Ροκ , τζαζ , κλασσική - γιατί διαφέρουν τα κριτήρια αξιολόγησης ;

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ροκ , τζαζ , κλασσική - γιατί διαφέρουν τα κριτήρια αξιολόγησ

να μην την πάταγες τη φόλα με τις διασκευές. μεγάλο παιδί είσαι...: όφειλες να ξέρεις -bye-

έτσι τρώμε τις φόλες . Αλλά αν συγκρατιόμουν θάπρεπε απλώς να ξανααγοράζω σε άλλο φορμά , αυτά που ήδη έχω ή να μην αγοράζω πάνω από 5 δίσκους τον χρόνο .
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Ροκ , τζαζ , κλασσική - γιατί διαφέρουν τα κριτήρια αξιολ

έτσι τρώμε τις φόλες . Αλλά αν συγκρατιόμουν θάπρεπε απλώς να ξανααγοράζω σε άλλο φορμά , αυτά που ήδη έχω ή να μην αγοράζω πάνω από 5 δίσκους τον χρόνο .

μιά χαρά είσαι, μη γκρινιάζεις : που να δείς εγώ που σκέφτομαι σοβαρά να αρχίσω να πετάω πράμα :rolleyes:
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ροκ , τζαζ , κλασσική - γιατί διαφέρουν τα κριτήρια α

και όμως: Swinging London μέχρι τα μπούνια. Είναι το άλμπουμ του ξανθού. Λίγο μετά, που τα τίναξε, πήρε το πάνω χέρι ο πειρατής. Μπήκαν και κάτι μανατζαρέοι και τους Αμερικανοποίησαν. Εκεί ήταν τα φράγκα βλέπεις...
είχα φίλους φόλα-fans που θεωρούσαν ότι μετά από αυτό το άλμπουμ ξεπούλησαν την ψυχή τους στο Μαμωνά και δεν ήθελαν ούτε να τους ξέρουν.

αααχ, αυτός ο πειρατής....:violent-smiley-030:
τους καθάρισε όλους και τους Μπήτλς και αυτούς...

αυτό και μόνο αποδεικνύει ότι ήταν αγαθιάρηδες...
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ροκ , τζαζ , κλασσική - γιατί διαφέρουν τα κριτήρια α

αααχ, αυτός ο πειρατής....:violent-smiley-030:
τους καθάρισε όλους

ισχύει. αλλά για την πριμαντόνα, όχι για τον πειρατή: στους γιατρούς και στους δικηγόρους τα έφαγε κι αυτός, μη νομίζεις :popcorn:
 
Last edited:
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ροκ , τζαζ , κλασσική - γιατί διαφέρουν τα κριτήρια α

ισχύει. αλλά για την πριμαντόνα, όχι για τον πειρατή: στους γιατρούς και στους δικηγόρους τα έφαγε κι αυτός, μη νομίζεις :popcorn:

το γνωρίζω...
περισσότερο καιρό έφαγε στα δικαστήρια παρά στις επαιρείες που έστηνε...


αλλά δες τι πάθανε κι οι πριμαντόνες...
οι μεν χωρίς καθόλου δικαιώματα, ανεμομαζώματα... (πως να είναι άραγε να είσαι beatle και να μην έχεις δικαιώματα στα τραγούδια σου κάπου 20 χρόνια μετά...? καλά τώρα φτάνουμε στα 46 οπότε σε λίγο θα είναι ελεύθερα)

οι δε στερήθηκαν της μισής τους δουλειάς....
 
