Θα μπορούσαν οι σύρτες να είναι δύο ζωές.
Η μία με κλειδωμένα όνειρα και η άλλη ξεκλείδωτη.
Και οι δύο έχουν πάνω τους το χρόνο που πέρασε.
Αμείλικτος στο πέρασμα του δεν εξαιρεί κανέναν.
Σκουριά και μέταλλο έχουν γίνει ένα σαν αναπόφεκτο ζευγάρι.
Μοιραίοι εραστές που βαδίζουν προς το κοινό τους τέλος.
Εκεί όμως που το λουκέτο κλείδωσε τα όνειρα ο χρόνος ήταν σκληρότερος.
Πάτησε πάνω στα δεσμά της καταπιεσμένης νιότης και την γέρασε γοργά.
Τίποτα πια δε θυμίζει το ασταφτερό παρελθόν μπροστά σε τούτο το θέαμα.
Όλα έχουν γίνει ένα αχώριστο σώμα με παγωμένη την ελπίδα της ελευθερίας.
Και εμείς να τρομάζουμε στη σκέψη ότι έχει μπει λουκέτα και στη δική μας ζωή.
Λουκέτα που μπορεί να τα κλείσαμε μόνοι μας...
Λουκέτο by
Panos Tiniakos, on Flickr
Με την ταπεινή RX100 και με εφέ μέσα από την κάμερα