Society σε συνεργασία με το Gilbert Kaplan foundation μας παρουσίασαν μια αναθεωρημένη παρτιτούρα της 2ης του Mahler. Ο Mahler σε φίλους του είχε εξομολογηθεί ότι η χρωστούσε στην ανθρωπότητα μια πιο ολοκληρωμένη (την ήδη ολοκληρωμένη?) 2η συμφωνία. Τα δυο ιδρύματα απέκτησαν χειρόγραφα του συνθέτη που χρονολογούνται από το 1901 ως το 1910 με αναθεωρήσεις και αλλαγές στην ενορχήστρωση της 2ης συμφωνίας. Έγινε η σχετική εργασία από μουσικολόγους και βγήκε μια νέα αναθεωρημένη εκδοχή.

O Gilbert Kaplan είναι ένας Αμερικάνος εκατομμυριούχος (δημοσιογραφίας), όπου όταν άκουσε την 2η συμφωνία του Mahler, έπαθε αυτό που ονομάζουμε "ζαβλαμά". Σπούδασε μουσική (λέμε τώρα...) στα γεράματα με απώτερο σκοπό να διευθύνει την 2η του Mahler (αδιευκρίνιστο αν διεύθυνε ή αν έκανε προπόνηση στο να σκοτώνει μύγες με την μονάκριβη μπαγκέτα του ίδιου του Mahler που ακριβοπλήρωσε να αποκτήσει). Ξεκάθαρη περίπτωση λόξας, οι οποία βγήκε πολλές φορές σε καλό μια και χρηματοδότησε στήριξε τις έρευνες στο έργο του Mahler.

Η λόξα... λόξα όμως. Έτσι διεύθυνε Mahler με όλες τις μεγάλες ορχήστρες του κόσμου (χαζές ήταν?) την αγαπημένη του 2η. Το 2006 διεύθυνε ο ίδιος την πρεμιέρα με το σχετικό lifestyle λανσάρισμα, με το να υπογράφει αυτόγραφα κ.λπ. H DG το εκμεταλλεύτηκε αυτό, του διέθεσε της Φιλαρμονική της Βιέννης με την χορωδίας της Όπερας της Βιέννης και είχαμε την ηχογράφηση.

Φυσικά οι "Μαλερικοί" την απέρριψαν και η ερμηνεία του ήταν κενή και αδιάφορη παρόλες τις αλλαγές που υπήρχαν (αλλαγές του ίδιου του συνθέτη!). Ήταν περίπτωση καθαρού υπολειπόμενου "ψώνιου", απαράδεκτος από όλες τις μεριές.

Παρόλα αυτά, η εργασία που έγινε μουσικολογικά φαίνεται να είναι αξιόλογη. Χιλιάδες μικρο-διορθώσεις, αλλαγές ενορχηστρώσεων μπορούν να ενδιαφέρουν τους φίλους της μουσικής του Mahler (το νούμερο ακούγεται μεγάλο, αλλά οι διαφορες στην ακρόαση την γενικώς, όχι τόσο εμφανής γιατί μιλάμε για τεράστιο έργο). Αν μη τι άλλο είναι του "ίδιου" του συνθέτη, μικροαλλαγές στην δομή του και όχι μια ενορχήστρωση κάποιου άλλου (π.χ. στη 10η).

Η ερμηνεία του Mariss Jansons, συμπληρώνει και παρουσιάζει αυτό που δεν διακρίναμε στην ηχογράφηση-ερμηνεία του Kaplan. Μεγάλο το ρίσκο του μαέστρου, που γνώριζε, ως μεγάλος μαέστρος, το "πανυγύρι" και το γενικότερο αρνητικό κλίμα, που έφερε η κριτική στάση του έμπειρου και συνεπούς κοινού που χαρακτηρίζει τους ακροατές της κλασσικής μουσικής. Όμως πρόκειται περί μουσικού υψηλής δεξιοτεχνίας, που αναγνώρισε την σημασία που έχει η αναθεωρημένη εκδοχή, δούλεψε σε αυτή, πίστεψε σε αυτή και στον Mahler, έχοντας στην διάθεση του καλύτερη Μαλερική ορχήστρα της εποχής μας. Ο Mahler δικαιώθηκε για μια άλλη φορά στα χέρια του.

Για τους περίεργους συνιστάται. Για αυτούς που γνωρίζουν το έργο και θέλουν να το δουν από μια άλλη ματιά επίσης. Για αυτούς που δεν γνωρίζουν καλά το έργο, δεν υπάρχει πρόβλημα. Είναι 2η του Mahler, δεν είναι κάτι άλλο. Απλά υπάρχουν πολλές άλλες προτάσεις.

Δεν μπαίνω στον κόπο καν για το πια εκδοχή είναι καλύτερη, είναι μάταιο. Το θέμα είναι ότι η αναθεωρημένη εκδοχή, στην 2η μόλις ηχογράφηση της, απόκτησε υπόσταση και έννοια. Δεν αποτελεί πια το "βίτσιο" ενός Μαλερικού, μη-μουσικού "ψώνιου".

