Από το σημερινό "Σαν σήμερα 8 Αυγούστου" ξεχωρίζω την γέννηση του Ντάστιν Χόφμαν, του Ρότζερ Φέντερερ και τον θάνατο του Δημήτρη Παπαμιχαήλ, βλέπε παρακάτω.
Όποιοι άλλοι φίλοι θέλουνε να προσθέσουνε την άποψη τους ή αξιολογούνε και άλλα σημαντικά για αυτούς γεγονότα με την ημερομηνία 8 Αυγούστου παρακαλώ ας τα αναφέρουνε.
------------------------
8 Αυγούστου 1937 - γεννήθηκε ο Ντάστιν Χόφμαν, Αμερικανός ηθοποιός
Ο Ντάστιν Χόφμαν στο Φεστιβάλ Καννών το 2008
Πραγματικό όνομα: Ντάστιν Λι Χόφμαν
Γέννηση: 8 Αυγούστου 1937 (77 ετών)
Τόπος γέννησης: Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, ΗΠΑ Country flag
Εθνικότητα: Αμερικανική
Υπηκοότητα: Αμερικανική
Είδος Τέχνης: Κινηματογράφος (ηθοποιός)
Σημαντικά έργα:Τούτσι
Κράμερ εναντίον Κράμερ
Ο Άνθρωπος της Βροχής
Βραβεύσεις: Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου (2)
Χρυσή Σφαίρα (6)
BAFTA (3)
Έμμυ (1)
Ο Ντάστιν Λι Χόφμαν (αγγλ. Dustin Lee Hoffman, γεν. 8 Αυγούστου 1937) είναι Αμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου, της τηλεόρασης και του θεάτρου, βραβευμένος πολλές φορές με Όσκαρ, Χρυσές Σφαίρες, BAFTA και Έμμυ.
Πρώτα χρόνια
Ο Χόφμαν γεννήθηκε στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια, γιος της πιανίστα της τζαζ Λίλιαν Γκολντ και του διακοσμητή σκηνικών Χάρι Χόφμαν.[1][2] Έχει έναν αδελφό, τον δικηγόρο και οικονομολόγο Ρόναλντ. Η οικογένεια τού Χόφμαν πιστεύει στον ιουδαϊσμό, όμως δεν έδωσαν στον ίδιο θρησκευτική ανατροφή.[3]
Δεκαετία '60: Η αναγνώριση
Ο Χόφμαν στις αρχές και τα μέσα της δεκαετίας του '60 έπαιξε σε διάφορες τηλεοπτικές σειρές και κινηματογραφικές ταινίες, αλλά και στο θέατρο, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Το 1966 ο νεαρός σκηνοθέτης Μάικ Νίκολς, που μόλις είχε λάβει υποψηφιότητα για Όσκαρ Σκηνοθεσίας για την ταινία του Ποιος Φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;, τον επέλεξε για το ρόλο του Μπέντζαμιν Μπράντοκ στην ταινία Ο Πρωτάρης (το ρόλο είχαν ήδη απορρίψει ο Γουόρεν Μπίτι και ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ). Για το ρόλο αυτό ο Χόφμαν βρέθηκε υποψήφιος για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου, ενώ ο Νίκολς πήρε το Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Παρότι ο Χόφμαν δεν κέρδισε το Όσκαρ, ο ρόλος αυτός τον έκανε γνωστό στο ευρύτερο κοινό. Επόμενος σημαντικός ρόλος του ήταν στον O Καουμπόι του Μεσονυχτίου, για τον οποίο βρίσκεται και πάλι υποψήφιος για Όσκαρ. Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, η μόνη ταινία με το χαρακτηρισμό Χ-Rated (αυστηρώς ακατάλληλη) που έχει καταφέρει κάτι τέτοιο.
Δεκαετία '70: Παραμονή στο παιχνίδι
Ο Χόφμαν πλέον μπορούσε να πάρει τους ρόλους που ονειρευόταν πριν δέκα χρόνια. Στο Μεγάλο Ανθρωπάκι υποδύεται τον χαρακτήρα Τζακ Κραμπ, από την εφηβεία μέχρι την ηλικία των 121 ετών, αποτελώντας έτσι προπομπό για παρόμοιες ταινίες, όπως το Φόρεστ Γκαμπ. Παρά τη θετική υποδοχή από τους κριτικούς, δεν βρίσκεται υποψήφιος για Όσκαρ. Στα Αδέσποτα Σκυλιά του Σαμ Πέκινπα ο Χόφμαν παρά τη θέλησή του, λόγω δέσμευσης με συμβόλαιο, υποδύεται τον Ντέιβιντ, έναν Αμερικανό που μετακομίζει με τη γυναίκα του σε χωριό της Αγγλίας και βρίσκεται αντιμέτωπος με τη βία μερικών χωρικών. Η ταινία σόκαρε κοινό και κριτικούς με την γραφική αναπαράσταση σωματικής και σεξουαλικής βίας. Επόμενος σημαντικός ρόλος του στον Πεταλούδα, μαζί με τον Στιβ Μακουίν, σε μια ταινία ιδιαίτερα μεγάλου μήκους, η οποία μόνο στην Αμερική είχε κέρδη τέσσερις φορές πάνω από το κόστος της. Την τρίτη υποψηφιότητά του για Όσκαρ την κέρδισε υποδυόμενος τον αθυρόστομο κωμικό Λένι Μπρους στο Λένι ο Βρωμόστομος. Λιγότερο από δύο χρονιά μετά το σκάνδαλο Γουοτεργκέιτ, ο Χόφμαν υποδύεται τον δημοσιογράφο της Ουάσινγκτον Ποστ Καρλ Μπέρνσταϊν στην ταινία του Άλαν Πάκουλα Όλοι οι Άνθρωποι του Προέδρου, η οποία εξιστορεί τα γεγονότα που οδήγησαν στην αποκάλυψη του σκανδάλου. Η ταινία βρέθηκε υποψήφια για οκτώ Όσκαρ, όχι όμως και ο Χόφμαν. Το πρώτο Όσκαρ ήρθε για το Χόφμαν με το ρόλο του Τεντ Κράμερ στην ταινία Κράμερ εναντίον Κράμερ όπου μαζί με την Μέριλ Στριπ υποδύονται ένα ζευγάρι που χωρίζει, αναγκάζοντας τον σύζυγο να μεγαλώσει μόνος του το γιο τους, ισορροπώντας αυτό το καθήκον με την επαγγελματική του καριέρα στη διαφήμιση. Η ταινία κέρδισε επίσης Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας (Ρόμπερτ Μπέντον) και Β' Γυναικείου Ρόλου (Μέριλ Στριπ).