Re: Απάντηση: Ροκ , τζαζ , κλασσική - γιατί διαφέρουν τα κριτήρια αξιολόγησης ;

Κάπου αναφέρθηκε σσε άλλο νήμα (μάλλον σε πολλά) γι αυτό και το γράφω εδώ
.
The_Velvet_Underground_-_Andy_Warhol_-_front-745043.jpg


Πήγα χτες στην Νέα Μητρόπολη και το τσίμπησα σε βινύλιο 180 gr.
Limited Edition , High-Definition Premium Virgin Vinyl Pressing for Super Fidelity, etc..
Είναι μάλλον απ την αρχική Μίτρα ?( στα τρία παίρνεις δώρο και την Τιάρα !:BDGBGDB55:)

Και μόνον 15.90
Αντε να ξεσκονίζω σιγά σιγά το πικάπι..:operator:
Τον έχω και εγώ αγοράσει το δίσκο αυτό. Ευτυχώς πλήρωσες λίγα γιατί δεν αξίζει. Μάλλον πλήρωσα 25-30 ευρώ.
Είναι έκδοση simply vinyl;
Αυτοί οι δίσκοι είναι συνήθως φτιαγμένοι από ό,τι ναναι. Μπορεί και από cd! Ελπίζω να μην απογοητευτείς. ´
Αν είναι φτιαγμένος από αρχική μήτρα, μάλλον απίθανο. Λ.Σ.
 
Re: Απάντηση: Ροκ , τζαζ , κλασσική - γιατί διαφέρουν τα κριτήρια αξιολόγησης ;

Αυτοί οι δίσκοι είναι συνήθως φτιαγμένοι από ό,τι ναναι. Μπορεί και από cd! Ελπίζω να μην απογοητευτείς. ´
Αν είναι φτιαγμένος από αρχική μήτρα, μάλλον απίθανο. Λ.Σ.

πήρα και εγώ ένα santana γιά δοκιμή. 15....
μάλλον από cd...

άμα λέει sony bmg...
 
Στην ροκ όμως φαίνεται να επικρατεί η λογική του εφήμερου γράφει ο αγαπητός Δημήτριος.
Μπορεί να είναι και σωστό. Ποιοί παράγοντες διαμορφώνουν όμως αυτην την τάση;
Ποιός βαφτίζει συλλήβδην δεινοσαύρους τους καλλιτέχνες και τα γκρούπ που θα κλείσουν μόλις και μετά βίας μια δεκαετία στο κουρμπέτι; Γιατί μια καλλιτεχνική διαδρομή τέτοιας διάρκειας, καταλήγει να γίνεται κατακριτέα;
Γιατί μας πιάνει αυτή η απληστία για την καινούργια δουλειά τους που πρέπει οπωσδήποτε να υπερκεράσει την προηγούμενη και αυτη με τη σειρά της, να ξεπεραστεί απο την επόμενη κοκ. Γιατί αυτή η ανυπομονησία, όλα αυτά να γίνουν όσο πιο γρήγορα γίνεται;
Βγάζεις δίσκους κύριε; Μάλιστα! Έλα, πες οτι έχεις να πείς και σβέλτα; Μας τάπες καλά; Την έβαψες! Γιατί, την επόμενη πρέπει να μας τα πείς καλύτερα! Και την επόμενη ακόμη καλύτερα.
Και συντόμευε, μην πλατιάζεις. Άμα καταλάβω οτι βγήκες λιγάκι χαλαρός, σιγά να μην στη χαρίσω. Νομίζεις οτι θα σε περιμένω για πολύ; Θα σε πω τελειωμένο-οτι είχε να πεί το ειπε-και καθάρισα. Και μετά άντε να αντιστραφούν τα πράγματα.
Έλα, να περνάει ο επόμενος....
Ψέμματα;
 
Το ότι κάποιοι απο τους σημερινούς νέους ψάχνουν να δούν τι παιζόταν τότε αυτό είναι σίγουρο. Έχω αρκετά παραδείγματα. Δεν μπορώ να μιλήσω ασφαλώς για ποσοστά επι του συνόλου και τα συναφή, αλλά οτι κάτι τέτοιο γίνεται ,(ακόμη και σε πολύ περιορισμένη κλίμακα, δεν ξέρω) γίνεται.
Είναι νωρίς επομένως να μιλήσουμε με ασφάλεια, γενικά περι διαχρονικότητας ή μή.
 
