Σαν σήμερα....

geovar

AVClub Addicted Member
24 February 2008
1,814
Σαν σήμερα πριν 32 χρόνια στο Παρίσι έφυγε για πάντα η "Φωνή του Αιώνα", η "Divina",η "Diva Assoluta" ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ.Ας τη τιμήσουμε.
 
Τι νά σχολιάσεις γι´αυτήν??
Aκομα και στις Παλιές ανεπεξέργαστες Μονοφωνικές Ηχογραφήσεις,καταλάβαινες ,πώς ´έπαιζε´τούς Ρολους της.
Την Ευχαριστούμε πού Υπήρξε σε Αυτή την Γή και μάς χάρισε πέραν απο την Φωνή της(πού μάς Μαγεύει ακόμα) και τό Υποκριτικό της Ταλέντο.
Η Μαρία έφερε Επανάσταση σέ πολλούς Ρολους στην Οπερα.
Μακάρι νά την ακούνε και οι Μελλούμενες Γενιές.
 
Θυμάμαι, καλοκαίρι του 1960 (Αύγουστος?) ήταν κι’ εγώ 14χρονος τότε, το γεγονός που συζητιόταν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο η NORMA του Bellini με τη Κάλλας που θα ανέβαινε στην Επίδαυρο. Μαέστρος Tullio Serafin σε πολύ προχωρημένη ηλικία και σκηνοθέτης ο μέγας Μινωτής. Ο θείος μου ο Αντρέας είχε εξασφαλίσει 2 εισιτήρια και εγώ πια πανηγύριζα και διαλαλούσα ότι θα παρίσταμαι στο μεγαλύτερο καλλιτεχνικό αλλά και κοσμικό γεγονός της χρονιάς. Αμ δε!! Σε μια από τις πιο ξηρές περιοχές της Ελλάδας, την Αργολίδα, ξέσπασε μια μπόρα άνευ προηγουμένου αργά το απόγευμα. Βόρειο ευρωπαίες Κυρίες με μακριές τουαλέτες και ψηλά τακούνια τσαλαβουτούσαν στη λάσπη μουρμουρίζοντας.
Η παράσταση αναβλήθηκε και έχασα τη μοναδική μου ευκαιρία να Την ακούσω και να Την δω από κοντά.
Ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας μέρα που είναι
Και μερικές φωτογραφίες της εδω
http://sopranos.freeservers.com/marpics.htm
 
Μερικοί άνθρωποι είναι πραγματικά και ουσιαστικά μοναδικοί.

Έχω στην συλλογή μου άπαντα στο studio και τα περισσότερα ζωντάνα και live.

Δεν θα ξεχάσω πότε την πρώτη επαφή μου που ήταν η ακρόαση της Madama Butterfly στην Σκάλα του Μιλάνου υπό την διεύθυνση του Karajan. Η σπαραχτική άρια της Madama Butterfly, μου έφερε πραγματική ανατριχίλα. Η φωνή της, συνοδεία των εγχόρδων συνώνυμο του συναισθήματος. Απιστεύτο και μοναδικό.

Άλλο που μου έκανε τρομερή εντύπωση, είναι η ερμηνεία της στο ρόλο της Manon Lescaut του Puccini. Αυτός ο ρόλος είναι η μόνη που μπόρεσε να δώσει όλες τις διαστάσεις του. Από την μωρή παιδούλα της 1ης πράξης ως την μοιραία Grand Diva par excelance της τελευταίας πράξης. Όλες οι υπόλοιπες ερμηνεύτριες ήταν μονοδιάστατες και εντελώς flat. Grand Divas από την αρχή μέχρι το τέλος. Μόνο η Κάλλας είχε πληρότητα... Καμιά άλλη.
 
Απάντηση: Re: Σαν σήμερα....

Θυμάμαι, καλοκαίρι του 1960 (Αύγουστος?) ήταν κι’ εγώ 14χρονος τότε, το γεγονός που συζητιόταν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο η NORMA του Bellini με τη Κάλλας που θα ανέβαινε στην Επίδαυρο. Μαέστρος Tullio Serafin σε πολύ προχωρημένη ηλικία και σκηνοθέτης ο μέγας Μινωτής. Ο θείος μου ο Αντρέας είχε εξασφαλίσει 2 εισιτήρια και εγώ πια πανηγύριζα και διαλαλούσα ότι θα παρίσταμαι στο μεγαλύτερο καλλιτεχνικό αλλά και κοσμικό γεγονός της χρονιάς. Αμ δε!! Σε μια από τις πιο ξηρές περιοχές της Ελλάδας, την Αργολίδα, ξέσπασε μια μπόρα άνευ προηγουμένου αργά το απόγευμα. Βόρειο ευρωπαίες Κυρίες με μακριές τουαλέτες και ψηλά τακούνια τσαλαβουτούσαν στη λάσπη μουρμουρίζοντας.
Η παράσταση αναβλήθηκε και έχασα τη μοναδική μου ευκαιρία να Την ακούσω και να Την δω από κοντά.
Ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας μέρα που είναι
Και μερικές φωτογραφίες της εδω
http://sopranos.freeservers.com/marpics.htm