Δεκαετία '80
Στο Τούτσι του Σίντνεϊ Πόλακ, όπου συμπρωταγωνίστησε με τη Τζέσικα Λανγκ, ο Χόφμαν υποδύθηκε τον Μάικλ Ντόρσεϊ, έναν νεαρό άνεργο ηθοποιό ο οποίος αναγκάζεται να προσποιηθεί ότι είναι γυναίκα, προκειμένου να κερδίσει αντίστοιχο ρόλο σε σαπουνόπερα. Το Τούτσι κέρδισε δέκα υποψηφιότητες για Όσκαρ, ανάμεσα στις οποίες και Α' Ανδρικού Ρόλου για τον Χόφμαν. Η ταινία είναι διαβόητη για τις διαμάχες μεταξύ Χόφμαν και Πόλακ, οι οποίες μεταφέρθηκαν και επί σκηνής όταν ο Χόφμαν έπεισε τον Πόλακ να υποδυθεί τον ατζέντη του χαρακτήρα του. Ο Πόλακ αργότερα απέδωσε σε αυτή την ταινία και στον Χόφμαν το ξεκίνημα της δεύτερης καριέρας του, πέρα από σκηνοθέτης και ως ηθοποιός. Στη συνέχεια ο Χόφμαν κάνει προσωρινή στροφή στην τηλεόραση με τον Θάνατο του Εμποράκου, για τον οποίο κέρδισε βραβείο Emmy το 1985. Για την ίδια ερμηνεία κέρδισε αργότερα και Χρυσή Σφαίρα. Μια από τις μεγαλύτερες αποτυχίες του ήταν το Ιστάρ, ταινία που βρέθηκε υποψήφια για τρία Χρυσά Βατόμουρα. Ακολουθεί ο Άνθρωπος της Βροχής του Μπάρι Λέβινσον, που καταγράφει την επανένωση δύο αδερφών μετά το θάνατο του πατέρα τους. Η απάθεια που έπρεπε να επιδεικνύει ο Χόφμαν για τις ανάγκες του ρόλου του έκανε επιτακτική την προσεκτική προετοιμασία της ταινίας, ώστε να γίνει αντιληπτή η εσωτερική μεταμόρφωση του αδερφού του, που υποδύθηκε ο Τομ Κρουζ. Γι' αυτό το λόγο οι δύο ηθοποιοί εργάστηκαν επί δύο χρόνια με τον Λέβινσον, προετοιμάζοντας το τελικό αποτέλεσμα. Η ερμηνεία του Χόφμαν ως Ρέιμοντ Μπάμπιτ του απέφερε το δεύτερό του Όσκαρ, ενώ η ταινία κέρδισε τρία ακόμα (Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Σεναρίου).
Δεκαετία '90
Κατά τη δεκαετία του '90 ο Χόφμαν εμφανίστηκε σε πολλές ακριβές παραγωγές μεγάλων στούντιο. Υποδύθηκε τον Μάμπλς στο σχετικά αποτυχημένο Ντικ Τρέισι του Γουόρεν Μπίτι[4], ενώ άλλη μια αποτυχία τον περίμενε με το Μπίλι Μπάθγκεϊτ του Ρόμπερτ Μπέντον (Κράμερ εναντίον Κράμερ). Στη συνέχεια συνεργάζεται με τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, υποδυόμενος τον Κάπτεν Χουκ στο Χουκ, το οποίο αποδείχτηκε μεγάλη εμπορική επιτυχία, ενώ ο Χόφμαν απέσπασε και υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα. Συνεργάστηκε ξανά με τον Μπάρι Λέβινσον στο Sleepers, το οποίο είχε καλή υποδοχή από κοινό και κριτικούς και λίγο αργότερα πρωταγωνιστεί με τον Τζον Τραβόλτα στο Mad City του Κώστα Γαβρά, το οποίο αποδεικνύεται εμπορική και καλλιτεχνική αποτυχία. Η 7η υποψηφιότητα του Χόφμαν έρχεται με το ρόλο του Ρόμπερτ Έβανς στην ταινία Ο Πρόεδρος, ένα ροζ Σκάνδαλο και ένας Πόλεμος, την τρίτη συνεργασία του με τον Μπάρι Λέβινσον, ενώ συμπρωταγωνιστής του είναι ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Αξιοσημείωτο το γεγονός ότι η ταινία γυρίστηκε μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα. Ο Χόφμαν συνεργάζεται και πάλι με τον Λέβινσον στην Σφαίρα, μια ταινία επιστημονικής φαντασίας η οποία απέτυχε οικτρά σε κοινό και κριτικούς, με κέρδη στις ΗΠΑ χαμηλότερα και από το μισό του κόστους της.