Ηταν ‛Ροκ’ οι Poll του Κώστα Τουρνά;
To Ροκ έχει να κάνει με μια πολύ ειδική γωνία θέασης του κόσμου γύρω του, με αυστηρά καθορισμένο Ηθος και, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι το κατ εξοχήν θύμα του ρατσισμού των ηλικιών: ο Iggy Pop, στα 20 του, τραγούδαγε ‛now I wanna be your dog’ - προσπαθήστε να φαντασθείτε έναν πενηντάρη να το λέει. Η ακόμα τον ίδιο τον Iggy που το λέει σήμερα. Δεν είναι φολκλόρ; Δεν είναι αξιοθρήνητος; Μπορείτε να τον δείτε σαν κάτι παραπάνω από τουριστικό αξιοθέατο;
γράφει μεταξύ άλλων ο Κώστας
και εν πολλοίς θα συμφωνήσω, αλλά του Iggy είναι ένα ακραίο παράδειγμα.
Ακόμη και το you're sixteen, you're beautifull and you're mine, παρότι φαινομενικά πιο ανώδυνο, θα μπορούσε να είναι το ίδιο παρεξηγήσιμο σήμερα :grandpa:
Ασφαλώς η αχαλίνωτη νιότη είχε και τέτοιες στιγμές. Αλλά όχι μόνο τέτοιες
 
Για το prog..
Παρόλο που στην αυστηρή εννοια που δίνει ο Κώστας για το Ροκ δεν το συμπεριλαμβάνει (για εμένα που είμαι λιγότερο αυστηρός με αυτά τα πράγματα, μπορεί και αδίκως), εντούτοις συμφωνώ για τα σημάδια κατάρρευσης που παρουσίασε, με την εμφάνιση του punk. Και ήταν ένα ζήτημα πού είχαμε συζητήσει και διαφωνήσει με τον Υπέρηχα στην Εκθεση. Θυμάμαι του είχα πεί : "δηλαδή τους δέσαν οι πάνκηδες τα χέρια (στην κυριολεξία) για να μην ξαναγράψουν μουσική ;" .
Ακόμη κι αν -για ένα σωρό λόγους- χάθηκε απλά απο το προσκήνιο αυτή η μουσική όπως υποστηρίζει ο Μήτσος, εμείς, που δεν είμαστε και τόσο του προσκηνίου, :antlers: δεν θάχαμε ανακαλύψει και ανασύρει απο την αφάνεια ΕΝΑ τουλάχιστον σπουδαίο έργο που πήγε άπατο λόγω "εχθρικών συγκυριών;":violent-smiley-030:
Ξεκαθαρίζω πάντως πως άκουγα,ακούω σήμερα περισσότερο και είμαι πεπεισμένος οτι θα ακούω και στο μέλλον, αυτην την παραφυάδα που έχει δώσει κατα τη γνώμη μου αριστουργήματα
 
Πιστεύω γενικά ότι το Ροκ είναι η έκφραση του να είσαι νέος, να είσαι πύρκαβλος και να μη μετανοιώνεις για τίποτα.
Σιγά σιγά μεγαλώνεις και προσαρμόζεσαι στον κόσμο γύρω σου, με κάποιο τρόπο τα βρίσκεις μαζί του, μαθαίνεις την τέχνη της επιβίωσης και οι αισθητικές απολάυσεις σου γίνονται πιο περίπλοκες - το αντίθετο άλλως τε θα ήταν τραγωδία. Οσο πιο περίπλοκος γίνεσαι τόσο αλλάζουν και οι ανάγκες σου: τα 3 βασικά ακόρντα ήταν η πεμπτουσία κάποτε, τώρα δεν σου φτάνουν πια. Οσο για τα πιο σύνθετα ακούσματα, όσο τρίβεσαι μαζί τους τόσο η κούτρα σου κατεβάζει ψείρες. Θέλεις κι άλλο.

Απ τον παλιό σου εαυτό Κάτι μένει στο βάθος, αν με ρωτάτε, χαμένο δεν πάει τίποτα.
Τουλάχιστον ζείς Ξέροντας. Δεν είναι και λίγο
.

