Σαν σήμερα
- Thread starter Αμαζόνα
- Start date
kblachos
Μέλος Σωματείου
kblachos
Μέλος Σωματείου
data
AVClub Addicted Member
GEORGE M.
Supreme Member
Πού είσαι Γιάννη…
Η αγωνιστική κρίση του Παναθηναϊκού αποδίδεται-πέρα από τα οικονομικά προβλήματα-στην έλλειψη προσωπικοτήτων. Τέτοια αναμφίβολα ήταν ο Γιάννης Κυράστας, που σαν σήμερα πριν από εννιά χρόνια έχασε τη ζωή του σε ηλικία μόλις 52 ετών. Πρώτη του Απρίλη ήταν που τα δυσάρεστα νέα ανακοινώθηκαν και έμοιαζαν με ψέμα, καθώς ουδείς ήθελε να πιστέψει πως «χάθηκε» πρόωρα ένας άλλοτε σπουδαίος ποδοσφαιριστής, τότε ελπιδοφόρος προπονητής με ήδη αρκετές επιτυχίες στο ενεργητικό του, αλλά πάνω από όλα ανέκαθεν εξαιρετικός άνθρωπος.
Και στους μεν, και στους δε
Ο Γιάννης Κυράστας γεννήθηκε στις 25 Νοεμβρίου του 1952 και έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα σε ηλικία 8 ετών, στις ακαδημίες του Ολυμπιακού. Το… πασιφανές ταλέντο του αρκούσε για να του δώσει διαδοχικές προαγωγές και το 1972 άρχισε προπονήσεις με την επαγγελματική ομάδα των Πειρατών, του Λάκη Πετρόπουλου. Στις 10 Δεκεμβρίου έκανε την πρώτη εμφάνιση στην ενδεκάδα των «ερυθρολεύκων», κόντρα στην Καβάλα (0-0). Και δεν ξαναβγήκε… σχεδόν ποτέ.
Αγωνίστηκε με τους «ερυθρόλευκους» μέχρι το 1981 κατακτώντας 5 πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα, προτού αλλάξει στρατόπεδο και μετακομίσει στον Παναθηναϊκό ακολουθώντας επίσης λαμπρή καριέρα. Μέχρι το 1986 πανηγύρισε με το «τριφύλλι» ένα πρωτάθλημα, δυο Κύπελλα και μια εκπληκτική πορεία στην Ευρώπη, την περίοδο 1994/95, όταν έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Πρωταθλητριών αλλά αποκλείστηκε από τη Λίβερπουλ.
Ο εκλιπών ήταν υπηρέτης και της Εθνικής. Συνολικά φόρεσε 46 φορές την φανέλα με το εθνόσημο κάνοντας ντεμπούτο στις 15 Νοεμβρίου του 1975, σε φιλικό κόντρα στην Κύπρο, ενώ το «κύκνειο άσμα» του με την Εθνική, έγινε σε ματς απέναντι στην Πολωνία, στο ΟΑΚΑ, για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986. Με τη γαλανόλευκη έλαβε μέρος και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1980.
Ικανός και από τον πάγκο
Μία ποδοσφαιρική προκατάληψη αναφέρει πως οι μεγάλοι παίκτες δεν μπορούν να κάνουν ανάλογη προπονητική καριέρα. Αν κάτι τέτοιο ισχύει, ο Γιάννης Κυράστας αποτέλεσε μία από τις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Μόλις κρέμασε τα παπούτσια του το 1986 στράφηκε στην προπονητική για να γεμίσει το ποδοσφαιρικό κενό που ένιωθε ήδη μέσα του. Ξεκίνησε την καριέρα του από χαμηλά, την σεζόν 1987-88, στον Εθνικό Ελληνορώσων και στην συνεχεία άρχισε να κάνει διαρκώς βήματα, σε Μεσολόγγι, Προοδευτική και Εθνικό. Παράλληλα, περνά από τους Παναργειακό, Πανιώνιο και Πανηλειακό, ενώ την σεζόν 1999-00 έφτασε η στιγμή να υπηρετήσει τον Παναθηναϊκό και από τον πάγκο. Μαζί του αγγίζει τον τίτλο το 2000, αλλά η ομάδα του ισοφαρίζεται σε 2-2 από τον γηπεδούχο τότε Ολυμπιακό με τον Αλεξανδρή στο 81’ και η ήττα στην Πάτρα από την Παναχαϊκή από γκολ του… Κατσουράνη στερεί κάθε ελπίδα για τον τίτλο. Την επόμενη χρόνια κάθεται στον πάγκο του Ηρακλή και έπειτα επιστρέφει στην Παιανία, αλλά για λίγο. Μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ, στις 9 Δεκεμβρίου του 2001, αποχωρεί δηλώνοντας: «Ήρθε ο καιρός να ασχοληθώ με την οικογένεια μου και το ψάρεμα».
Χτυπήθηκε από τη μοίρα
Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελά… Ο Γιάννης Κυράστας δεν πρόλαβε να «χορτάσει» την οικογένειά του. Στις 5 Μαρτίου του 2004, μεταφέρθηκε στην Ευρωκλινική Αθηνών με πόνους στην καρδιά και διαπιστώνεται πως έχει «χτυπηθεί» από μια σπάνια ασθένεια (νόσος του Φουρνιέ). Δίνει τη μάχη του και παρά τα αρχικά ενθαρρυντικά μηνύματα, η σηψαιμία τον καταβάλλει. Η αναγγελία θανάτου του την 1η Απριλίου του 2004 δυστυχώς δεν ήταν ψέμα και η Ελλάδα θρηνεί έναν άνθρωπο που στιγμάτισε το ποδόσφαιρό της.
Θα μείνει, ωστόσο, για πάντα ζωντανός στις μνήμες εκείνων που τον γνώρισαν, σαν ποδοσφαιριστή, σαν προπονητή αλλά προπαντός σαν άνθρωπο.
Η αγωνιστική κρίση του Παναθηναϊκού αποδίδεται-πέρα από τα οικονομικά προβλήματα-στην έλλειψη προσωπικοτήτων. Τέτοια αναμφίβολα ήταν ο Γιάννης Κυράστας, που σαν σήμερα πριν από εννιά χρόνια έχασε τη ζωή του σε ηλικία μόλις 52 ετών. Πρώτη του Απρίλη ήταν που τα δυσάρεστα νέα ανακοινώθηκαν και έμοιαζαν με ψέμα, καθώς ουδείς ήθελε να πιστέψει πως «χάθηκε» πρόωρα ένας άλλοτε σπουδαίος ποδοσφαιριστής, τότε ελπιδοφόρος προπονητής με ήδη αρκετές επιτυχίες στο ενεργητικό του, αλλά πάνω από όλα ανέκαθεν εξαιρετικός άνθρωπος.
Και στους μεν, και στους δε
Ο Γιάννης Κυράστας γεννήθηκε στις 25 Νοεμβρίου του 1952 και έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα σε ηλικία 8 ετών, στις ακαδημίες του Ολυμπιακού. Το… πασιφανές ταλέντο του αρκούσε για να του δώσει διαδοχικές προαγωγές και το 1972 άρχισε προπονήσεις με την επαγγελματική ομάδα των Πειρατών, του Λάκη Πετρόπουλου. Στις 10 Δεκεμβρίου έκανε την πρώτη εμφάνιση στην ενδεκάδα των «ερυθρολεύκων», κόντρα στην Καβάλα (0-0). Και δεν ξαναβγήκε… σχεδόν ποτέ.
Αγωνίστηκε με τους «ερυθρόλευκους» μέχρι το 1981 κατακτώντας 5 πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα, προτού αλλάξει στρατόπεδο και μετακομίσει στον Παναθηναϊκό ακολουθώντας επίσης λαμπρή καριέρα. Μέχρι το 1986 πανηγύρισε με το «τριφύλλι» ένα πρωτάθλημα, δυο Κύπελλα και μια εκπληκτική πορεία στην Ευρώπη, την περίοδο 1994/95, όταν έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Πρωταθλητριών αλλά αποκλείστηκε από τη Λίβερπουλ.
Ο εκλιπών ήταν υπηρέτης και της Εθνικής. Συνολικά φόρεσε 46 φορές την φανέλα με το εθνόσημο κάνοντας ντεμπούτο στις 15 Νοεμβρίου του 1975, σε φιλικό κόντρα στην Κύπρο, ενώ το «κύκνειο άσμα» του με την Εθνική, έγινε σε ματς απέναντι στην Πολωνία, στο ΟΑΚΑ, για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986. Με τη γαλανόλευκη έλαβε μέρος και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1980.