Δεκαετία '00
Το έργο του Χόφμαν στη δεκαετία του 2000 συνίσταται κυρίως από δεύτερους ρόλους σε ταινίες των μεγάλων στούντιο. Κάτω από την σκηνοθεσία του Τζέιμς Φόλι (Γκλενγκάρι Γκλεν Ρος: Οικόπεδα με θέα), συμπρωταγωνιστεί με τους Έντουαρντ Μπερνς, Άντι Γκαρσία και Ρέιτσελ Βάις στο Άκρως Εμπιστευτικό, υποδυόμενος τον αρχιμαφιόζο Γουίνστον Κινγκ. Πρωταγωνιστεί για πρώτη φορά μαζί με τον, επί 50 χρόνια φίλο του, Τζιν Χάκμαν στην ταινία Ένορκοι, το οποίο αποτελεί μεταφορά στην οθόνη του ομώνυμου μπεστ σέλερ του Τζον Γκρίσαμ. Παρότι η ταινία δέχτηκε καλές κριτικές, δεν ήταν εμπορική επιτυχία. Στο Το Νόημα της Ζωής και πώς να το χάσετε υποδύεται τον Μπέρναρντ, έναν υπαρξιστικό ιδιωτικό ντετέκτιβ. Η ταινία απέτυχε εμπορικά και δέχθηκε ανάμικτες κριτικές, όμως έγινε τελικά καλτ επιτυχία. Με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο βρέθηκε να συνεργάζεται στο Πεθερικά της Συμφοράς, συνέχεια της Γαμπρός της Συμφοράς. Η ταινία, με βασικό πρωταγωνιστή το Μπεν Στίλερ, αποδείχθηκε μεγάλη οικονομική επιτυχία και ο Χόφμαν κέρδισε το βραβείο του MTV για καλύτερη κωμική ερμηνεία. Το Φεβρουάριο του 2009 τιμήθηκε με τιμητικό βραβείο Σεζάρ για το σύνολο του έργου του.
Φιλμογραφία
The Star Wagon (1967)
The Tiger Makes Out (1967)
Ο Πρωτάρης (The Graduate) (1967)
Madigan's Millions (1968)
Sunday Father (1969) (μικρού μήκους)
Ο Καουμπόι του Μεσονυχτίου (Midnight Cowboy) (1969)
John and Mary (1969)
Ο Μικρός Ανθρωπάκος (Little Big Man) (1970)
On Location: Dustin Hoffman (1971) (μικρού μήκους)
Ποιος είναι ο Χάρι Κέλερμαν και γιατί λέει όλα αυτά τα Παράξενα για Μένα; (Who Is Harry Kellerman and Why Is He Saying Those Terrible Things About Me?) (1971)
Αδέσποτα Σκυλιά (Straw Dogs) (1971)
Alfredo, Alfredo (1972)
Ο Πεταλούδας (Papillon) (1973)
Λένι ο Βρωμόστομος (Lenny) (1974)
The Magic of Hollywood... Is the Magic of People (1976) (μικρού μήκους)
Όλοι οι Άνθρωποι του Προέδρου (All the President's Men) (1976)
Ο Μαραθωνοδρόμος (Marathon Man) (1976)
Straight Time (1978) (also producer)
Άγκαθα (Agatha) (1979)
Κράμερ εναντίον Κράμερ (Kramer vs. Kramer) (1979) (Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου)
Τούτσι (Tootsie) (1982)
Ο Θάνατος του Εμποράκου (Death of a Salesman) (1985)
Private Conversations (1986) (ντοκιμαντέρ)
Ιστάρ (ταινία) (Ishtar) (1987)
Ο Άνθρωπος της Βροχής (Rain Man) (1988) (Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου)
Common Threads: Stories from the Quilt (1989) (documentary) (narrator)
Οικογενειακή Υπόθεση (Family Business) (1989)
Dick Tracy (1990)
Billy Bathgate (1991)
Κάπτεν Χουκ (Hook) (1991)
Hero (1992) (1992)
Jonas in the Desert (1994) (ντοκιμαντέρ)
Το Ξέσπασμα (Outbreak) (1995)
American Buffalo (1996)
Sleepers (1996)
Mad City (1997)
Ο Πρόεδρος, ένα ροζ Σκάνδαλο και ένας Πόλεμος (Wag the Dog) (1997)
Σφαίρα (ταινία) (Sphere) (1998)
Ιωαννα της Λωραινης (The Messenger: The Story of Joan of Arc) (1999)
Tuesday (2001) (μικρού μήκους) (φωνή)
Goldwyn (2001) (ντοκιμαντέρ) (αφηγητής)
Πικρά Φεγγάρια (Moonlight Mile) (2002)
The Shakespeare Sessions (2003) (ντοκιμαντέρ)
Άκρως Εμπιστευτικό (Confidence) (2003)
Ένορκοι (Runaway Jury) (2003)
Freedom2speak v2.0 (2004) (ντοκιμαντέρ)
Ψάχνοντας τη Χώρα του Ποτέ (Finding Neverland) (2004)
Το Νόημα της Ζωής και πώς να το χάσετε (I ♥ Huckabees) (2004)
Πεθερικά της Συμφοράς (Meet the Fockers) (2004)
Lemony Snicket μια Σειρά από ατυχή Γεγονότα (Lemony Snicket's A Series of Unfortunate Events) (2004) (ανώνυμη συμμετοχή)
Στράιπς, ο Πρωταθλητής (Racing Stripes) (2005) (φωνή)
The Lost City (2005)
Το Αρωμα: Η Ιστορία ενός Δολοφόνου (Perfume: The Story of a Murderer) (2006)
Πιο Παράξενο κι από Παράξενο (Stranger Than Fiction) (2006)
Το Μαγαζί των Θαυμάτων (Mr. Magorium's Wonder Emporium) (2007)
Kung Fu Panda (2008)
The Tale of Despereaux (2008) (φωνή)
Η Τελευταία Ευκαιρία (Last Chance Harvey) (2008)
https://www.youtube.com/watch?v=7Y_EMhWIcy4
Πηγή: Βικιπαίδεια , Επιμέλεια:Tasos.cz
--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---
8 Αυγούστου 1981 - γεννήθηκε ο Ρότζερ Φέντερερ, Ελβετός αντισφαιριστής
Ο Ρότζερ Φέντερερ
Χώρα: Ελβετία
Κατοικία: Μπότμινγκεν, Ελβετία
