Ειλικρινά δεν ξέρω αν έπρεπε να ψηφιστούν τα μέτρα ή όχι. Η λογική μου κλίνει περισσότερο στο οχι, χωρίς όμως να έχω και ατράνταχτα επιχειρήματα εναντίον του ναι. Ομως έχω θυμώσει πάρα πολύ με κάποια γεγονότα,δλδ πληρώνω κάποια θεσμικά πρόσωπα χρόνια και όταν τα χρειαζόμαστε δεν υπάρχουν καν.
Τα γεγονότα που μου έρχονται τώρα στην μνήμη ή που είναι πιο βαθειά χαραγμένα μέσα μου και θυμώνω είναι το Μάαστριχτ, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, η είσοδος στην ΟΝΕ, το ΔΝΤ, το Μνημόνιο 1, το Μνημόνιο 2 και το προχθεσινό.
Ρωτάω λοιπόν είναι πολιτικά γεγονότα αλλά δεν μπορούν να αποχωριστούν απο την οικονομική τους υφή που επηρρεάζουν άμεσα την καθημερινή ζωή του Έλληνα. Ρωτάω λοιπόν που είναι η ακαδημαική κοινότητα, συγκροτημένη και όχι σαν ελεύθεροι σκοπευτές να βγαίνουν στα κανάλια και ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του.
Που είναι το Οικονομικό Επιμελητήριο της Ελλάδας; παντελώς απών, το κατεξοχήν συμβουλευτικό όργανο στα οικονομικά θέματα στην Ελλάδα είναι εντυπωσιακά απών!!! λες και δεν επιδοτείται απο το κράτος, δεν έπρεπε να βγεί υπεύθυνα και με παραδείγματα που θα καταλάβαινε και ο πιο αμόρφωτος Έλληνας να τον εξηγούσε την τεχνική (και φυσικά αληθινή) κατάσταση του ναι και του οχι; Ολη η Ευρώπη έχει κατασταλάξει για τα συμφεροντά τους και εμείς ενημερωνόμαστε απο τους δημοσιογράφους και τους πολιτικάντηδες. Που είναι η επίσημη και υπεύθυνη ενημέρωση, έστω και αν δεν συμφωνούν πολιτικά έπρεπε να καθίσουν κάτω οι πρωτοκλασσάτοι οικονολόγοι μας και να παρουσιάσουν υπεύθυνα την κατάσταση. Το μόνο που ξέρει το Οικονομικό επιμελητήριο είναι να ζητά μόνο απο το κράτος, πως διακιολογεί το ψωμί του;
Που είναι τα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας με τόσες οικονομικές σχολές; ποιό ίδρυμα έκανε επίσημα τον κόπο να ασχοληθεί με την ενημέρωση του εργοδότη τους, δλδ τον Ελληνικό λαό; Απορροφούν ένα μεγάλο μέρος του προυπολογισμού και απαξιούν να ανταποκριθούν στον κοινωνικό τους ρόλο έστω για μια φορά στην ζωή τους που κατά κοινή ομολογίαν η Ελλάδα βρίσκεται στην σημαντικότερη καμπή της νεώτερης ιστορίας της.
Σαν μονάδες πολλοί καθηγητές βγήκαν στα ΜΜΕ και έλεγαν τις απόψεις τους, δυστυχώς όμως δεν έιχαν καμμιά αξία γιατί δεν ήταν επίσημες και συγκεκριμένες, χωρίς να ξέρουμε τι συμφέροντα που εξυπηρετούσαν.
Τα γεγονότα που μου έρχονται τώρα στην μνήμη ή που είναι πιο βαθειά χαραγμένα μέσα μου και θυμώνω είναι το Μάαστριχτ, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, η είσοδος στην ΟΝΕ, το ΔΝΤ, το Μνημόνιο 1, το Μνημόνιο 2 και το προχθεσινό.
Ρωτάω λοιπόν είναι πολιτικά γεγονότα αλλά δεν μπορούν να αποχωριστούν απο την οικονομική τους υφή που επηρρεάζουν άμεσα την καθημερινή ζωή του Έλληνα. Ρωτάω λοιπόν που είναι η ακαδημαική κοινότητα, συγκροτημένη και όχι σαν ελεύθεροι σκοπευτές να βγαίνουν στα κανάλια και ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του.
Που είναι το Οικονομικό Επιμελητήριο της Ελλάδας; παντελώς απών, το κατεξοχήν συμβουλευτικό όργανο στα οικονομικά θέματα στην Ελλάδα είναι εντυπωσιακά απών!!! λες και δεν επιδοτείται απο το κράτος, δεν έπρεπε να βγεί υπεύθυνα και με παραδείγματα που θα καταλάβαινε και ο πιο αμόρφωτος Έλληνας να τον εξηγούσε την τεχνική (και φυσικά αληθινή) κατάσταση του ναι και του οχι; Ολη η Ευρώπη έχει κατασταλάξει για τα συμφεροντά τους και εμείς ενημερωνόμαστε απο τους δημοσιογράφους και τους πολιτικάντηδες. Που είναι η επίσημη και υπεύθυνη ενημέρωση, έστω και αν δεν συμφωνούν πολιτικά έπρεπε να καθίσουν κάτω οι πρωτοκλασσάτοι οικονολόγοι μας και να παρουσιάσουν υπεύθυνα την κατάσταση. Το μόνο που ξέρει το Οικονομικό επιμελητήριο είναι να ζητά μόνο απο το κράτος, πως διακιολογεί το ψωμί του;
Που είναι τα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας με τόσες οικονομικές σχολές; ποιό ίδρυμα έκανε επίσημα τον κόπο να ασχοληθεί με την ενημέρωση του εργοδότη τους, δλδ τον Ελληνικό λαό; Απορροφούν ένα μεγάλο μέρος του προυπολογισμού και απαξιούν να ανταποκριθούν στον κοινωνικό τους ρόλο έστω για μια φορά στην ζωή τους που κατά κοινή ομολογίαν η Ελλάδα βρίσκεται στην σημαντικότερη καμπή της νεώτερης ιστορίας της.
Σαν μονάδες πολλοί καθηγητές βγήκαν στα ΜΜΕ και έλεγαν τις απόψεις τους, δυστυχώς όμως δεν έιχαν καμμιά αξία γιατί δεν ήταν επίσημες και συγκεκριμένες, χωρίς να ξέρουμε τι συμφέροντα που εξυπηρετούσαν.