Ικανός και από τον πάγκο
Μία ποδοσφαιρική προκατάληψη αναφέρει πως οι μεγάλοι παίκτες δεν μπορούν να κάνουν ανάλογη προπονητική καριέρα. Αν κάτι τέτοιο ισχύει, ο Γιάννης Κυράστας αποτέλεσε μία από τις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Μόλις κρέμασε τα παπούτσια του το 1986 στράφηκε στην προπονητική για να γεμίσει το ποδοσφαιρικό κενό που ένιωθε ήδη μέσα του. Ξεκίνησε την καριέρα του από χαμηλά, την σεζόν 1987-88, στον Εθνικό Ελληνορώσων και στην συνεχεία άρχισε να κάνει διαρκώς βήματα, σε Μεσολόγγι, Προοδευτική και Εθνικό. Παράλληλα, περνά από τους Παναργειακό, Πανιώνιο και Πανηλειακό, ενώ την σεζόν 1999-00 έφτασε η στιγμή να υπηρετήσει τον Παναθηναϊκό και από τον πάγκο. Μαζί του αγγίζει τον τίτλο το 2000, αλλά η ομάδα του ισοφαρίζεται σε 2-2 από τον γηπεδούχο τότε Ολυμπιακό με τον Αλεξανδρή στο 81’ και η ήττα στην Πάτρα από την Παναχαϊκή από γκολ του… Κατσουράνη στερεί κάθε ελπίδα για τον τίτλο. Την επόμενη χρόνια κάθεται στον πάγκο του Ηρακλή και έπειτα επιστρέφει στην Παιανία, αλλά για λίγο. Μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ, στις 9 Δεκεμβρίου του 2001, αποχωρεί δηλώνοντας: «Ήρθε ο καιρός να ασχοληθώ με την οικογένεια μου και το ψάρεμα».
Χτυπήθηκε από τη μοίρα
Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελά… Ο Γιάννης Κυράστας δεν πρόλαβε να «χορτάσει» την οικογένειά του. Στις 5 Μαρτίου του 2004, μεταφέρθηκε στην Ευρωκλινική Αθηνών με πόνους στην καρδιά και διαπιστώνεται πως έχει «χτυπηθεί» από μια σπάνια ασθένεια (νόσος του Φουρνιέ). Δίνει τη μάχη του και παρά τα αρχικά ενθαρρυντικά μηνύματα, η σηψαιμία τον καταβάλλει. Η αναγγελία θανάτου του την 1η Απριλίου του 2004 δυστυχώς δεν ήταν ψέμα και η Ελλάδα θρηνεί έναν άνθρωπο που στιγμάτισε το ποδόσφαιρό της.
Θα μείνει, ωστόσο, για πάντα ζωντανός στις μνήμες εκείνων που τον γνώρισαν, σαν ποδοσφαιριστή, σαν προπονητή αλλά προπαντός σαν άνθρωπο.
Attachments
«...Όταν ξεχνάμε την ιστορία μας, όταν ξεχνάμε και δεν έχουμε πια μπροστά μας αυτούς τους ανθρώπους όπως είναι ο Γρ. Λαμπράκης, ο Έλλης, ο Τσαρουχάς και χιλιάδες άλλοι ανώνυμοι, ο λαός δεν έχει μπροστά του φωτεινές μορφές και εύκολα προλειαίνεται ένα έδαφος για να καρπίσουν άλλου είδους φρούτα...» (Γ. Λ. Χιωτάκης - Γ. Κορίδης, «Νικηφόρος Μανδηλαράς - Η δολοφονία ενός αγωνιστή», σελ. 118).
03/04/1912.
03/04/1912.
GEORGE M.
Supreme Member
nikosGX
Supreme Member
- 9 November 2007
- 7,539
Άκης Πάνου (1933 – 2000)
7 Απριλίου 2013
Διακεκριμένος λαϊκός συνθέτης και στιχουργός. Γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου του 1933 στην Καλλιθέα και το πλήρες όνομά του ήταν Αθανάσιος – Δημήτριος Πάνου. Προερχόταν από πολύτεκνη οικογένεια -είχε δύο αδερφούς και μια αδερφή- και ο πατέρας του ήταν γραμματέας στο 15o Στρατιωτικό Νοσοκομείο.
Με τη μουσική τον έφεραν σε επαφή η μητέρα του και ο μεγαλύτερος αδελφός του. Ήταν μόλις 9 ετών όταν άρχισε να δουλεύει σε ταβέρνες, ενώ στα 13 του βρέθηκε να παίζει και να τραγουδά τα Σαββατοκύριακα πλάι στον Γιάννη Σταματίου, τον περίφημο «Σπόρο». Στα 17 του το “σκασε από το σπίτι για να παντρευτεί την εφ” όρου ζωής πιστότατη Δήμητρα, που πάντως τη χώρισε για να παντρευτεί την Άννα, μητέρα των τεσσάρων παιδιών του. Μιλούσε πάντα στους γονείς του στον πληθυντικό και αυτό απαιτούσε και από τα παιδιά του.
Το επίπεδο των γραμματικών του γνώσεων περιορίστηκε στην ανάγνωση και τη γραφή. Μέχρι τα 20 χρόνια του άλλαξε πολλές δουλειές για να βγάλει το ψωμί του. Πουλούσε στις γειτονιές τσιγάρα και κουλούρια, εργάσθηκε σε εργοστάσιο βερνικιών και αργότερα δούλεψε βοηθός μηχανικού κι εργάτης λιθογραφείου.
Καλλιθέα, Δάφνη, Πετράλωνα, Αη-Γιάννης Ρέντης, ήταν μερικές απ” τις περιοχές που εμφανίστηκε ως μουσικός. Σε στούντιο ηχογράφησης πρωτομπήκε το 1950, παίζοντας μπαγλαμά. Οκτώ χρόνια αργότερα κατέβηκε από το πάλκο και άρχισε το έργο του ως συνθέτης. Το πρώτο του τραγούδι στη δισκογραφία ήταν «Το παιδί που απόψε πίνει» (1958), σε στίχους του Χρήστου Κολοκοτρώνη, με τη φωνή της Καίτης Γκρέυ. Πέρασε σχεδόν απαρατήρητο και τα χρόνια που ακολούθησαν δεν χαρακτηρίστηκαν από κάποια ιδιαίτερη δραστηριοποίησή του.
Άκης Πάνου – Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Το 1967 ηχογραφείται το τραγούδι του «Θα κλείσω τα μάτια» με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και τη Χαρούλα Λαμπράκη. Ο δίσκος αυτός κυκλοφόρησε για μόλις 15 ημέρες, καθώς «κόπηκε» από τη λογοκρισία της Χούντας. Τρία χρόνια αργότερα, η Βίκυ Μοσχολιού ερμηνεύει το ίδιο τραγούδι με «πολιτικά ορθούς» στίχους και σηματοδοτεί την αφετηρία για την πιο δημιουργική δεκαετία στην καριέρα του Άκη Πάνου. Έκτοτε, οι επιτυχίες είναι αλλεπάλληλες, µε τους Γρηγόρη Μπιθικώτση, Στράτο Διονυσίου, Μιχάλη Μενιδιάτη, Πόλυ Πάνου, Καίτη Γκρέυ, Βίκυ Μοσχολιού, Μαρινέλλα, Δημήτρη Μητροπάνο, Τόλη Βοσκόπουλο κ.ά. να ερμηνεύουν τραγούδια του, κυρίως ερωτικά.
Το 1973 κάνει την πρώτη του υπέρβαση. Μπαίνει στο στούντιο μαζί με τον Στέλιο Καζαντζίδη για έναν μεγάλο δίσκο και το ομότιτλο τραγούδι «Η ζωή μου όλη» γράφει ιστορία. Τρία χρόνια αργότερα συνεργάζεται με τον Μανώλη Μητσιά και ο «Τρελός» γίνεται ανεπανάληπτο σουξέ. Ο εμπορικότερος δίσκος του, όμως, έρχεται το 1982, όταν με ερμηνευτεί τον Γιώργο Νταλάρα ηχογραφεί το «Θέλω να τα πω» («Θέλω να τα πω», «Εφτά νομά σ” ένα δωμά» κ.ά.) και ξεσηκώνει την Ελλάδα.