Γέννηση: 8 Αυγούστου 1981 (33 ετών) Μπάσελ, Ελβετία
Ύψος: 1,86 m
Επαγγελματίας: από 1998[1]
Παίζει ως: Δεξιόχειρας
Σύνολο κερδών καριέρας: $77,701,859
Επίσημος ιστότοπος: rogerfederer.com
Σινγκλ:
Ρεκόρ καριέρας: 909–208 (81.38%)
Τίτλοι καριέρας: 77
Καλύτερη κατάταξη: #1 (2 Φεβρουαρίου 2004)
Τρέχουσα κατάταξη: #1 (30 Ιουλίου 2012)
Αποτελέσματα Grand Slam:
Αυστραλιανό Όπεν W (2004, 2006, 2007 και 2010)
Γαλλικό Όπεν W (2009)
Γουίμπλεντον W (2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2009 και 2012)
Αμερικανικό Όπεν W (2004, 2005, 2006, 2007 και 2008)
Άλλες διοργανώσεις
Τελικοί τουρνέ ATP W (2003, 2004, 2006, 2007, 2010), 2011)
Ολυμπιακοί αγώνες 4ος (χαμένος μικρού τελικού) (Θερινοί 2000)
Νταμπλ:
Ρεκόρ καριέρας: 119–76 (61%)
Τίτλοι καριέρας: 8
Καλύτερη κατάταξη: #24 (9 Ιουνίου 2003)
Τρέχουσα κατάταξη: #133 (15 Αυγούστου 2011)
Αποτελέσματα: Grand Slam Νταμπλ
Αυστραλιανό Όπεν: 3R (2003)
Γαλλικό Όπεν: 1R (2000)
Γουίμπλεντον: QF (2000)
Αμερικανικό Όπεν: 3R (2002)
Άλλες διοργανώσεις νταμπλ:
Ολυμπιακοί αγώνες: Gold medal.svg Χρυσό (Θερινοί 2008)
Ο Ρότζερ Φέντερερ (Roger Federer) είναι ένας από τους κορυφαίους τενίστες όλων των εποχών - σύμφωνα μάλιστα με τις κατά καιρούς δηλώσεις σχολιαστών τένις και τενιστών, "ίσως ο μεγαλύτερος όλων των εποχών" [2][3][4][5]. Από τις 23 Ιουνίου 2014 ο Φέντερερ κατέχει την τέταρτη θέση στην παγκόσμια κατάταξη Μερικά από τα αναρίθμητα ρεκόρ του μεγαλύτερου τενίστα όλων των εποχών είναι η παραμονή του επί 302 εβδομάδες ως νούμερο 1 της παγκόσμιας κατάταξης (237 εκ των οποίων συνεχόμενες, γεγονός που καθιστά άλλο ένα απόλυτο ρεκόρ για το ανδρικό τένις), η κατοχή 17 τίτλων Grand Slam και 6 τίτλων ATP World Tour Finals, η κατάκτηση 5 συνεχόμενων τίτλων σε δύο διαφορετικά Grand Slam (Γουίμπλεντον και US Open), η κατάκτηση 3 Grand Slam σε κάθε μία από τρεις διαφορετικές σεζόν (2004, 2006 και 2007), η συμμετοχή του σε 24 τελικούς Grand Slam (κατέχοντας, μάλιστα, τα δύο ρεκόρ συμμετοχής σε συνεχόμενους τελικούς Grand Slam -10 και 8 αντίστοιχα), η συμμετοχή του σε τουλάχιστον 5 τελικούς σε κάθε Grand Slam (5 στο Αυστραλιανό Όπεν, 5 στο Ρολάν Γκαρός, 8 στο Γουίμπλεντον και 6 στο US Open), η συμμετοχή του στους τελικούς και των τεσσάρων Grand Slam σε τρεις διαφορετικές σεζόν (2006, 2007 και 2009), η συμμετοχή του σε τουλάχιστον τρεις από τους τέσσερις τελικούς Grand Slam σε πέντε διαφορετικές σεζόν (2004, 2006, 2007, 2008, 2009) και η συμμετοχή του σε 23 συνεχόμενους ημιτελικούς Grand Slam (δεύτεροι, με 10 συνεχόμενους ημιτελικούς, έρχονται οι Ροντ Λέιβερ και Ιβάν Λεντλ).
Τα πρώτα χρόνια
Γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου του 1981 στη Βασιλεία της Ελβετίας και είναι γιος Γερμανοελβετού και Νοτιοαφρικάνας. Μεγάλωσε στο προάστιο Μουνχενστάιν τής Βασιλείας, κοντά στα σύνορα της Ελβετίας με τη Γαλλία και με τη Γερμανία. Ως παιδί έπαιζε επίσης ποδόσφαιρο, και, πριν αποφασίσει να ακολουθήσει καριέρα στο τένις, ήθελε να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.
Καριέρα
Ο Φέντερερ ξεκίνησε να ασχολείται με την αντισφαίριση στην ηλικία των έξι ετών, και σύντομα διακρίθηκε για τις επιδόσεις του.
Το 1998 κέρδισε το Γουίμπλεντον στην κατηγορία των εφήβων, και τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου έγινε επαγγελματίας.
1999
Το 1999 έκανε το ντεμπούτο του στην Ελβετική ομάδα τού Davis Cup, εναντίον τής Ιταλίας, και τελείωσε τη χρονιά ως ο νεότερος μεταξύ των 100 κορυφαίων τής παγκόσμιας κατάταξης από την Ένωση Επαγγελματιών Αντισφαιριστών (Association of Tennis Professionals - ATP).
2000
Το 2000 συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες τού Σίδνεϋ για την Ελβετία, φτάνοντας μέχρι τα ημιτελικά, όπου έχασε το ματς προς τη διεκδίκηση του χάλκινου μεταλλίου, από τον Arnaud di Pasquale τής Γαλλίας. Στη συνέχεια έλαβε μέρος στον πρώτο του τελικό στη Μασσαλία, στον οποίο όμως έχασε από τον Mαρκ Ροσέ (Mark Rosset). Αλλά και στα τουρνουά Γκραν Σλαμ (Grand Slam) και Masters Series, που ακολούθησαν, δεν κατάφερε να κάνει εντύπωση στον κόσμο, αφού τελείωσε τη χρονιά 29ος στην κατάταξη της Ένωσης Επαγγελματιών Αντισφαιριστών.
