- 26 January 2007
- 146
Μόλις μπήκα στον κόπο να διαβάσω την παραπομπή του Κόγια στο άλλο φόρουμ. Αυτές οι μετρήσεις των μικρών λαμπάτων έγιναν στο μετρητικό σύστημα του ΗΧΟΥ, το Audio Precision, από εμένα. Με το ίδιο σύστημα μετριώνται χρόνια τώρα όλα τα ενισχυτικά, και το ίδιο υπήρχε μέχρι πρόσφατα στο περιοδικό, άσχετα από το αν χρησιμοποιείται πια σπανίως.
Το θεμα που τίθεται είναι κλασικό, σχετικό υπαινιγμό έκανα στο "τέλος εποχής" με την αναφορά στους 1610. Η διάσταση απόψεων ανάμεσα σε αυτό που ακούς και εκείνο που μετράς με ένα single-ended λαμπάτο είναι δεδομένη. Εργαστηριακά είναι για θάψιμο, ακουστικά όχι. Αλλά και αυτή η αντίφαση δεν ισχύει πάντα. Ίσα-ίσα, με τις κατάλληλες συνθήκες, όπως ένα ηχείο 104 dB, ακούς σχεδόν πάντα κάτω από ένα watt, άρα με αρκετά χαμηλή παραμόρφωση. Εδώ κάτω, μάλιστα, η ανάδραση είναι απόλυτο ανάθεμα.
Είναι ένας "κόσμος ισχύος" που αγνοούν οι μεγάλοι τρανζιστοράτοι, τόσο περισσότερο όσο χαμηλώνει η ισχύς που καλούνται να αποδώσουν κάτω του 1W, ανεβάζοντας παραμόρφωση.
Έτσι, εκτίθενται όταν παντρευτούν με πολύ ευαίσθητα ηχεία.
Π.χ, ο πολύς GamuT D200 (MkI) είχε ακουστεί παχύς-θολός και χωρίς πολλά πρίμα μέσα από τα Rehdeko.
Αλλά ακόμη και οι ειδικοί τρανζιστοράτοι, όπως οι ενισχυτές διαγωγιμότητας, που αποδίδουν μικρή ισχύ και μετράνε συνολικά καλύτερα σε απόκριση, θόρυβο και εύρος, δεν προσφέρουν την εμπειρία μιας 2Α3 RCA ή μιας 300Β WE, παρότι παίζουν πάρα πολύ καλά με ευαίσθητα ηχεία. Το ίδιο ισχύει και για τα Tripath.
Συνεπώς, αν έχω βγάλει ένα συμπέρασμα από τις δοκιμές μου, είναι το κοινότυπο: οι μετρήσεις δεν αποκαλύπτουν όλες τις πτυχές του ήχου του ενισχυτή και κάτω από όλες τις συνθήκες συστήματος/ακροατή. Δεν ακούμε όλοι το ίδιο και με τα ίδια ηχεία.
Το στοίχημα τίθεται βέβαια από τον ML2, που μετράει άριστα. Kαι πάλι, όμως, δεν υπάρχει σαφής αντιστοιχεία μετρήσεων-ήχου: οι πιο "κεντρώοι" τον θεωρούν ως ένα θαύμα ενώ οι πιο ακραίοι προς τα κλασικά SET, όχι δηλαδή με την 6C33C, τον θεωρούν υπερτιμημένο και όχι τόσο μαγικό όσο ελεγχόμενο.
Σε όλα αυτά υπάρχει αντίλογος που καλό θα ήταν να εκφραστεί. Έστω και με τις γνωστές παρεμβολές του κ. Κόγια. Ας τις δούμε καλύτερα με χιούμορ. Άλλωστε, μάλλον ανήκει στο πολύ αντιπαθές, ευτυχώς πολύ μικρό εκείνο στρατόπεδο που απολαμβάνει να θάβει τους μικρούς λαμπάτους και την απουσία ανάδρασης περισσότερο από όσο απολαμβάνει το κρυόπλαστο σύστημά του.
Το θεμα που τίθεται είναι κλασικό, σχετικό υπαινιγμό έκανα στο "τέλος εποχής" με την αναφορά στους 1610. Η διάσταση απόψεων ανάμεσα σε αυτό που ακούς και εκείνο που μετράς με ένα single-ended λαμπάτο είναι δεδομένη. Εργαστηριακά είναι για θάψιμο, ακουστικά όχι. Αλλά και αυτή η αντίφαση δεν ισχύει πάντα. Ίσα-ίσα, με τις κατάλληλες συνθήκες, όπως ένα ηχείο 104 dB, ακούς σχεδόν πάντα κάτω από ένα watt, άρα με αρκετά χαμηλή παραμόρφωση. Εδώ κάτω, μάλιστα, η ανάδραση είναι απόλυτο ανάθεμα.
Είναι ένας "κόσμος ισχύος" που αγνοούν οι μεγάλοι τρανζιστοράτοι, τόσο περισσότερο όσο χαμηλώνει η ισχύς που καλούνται να αποδώσουν κάτω του 1W, ανεβάζοντας παραμόρφωση.
Έτσι, εκτίθενται όταν παντρευτούν με πολύ ευαίσθητα ηχεία.
Π.χ, ο πολύς GamuT D200 (MkI) είχε ακουστεί παχύς-θολός και χωρίς πολλά πρίμα μέσα από τα Rehdeko.
Αλλά ακόμη και οι ειδικοί τρανζιστοράτοι, όπως οι ενισχυτές διαγωγιμότητας, που αποδίδουν μικρή ισχύ και μετράνε συνολικά καλύτερα σε απόκριση, θόρυβο και εύρος, δεν προσφέρουν την εμπειρία μιας 2Α3 RCA ή μιας 300Β WE, παρότι παίζουν πάρα πολύ καλά με ευαίσθητα ηχεία. Το ίδιο ισχύει και για τα Tripath.
Συνεπώς, αν έχω βγάλει ένα συμπέρασμα από τις δοκιμές μου, είναι το κοινότυπο: οι μετρήσεις δεν αποκαλύπτουν όλες τις πτυχές του ήχου του ενισχυτή και κάτω από όλες τις συνθήκες συστήματος/ακροατή. Δεν ακούμε όλοι το ίδιο και με τα ίδια ηχεία.
Το στοίχημα τίθεται βέβαια από τον ML2, που μετράει άριστα. Kαι πάλι, όμως, δεν υπάρχει σαφής αντιστοιχεία μετρήσεων-ήχου: οι πιο "κεντρώοι" τον θεωρούν ως ένα θαύμα ενώ οι πιο ακραίοι προς τα κλασικά SET, όχι δηλαδή με την 6C33C, τον θεωρούν υπερτιμημένο και όχι τόσο μαγικό όσο ελεγχόμενο.
Σε όλα αυτά υπάρχει αντίλογος που καλό θα ήταν να εκφραστεί. Έστω και με τις γνωστές παρεμβολές του κ. Κόγια. Ας τις δούμε καλύτερα με χιούμορ. Άλλωστε, μάλλον ανήκει στο πολύ αντιπαθές, ευτυχώς πολύ μικρό εκείνο στρατόπεδο που απολαμβάνει να θάβει τους μικρούς λαμπάτους και την απουσία ανάδρασης περισσότερο από όσο απολαμβάνει το κρυόπλαστο σύστημά του.