Την αμέσως επόμενη χρονιά κυκλοφορεί ο δίσκος «Αφιερωμένο εξαιρετικά» με τα Παιδιά από την Πάτρα. Το τραγούδι του «Δε θέλω τη συμπόνια κανενός» γίνεται μεγάλη επιτυχία, αλλά ο Άκης Πάνου διαμαρτύρεται πως πήρε πενταροδεκάρες. Έρχεται σε σύγκρουση με τις δισκογραφικές εταιρίες και τις κατηγορεί ότι εκμεταλλεύονται τους καλλιτέχνες γενικότερα, αλλά και τον ίδιο ειδικότερα. Έπειτα από πολλά επεισόδια, η συνεργασία τους διακόπτεται και το 1986 αποσύρεται με την οικογένειά του στην Ξάνθη.
Αποφασίζει να ξανανέβει στο πάλκο για μόνο δύο δεκαπενθήμερα: το 1989 στο «Επειγόντως» και το 1994 στα «9/8». Εκεί στήνει το πάλκο σε δύο σειρές. Μπροστά οι μουσικοί, πίσω οι τραγουδιστές, ενδεικτικό της νοοτροπίας του περί υποδεέστερης θέσης των ερμηνευτών έναντι των μουσικών.
Από την προσαγωγή του στη δίκη
Την 1η Αυγούστου 1997 ο Άκης Πάνου συγκλονίζει την κοινή γνώμη, όταν πυροβολεί και σκοτώνει στη Λεύκη Ξάνθης τον 30χρονο Σωτήρη Γιαλαμά, μην εγκρίνοντας την ερωτική σχέση που διατηρούσε με τη 19χρονη κόρη του Ελευθερία. Τον Μάρτιο του 1998 οδηγείται ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Κακουργιοδικείου Καβάλας. «Όλα έγιναν σε μια κακιά στιγμή. Αναλαμβάνω τις ευθύνες μου…» δηλώνει στην απολογία του.
Στις 23 Μαρτίου 1998 ο Άκης Πάνου κρίνεται ένοχος και καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Δεν του αναγνωρίστηκε κανένα ελαφρυντικό, ούτε της πολιτισμικής προσφοράς, επειδή σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου «ο κατηγορούμενος δεν πρόσφερε και ιδιαίτερα στα πολιτισμικά πράγματα του τόπου», ούτε και του πρότερου έντιμου βίου, επειδή κατείχε παράνομα στο σπίτι του δύο όπλα και επειδή, χωρίς να έχει χωρίσει από την πρώτη του γυναίκα, είχε εν γνώσει της δημιουργήσει οικογένεια με την Άννα Μπακιρτζή.
Μετά την καταδίκη του, οδηγήθηκε στις φυλακές Κομοτηνής και αργότερα στις φυλακές Κορυδαλλού. Στις 7 Απριλίου 1999 το Α” Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά διέταξε πεντάμηνη αναστολή της ποινής του, λόγω προβλημάτων υγείας. Ακριβώς ένα χρόνο μετά, στις 7 Απριλίου 2000, άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 67 ετών, νικημένος από τον καρκίνο.
Ο Άκης Πάνου δισκογράφησε περίπου 200 τραγούδια, ενώ πάνω από 800 έμειναν στο συρτάρι του. Στις μεγάλες επιτυχίες του συγκαταλέγονται: «Η πιο μεγάλη ώρα», «Η ζωή μου όλη», «Ρολόι-Κομπολόι», «Νά “χα το κουράγιο», «Στον σταθμό του Μονάχου», «Αχαριστία», «Tου Κόσμου το περίγελο», «Το θολωμένο μου μυαλό», «Είδα τα μάτια σου κλαμμένα», «Θα κλείσω τα μάτια», «Παράνομη αγάπη», «Ασφαλώς και δεν πρέπει», «Γιατί κακούργα πεθερά», «Και τί δεν κάνω», «Εγώ καλά σου τά “λεγα», «Ήταν ψεύτικα», «Για κοίτα με στα μάτια», «Χαροκόπου», «Θέλω να τα πω», «Εφτά νομά σ” ένα δωμά», «Γιατί καλέ γειτόνισσα», «Τρελός», «Παρόν», «Ήταν όλα ψεύτικα», «Πήρα απ” το χέρι σου νερό», «Δεν θέλω τη συμπόνοια κανενός» κ.ά.
http://www.xanthipress.gr/akis-panou-1933-2000/
7 Απριλίου 2013
Διακεκριμένος λαϊκός συνθέτης και στιχουργός. Γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου του 1933 στην Καλλιθέα και το πλήρες όνομά του ήταν Αθανάσιος – Δημήτριος Πάνου. Προερχόταν από πολύτεκνη οικογένεια -είχε δύο αδερφούς και μια αδερφή- και ο πατέρας του ήταν γραμματέας στο 15o Στρατιωτικό Νοσοκομείο.
Με τη μουσική τον έφεραν σε επαφή η μητέρα του και ο μεγαλύτερος αδελφός του. Ήταν μόλις 9 ετών όταν άρχισε να δουλεύει σε ταβέρνες, ενώ στα 13 του βρέθηκε να παίζει και να τραγουδά τα Σαββατοκύριακα πλάι στον Γιάννη Σταματίου, τον περίφημο «Σπόρο». Στα 17 του το “σκασε από το σπίτι για να παντρευτεί την εφ” όρου ζωής πιστότατη Δήμητρα, που πάντως τη χώρισε για να παντρευτεί την Άννα, μητέρα των τεσσάρων παιδιών του. Μιλούσε πάντα στους γονείς του στον πληθυντικό και αυτό απαιτούσε και από τα παιδιά του.
Το επίπεδο των γραμματικών του γνώσεων περιορίστηκε στην ανάγνωση και τη γραφή. Μέχρι τα 20 χρόνια του άλλαξε πολλές δουλειές για να βγάλει το ψωμί του. Πουλούσε στις γειτονιές τσιγάρα και κουλούρια, εργάσθηκε σε εργοστάσιο βερνικιών και αργότερα δούλεψε βοηθός μηχανικού κι εργάτης λιθογραφείου.
Καλλιθέα, Δάφνη, Πετράλωνα, Αη-Γιάννης Ρέντης, ήταν μερικές απ” τις περιοχές που εμφανίστηκε ως μουσικός. Σε στούντιο ηχογράφησης πρωτομπήκε το 1950, παίζοντας μπαγλαμά. Οκτώ χρόνια αργότερα κατέβηκε από το πάλκο και άρχισε το έργο του ως συνθέτης. Το πρώτο του τραγούδι στη δισκογραφία ήταν «Το παιδί που απόψε πίνει» (1958), σε στίχους του Χρήστου Κολοκοτρώνη, με τη φωνή της Καίτης Γκρέυ. Πέρασε σχεδόν απαρατήρητο και τα χρόνια που ακολούθησαν δεν χαρακτηρίστηκαν από κάποια ιδιαίτερη δραστηριοποίησή του.
Άκης Πάνου – Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Το 1967 ηχογραφείται το τραγούδι του «Θα κλείσω τα μάτια» με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και τη Χαρούλα Λαμπράκη. Ο δίσκος αυτός κυκλοφόρησε για μόλις 15 ημέρες, καθώς «κόπηκε» από τη λογοκρισία της Χούντας. Τρία χρόνια αργότερα, η Βίκυ Μοσχολιού ερμηνεύει το ίδιο τραγούδι με «πολιτικά ορθούς» στίχους και σηματοδοτεί την αφετηρία για την πιο δημιουργική δεκαετία στην καριέρα του Άκη Πάνου. Έκτοτε, οι επιτυχίες είναι αλλεπάλληλες, µε τους Γρηγόρη Μπιθικώτση, Στράτο Διονυσίου, Μιχάλη Μενιδιάτη, Πόλυ Πάνου, Καίτη Γκρέυ, Βίκυ Μοσχολιού, Μαρινέλλα, Δημήτρη Μητροπάνο, Τόλη Βοσκόπουλο κ.ά. να ερμηνεύουν τραγούδια του, κυρίως ερωτικά.
Το 1973 κάνει την πρώτη του υπέρβαση. Μπαίνει στο στούντιο μαζί με τον Στέλιο Καζαντζίδη για έναν μεγάλο δίσκο και το ομότιτλο τραγούδι «Η ζωή μου όλη» γράφει ιστορία. Τρία χρόνια αργότερα συνεργάζεται με τον Μανώλη Μητσιά και ο «Τρελός» γίνεται ανεπανάληπτο σουξέ. Ο εμπορικότερος δίσκος του, όμως, έρχεται το 1982, όταν με ερμηνευτεί τον Γιώργο Νταλάρα ηχογραφεί το «Θέλω να τα πω» («Θέλω να τα πω», «Εφτά νομά σ” ένα δωμά» κ.ά.) και ξεσηκώνει την Ελλάδα.