2001
Τον Φεβρουάριο του 2001 κέρδισε το πρώτο του τουρνουά της Ένωσης Επαγγελματιών Αντισφαιριστών στο Μιλάνο. Τον ίδιο μήνα κέρδισε 3 ματς για τη χώρα του, στo Davis Cup, απέναντι στις ΗΠΑ. Αργότερα έφτασε στα προημιτελικά τού Γουίμπλεντον κερδίζοντας τον Πιτ Σάμπρας, 7 φορές πρωταθλητή Γουίμπλεντον - νίκη που πολλοί θεωρούν σημείο-καμπή στην καριέρα του. Ολοκλήρωσε τη χρονιά 13ος.
2002
Το 2002 έλαβε μέρος για πρώτη φορά σε τελικό Masters Series τής Ένωσης Επαγγελματιών Αντισφαιριστών, στο Μαϊάμι, όπου έχασε από τον Αντρέ Αγκάσι. Κέρδισε ωστόσο τον επόμενο τελικό του στο Αμβούργο, καθώς και τα δύο ματς του στο Davis Cup στην κατηγορία Απλό Ανδρών, απέναντι στους Ρώσους, πρώην no 1, Yevgeny Aleksandrovich Kafelnikov και Marat Mikhailovich Safin. Παρά τον γρήγορο αποκλεισμό του από τις επόμενες φάσεις των Ρολάν Γκαρός, Αμερικανικού Όπεν και Γουίμπλεντον, καθώς και τον αναπάντεχο, συντριπτικό χαμό τού προπονητή και μέντορά του Αυστραλιανού Πίτερ Κάρτερ (Peter Carter), τον Αύγουστο, σε αυτοκινητικό ατύχημα, μέχρι το τέλος τού χρόνου έφτασε στο no 6 τής κατάταξης από την Ένωση Επαγγελματιών Αντισφαιριστών. Έτσι συμμετείχε στο τουρνουά Tennis Masters Cup, μέχρι τα ημιτελικά, στα οποία έχασε από τον τότε no 1 Lleyton Glynn Hewitt.
2003-2007
Tο 2003 κατέκτησε για πρώτη φορά το Γουίμπλεντον στην κατηγορία του Απλού Ανδρών.
Έκτοτε έχει κατορθώσει να κερδίσει συνολικά 17 τίτλους Γκραν Σλαμ (Grand Slam):
7 φορές (2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2009, 2012) το Γουίμπλεντον,
5 φορές (2004, 2005, 2006, 2007), 2008) το Αμερικανικό Όπεν,
1 φορά (2009) το Ρολάν Γκαρός,
4 φορές (2004, 2006, 2007, 2010) το Αυστραλιανό Όπεν,
καθώς και διάφορους άλλους - μικρότερης σημασίας - τίτλους, μεταξύ των οποίων:
4 φορές το Tennis Masters Cup, και
13 τίτλους ATP Masters Series.
Τον Δεκέμβριο του 2007 ψηφίστηκε για τέταρτη συνεχή χρονιά κορυφαίος τενίστας στον κόσμο [6] από τη Διεθνή Ομοσπονδία Αντισφαίρισης.
2008
Τον Ιανουάριο του 2008 αποκλείστηκε από τον τελικό στο Αυστραλιανό Όπεν από τον Σέρβο Νόβακ Τζόκοβιτς. Ο αγώνας τους στον ημιτελικό είχε αποτέλεσμα 7-5, 6-3, 7-6 (5) υπέρ του Σέρβου. Τον Ιούνιο του ιδίου έτους ηττήθηκε στον τελικό τού Ρολάν Γκαρός στο απλό, από τον Ραφαέλ Ναδάλ με 6-1, 6-3, 6-0. Στις 6 Ιουλίου του 2008 ηττήθηκε από τον Ισπανό και στο Γουίμπλεντον, στον τελικό τού οποίου έχασε με 6-4, 6-4, 6-7(5), 6-7(8), 9-7. Ήταν ο μεγαλύτερος σε διάρκεια τελικός στην ιστορία του τουρνουά, καθώς διήρκεσε 4 ώρες[7].
Το Δεκέμβριο του 2007 ψηφίστηκε για τέταρτη συνεχή χρονιά κορυφαίος τενίστας στον κόσμο [6] από τη Διεθνή Ομοσπονδία Αντισφαίρισης.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες τού Πεκίνου το 2008 αποκλείστηκε από τον Τζέιμς Μπλέικ στα προημιτελικά τού Απλού Ανδρών, αλλά κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο Διπλό Ανδρών για την Ελβετία, με συμπαίκτη τον Στανισλάς Βαβρίνκα (Stanislas Wawrinka). Λίγες εβδομάδες μετά έλαβε μέρος στο Αμερικανικό Όπεν, στο οποίο θριάμβευσε, παρά τη σκληρή κριτική που δεχόταν εκείνη την περίοδο από τα ΜΜΕ σχετικά με την πρόσφατη απόδοσή του. Στον προημιτελικό συνάντησε τον Ρώσο Ιγκόρ Αντρέεφ, και στον ημιτελικό τον Νόβακ Τζόκοβιτς, αφού προηγουμένως είχε αποκλείσει μια σειρά παικτών (Μάξιμο Γκονσάλες, Τιάγκο Άλβες και Ράντεκ Στέπανεκ) χωρίς να χάσει ούτε ένα σετ. Στον τελικό κέρδισε με 6-2, 7-5, 6-2 το no 6 τής παγκόσμιας κατάταξης, Άντυ Μάρρεϋ, ο οποίος στον ημιτελικό είχε αποκλείσει τον Ραφαέλ Ναδάλ στα 4 σετ. Ο Φέντερερ έγινε, έτσι, ο πρώτος τενίστας στην ιστορία που κατάφερε να κερδίσει για 5 συνεχείς φορές τόσο το Γουίμπλεντον όσο και το Αμερικανικό Όπεν. Τον Οκτώβριο συμμετείχε στο Madrid Masters, όπου αποκλείστηκε από τον Άντυ Μάρρεϋ στα ημιτελικά (3-6, 6-3, 7-5), χωρίς μέχρι τότε να έχει χάσει ούτε ένα σετ. Παρ'ότι όμως έχασε το τουρνουά, από τη συμμετοχή του σε αυτό έγινε ο τενίστας με τα περισσότερα κέρδη στην ιστορία (US$ 43,585,232), αποσπώντας το ρεκόρ από τον προκάτοχο Πιτ Σάμπρας (US$ 43,280,489).[8] Λίγες μέρες μετά, στις 26 Οκτωβρίου 2008, έγινε ο πρώτος τενίστας όλων των εποχών που κατέκτησε το Davidoff Swiss Indoors Basel για τρίτη συνεχόμενη φορά, όταν στον τελικό κέρδισε τον David Nalbandian (6-3, 6-4).