Η βιντεοσκόπηση είναι διαθέσιμη και στο Internet (με όλους τους αναμενόμενους περιορισμούς στον ήχο και στην εικόνα), για όσους ενδιαφέρονται:

http://cultuurgids.avro.nl/front/detailklassiek.html?item=2bc6fc3f81fd56078e6ba2cb8b26324b

[Οι απόψεις είναι προσωπικές, δεν ταυτίζονται κατ' ανάγκη και αν ύπηρξε κάπου άδικη και σκληρή γλώσσα, έγινε μέσα από συνθήκες ειλικρινούς έκθεσης μια προσωπικής τοποθέτησης]
 
ευχαριστούμε Μανώλη ....

πάντως ψώνιο / ξεψώνιο ο τύπος ( ο Κάπλαν) είναι απίστευτα Μαλερικός ... δύο φορές που είχα την χαρά να παρακολουθήσω Μάλερ στην Νέα Υόρκη, κατά την διετή παραμονή μου στις ΗΠΑ, ο Κάπλαν ήταν πρώτη μούρη.... (Όπως βέβαια και ο Λυκουρέζος στο Ηρώδειο... δεν χάνει Μάλερ ποτέ... ) μάλιστα κάποιοι αερικανοί φίλοι μου έλεγαν ότι ουδέποτε απουσιάζει από οτιδήποτε Μαλερικό ...
 
Δημοκηδής said:
ευχαριστούμε Μανώλη ....

πάντως ψώνιο / ξεψώνιο ο τύπος ( ο Κάπλαν) είναι απίστευτα Μαλερικός ... δύο φορές που είχα την χαρά να παρακολουθήσω Μάλερ στην Νέα Υόρκη, κατά την διετή παραμονή μου στις ΗΠΑ, ο Κάπλαν ήταν πρώτη μούρη.... (Όπως βέβαια και ο Λυκουρέζος στο Ηρώδειο... δεν χάνει Μάλερ ποτέ... ) μάλιστα κάποιοι αερικανοί φίλοι μου έλεγαν ότι ουδέποτε απουσιάζει από οτιδήποτε Μαλερικό ...
Click to expand...

Το πρόβλημα είναι ότι θέλει να "παίζει" και Mahler.
 
Η απορία μου είναι, πώς, αν και ανεπαρκής ως μαέστρος, ηχογράφησε με κοτζάμ DG; Ουσιαστικά δηλαδή ''εξαγόρασε'' τη συμμετοχή του στον κατάλογο της DG; Δεν έχω άποψη για την ερμηνεία, απλώς ζητάω την άποψή σας.
Παραθέτω και τα σχόλια του γνωστού Μαλερικού Tony Duggan τα οποία δεν μου φάνηκαν και τόσο απαξιωτικά. Το γεγονός και μόνο ότι ο Duggan περιέλαβε την ηχογράφηση του Kaplan στις 10-15 ηχογραφήσεις της 2ης (από τις >150) που σχολίασε δεν λέει κάτι; Εκτός αν ο Kaplan έχει φανεί '''γεναιόδωρος'' και με τον Tony...:D

Gilbert Kaplan, the eye-wateringly wealthy New York publishing entrepreneur who learned how to conduct to make it his mission to perform and record his beloved Mahler Second (and only Mahler Second) until the cows come home, has now recorded the work twice. His latest version is on DG (474 380-2 for conventional CD and 474-594-2 for SACD) and boasts the Vienna Philharmonic as the orchestra of choice. He gives us a well-played, well-recorded but ultimately studio-bound performance with every note in place and every emotion accounted for like boxes ticked on a customer relations survey. There is just too much poise, too much containment here to raise it to the truly elect, but do view these comments in the light of my general points regarding studio versus "live" recordings in this work. Had one of Kaplan’s "live" performances been taped the result may well have been different. In this case every note includes Mahler’s final revisions of the score, the new publication of which the Kaplan Foundation has now financed and the man himself has now used for this recording. No shocks for the seasoned Mahlerite, though. You really would have to be something of a Mahler nerd to notice a difference from any of the other versions on the market. Indeed there are more variables to be had between conductors’ interpretative peccadilloes using the old score. Down the years the Vienna Philharmonic have not played or recorded as much Mahler as you might think and this recording really shows no special affinity for the music other than that of a highly qualified set of musicians in another day at the office. In fact I think it is the case that the London Symphony Orchestra on Kaplan’s first recording shows more sense of the Mahler idiom (Conifer 75605513372). If I say that Kaplan’s Vienna recording of the Second is how I suspect the work would have sounded under Karajan you can draw what ever conclusions from that you want. But if you own this and no other version then you have a good advocate for a work which means everything to Gilbert Kaplan and I would certainly prefer him and his personal resources inside the Mahler tent than outside it.
 
Top Bottom