Saxy and Blue

[Γιώργος Κουν.]

οφφ τοπικ
Εννοείται οτι δεν το κάνει κάποιος για τη διασκευή καθεαυτή, αλλα απο ενδιαφέρον για τον τρόπο που μετασχηματίζεται μια ποπ μουσική ιδέα- μελωδία σε κάτι άλλο.
Υπο αυτό το πρίσμα, απο πολύ παλιά έχω και έναν με το Νότη Μαυρουδή (The Beatles for classical guitar) :guitarist:

 

[supersonic]

αισθάνεσαι βρε την ανάγκη να απολογηθείς ?

 

[Γιώργος Κουν.]

Οχι,
απλώς διευκρινίζω... :antlers:

 

[Γιώργος Κουν.]

Απάντηση: Re: Saxy and Blue

Για τον Coleman Hawkins εγκρίνω και επαυξάνω !
Δυστυχώς δεν έχω το συγγραφικό ταλέντο του κου Λυμπερόπουλου για να σας μεταφέρω τις εντυπώσεις που δημιουργεί το άκουσμα αυτού του άλμπουμ του Coleman Hawkins:

The Hawk flies high - Riverside 1957

Αυτό που προτείναι ο Λυμπε δεν το βρήκα (ακόμη).
Όμως με πείσατε με την τοποθέτησή σας και παίρνοντας αυτόν, ανταμείφθηκα!
Επομένως σας ευχαριστώ γι αυτό.

Επιτέλους αρχίσαμε να βλέπουμε και κάποιες αναφορές στα blues μέσα στο forum.

Εδώ όμως έχω μια ένσταση. Αν θέλουμε να βλέπουμε περισσότερες αναφορές για τις αγαπημένες μας μουσικές στο forum, μήπως θα έπρεπε και εμείς οι ίδιοι να δίνουμε ένα χέρι βοηθείας; :smile:
Δεν βαθμολογούνται γραπτά εδώ, ευτυχώς :coool:
Υπ' αυτό το πρίσμα, περιμένω το επόμενο σχόλιό σας να είναι μια μικρή -έστω-παρουσίαση!

 

[Δημήτρης Ν.]

Πόσο παραπλανητική μπορεί να είναι η εικόνα που αποκτάμε για το σύνολο ενός δίσκου , ακούγοντας το περίφημο openin’ track ; Περίφημο διότι είναι ακριβώς το εναρκτήριο κομμάτι που σε φέρνει σε πρώτη επαφή με το αντικείμενο του πόθου – την μουσική – σε εισάγει στον κόσμο του καλλιτέχνη , σε προϊδεάζει για το τι πρόκειται να επακολουθήσει , σου προσφέρει σε μικρή δόση ένα δείγμα αυτού που απλόχερα , ενδεχομένως , θα σου χαρισθεί σε μεγαλύτερη ποσότητα . ( Άλλο τόσο σημαντικό είναι και το closin – track , το κομμάτι , η σύνθεση που αφήνει την επίγευση , το ρεζουμέ , αυτό του οποίου ο απόηχος θα σε συνοδεύει πιο πολύ ) .

Θυμάμαι για παράδειγμα , το «The sky’s gone out» των Bauhaus που σε μία από τις ατυχείς εμπνεύσεις της δισκογραφίας είχε ως opening track το κατακλυσμικό «Third Uncle» του Brian Eno . Πώς να καταφέρει το ισχνό , πομπώδες και εν πολλοίς επιφανειακό υλικό των Bauhaus έστω και να αντέξει απλώς την σύγκριση ;

Κατά τον ίδιο τρόπο , αλλά με αντίθετα αποτελέσματα , το εναρκτήριο κομμάτι του Lenon Avenue Breakdown , είναι το αδιάφορο έως χαζοχαρούμενο Down San Diego Way , μιά ολίγον λάτιν , ολίγο calypso , ολίγον – έως πολύ - μετριότατη σύνθεση που θα ταίριαζε σε κάποια παρέλαση καρναβαλιού ή σ’ ένα αποκριάτικο πάρτυ και πάλι χωρίς να είναι απολύτως βέβαιη η διασκέδαση των συμμετεχόντων . Οπότε , προτού καν τελειώσει το κομμάτι , αρχίζεις και σκέφτεσαι ή αναφωνείς μεγαλοφώνως : « Λυμπερόπουλε , μας την έκατσες» . Φευ … πόσο λάθος έχεις . Αρκεί να περιμένεις δυο τρία λεπτά , για να ξεσπάσει η μανία του ομότιτλου δεκατριάλεπτου έπους , όπου η μπαντα ξεδιπλώνει το υψηλότατο τεχνικό και συναισθηματικό της επίπεδο και ο ίδιος ο Blythe το εξαίρετο ταλέντο του , ως συνθέτης . Απίστευτη η ρυθμ σέξιον , απανωτά τα σόλα διαδέχονται το ένα το άλλο μέσα από τις αντιθέσεις των ρυθμών και των τέμπι . Αμέσως μετά τα “Slidin Through” και “Odessa” – ειδικά το δεύτερο - να αποκαλύπτουν τις επιρροές τους και να αποτίνουν φόρο τιμής στις αρμολωδικές θεωρίες του μεγάλου Ornette Coleman , όντας ταυτόχρονα λιγότερο «δύσκολος» από τον τελευταίο , αλλά το ίδιο ιδιοσυγκρασιακός . Εξαίρετη τζαζ . Thanks Λύμπε .