2009
Στο Αυστραλιανό Όπεν, στις αρχές του χρόνου, ο Ελβετός έφτασε μέχρι τον τελικό, όπου ηττήθηκε από τον Ισπανό Ναδάλ. Λίγο αργότερα, και αφού είχε νικήσει τον Ραφαέλ Ναδάλ στον τελικό τού χωμάτινου τουρνουά τής Μαδρίτης, ο Φέντερερ κατέκτησε το πρώτο Ρολάν Γκαρός στην καριέρα του, κερδίζοντας στον τελικό τής 7ης Ιουνίου τον Ρόμπιν Ζόντερλινγκ από τη Σουηδία με 6–1, 7–6(1), 6–4. Με τη νίκη του εκείνη, ισοφάρισε το ρεκόρ του Πιτ Σάμπρας με 14 τίτλους Γκραντ Σλαμ και του Ιβάν Λεντλ με 19 παρουσίες σε τελικούς Γκραντ Σλαμ.[9] Στις 5 Ιουλίου, στον τελικό του Γουίμπλεντον, επικράτησε με 3-2 σετ (5-7, 7-6, 7-6, 3-6, 16-14) του Άντι Ρόντικ, φτάνοντας έτσι τα 15 Γκραντ Σλαμ και καταρρίπτοντας το σχετικό ρεκόρ του Σάμπρας. Παράλληλα, με αυτήν του τη νίκη, επανήλθε στο νούμερο 1 τής παγκόσμιας κατάταξης.[10]
2010
Ο αντισφαιριστής κατέκτησε τον 16ο τίτλο του Γκραν Σλαμ στις 31 Ιανουαρίου 2010, όταν κατέκτησε το Αυστραλιανό Όπεν στο απλό. Στον τελικό κέρδισε τον Άντι Μάρεϊ με 6–3 6–4 7–6(11). Ήταν η 4η φορά που κέρδισε τον εν λόγω τίτλο[11] Στις 28 Νοεμβρίου νίκησε τον Ναδάλ στον τελικό του ΑΤΡ World Tour που έγινε στο Λονδίνο, με 6-3, 3-6, 6-1.[12] Ήταν ο 5ος τίτλος Masters Cup για τον Φέντερερ, ο 66ος στην καριέρα του και ο 5ος για το 2010 έπειτα από το Αυστραλιανό Όπεν, το Σινσινάτι Μάστερς, το Όπεν της Στοκχόλμης και το Όπεν της Βασιλείας.
Ο συναγωνισμός με τον Ναδάλ
Ο Φέντερερ με τον Ναδάλ είναι αντίπαλοι από το 2005, και ο συναγωνισμός μεταξύ τους αποτελεί μέρος τής καριέρας και των δύο. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ναδάλ έχει σταθεί το μόνο εμπόδιο για τον Φέντερερ στις χωμάτινες επιφάνειες και έχει αποτελέσει την κύρια αιτία για την οποία ο Ελβετός παρά το γεγονός ότι έχει πραγματοποιήσει εξαιρετικές εμφανίσεις στο Ρολάν Γκαρός (έχει συμμετάσχει σε 5 τελικούς), έχει κατορθώσει να κερδίσει το συγκεκριμένο τουρνουά μόνο μία φορά (το 2009) :
Eίναι οι μόνοι τενίστες που έχουν έρθει αντιμέτωποι ο ένας με τον άλλον σε 8 τελικούς Γκραν Σλαμ (Grand Slam)[13].
Ο τελικός τού Γουίμπλεντον του 2008 ανάμεσά τους έχει χαρακτηριστεί από πολλούς σχολιαστές τένις ως το σπουδαιότερο ματς όλων των εποχών[14].
Πολλοί σχολιαστές τένις θεωρούν τη "διαμάχη" ανάμεσά τους ως τη μεγαλύτερη στην ιστορία[14][15][16].
Ρεκόρ
Κατέχει πολλά ρεκόρ στην ιστορία τού τένις, μερικά από τα οποία είναι τα εξής:
κατάκτηση 17 Γκραν Σλαμ
ο τενίστας με τις περισσότερες (237) συνεχείς εβδομάδες (02.02.2004 - 17.08.2008) στην πρώτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης από την Ένωση Επαγγελματιών Αντισφαιριστών (Association of Tennis Professionals- ATP),
κατάκτηση του Γουίμπλεντον για πέμπτη συνεχή χρονιά (2003-2007) - μαζί με τον Μπγιορν Μποργκ (Bjorn Borg) (1976-1980),
νίκη στους 4 πρώτους Τελικούς Γκραν Σλαμ (Grand Slam) στα οποίους συμμετείχε,
κατάκτηση του Αμερικανικού Όπεν για πέμπτη συνεχή χρονιά (2004-2008),
κατάκτηση τόσο του Αμερικανικού Όπεν όσο και του Γουίμπλεντον για πέμπτη φορά - και μάλιστα συνεχή,
κατάκτηση 3 Γκραν Σλαμ (Grand Slam): Αμερικανικό Όπεν, Αυστραλιανό Όπεν και Γουίμπλεντον, την ίδια χρονιά, 3 φορές (2004, 2006, 2007),
συμμετοχή σε 24 τελικούς Γκραν Σλαμ
συμμετοχή σε 10 συνεχόμενους τελικούς Γκραν Σλαμ (Grand Slam) στην κατηγορία τού Απλού Ανδρών (από το Γουίμπλεντον του 2005 μέχρι το Αμερικανικό Όπεν τού 2007),
συμμετοχή σε 23 συνεχόμενους ημιτελικούς Γκραν Σλαμ (Grand Slam) στην κατηγορία τού Απλού Ανδρών (από το τουρνουά Γουίμπλεντον του 2003 μέχρι Αυστραλιανό Όπεν 2010),
συνεχείς νίκες, τόσο σε γήπεδο χόρτου (65) όσο και σε σκληρό γήπεδο (56),
ο τενίστας με τα περισσότερα κέρδη από τουρνουά (US$ 81,606,000),
κατάκτηση του Davidoff Swiss Indoors Basel για τρίτη συνεχή χρονιά (2006-2008).
