Το ξέρω ήταν κάποτε νέοι.
Τότε που ένιωθαν δυνατοί.
Δεν σκέφτονταν τα γεράματα.
Αυτά ήρθαν και η νιότη έφυγε.
Και όμως έμεινε η αγάπη.
Η αγκαλιά δεν άλλαξε και ας τρέμουν τα χέρια.
Η ζωή έχει ακόμη χρώμα και ας άσπρισαν τα μαλλιά.
Και το σ'αγαπώ είναι ίδιο όσα χρόνια και να περάσουν.
Υ.Γ.
Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη την περασμένη τρίτη στο λιμάνι της Τήνου όπου κατέβηκα για να βγάλω το ηλιοβασίλεμα.
Τελικά δεν έβγαλα τον ήλιο γιατί αυτό το ηλικιωμένο ζευγάρι ακτινοβολούσε πιο δυνατά από όλους.
Τους παρατηρούσα για αρκετή ώρα και μέχρι να δύσει ο ήλιος ήταν αγκαλιά χωρίς να χωριστούν στιγμή.
Παναγιωτη πολυ δυνατη αποτυπωση συναισθηματων και αριστη παρουσιαση αυτων που εχουμε αναγκη ολοι με κορυφωση την αγαπη ως αδιαπραγματευτη προσηλωση στον πλησιον.
Για το κάδρο έχεις δίκιο αλλά είχα το πρόβλημα οτι στην πλάτη τους ήταν μία ξύλινη κολόνα πέργκολας στην οποία ψιλοακουμπαγε η κυρία οπότε το κάδρο ήταν εξαρχής καταδικασμένο χωρίς crop.
Ο Παναγιώτης υλοποιεί αυτό που πρέπει να κάνουν οι καλιτέχνες πάσης φύσεως: το σύνολο της σύνθεσης αξίζει πιο πολύ από τα επί μέρους στοιχεία! :SFGSFGSF: