Aπο την μικρη μου εμπειρια .... ΚΑΜΙΑ γυναικα δεν φοβαται μην της φυγεις.
Μιλαω για το τι δειχνει/εκπεμπει ορος τα εξω ... ΟΧΙ τι νιωθει (πως να ξερω).
Απο το λιγο που κουβεντιασα με φιλους (τις τελευταιες τρεις δεκαετιες !!!)
ολοι (εκτος των παντρεμενων) ειναι κατα βαθος χεσμενοι μην τους παρατησει.
Στους παντρεμενους αλλαζει το πραγμα (για ολους τους προφανεις λογους,
οι οποιοι ομως γινονται λιγοτερο προφανεις οσο μεγαλωνουν τα παιδια).
Η αφοβια (των γυναικων) ωφειλεται ΚΥΡΙΩΣ στο οτι ακομα και η πιο χαζουλα
ξερει τοσο καλα την διπλωματια (απο την μανα της) ωστε ο εξυπνοτερος αντρας
του κοσμου να βρισκεται προ τετελεσμενου (και δαρμενος και κερατωμενος).
Μονο σε επαγγελματα (του μπαμπα) οπου το παιδι η ο εφηβος εμαθε να μεγαλωνει
μεσα σε ενα (επαγγελματικο συνηθως) περιβαλλον "εδω παππας, εκει παππας ...
που ναι η παππαδια" .... ανεπτυξε αντισωματα και αναχωματα. Δεν "μασαει".

roud:
ΟΛΟΙ οι αλλοι που μεγαλωσαν (μεγαλωσαμε) δινοντας βαρυτητα στα λογια του αλλου
και φοβουμενοι μην τυχον και κανουμε λαθος στο παραμικρο ... φαγαμε γκολ απο τα
αποδυτηρια. Χαλαρα ....
Εαν μου επιτρεπει και ο Χατζ (για να μην χαλαω το κλιμα) ...
οι γυναικες ομιλουν συναισθανομενες την συνολικη εξελιξη/κατευθυνση μιας στιχομυθιας !
Οχι τις επιμερους λεπτομερειες (χεστηκαν για αυτες). Οι αντρες .... (αντε να μην πω :icon15