Την αμέσως επόμενη χρονιά κυκλοφορεί ο δίσκος «Αφιερωμένο εξαιρετικά» με τα Παιδιά από την Πάτρα. Το τραγούδι του «Δε θέλω τη συμπόνια κανενός» γίνεται μεγάλη επιτυχία, αλλά ο Άκης Πάνου διαμαρτύρεται πως πήρε πενταροδεκάρες. Έρχεται σε σύγκρουση με τις δισκογραφικές εταιρίες και τις κατηγορεί ότι εκμεταλλεύονται τους καλλιτέχνες γενικότερα, αλλά και τον ίδιο ειδικότερα. Έπειτα από πολλά επεισόδια, η συνεργασία τους διακόπτεται και το 1986 αποσύρεται με την οικογένειά του στην Ξάνθη.
Αποφασίζει να ξανανέβει στο πάλκο για μόνο δύο δεκαπενθήμερα: το 1989 στο «Επειγόντως» και το 1994 στα «9/8». Εκεί στήνει το πάλκο σε δύο σειρές. Μπροστά οι μουσικοί, πίσω οι τραγουδιστές, ενδεικτικό της νοοτροπίας του περί υποδεέστερης θέσης των ερμηνευτών έναντι των μουσικών.
Από την προσαγωγή του στη δίκη
Την 1η Αυγούστου 1997 ο Άκης Πάνου συγκλονίζει την κοινή γνώμη, όταν πυροβολεί και σκοτώνει στη Λεύκη Ξάνθης τον 30χρονο Σωτήρη Γιαλαμά, μην εγκρίνοντας την ερωτική σχέση που διατηρούσε με τη 19χρονη κόρη του Ελευθερία. Τον Μάρτιο του 1998 οδηγείται ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Κακουργιοδικείου Καβάλας. «Όλα έγιναν σε μια κακιά στιγμή. Αναλαμβάνω τις ευθύνες μου…» δηλώνει στην απολογία του.
Στις 23 Μαρτίου 1998 ο Άκης Πάνου κρίνεται ένοχος και καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Δεν του αναγνωρίστηκε κανένα ελαφρυντικό, ούτε της πολιτισμικής προσφοράς, επειδή σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου «ο κατηγορούμενος δεν πρόσφερε και ιδιαίτερα στα πολιτισμικά πράγματα του τόπου», ούτε και του πρότερου έντιμου βίου, επειδή κατείχε παράνομα στο σπίτι του δύο όπλα και επειδή, χωρίς να έχει χωρίσει από την πρώτη του γυναίκα, είχε εν γνώσει της δημιουργήσει οικογένεια με την Άννα Μπακιρτζή.
Μετά την καταδίκη του, οδηγήθηκε στις φυλακές Κομοτηνής και αργότερα στις φυλακές Κορυδαλλού. Στις 7 Απριλίου 1999 το Α” Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά διέταξε πεντάμηνη αναστολή της ποινής του, λόγω προβλημάτων υγείας. Ακριβώς ένα χρόνο μετά, στις 7 Απριλίου 2000, άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 67 ετών, νικημένος από τον καρκίνο.
Ο Άκης Πάνου δισκογράφησε περίπου 200 τραγούδια, ενώ πάνω από 800 έμειναν στο συρτάρι του. Στις μεγάλες επιτυχίες του συγκαταλέγονται: «Η πιο μεγάλη ώρα», «Η ζωή μου όλη», «Ρολόι-Κομπολόι», «Νά “χα το κουράγιο», «Στον σταθμό του Μονάχου», «Αχαριστία», «Tου Κόσμου το περίγελο», «Το θολωμένο μου μυαλό», «Είδα τα μάτια σου κλαμμένα», «Θα κλείσω τα μάτια», «Παράνομη αγάπη», «Ασφαλώς και δεν πρέπει», «Γιατί κακούργα πεθερά», «Και τί δεν κάνω», «Εγώ καλά σου τά “λεγα», «Ήταν ψεύτικα», «Για κοίτα με στα μάτια», «Χαροκόπου», «Θέλω να τα πω», «Εφτά νομά σ” ένα δωμά», «Γιατί καλέ γειτόνισσα», «Τρελός», «Παρόν», «Ήταν όλα ψεύτικα», «Πήρα απ” το χέρι σου νερό», «Δεν θέλω τη συμπόνοια κανενός» κ.ά.
http://www.xanthipress.gr/akis-panou-1933-2000/
kblachos
Μέλος Σωματείου
GEORGE M.
Supreme Member
Σαν σήμερα πριν από 17 χρόνια, στις 11 Απριλίου του 1996, άρχισαν όλα…
....
11/4/2000 Η ΑΕΚ κατακτά το Κύπελλο Σαπόρτα στη Λωζάνη όταν κερδίζει στον τελικό την Kinder Μπολόνια με 83-76.
Την περιγραφή του τελικού για την ΕΡΑ Σπορ κάνει, όπως και το 1968, ο Βασίλης Γεωργίου.
....
11/4/2000 Η ΑΕΚ κατακτά το Κύπελλο Σαπόρτα στη Λωζάνη όταν κερδίζει στον τελικό την Kinder Μπολόνια με 83-76.
Την περιγραφή του τελικού για την ΕΡΑ Σπορ κάνει, όπως και το 1968, ο Βασίλης Γεωργίου.
ASFE
Established Member
- 10 March 2013
- 107
https://www.youtube.com/watch?v=sU8pWyfyDIM&feature=youtube_gdata_player
20 χρονια..Παντα στην καρδια μας.
20 χρονια..Παντα στην καρδια μας.
Η ιστορία της ΑΕΚ
Αθλητικό σωματείο, που ίδρυσαν Κωνσταντινοπολίτες πρόσφυγες στην Αθήνα το 1924. Η Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως, όπως είναι ο πλήρης τίτλος της, είναι ο τρίτος δημοφιλέστερος σύλλογος στο Κέντρο, μετά τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Διατηρεί τμήματα ποδοσφαίρου, καλαθοσφαίρισης, πετοσφαίρισης, χειροσφαίρισης, στίβου, ξιφασκίας, πυγμαχίας, ποδηλασίας και ζατρικίου.
Για τους μικρασιάτες πρόσφυγες τα πρώτα χρόνια στη μητέρα πατρίδα μετά τη μικρασιατική καταστροφή ήταν πραγματικά πέτρινα. Οι συνθήκες προσαρμογής δύσκολες και οι θύμησες έντονες γι' αυτά που άφησαν πίσω τους. Οι αθλητές (οι περισσότεροι με έντονη δράση και φήμη στην Πόλη) εντάχθηκαν αρχικά στους κόλπους του Πανιωνίου και του Παναθηναϊκού. Η δημιουργία, όμως, του δικού τους συλλόγου ήταν θέμα χρόνου...
«Κάτι πρέπει να γίνει» ήταν η φράση που ακουγόταν όλο και πιο συχνά στο μικρό μαγαζάκι αθλητικών ειδών «Λουξ» του Αιμίλιου Ιωνά και του Κωνσταντίνου Δημόπουλου στην οδό Βερανζέρου. Η συζήτηση έγινε πίστη και η πίστη σκοπός ζωής για τη μικρή αυτή παρέα, που οραματιζόταν να συγκεντρώσει κάτω από τον δικέφαλο αετό όλους τους ποδοσφαιριστές και τους φιλάθλους που προέρχονταν από την Κωνσταντινούπολη.
Στις 13 Απριλίου του 1924 και ύστερα από πoλύωρη συζήτηση, η παρέα πήρε την τελική απόφαση για την ίδρυση ενός συλλόγου με την επωνυμία Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως. Ως έμβλημα επελέγη ασφαλώς ο Δικέφαλος Αετός και χρώματα το χρυσό και το μαύρο, όλα εμπνευσμένα από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, για να θυμίζουν στους μεταγενέστερους την ένδοξη αθλητική παρακαταθήκη των Ελλήνων της Πόλης.
Το καινούργιο σωματείο βολεύτηκε πρόχειρα στα γραφεία τις ΧΑΝ στην οδό Μητροπόλεως, που παραχώρησε ο καθηγητής του Athens College Νίκος Ελεόπουλος. Συντάχτηκε το καταστατικό και στις 29 Μαΐου 1924 εξελέγη το πρώτο διοικητικό συμβούλιο, με πρόεδρο τον δημοσιογράφο Κώστα Σπανούδη, μετέπειτα βουλευτή και υπουργό στην κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου. Το συμπλήρωσαν οι Νίκος Ελεόπουλος (αντιπρόεδρος), Τιμολέων Τάγαρης, Μενέλαος Καροτσιέρης, Μίλτος Ιερεμιάδης, Κωνσταντίνος Δημόπουλος και Αμίλιος Ιωνάς.