Βραβεία
Ο Φέντερερ έχει κερδίσει πολλά βραβεία κατά τη διάρκεια της καριέρας του στο τένις.
Έχει κερδίσει το βραβείο "Laureus World Sportsman of the Year" 4 συνεχόμενες χρονιές (2005-2008) καθώς και το Arthur Ashe of the Year Award d;yo for;ew ( 2006,2013).
Επιπλέον έχει κερδίσει 11 συνεχόμενες φορές το ATPWorldTour.com Fans' Favourite Award, καθώς και 9 φορές, από τις οποίες οι 6 συνεχόμενες, το Stefan Edberg Sportsmanship Award που ψηφίζεται από τους ίδιους τους παίκτες. Και τα δύο αυτά βραβεία είναι ενδεικτικά της πρωτοφανούς δημοφιλίας του στο κοινό και στους συμπαίκτες του.
Ο Φέντερερ έχει χαρακτηριστεί επανειλημμένα ο καλύτερος τενίστας όλων των εποχών και αποτελεί τον πιο αγαπητό τενίστα στην ιστορία του αθλήματος. Χαίρει εκτίμησης και σεβασμού από το σύνολο των παικτών και των σχολιαστών και θεωρείται κορυφαίος πρεσβευτής του τένις. Είναι ένας από τους πιο ακριβοπληρωμένους αθλητές όλων των εποχών με συνεργασίες με εταιρίες όπως η Nike, η Credit Suisse, η Lindt, η Wilson, η Mercedes-Benz και πολλές άλλες.Το εισόδημα του από αυτές τις συεργασίες εκτιμάται πως ξεπερνά τα 50 εκατομμύρια δολάρια ετησίως ενώ το 2013 έφτασε τα 72 εκατομμύρια δολάρια και κατετάγη 2ος στη λίστα του Forbes μετά τον Tiger Woods. Η περιουσία του θεωρείται πως ξεπερνά κατά πολύ τα 300 εκατομμύρια δολάρια.
Προσωπική Ζωή
Ο Ρότζερ Φέντερερ γνωρίστηκε με την πρώην επαγγελματία τενίστρια Μιροσλάβα (Μίρκα) Βάβρινετς [Miroslava (Mirka) Vavrinec] στους Ολυμπιακούς Αγώνες τού Σίδνεϋ το 2000, στους οποίους συμμετείχαν ως μέλη τής ολυμπιακής ομάδας τής Ελβετίας. Τον μακροχρόνιο δεσμό τους επισημοποίησαν με τον γάμο τους στη Βασιλεία, στις 11 Απριλίου 2009. Στις 23 Ιουλίου τού ίδιου χρόνου έγιναν γονείς δίδυμων κοριτσιών ενώ στις 6 Μαΐου 2014 έγιναν ξανά γονείς δίδυμων αγοριών.
Έχει μητρική του γλώσσα τα ελβετικά-γερμανικά, αλλά μιλάει επίσης με ευχέρεια Γερμανικά, Γαλλικά, Αγγλικά, και δίνει συνεντεύξεις και στις 3 αυτές γλώσσες.
Έχει χόμπυ το κρίκετ.
Από παιδί υποστηρίζει την ποδοσφαιρική ομάδα τής γενέτειράς του Βασιλείας και την ίταλικη Γιουβέντους.
Στο φιλανθρωπικό του έργο συγκαταλέγεται το ίδρυμα που φέρει το όνομά του, και το οποίο, από το 2003, συμπαραστέκεται σε άτομα με λιγότερες ευκαιρίες. Παράλληλα προωθεί τον αθλητισμό στη νεολαία. Το 2006 ανακηρύχθηκε Πρέσβης Καλής Θελήσεως της UNICEF, ενώ έχει εμφανιστεί στην καμπάνια τής UNICEF κατά τού AIDS.
Το περιοδικό Time Magazine τον συμπεριέλαβε στη λίστα με τους 100 πιο ισχυρούς ανθρώπους τού κόσμου για το 2007.
Το 2007 επίσης φωτογραφήθηκε ως Βασιλιάς Αρθούρος από την Annie Leibowitz, μεταξύ άλλων διασημοτήτων, για το πρότζεκτ τής Disney "Year of a Million Dreams".
https://www.youtube.com/watch?v=mulAi7cno2Y
Πηγή: Βικιπαίδεια , Επιμέλεια:Tasos.cz
--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---
8 Αυγούστου 2004 - πέθανε ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Έλληνας ηθοποιός
Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ σε μια σκηνή από την ταινία Το ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο
Γέννηση 29 Αυγούστου 1934
Τόπος γέννησης Πειραιάς, Ελλάδα Country flag
Θάνατος 8 Αυγούστου 2004 (69 ετών)
Τόπος θανάτου Αθήνα, Ελλάδα Country flag
Εθνικότητα Ελληνική
Είδος Τέχνης Κινηματογράφος, Θέατρο
Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ (29 Αυγούστου 1934 - 8 Αυγούστου 2004) ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Βιογραφία
Γεννήθηκε το 1934 στον Πειραιά και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από το οποίο ξεχώρισε πολύ νωρίς για το ταλέντο του, για να αξιοποιηθεί αμέσως από το Εθνικό, στο οποίο και πρωταγωνίστησε από το 1957 έως το 1960.