Ο Αυτός που τα Γράφει Ωραία, είπε αυτό που θα έλεγα και γώ γεμίζοντας όμως κανα δυό σελίδες μέχρι να τα ξεμπερδέψω :flipout:

Επιτρέψτε μου ένα τονισμό επιπλέον στο Κάτι, που το τονίζει βέβαια και ο Κώστας, αλλά δεν ξέρω αν εκφράζει απροσδιοριστία ή ποσότητα.
Για μένα αυτό το Κάτι, είναι κάτι αρκετά σοβαρό, κάτι σαν μια Γενετική Μετάλλαξη, όπως με άλλα λόγια το λέει κάπου και ο Ηλίας.
ΔΕΝ ισχυρίζομαι οτι ισχύει βεβαίως για όλους, αλλοίμονο.
Αλλά να, ακούς σιξτιςσέβεντυς και είσαι Σπίτι σου. Αυτόματα. Απλά και όμορφα. Χωρίς διαδικασίες "ας -βάλω -να ακούσω αυτό -να θυμηθώ πως ήμουν- νέος".
Κι αν ορισμένοι (πολλοί) στίχοι, απόψεις, συμπεριφορές απο τα παλιά δεν συνάδουν με το γενικότερο σημερινό μας στάτους (ορθώς), υπάρχει και η Μουσική.
Άλλωστε πόσες φορές έχει ειπωθεί οτι "ρετουσάραμε" στίχους που δεν καταλαβαίναμε ή φτιάχναμε "διαδρομές" άσχετες με το στίχο κατα πως γούσταρε ο καθένας μας.
 
αδυνατεί να καταλάβει το 'Masters Of War' που εγώ το άκουγα και μου κόβονταν τα ήπατα.
Ούτε εγώ μπορώ να το ακούσω πια: lots of water under the bridge.
Λυμπε

Και για μένα, μπορεί σήμερα πια, να ήταν το τελευταίο κομμάτι που θα επέλεγα να ακούσω αν πώ οτι θα έβαζα μουσική, έτσι;
Μπορείς να μου εξηγήσεις λοιπόν πως στην ευχή, ακούγοντας ωραία-ωραία προ καιρού το live των Pearl Jam στο Benaroya Hall αμέριμνος, μου έφυγε το καφάσι όταν μπήκε αιφνιδιαστικά το ακόρντο με την φωνή;
Αυτό εννοούσα προηγουμένως: Δεν την επιδιώκεις την ολόσωμη ανατριχίλα, έρχεται μόνη της. Και τότε Ξέρεις. Οτι αυτό που πέρασε Τότε, σε σημάδεψε, είναι μέρος του DNA σου. Ας μην το κάνουμε δραματικό. Ούτε μαγκιά το θεωρώ, ούτε παράσημο, ούτε σημείο υπεροχής, ούτε τίποτα τέτοιο. Έτσι μας συνέβει έτσι πορευόμαστε. Πως να μιλήσουμε μετά για ρήξεις
 
Last edited:
Να επισημάνω και τη θετική συμβολή πιο καινούργιων-τουλάχιστον στα μέρη μας- μελών του club στην εξέλιξη της συζήτησης, μέ ενδιαφέρουσες -τουλάχιστον- απόψεις. -bye-
 
Μπορείς να μου εξηγήσεις λοιπόν πως στην ευχή, ακούγοντας ωραία-ωραία προ καιρού το live των Pearl Jam στο Benaroya Hall αμέριμνος, μου έφυγε το καφάσι όταν μπήκε αιφνιδιαστικά το ακόρντο με την φωνή;
Αυτό εννοούσα προηγουμένως: Δεν την επιδιώκεις την ολόσωμη ανατριχίλα, έρχεται μόνη της. Και τότε Ξέρεις. Οτι αυτό που πέρασε Τότε, σε σημάδεψε, είναι μέρος του DNA σου. Ας μην το κάνουμε δραματικό. Ούτε μαγκιά το θεωρώ, ούτε παράσημο, ούτε σημείο υπεροχής, ούτε τίποτα τέτοιο. Έτσι μας συνέβει έτσι πορευόμαστε. Πως να μιλήσουμε μετά για ρήξεις

:grinning-smiley-043:grinning-smiley-043:grinning-smiley-043