Η πρώτη ομάδα της ΑΕΚ, 1925
Πριν συμπληρωθεί ένα δίμηνο, η ποδοσφαιρική ομάδα της ΑΕΚ ήταν αξιόμαχη και έτοιμη να κατεβεί στα γήπεδα. Στον πρώτο της φιλικό αγώνα που έγινε στο Ποδηλατοδρόμιο του Νέου Φαλήρου (νυν Γήπεδο Καραϊσκάκη) νίκησε την ομάδα επιλέκτων του Πειραιά με 3 - 2. Η πρώτη αυτή ομάδα απαρτιζόταν από τους Κίτσιο, Ιερεμιάδη, Ασδένη, Κεχαγιά, Παρασκευά, Δημόπουλο, Καραγιαννίδη, Μπαλτά, Μήλα, Ηλιάδη και Γεωργιάδη.
Οι πρώτες προπονήσεις γίνονταν στο χώρο του Ολυμπίου Διός, μπροστά σε μικρές συγκεντρώσεις φιλάθλων. Οι υψηλές διασυνδέσεις του νεοσύστατου συλλόγου, τον βοήθησαν να ξεχωρίσει από τον Πανιώνιο και τον Απόλλωνα, που διεκδικούσαν την υποστήριξη του προσφυγικού στοιχείου της πρωτεύουσας και του χαρίσουν πανελλήνια εμβέλεια. Αργότερα, παραχωρήθηκε στην ΑΕΚ το γήπεδο του Παναθηναϊκού και το 1929 ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος έδωσε την άδεια να της παραχωρηθεί η έκταση στη Νέα Φιλαδέλφεια, εκεί όπου για 79 χρόνια ήταν το γήπεδο της ομάδας.
Ο πρώτος τίτλος για την ΑΕΚ ήλθε το 1932, όταν κατέκτησε το πρώτο Κύπελλο Ελλάδος, νικώντας στον τελικό τον Άρη με 5-3. Μέχρι τον πόλεμο πρόσθεσε στη συλλογή της ένα νταμπλ (πρωτάθλημα και κύπελλο) το 1939 και ένα πρωτάθλημα τον επόμενο χρόνο. Σταρ της ομάδας ήταν οι Κώστας Νεγρεπόντης, Κλεάνθης Μαρόπουλος, Τρύφων Τζανετής, Μιχάλης Δελαβίνιας, Γιώργος Μάγειρας και Σπύρος Σκλαβούνος.
Η δεκαετία του '40, με τον Πόλεμο, την Κατοχή και τον Εμφύλιο, απέφερε στην ΑΕΚ ένα κύπελλο, ενώ η δεκαετία του '50 μόνο δύο κύπελλα, δεδομένης της κυριαρχίας του Παναθηναϊκού του Ολυμπιακού. Το πρώτο μεταπολεμικό πρωτάθλημα ήλθε για την ΑΕΚ το 1963 με προπονητή τον ουγγρογερμανό Γένε Τσάκναντι. Ήταν μια χρυσή πενταετία για την Ένωση μέχρι το 1968, με δύο κύπελλα κι ένα ακόμη πρωτάθλημα. Την κιτρινόμαυρη φανέλα εκείνης της περιόδου φόρεσαν παίκτες, όπως οι Κώστας Νεστορίδης, Στέλιος Σεραφείδης, Ανδρέας Σταματιάδης, Αλέκος Σοφιανίδης, Στέλιος Σκευοφύλακας, Μίμης Παπαϊωάννου, Γιώργος Καραφέσκος, Παναγιώτης Βεντούρης, Ανδρέας Παπαεμαννουήλ, Σπύρος Πομώνης και Αλέκος Ιορδάνου.
Η ΑΕΚ Κυπελλούχος Ευρώπης
Το 1968 η ΑΕΚ έγινε γνωστή σε όλη την Ευρώπη με την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων από την μπασκετική ομάδα του συλλόγου, στον αλησμόνητο τελικό του Καλλιμάρμαρου κόντρα στη Σλάβια Πράγας. Ήταν ο πρώτος ευρωπαϊκός τίτλος για τον ελληνικό αθλητισμό σε επίπεδο συλλόγων.
Τη δεκαετία του '70 η ποδοσφαιρική ΑΕΚ έγραψε μια ακόμη χρυσή σελίδα στην ιστορία της, με τρία πρωταθλήματα κι ένα κύπελλο. Στο τιμόνι της από το 1974 ήταν ο επιχειρηματίας Λουκάς Μπάρλος, ίσως ο πιο επιτυχημένος πρόεδρός της. Με προπονητή τον τσεχο-ολλανδό Φράντιτσεκ Φάντρονκ δημιούργησε μία από τις καλύτερες ομάδες της ιστορίας της. Την κιτρινόμαυρη φανέλα φόρεσαν παίκτες, όπως οι Γιώργος Δέδες, Χρήστος Αρδίζογλου, Γιώργος Σκρέκης, Μίμης Δομάζος, Τάκης Νικολούδης, Χρήστος Ιντζόγλου, Νίκος Χρηστίδης, Πέτρος Ραβούσης, Θωμάς Μαύρος Λάκης Νικολάου, Βάλτερ Βάγκνερ, Τίμο Τσανλάιτερ και Ντούσαν Μπάγεβιτς.
Την αγωνιστική περίοδο 1976-1977 η ΑΕΚ πέτυχε την υψηλότερη ευρωπαϊκή της διάκριση, φθάνοντας ως τα ημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Απέκλεισε κατά σειρά τη Δυναμό Μόσχας (2-0, 1-2), την Ντέρμπι Κάουντι (2-0, 3-2), τον Ερυθρό Αστέρα (2-0, 1-3) και την Κουήν Παρκ Ρέιντζερς [0-3, 3-0 (7-6 στα πέναλτι)]. Στα ημιτελικά αποκλείστηκε με δύο ήττες (1-4, 0-1) από τη μεγάλη Γιουβέντους εκείνης της περιόδου, η οποία κατέκτησε στη συνέχεια το Κύπελλο.
Η επταετία 1989-1996 ήταν η πιο επιτυχημένη στην ιστορία της ΑΕΚ. Υπό την τεχνική καθοδήγηση του παλιού της παίχτη Ντούσαν Μπάγεβιτς, κατέκτησε 4 πρωταθλήματα, ένα κύπελλο, ένα Σούπερ Κάπ κι ένα Λιγκ Καπ. Την περίοδο αυτή αγωνίσθηκαν στην ΑΕΚ παίκτες ,όπως οι Τόνι Σαβέβσκι, Ντανιέλ Μπατίστα, Αλέκος Αλεξανδρής, Ρέφικ Σαμπανάζοβιτς, Γιώργος Σαββίδης, Βασίλης Δημητριάδης και οι νεαροί Ντέμης Νικολαίδης, Χρήστος Κωστής, Βασίλης Τσιάρτας, Μιχάλης Κασάπης, Ανδρέας Ζήκος, και Χρήστος Μαλαδένης.
Η φυγή του Μπάγεβιτς και η έλλειψη σταθερού διοικητικού σχήματος έφεραν την ΑΕΚ σε θέση κομπάρσου στο πρωτάθλημα, ενώ οι διακρίσεις περιορίσθηκαν σε τρία Κύπελλα Ελλάδας και δύο προκρίσεις στον προημιτελικό γύρο του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης (1996/97 και 1997/98). Η ομάδα έφθασε στα όρια της πτώχευσης και σώθηκε χάρη στη συνδρομή της Πολιτείας με το περίφημο «άρθρο 44», καθώς και στην προσπάθεια μιας ομάδας προσώπων υπό τον Ντέμη Νικολαΐδη, που προσπαθεί να ξαναδώσει στην ομάδα τη χαμένη αίγλη της.
Τίτλοι στο Ποδόσφαιρο
Πρωταθλήματα Ελλάδας (11): 1939, 1940, 1963, 1968, 1971, 1978, 1979, 1989, 1992, 1993, 1994.
Κύπελλα Ελλάδας (14): 1932, 1939, 1949, 1950, 1956, 1964, 1966, 1978, 1983, 1996, 1997, 2000, 2002, 2011.