Ο πρώτος του ρόλος ήταν στο «Γλάρο» του Τσέχωφ και ακολούθησε ο ρόλος του Πολύδωρα στην Εκάβη του Ευριπίδη. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με το Θέατρο Τέχνης και από το 1962 συγκρότησε δικό του θίασο στο Ελεύθερο Θέατρο. Έπαιξε δίπλα στην Κυβέλη, την Παξινού, τη Συνοδινού, τη Βαλάκου και το Μινωτή.
Υπήρξε Πρωταγωνιστής στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) και πρόεδρος του συλλόγου ηθοποιών βορείου Ελλάδος. Την περίοδο εκείνη ήταν παντρεμένος με τη (Θεσσαλονικιά) Νανά Ειλικρινή, με την οποία πήραν διαζύγιο το έτος 1990.
Από το 1964 και για δέκα ολόκληρα χρόνια πρωταγωνίστησε στο θέατρο ως συν-θιασάρχης με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, αλλά και σε δεκάδες ταινίες ως ζευγάρι, στην οθόνη αλλά και στη ζωή. Από το γάμο τους απέκτησαν ένα γιο, το Γιάννη Παπαμιχαήλ. Χώρισαν το 1975. Ξανασυνεργάστηκαν στο θέατρο το 1983. Σύντροφός του υπήρξε και η ηθοποιός Μίνα Χειμώνα. Τελευταία σύντροφος της ζωής του η ηθοποιός Νάντια Μουρούζη.
Από τις πιο γνωστές και αγαπητές στο ευρύ κοινό ταινίες ήταν «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», «Αστέρω», "Μανταλένα», «Η Αλίκη στο Ναυτικό» και πολλές άλλες.
Τιμήθηκε με το Βραβείο Κοτοπούλη (1957).
Δημότης για πολλά χρόνια του Χαλανδρίου και τελευταία του Πειραιά, όπου υπήρξε και δημοτικός σύμβουλος.
Πέθανε αιφνίδια στις 8 Αυγούστου 2004. Η κηδεία του, έγινε δυο μέρες αργότερα, στο Α' Νεκροταφείο με πλήθος κόσμου.
Φιλμογραφία
Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1956) .... Λιάκος
Η θεία απ' το Σικάγο (1957) .... Κώστας
Το τελευταίο ψέμα (1957) .... Μάρκος
Η κυρά μας η μαμή (1958) .... Δημήτρης
Δυο αγάπες, δύο κόσμοι (1958) .... Ντίνος
Το ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο (1959) .... Πάνος Φλωράς
Αστέρω (1959) .... Θύμιος
Το ραντεβού της Κυριακής (1960) .... Θάνος
Ποτέ την Κυριακή (1960) .... ναύτης
Μανταλένα (1960) .... Λάμπης
Ο θάνατος θα ξανάρθει (1961) .... Τηλέμαχος Χριστοφής
Χαμένα όνειρα (1961) .... Κώστας Λαμπίρης
Η Αλίκη στο ναυτικό (1961) .... Κώστας Δέγλερης
Ποτέ δε σε ξέχασα (1962) .... Παύλος
Μην ερωτεύεσαι το Σάββατο (1962) .... Σπύρος
Ο λουστράκος (1962) .... Βασίλης Μαράς
Εταιρεία θαυμάτων (1962) .... Ιλάριος
Χτυποκάρδια στο θρανίο (1963) .... καθηγητής Δημήτρης Παπαδόπουλος
Τα κόκκινα φανάρια (1963) .... Πέτρος (Η ταινία στο YouTube)
Το τεμπελόσκυλο (1963) .... Πολύδωρος Κλάπας
Αν έχεις τύχη... (1964) .... Τέλης
Περάστε την πρώτη του μηνός (1965) .... Δημήτρης Στεφάνου
Ο νικητής (1965) .... Πέτρος
Μοντέρνα Σταχτοπούτα (1965) .... Αλέξης Βαρνέζης
Η κόρη μου η σοσιαλίστρια (1966) .... Γιώργος Νικολαΐδης
Ο εξυπνάκιας (1966) .... Μίλτος
Διπλοπενιές (1966) .... Γρηγόρης
Το πιο λαμπρό αστέρι (1967) .... Ανδρέας Σοφιανός
Δημήτρη μου... Δημήτρη μου... (1967) .... Δημήτρης
Ανάμεσα σε δυο γυναίκες (1967) .... Δημήτρης
Αχ αυτή η γυναίκα μου (1967) .... Δημήτρης
Το κορίτσι του λούνα παρκ (1968) .... Αλέκος
Η αρχόντισσα κι ο αλήτης (1968) .... Λευτέρης
Η αγάπη μας (1968) .... Δημήτρης Ραζέλος
Ο παραμυθάς (1969) .... Δημήτρης Λαζάρου
Η νεράιδα και το παλικάρι (1969) .... Μανούσος
Το λεβεντόπαιδο (1969) .... Αρίστος
Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά (1969) .... Στέφανος
Υπολοχαγός Νατάσσα (1970) .... Ορέστης
Παπαφλέσσας (1971) .... Παπαφλέσσας
Ιπποκράτης και δημοκρατία (1972) .... Ιπποκράτης
Εραστές του ονείρου (1974) .... Δημήτρης Καραθανάσης
Κραυγή γυναικών (1978) .... Δημήτρης / Ιάσων
Πολίτες Β' κατηγορίας (1981) .... Μάρκος Βαρδογιάννης
Προς την ελευθερία' (1996) .... Άλκης Ζέας
https://www.youtube.com/watch?v=lU7tZf_4yZ4
Πηγή: Βικιπαίδεια , Επιμέλεια:Tasos.cz
. 