Μου τοχαν διηγηθει οι γονεις μου το συμβάν ,μιάς και ειχαν παει και αυτοί στην συγκεκριμένη Παράσταση που αναβλήθηκε.
Ημουν ενός τοτε οποτε δέν..:flipout:
 
Φίλε Σπύρο, το γεγονός δεν είναι πολύ γνωστό γιατί οι περισσότεροι ανταποκριτές εφημερίδων από όλη την Ευρώπη που είχαν παρακολουθήσει τη Γενική Πρόβα της προηγούμενης ημέρας έγραψαν διθυραμβικά σχόλια. Για την αναβολή όμως λίγα έως καθόλου γραπτά υπάρχουν. Χαίρομαι που το επιβεβαιώνεις.
 
Μερικοί άνθρωποι είναι πραγματικά και ουσιαστικά μοναδικοί.

Έχω στην συλλογή μου άπαντα στο studio και τα περισσότερα ζωντάνα και live.

Δεν θα ξεχάσω πότε την πρώτη επαφή μου που ήταν η ακρόαση της Madama Butterfly στην Σκάλα του Μιλάνου υπό την διεύθυνση του Karajan. Η σπαραχτική άρια της Madama Butterfly, μου έφερε πραγματική ανατριχίλα. Η φωνή της, συνοδεία των εγχόρδων συνώνυμο του συναισθήματος. Απιστεύτο και μοναδικό.

Άλλο που μου έκανε τρομερή εντύπωση, είναι η ερμηνεία της στο ρόλο της Manon Lescaut του Puccini. Αυτός ο ρόλος είναι η μόνη που μπόρεσε να δώσει όλες τις διαστάσεις του. Από την μωρή παιδούλα της 1ης πράξης ως την μοιραία Grand Diva par excelance της τελευταίας πράξης. Όλες οι υπόλοιπες ερμηνεύτριες ήταν μονοδιάστατες και εντελώς flat. Grand Divas από την αρχή μέχρι το τέλος. Μόνο η Κάλλας είχε πληρότητα... Καμιά άλλη.
Ξεχνάς τη Casta Diva στη Νόρμα?Ποτέ δεν ξανακούσαμαι, ούτε πρόκειται μάλον κάτι τετοιο.
 
Απάντηση: Re: Σαν σήμερα....

Ξεχνάς τη Casta Diva στη Νόρμα?Ποτέ δεν ξανακούσαμαι, ούτε πρόκειται μάλον κάτι τετοιο.

Ουτε Λουτσία έχουμε Ξανακούσει τέτοια:Η Σκηνή της Τρέλλας δεν υπάρχει πουθενά αλλού σέ τετοια Ερμηνεία.
Οπως και το φινάλε τής Υπνοβάτιδος τού Bellini.
Και φυσικά η Τελευταία πράξη τής Tosca με τον Gobbi:O Scarpia Avanti con Dio..
Manon,Turandot,Butterfly,Aida(στο Συγκλονιστικό Ritorna Vincitor,όπου αποτυπώνει ολη την αγωνία και την ενοχή της συνάμα,που εχει αγαπήσει τον εχθρό Radames),Gilda στον Rigoletto,Medea καί πολλά άλλα.
Με την Callas ειμαι προκατειλημένος.Δυσκολα ακούω με άλλην αυτά που έχει Ερμηνευσει πλήν τής Cotrubas στην Traviata και κάποιες ερμηνείες τής Tebaldi.
Και διασκεδάζω μέ τούς Εγγλέζους που θεωρούν την Sutherland σπουδαία,σέ ρόλους κυρίως Μελοδράματος.-bye--bye-
 
Ξεχνάς τη Casta Diva στη Νόρμα?Ποτέ δεν ξανακούσαμαι, ούτε πρόκειται μάλον κάτι τετοιο.

Θα μπορούσαμε να το γενικεύσουμε το θέμα, απλά αναφέρθηκα σε 1ες προσωπικές εμπειρίες και απόψεις που νομίζω δεν διατυπώθηκαν ποτέ. Η Manon Lescaut που μπορεί η Freni να έχει αφήσει εποχή και να έτυχε πολύ πιο καλύτερης καταγραφής και προσέγγισης του έργου από τους μαέστρους, αλλά Κάλλας δεν είναι και αυτό από μόνο του την κάνει κορυφαία. Εδώ για μένα υπάρχει η περίπτωση μιας μοναδικής μοναδικότητας.

Διθυράμβους για Norma κ.λπ κ.λπ έχουμε ακούσει πολλάκις και είναι το πιο εύκολο πράγμα για να ενημερωθείς και να αντιληφθείς. Ενθαρρύνω τους λάτρεις της όπερας: Ακούστε την Manon Lescaut, διαβάστε λίγο την υπόθεση του δράματος, λάβετε υπόψη αυτά που είπα για την πολυδιάστατη ερμηνεία και πιστέψτε με... όσο και αν ψάξετε δεν θα βρείτε ανάλογο και αντίστοιχο.