Σούπερ Καπ (2): 1989, 1996.
Λιγκ Καπ (1): 1990.
Τίτλοι στο Μπάσκετ
Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης/Σαπόρτα (2): 1968, 2000.
Πρωταθλήματα Ελλάδας (8): 1958, 1963, 1964, 1965, 1966, 1968, 1970, 2002.
Κύπελλα Ελλάδας (3): 1981, 2000, 2001.
sansimera.gr
Αθλητικό σωματείο, που ίδρυσαν Κωνσταντινοπολίτες πρόσφυγες στην Αθήνα το 1924. Η Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως, όπως είναι ο πλήρης τίτλος της, είναι ο τρίτος δημοφιλέστερος σύλλογος στο Κέντρο, μετά τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Διατηρεί τμήματα ποδοσφαίρου, καλαθοσφαίρισης, πετοσφαίρισης, χειροσφαίρισης, στίβου, ξιφασκίας, πυγμαχίας, ποδηλασίας και ζατρικίου.
Για τους μικρασιάτες πρόσφυγες τα πρώτα χρόνια στη μητέρα πατρίδα μετά τη μικρασιατική καταστροφή ήταν πραγματικά πέτρινα. Οι συνθήκες προσαρμογής δύσκολες και οι θύμησες έντονες γι' αυτά που άφησαν πίσω τους. Οι αθλητές (οι περισσότεροι με έντονη δράση και φήμη στην Πόλη) εντάχθηκαν αρχικά στους κόλπους του Πανιωνίου και του Παναθηναϊκού. Η δημιουργία, όμως, του δικού τους συλλόγου ήταν θέμα χρόνου...
«Κάτι πρέπει να γίνει» ήταν η φράση που ακουγόταν όλο και πιο συχνά στο μικρό μαγαζάκι αθλητικών ειδών «Λουξ» του Αιμίλιου Ιωνά και του Κωνσταντίνου Δημόπουλου στην οδό Βερανζέρου. Η συζήτηση έγινε πίστη και η πίστη σκοπός ζωής για τη μικρή αυτή παρέα, που οραματιζόταν να συγκεντρώσει κάτω από τον δικέφαλο αετό όλους τους ποδοσφαιριστές και τους φιλάθλους που προέρχονταν από την Κωνσταντινούπολη.
Στις 13 Απριλίου του 1924 και ύστερα από πoλύωρη συζήτηση, η παρέα πήρε την τελική απόφαση για την ίδρυση ενός συλλόγου με την επωνυμία Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως. Ως έμβλημα επελέγη ασφαλώς ο Δικέφαλος Αετός και χρώματα το χρυσό και το μαύρο, όλα εμπνευσμένα από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, για να θυμίζουν στους μεταγενέστερους την ένδοξη αθλητική παρακαταθήκη των Ελλήνων της Πόλης.
Το καινούργιο σωματείο βολεύτηκε πρόχειρα στα γραφεία τις ΧΑΝ στην οδό Μητροπόλεως, που παραχώρησε ο καθηγητής του Athens College Νίκος Ελεόπουλος. Συντάχτηκε το καταστατικό και στις 29 Μαΐου 1924 εξελέγη το πρώτο διοικητικό συμβούλιο, με πρόεδρο τον δημοσιογράφο Κώστα Σπανούδη, μετέπειτα βουλευτή και υπουργό στην κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου. Το συμπλήρωσαν οι Νίκος Ελεόπουλος (αντιπρόεδρος), Τιμολέων Τάγαρης, Μενέλαος Καροτσιέρης, Μίλτος Ιερεμιάδης, Κωνσταντίνος Δημόπουλος και Αμίλιος Ιωνάς.
Η πρώτη ομάδα της ΑΕΚ, 1925
Πριν συμπληρωθεί ένα δίμηνο, η ποδοσφαιρική ομάδα της ΑΕΚ ήταν αξιόμαχη και έτοιμη να κατεβεί στα γήπεδα. Στον πρώτο της φιλικό αγώνα που έγινε στο Ποδηλατοδρόμιο του Νέου Φαλήρου (νυν Γήπεδο Καραϊσκάκη) νίκησε την ομάδα επιλέκτων του Πειραιά με 3 - 2. Η πρώτη αυτή ομάδα απαρτιζόταν από τους Κίτσιο, Ιερεμιάδη, Ασδένη, Κεχαγιά, Παρασκευά, Δημόπουλο, Καραγιαννίδη, Μπαλτά, Μήλα, Ηλιάδη και Γεωργιάδη.
Οι πρώτες προπονήσεις γίνονταν στο χώρο του Ολυμπίου Διός, μπροστά σε μικρές συγκεντρώσεις φιλάθλων. Οι υψηλές διασυνδέσεις του νεοσύστατου συλλόγου, τον βοήθησαν να ξεχωρίσει από τον Πανιώνιο και τον Απόλλωνα, που διεκδικούσαν την υποστήριξη του προσφυγικού στοιχείου της πρωτεύουσας και του χαρίσουν πανελλήνια εμβέλεια. Αργότερα, παραχωρήθηκε στην ΑΕΚ το γήπεδο του Παναθηναϊκού και το 1929 ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος έδωσε την άδεια να της παραχωρηθεί η έκταση στη Νέα Φιλαδέλφεια, εκεί όπου για 79 χρόνια ήταν το γήπεδο της ομάδας.
Ο πρώτος τίτλος για την ΑΕΚ ήλθε το 1932, όταν κατέκτησε το πρώτο Κύπελλο Ελλάδος, νικώντας στον τελικό τον Άρη με 5-3. Μέχρι τον πόλεμο πρόσθεσε στη συλλογή της ένα νταμπλ (πρωτάθλημα και κύπελλο) το 1939 και ένα πρωτάθλημα τον επόμενο χρόνο. Σταρ της ομάδας ήταν οι Κώστας Νεγρεπόντης, Κλεάνθης Μαρόπουλος, Τρύφων Τζανετής, Μιχάλης Δελαβίνιας, Γιώργος Μάγειρας και Σπύρος Σκλαβούνος.
Η δεκαετία του '40, με τον Πόλεμο, την Κατοχή και τον Εμφύλιο, απέφερε στην ΑΕΚ ένα κύπελλο, ενώ η δεκαετία του '50 μόνο δύο κύπελλα, δεδομένης της κυριαρχίας του Παναθηναϊκού του Ολυμπιακού. Το πρώτο μεταπολεμικό πρωτάθλημα ήλθε για την ΑΕΚ το 1963 με προπονητή τον ουγγρογερμανό Γένε Τσάκναντι. Ήταν μια χρυσή πενταετία για την Ένωση μέχρι το 1968, με δύο κύπελλα κι ένα ακόμη πρωτάθλημα. Την κιτρινόμαυρη φανέλα εκείνης της περιόδου φόρεσαν παίκτες, όπως οι Κώστας Νεστορίδης, Στέλιος Σεραφείδης, Ανδρέας Σταματιάδης, Αλέκος Σοφιανίδης, Στέλιος Σκευοφύλακας, Μίμης Παπαϊωάννου, Γιώργος Καραφέσκος, Παναγιώτης Βεντούρης, Ανδρέας Παπαεμαννουήλ, Σπύρος Πομώνης και Αλέκος Ιορδάνου.
Η ΑΕΚ Κυπελλούχος Ευρώπης
Το 1968 η ΑΕΚ έγινε γνωστή σε όλη την Ευρώπη με την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων από την μπασκετική ομάδα του συλλόγου, στον αλησμόνητο τελικό του Καλλιμάρμαρου κόντρα στη Σλάβια Πράγας. Ήταν ο πρώτος ευρωπαϊκός τίτλος για τον ελληνικό αθλητισμό σε επίπεδο συλλόγων.
Τη δεκαετία του '70 η ποδοσφαιρική ΑΕΚ έγραψε μια ακόμη χρυσή σελίδα στην ιστορία της, με τρία πρωταθλήματα κι ένα κύπελλο. Στο τιμόνι της από το 1974 ήταν ο επιχειρηματίας Λουκάς Μπάρλος, ίσως ο πιο επιτυχημένος πρόεδρός της. Με προπονητή τον τσεχο-ολλανδό Φράντιτσεκ Φάντρονκ δημιούργησε μία από τις καλύτερες ομάδες της ιστορίας της. Την κιτρινόμαυρη φανέλα φόρεσαν παίκτες, όπως οι Γιώργος Δέδες, Χρήστος Αρδίζογλου, Γιώργος Σκρέκης, Μίμης Δομάζος, Τάκης Νικολούδης, Χρήστος Ιντζόγλου, Νίκος Χρηστίδης, Πέτρος Ραβούσης, Θωμάς Μαύρος Λάκης Νικολάου, Βάλτερ Βάγκνερ, Τίμο Τσανλάιτερ και Ντούσαν Μπάγεβιτς.
