Συμφωνω σε ολα.
Δεν μπορω να τον καταλαβω το Βιλνεβ.Παντα φτιαχνει κατι που ξεκιναει και σου δινει την αισθηση οτι ειναι καλο και στο τελος ριχνει μια κλωτσια και χυνει την καρδαρα.
Στο Prisoners ενω ειχε ενα δυνατο στορυ στο τελος δεν καταλαβαινες τι ηθελε να γινει αυτη η ταινια.
Το ιδιο και στο Sicario μονο που εδω τα πραγματα ειναι πολυ χειροτερα.Evω οι προθεσεις του ειναι σαφεις,να κανει δηλαδη ενα ωμο και ρεαλιστικο crime thriller,μας φλομωνει με μια κοπελα που μονιμως πεφτει απο τα συννεφα με αυτα που βλεπει (μιλαμε για μια μαχιμη περπατημενη πρακτορα του FBI) και σαν να μην εφταναν αυτα μας κοτσαρει τον σκοτεινο τυπο ο οποιος ηταν πρωην δικηγορος στην Κολομβια,συνεργαζεται με το FBI αλλα δουλευει και για το καρτελ (μεχρι εδω ενταξει) αλλα στο τελος αποδεικνυεται φονικη μηχανη που τα κανει ολα για προσωπικη εκδικηση και στο τελος καθαριζει και καμμια δεκαρια μονος του (μιλαμε για ρεαλισμο επιπεδου Μission Impossible).
Και ερχεται καπακι το φιναλε με την υποτιθεμενη συγκρουση των δυο χαρακτηρων να το κανει κωμωδια το πραγμα.
Καποτε ειχε κατηγορηθει το Miami Vice του Μichael Mann ως αφελες.Mονο που το Miami Vice ηταν συνεπες ως προς το "μαγικο ρεαλισμο" του κοσμου του Μαν.
Εδω δεν εχουμε απλα μαγικο ρεαλισμο αλλα φαντασια που προσπαθει να περασει σαν ωμη απεικονηση της πραγματικοτητας και βεβαια το πραγμα καταντα οχι απλα αφελες αλλα βλακωδες.
Κριμμα γιατι ειναι στο μεγαλυτερο μερος του εξαιρετικα γυρισμενο (ο Βιλνεβ σαν εικονογραφος ειναι πραγματικα καλος σε οτι εχει κανει) η ταινια κινηματογραφικα φερνει πολυ σε Michael Mann (πραγμα καθολου κακο) αλλα την παταει εξαιτιας του στορυ,του αδυναμου σεναριου και ολα αυτα παιρνουν μπαλα και τους ηθοποιους.Η πρωταγωνιστρια-σωστα γραφτηκε-μονιμα μυξοκλαιει,και ο Ντελ Τορο παραδειχνει badass για να μην παρεις χαμπαρι απο την αρχη τις προθεσεις του.