Με την Callas ειμαι προκατειλημένος.Δυσκολα ακούω με άλλην αυτά που έχει Ερμηνευσει πλήν τής Cotrubas στην Traviata και κάποιες ερμηνείες τής Tebaldi.
Και διασκεδάζω μέ τούς Εγγλέζους που θεωρούν την Sutherland σπουδαία,σέ ρόλους κυρίως Μελοδράματος.-bye--bye-

Εγώ πάλι δεν είμαι προκατειλημμένος. Ακούω και άλλες μια και το ρεπερτόριο της όπερας έχει μεγάλης διεύρυνση εμβάθυνσης ερμηνειών, πράγμα εξαιρετικά ενδιαφέρον από πολλές μεριές. Από αυτή την διαδικασία φυσικά προάγεται ακόμα περισσότερο το καλλιτεχνικό της ύψος και ας είμαστε και λίγο δίκαιοι σε μερικά πράγματα ξεπεράστηκε (Rossini π.χ.), στα περισσότερα όμως όχι. Αν ήταν να ακούω όπερα μόνο με Κάλλας και τίποτα άλλο θα βαριόμουνα ή θα το σιχαινόμουν.

Για τη Sutherland. E, ας μην είμαστε και αφοριστικοί. Άν δεν το ποδοσφαιροποιήσουμε το πράγμα και πάρουμε ομάδα όπως κάνουν οι Άγγλοί ή και εμείς, θα αναγνωρίσουμε την τεχνική της φωνή της και την απίστευτη έκταση που έχει από την φύση της. Είναι αξιοθαύμαστο. Σχεδόν μηχανάκι υψηλών επιδόσεων που σ´αφήνει άναυδο. Στα άλλα και ως σύνολο, όντως δεν προχώρησε και τόσο πολύ, ούτε όσο θα έπρεπε στην ωριμότητά της. Απολαμβάνω όμως τις πολύ καλές και προσεγμένες ηχογραφήσεις της Decca του 1960 με τον νεότατο Pavarotti. Χάρμα ακρόασης. Αν είχε Decca η Κάλλας (άλλο θαύμα επίσης, δεν χρειαζόταν κάτι τέτοιο και στην κάκιστη ΕΜΙ έσκιζε).

Πάντως σε αυτό το ρεπερτόριο μετά την Kάλλας προκρίνω την Beverly Sills.

Όσο για την Traviata... Θα το πω το αιρετικό. Πέραν της Κάλλας προτίμηση σε Solti/Gheorghiu. Πρώτον τον Solti γιατί η ερμηνεία του είναι πεντακάθαρα έργο της σοφίας του και φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι απόψεις του και το πνεύμα του πέρασαν σε όλους. Και η Gheorghiu δεν ήταν τότε η κακομαθημένη Diva που προέκυψε.

Αλλά Callas/Giullini σε Traviata... Από άλλον κόσμο... Πως το φέρνει ο άτιμος το πρελούδιο της 3ης πράξης...
 
Θυμάμαι, καλοκαίρι του 1960 (Αύγουστος?) ήταν κι’ εγώ 14χρονος τότε, το γεγονός που συζητιόταν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο η NORMA του Bellini με τη Κάλλας που θα ανέβαινε στην Επίδαυρο. Μαέστρος Tullio Serafin σε πολύ προχωρημένη ηλικία και σκηνοθέτης ο μέγας Μινωτής. Ο θείος μου ο Αντρέας είχε εξασφαλίσει 2 εισιτήρια και εγώ πια πανηγύριζα και διαλαλούσα ότι θα παρίσταμαι στο μεγαλύτερο καλλιτεχνικό αλλά και κοσμικό γεγονός της χρονιάς. Αμ δε!! Σε μια από τις πιο ξηρές περιοχές της Ελλάδας, την Αργολίδα, ξέσπασε μια μπόρα άνευ προηγουμένου αργά το απόγευμα. Βόρειο ευρωπαίες Κυρίες με μακριές τουαλέτες και ψηλά τακούνια τσαλαβουτούσαν στη λάσπη μουρμουρίζοντας.
Η παράσταση αναβλήθηκε και έχασα τη μοναδική μου ευκαιρία να Την ακούσω και να Την δω από κοντά.

Ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας μέρα που είναι
Και μερικές φωτογραφίες της εδω
http://sopranos.freeservers.com/marpics.htmhttp://sopranos.freeservers.com/marpics.htm

Το περιστατικό αυτό μου το είχε διηγηθεί και ο πατέρας μου από πρώτο χέρι αφού είχε πάει να δει το γεγονός (ποτέ δεν ήταν φαν της κλασικής) απλά έχει γεννηθεί στο χωριό που είναι δίπλα στο θέατρο (αυτό ήταν πρώτης τάξεως ευκαιρία και για μένα μικρός να παρακολουθήσω φοβερές παραστάσεις εκεί).