Την αγωνιστική περίοδο 1976-1977 η ΑΕΚ πέτυχε την υψηλότερη ευρωπαϊκή της διάκριση, φθάνοντας ως τα ημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Απέκλεισε κατά σειρά τη Δυναμό Μόσχας (2-0, 1-2), την Ντέρμπι Κάουντι (2-0, 3-2), τον Ερυθρό Αστέρα (2-0, 1-3) και την Κουήν Παρκ Ρέιντζερς [0-3, 3-0 (7-6 στα πέναλτι)]. Στα ημιτελικά αποκλείστηκε με δύο ήττες (1-4, 0-1) από τη μεγάλη Γιουβέντους εκείνης της περιόδου, η οποία κατέκτησε στη συνέχεια το Κύπελλο.
Η επταετία 1989-1996 ήταν η πιο επιτυχημένη στην ιστορία της ΑΕΚ. Υπό την τεχνική καθοδήγηση του παλιού της παίχτη Ντούσαν Μπάγεβιτς, κατέκτησε 4 πρωταθλήματα, ένα κύπελλο, ένα Σούπερ Κάπ κι ένα Λιγκ Καπ. Την περίοδο αυτή αγωνίσθηκαν στην ΑΕΚ παίκτες ,όπως οι Τόνι Σαβέβσκι, Ντανιέλ Μπατίστα, Αλέκος Αλεξανδρής, Ρέφικ Σαμπανάζοβιτς, Γιώργος Σαββίδης, Βασίλης Δημητριάδης και οι νεαροί Ντέμης Νικολαίδης, Χρήστος Κωστής, Βασίλης Τσιάρτας, Μιχάλης Κασάπης, Ανδρέας Ζήκος, και Χρήστος Μαλαδένης.
Η φυγή του Μπάγεβιτς και η έλλειψη σταθερού διοικητικού σχήματος έφεραν την ΑΕΚ σε θέση κομπάρσου στο πρωτάθλημα, ενώ οι διακρίσεις περιορίσθηκαν σε τρία Κύπελλα Ελλάδας και δύο προκρίσεις στον προημιτελικό γύρο του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης (1996/97 και 1997/98). Η ομάδα έφθασε στα όρια της πτώχευσης και σώθηκε χάρη στη συνδρομή της Πολιτείας με το περίφημο «άρθρο 44», καθώς και στην προσπάθεια μιας ομάδας προσώπων υπό τον Ντέμη Νικολαΐδη, που προσπαθεί να ξαναδώσει στην ομάδα τη χαμένη αίγλη της.
Τίτλοι στο Ποδόσφαιρο
Πρωταθλήματα Ελλάδας (11): 1939, 1940, 1963, 1968, 1971, 1978, 1979, 1989, 1992, 1993, 1994.
Κύπελλα Ελλάδας (14): 1932, 1939, 1949, 1950, 1956, 1964, 1966, 1978, 1983, 1996, 1997, 2000, 2002, 2011.
Σούπερ Καπ (2): 1989, 1996.
Λιγκ Καπ (1): 1990.
Τίτλοι στο Μπάσκετ
Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης/Σαπόρτα (2): 1968, 2000.
Πρωταθλήματα Ελλάδας (8): 1958, 1963, 1964, 1965, 1966, 1968, 1970, 2002.
Κύπελλα Ελλάδας (3): 1981, 2000, 2001.
sansimera.gr
Η καταστροφή του Τσερνόμπιλ
Ήταν ξημερώματα της 26ης Απριλίου 1986 όταν οι εργαζόμενοι στον πυρηνικό σταθμό «Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν», στο Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας, άρχισαν τις προγραμματισμένες εργασίες για ένα πείραμα, που σκοπό είχε να ελέγξει τα συστήματα ασφαλείας, αλλά οδήγησε στο μεγαλύτερο πυρηνικό ατύχημα.
Στο πλαίσιο του πειράματος αυτού, οι τεχνικοί έκλεισαν τα αυτόματα συστήματα ρύθμισης της ισχύος της τέταρτης μονάδας του σταθμού, καθώς και τα συστήματα ασφαλείας, αφήνοντας ωστόσο τον αντιδραστήρα να λειτουργεί με το 7% της ισχύος του. Στη 1:23 το πρωί, η αλυσιδωτή αντίδραση στον τέταρτο αντιδραστήρα προκάλεσε διαδοχικές εκρήξεις, οι οποίες τίναξαν στον αέρα το ατσάλινο κάλυμμα του αντιδραστήρα, βάρους χιλίων τόνων. Τεράστιες ποσότητες ραδιενεργού υλικού σκορπίστηκε στον αέρα, μέσω του οποίου μεταφέρθηκε στις γύρω περιοχές με ταχείς ρυθμούς.
Στις 28 Απριλίου, σουηδικοί σταθμοί παρατήρησης άρχισαν να καταγράφουν υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας και απαίτησαν μια εξήγηση. Παρότι η σοβιετική κυβέρνηση αποπειράθηκε αρχικώς να συγκαλύψει το γεγονός, αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι υπήρξε ένα «μικρό ατύχημα».
Επί δέκα ημέρες, τα φλεγόμενα πυρηνικά καύσιμα απελευθέρωναν στην ατμόσφαιρα εκατομμύρια ραδιενεργά στοιχεία, σε ποσότητα που αντιστοιχεί σε 200 βόμβες σαν αυτή της Χιροσίμας. Ραδιενεργός σκόνη απλώθηκε πάνω από την Ευρώπη και μέχρι το Βόρειο Πόλο. Χρειάστηκαν 7.000 τόνοι μετάλλου και 400.000 κυβικά μέτρα σιδηροπαγούς σκυροδέματος, προκειμένου να θαφτούν οι εκατοντάδες τόνοι πυρηνικών καυσίμων και ραδιενεργών συντριμμιών μέσα σε μια σαρκοφάγο.
Επισήμως, 31 άνθρωποι πέθαναν λίγο μετά την έκρηξη. Όμως, από το 1986 έως σήμερα έχουν χάσει τη ζωή τους περισσότεροι από 25.000 στρατιώτες και πολίτες από την Ουκρανία, τη Ρωσία, τη Λευκορωσία και άλλες Δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, οι οποίοι εστάλησαν στις εργασίες αποκατάστασης του σταθμού. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, περίπου 8,4 εκατομμύρια άνθρωποι στις τρεις αυτές χώρες έχουν εκτεθεί στη ραδιενέργεια, από την οποία έχει μολυνθεί έκταση 150.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ίση με τη μισή έκταση της Ιταλίας. Τετρακόσιες χιλιάδες άνθρωποι εγκατέλειψαν τις εστίες τους, αλλά περίπου 6 εκατομμύρια εξακολουθούν να ζουν σε μολυσμένες ζώνες.
Οι ακριβείς λόγοι που οδήγησαν σ' αυτή την τραγωδία παραμένουν άγνωστοι. Διαφαίνεται, όμως, ότι σημαντικό ρόλο έπαιξε μία σειρά αλυσιδωτών παραγόντων, όπως τα ανεπαρκή συστήματα ασφαλείας και προστασίας του αντιδραστήρα, καθώς και οι λανθασμένοι χειρισμοί (ίσως και χωρίς σχετική εξουσιοδότηση) των ελλιπώς καταρτισμένων εργαζομένων.
Το μοιραίο εργοστάσιο του Τσερνομπίλ έκλεισε οριστικά το Δεκέμβριο του 2000, ύστερα από διεθνείς πιέσεις που δέχθηκε η κυβέρνηση της Ουκρανίας και υπό το φόβο νέων πιθανών εκρήξεων στους πεπαλαιωμένους αντιδραστήρες του.
Ήταν ξημερώματα της 26ης Απριλίου 1986 όταν οι εργαζόμενοι στον πυρηνικό σταθμό «Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν», στο Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας, άρχισαν τις προγραμματισμένες εργασίες για ένα πείραμα, που σκοπό είχε να ελέγξει τα συστήματα ασφαλείας, αλλά οδήγησε στο μεγαλύτερο πυρηνικό ατύχημα.