 

[Νότης]

Σ' όλη μου τη ζωή, κυνηγάω δίσκους τού C.Hawkins και δόξα τω Θεώ απέκτησα
πολλούς. Στάθηκα όμως σε έναν. Αρκετά σπάνιος βέβαια, αλλά όταν την ψάχνεις, τη βρίσκεις.!

COLEMAN HAWKINS - MAKE SOMEONE HAPPY (1962)

SIDE A

1.Wouldn't it be loverly
2.Cry like the wind
3.Climb every mountain

SIDE B

1.Make someone happy
2.Out of my dreams
3.Have I told you lately
4.I believe in you

COLEMAN HAWKINS : tenor sax
TOMMY FLANAGAN : piano
MAJOR HOLEY : bass
EDDIE LOCKE : drums

Εδώ αποφασίζει ν' ασχοληθεί με ''show tunes'' που έκαναν επιτυχία στο
θέατρο. Είναι τόση η γλύκα πού βγαίνει από τ' αυλάκια του δίσκου, πού
ψάχνεις μήπως σού 'χει χυθεί το μέλι.!!!!

Για περισσότερες πληροφορίες στο pm :listen:

 

[Δημοκηδής]

Σ' όλη μου τη ζωή, κυνηγάω δίσκους τού C.Hawkins και δόξα τω Θεώ απέκτησα
πολλούς. Στάθηκα όμως σε έναν. Αρκετά σπάνιος βέβαια, αλλά όταν την ψάχνεις, τη βρίσκεις.!

COLEMAN HAWKINS - MAKE SOMEONE HAPPY (1962)

SIDE A

1.Wouldn't it be loverly
2.Cry like the wind
3.Climb every mountain

SIDE B

1.Make someone happy
2.Out of my dreams
3.Have I told you lately
4.I believe in you

COLEMAN HAWKINS : tenor sax
TOMMY FLANAGAN : piano
MAJOR HOLEY : bass
EDDIE LOCKE : drums

Εδώ αποφασίζει ν' ασχοληθεί με ''show tunes'' που έκαναν επιτυχία στο
θέατρο. Είναι τόση η γλύκα πού βγαίνει από τ' αυλάκια του δίσκου, πού
ψάχνεις μήπως σού 'χει χυθεί το μέλι.!!!!

Για περισσότερες πληροφορίες στο pm :listen:

Νότη ο υπέροχος αυτός δίσκος, ενσωματώθηκε αυτούσιος στον ''On Broadway'' ο οποίος περιέχει και τα αντίστοιχα κομμάτια των good old bradway και ακόμη ενός lp που δεν θυμάμαι ... με αυτόν το τίτλο βρίσκεται αρκετά εύκολα ..

 

[Γιώργος Κουν.]

Απάντηση: Re: Saxy and Blue

Νότη ο υπέροχος αυτός δίσκος, ενσωματώθηκε αυτούσιος στον ''On Broadway'' ο οποίος περιέχει και τα αντίστοιχα κομμάτια των good old bradway και ακόμη ενός lp που δεν θυμάμαι ... με αυτόν το τίτλο βρίσκεται αρκετά εύκολα ..

Σπύρο, αυτό που αναφέρεις έχει βγεί και σε LP ή μόνο σε CD? Γιατί, όταν ο Νότης μιλάει για "δίσκο", εννοεί LP

 

[Δημοκηδής]

τσε-ντε βρε, ... αφού είπαμε χωράει τρία ελ-πις ....

 

[Δημοκηδής]

πάντως οι φωτογραφίες στα εξώφυλλα τραβήχθηκαν μαζί, ίσως ένα καρέ μετά η δεύτερη ...