Στο πλαίσιο του πειράματος αυτού, οι τεχνικοί έκλεισαν τα αυτόματα συστήματα ρύθμισης της ισχύος της τέταρτης μονάδας του σταθμού, καθώς και τα συστήματα ασφαλείας, αφήνοντας ωστόσο τον αντιδραστήρα να λειτουργεί με το 7% της ισχύος του. Στη 1:23 το πρωί, η αλυσιδωτή αντίδραση στον τέταρτο αντιδραστήρα προκάλεσε διαδοχικές εκρήξεις, οι οποίες τίναξαν στον αέρα το ατσάλινο κάλυμμα του αντιδραστήρα, βάρους χιλίων τόνων. Τεράστιες ποσότητες ραδιενεργού υλικού σκορπίστηκε στον αέρα, μέσω του οποίου μεταφέρθηκε στις γύρω περιοχές με ταχείς ρυθμούς.
Στις 28 Απριλίου, σουηδικοί σταθμοί παρατήρησης άρχισαν να καταγράφουν υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας και απαίτησαν μια εξήγηση. Παρότι η σοβιετική κυβέρνηση αποπειράθηκε αρχικώς να συγκαλύψει το γεγονός, αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι υπήρξε ένα «μικρό ατύχημα».
Επί δέκα ημέρες, τα φλεγόμενα πυρηνικά καύσιμα απελευθέρωναν στην ατμόσφαιρα εκατομμύρια ραδιενεργά στοιχεία, σε ποσότητα που αντιστοιχεί σε 200 βόμβες σαν αυτή της Χιροσίμας. Ραδιενεργός σκόνη απλώθηκε πάνω από την Ευρώπη και μέχρι το Βόρειο Πόλο. Χρειάστηκαν 7.000 τόνοι μετάλλου και 400.000 κυβικά μέτρα σιδηροπαγούς σκυροδέματος, προκειμένου να θαφτούν οι εκατοντάδες τόνοι πυρηνικών καυσίμων και ραδιενεργών συντριμμιών μέσα σε μια σαρκοφάγο.
Επισήμως, 31 άνθρωποι πέθαναν λίγο μετά την έκρηξη. Όμως, από το 1986 έως σήμερα έχουν χάσει τη ζωή τους περισσότεροι από 25.000 στρατιώτες και πολίτες από την Ουκρανία, τη Ρωσία, τη Λευκορωσία και άλλες Δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, οι οποίοι εστάλησαν στις εργασίες αποκατάστασης του σταθμού. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, περίπου 8,4 εκατομμύρια άνθρωποι στις τρεις αυτές χώρες έχουν εκτεθεί στη ραδιενέργεια, από την οποία έχει μολυνθεί έκταση 150.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ίση με τη μισή έκταση της Ιταλίας. Τετρακόσιες χιλιάδες άνθρωποι εγκατέλειψαν τις εστίες τους, αλλά περίπου 6 εκατομμύρια εξακολουθούν να ζουν σε μολυσμένες ζώνες.
Οι ακριβείς λόγοι που οδήγησαν σ' αυτή την τραγωδία παραμένουν άγνωστοι. Διαφαίνεται, όμως, ότι σημαντικό ρόλο έπαιξε μία σειρά αλυσιδωτών παραγόντων, όπως τα ανεπαρκή συστήματα ασφαλείας και προστασίας του αντιδραστήρα, καθώς και οι λανθασμένοι χειρισμοί (ίσως και χωρίς σχετική εξουσιοδότηση) των ελλιπώς καταρτισμένων εργαζομένων.
Το μοιραίο εργοστάσιο του Τσερνομπίλ έκλεισε οριστικά το Δεκέμβριο του 2000, ύστερα από διεθνείς πιέσεις που δέχθηκε η κυβέρνηση της Ουκρανίας και υπό το φόβο νέων πιθανών εκρήξεων στους πεπαλαιωμένους αντιδραστήρες του.
kblachos
Μέλος Σωματείου
1η Μαΐου 1978: Το πρώτο καταγεγραμμένο μήνυμα spam...
Το πρώτο καταγεγραμμένο μήνυμα spam εστάλη στις 1 Μαΐου 1978 σε περίπου 400 παραλήπτες στη δυτική ακτή των ΗΠΑ, εκ μέρους του κατασκευαστή ηλεκτρονικών υπολογιστών DEC, που πλέον έχει κλείσει.
Η λέξη spam δεν σημαίνει κάτι στα αγγλικά. Τα «ανεπίκλητα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου» πήραν το όνομά τους από την ομώνυμη κονσέρβα κρέατος της αμερικανικής εταιρείας τροφίμων Hormel.
Τα βαφτίσια του spam έγιναν σε ένα σκετς της βρετανικής τηλεοπτικής εκπομπής Το Ιπτάμενο Τσίρκο των Μόντι Πάιθον, στο οποίο μία ομάδα Βίκινγκς βρίσκεται σε ένα εστιατόριο που σερβίρει όλα τα πιάτα με spam και επαναλαμβάνει τραγουδιστά το όνομα της κονσέρβας. Αυτό είναι και το νόημα του όρου: κάτι που επαναλαμβάνεται και επαναλαμβάνεται και προκαλεί μεγάλη ενόχληση.
Αυτό που έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια είναι η μεθοδολογία του spam. Στις 12 Απριλίου 1994 ενεργοποιήθηκε το πρώτο πρόγραμμα μαζικής αποστολής ανεπιθύμητων e-mail. To χρησιμοποίησε ένας αμερικανός δικηγόρος ονόματι Λόρενς Κάντερ για να διαφημίσει τις υπηρεσίας του. Σήμερα, η μαζική αποστολή μηνυμάτων γίνεται αυτόματα μέσω των λεγόμενων botnets, δικτύων από μολυσμένους υπολογιστές ανυποψίαστων χρηστών. Υπολογίζεται ότι το 30% των υπολογιστών χωρίς επαρκή προστασία μέσω αντιικών προγραμμάτων έχει μολυνθεί από κακόβουλο λογισμικό που μετατρέπει το σύστημα σε αναμεταδότη διαφημιστικών μηνυμάτων.
Σύμφωνα με την εταιρεία υπολογιστικής ασφάλειας Sophos, το 12% των χρηστών του Διαδικτύου έχουν αγοράσει κάτι που τους προσέφεραν μέσω spam.
http://www.sansimera.gr/articles/440
Το πρώτο καταγεγραμμένο μήνυμα spam εστάλη στις 1 Μαΐου 1978 σε περίπου 400 παραλήπτες στη δυτική ακτή των ΗΠΑ, εκ μέρους του κατασκευαστή ηλεκτρονικών υπολογιστών DEC, που πλέον έχει κλείσει.
Η λέξη spam δεν σημαίνει κάτι στα αγγλικά. Τα «ανεπίκλητα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου» πήραν το όνομά τους από την ομώνυμη κονσέρβα κρέατος της αμερικανικής εταιρείας τροφίμων Hormel.
Τα βαφτίσια του spam έγιναν σε ένα σκετς της βρετανικής τηλεοπτικής εκπομπής Το Ιπτάμενο Τσίρκο των Μόντι Πάιθον, στο οποίο μία ομάδα Βίκινγκς βρίσκεται σε ένα εστιατόριο που σερβίρει όλα τα πιάτα με spam και επαναλαμβάνει τραγουδιστά το όνομα της κονσέρβας. Αυτό είναι και το νόημα του όρου: κάτι που επαναλαμβάνεται και επαναλαμβάνεται και προκαλεί μεγάλη ενόχληση.
Αυτό που έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια είναι η μεθοδολογία του spam. Στις 12 Απριλίου 1994 ενεργοποιήθηκε το πρώτο πρόγραμμα μαζικής αποστολής ανεπιθύμητων e-mail. To χρησιμοποίησε ένας αμερικανός δικηγόρος ονόματι Λόρενς Κάντερ για να διαφημίσει τις υπηρεσίας του. Σήμερα, η μαζική αποστολή μηνυμάτων γίνεται αυτόματα μέσω των λεγόμενων botnets, δικτύων από μολυσμένους υπολογιστές ανυποψίαστων χρηστών. Υπολογίζεται ότι το 30% των υπολογιστών χωρίς επαρκή προστασία μέσω αντιικών προγραμμάτων έχει μολυνθεί από κακόβουλο λογισμικό που μετατρέπει το σύστημα σε αναμεταδότη διαφημιστικών μηνυμάτων.
Σύμφωνα με την εταιρεία υπολογιστικής ασφάλειας Sophos, το 12% των χρηστών του Διαδικτύου έχουν αγοράσει κάτι που τους προσέφεραν μέσω spam.
http://www.sansimera.gr/articles/440