Solitude (αυτά που δεν ακούμε με παρέα)

http://www.youtube.com/watch?v=s8PEEvODG7c&feature=related

with the Zombie's lead singer Colin Blunstone.


Πάντα αυτό τον δίσκο ήθελα να τον ακούω μόνη μου και μάλιστα κάτι περίεργες χειμωνιάτικες απογευματινές ώρες που σουρούπωνε και νόμιζες ότι σε διαφορετική στιγμή της μέρας χάραζε. Όμως..δεν.


As far as my eyes can see
There are shadows approaching me
And to those I left behind
I wanted you to know
Youʼve always shared my deepest thoughts
You follow where I go

And oh when Iʼm old and wise
Bitter words mean little to me
Autumn winds will blow right through me
And someday in the mist of time
When they asked me if I knew you
Iʼd smile and say you were a friend of mine
And the sadness would be lifted from my eyes
Oh when Iʼm old and wise

As far as my eyes can see
There are shadows surrounding me
And to those I leave behind
I want you all to know
Youʼve always shared my darkest hours
Iʼll miss you when I go

And oh, when Iʼm old and wise
Heavy words that tossed and blew me
Like autumn winds that will blow right through me
And someday in the mist of time
When they ask you if you knew me
Remember that you were a frined of mine
As the final curtain falls before my eyes
Oh when Iʼm old and wise

As far as my eyes can see
 
Last edited:
Magellan said:
Frank Zappa Don't Eat The Yellow Snow - Father O'Blivion
Click to expand...
Μεγάλη μορφή!!!!Ένας από τους καλύτερους μουσικούς για μένα που πέρασαν ποτέ από την rock μουσική σκηνή και όχι μόνο αφού ήταν αγαπημένος του ο Edgard Varese.
 
Φυσικά διαθέτομεν( σχεδόν) τα πάντα όλα του FZ....Kαι η απόλαυση είναι
σε μοναχικές ακροάσεις..
 
βαριά η μέρα σήμερα ....

http://www.youtube.com/watch?v=IA_FNlFN7wQ

είναι τραγικό να γνωρίζεις την τελειότητα και έπειτα να αναγκάζεσαι να ζεις στην μετριότητα ... για λίγα χιλιοστά ... τον έχω ξανα-μανα-παραφράσει τον Manuel Altolaguirre... μάλλον, δουλειά δεν έχω ...

Οι απουσίες,
τα μεγάλα κενά,
το απέραντο τίποτα ζωγραφισμένο από αναμνήσεις επίμονες,
τα πάντα είναι εδώ
ωσάν τις στάχτες μιας πυρκαγιάς μεγάλης.

Κι εγώ, αμφιβάλλω για τη ζωή μου,
θέλω και γω να γίνω στάχτη, όταν δεν τρέμω στην προοπτική....
μέσα στις τόσες δυστυχίες, ή τις καμουφλαρισμένες επιθυμίες
(που ούτε καν υπάρχουν ; ).

Η μοναξιά μου,
σε αυτό το φως του τρόμου,
ένα νέο φάντασμα είναι, (είτε φαντάσματα παλαιά που κοροϊδευτικά κοιτούν)
δίχως ύλη·
μια απλή περίφραξη είναι,
δίχως καν συρματόπλεγμα
ή καλούπι.


Τα πάντα ένα γκρίζο.
Τίποτα δεν υπάρχει.
Τα μίζερα απομεινάρια
μιας μνήμης θλιβερής που χάνεται
στέκονται μπροστά στη ζωή μου, δίχως παρόν και χειρότερα δίχως μέλλον.

Μια φωνή απόμακρη λέει
και σβήνει, έτσι, το πανόραμα:
«Ποτέ πια. Ποτέ πια.»
 
"Only 20 years ago - and even now this song hurts. Still, if it hurts, I suppose that means I'm alive."


http://www.youtube.com/watch?v=7918NlGNM7c


The kettle's on, the sun has gone
another day
She offers me Tibetan tea on a flower tray
She's at the door, she wants to score
She dearly needs to say

I loved you a long time ago
Where the winds own forget-me-nots blow
But I just couldn.t let myself go
not knowing what on earth there was to know.

But I wish that I had 'cause I need you so bad
I should have had one of your children.

And across the room inside a tomb
a chance is waxed and wanes
The night is young, why are we so hung up
in each others chains
I must make her, I must take her
while the dove domains

and feel the juice run as she flies
run my winds under her sighs
as the flames of eternity rise
to lick us with the first born lash of dawn.

Oh really my dear I can't see what we fear
Sat here with ourselves in between us.

And at the door she can't say more
than just another day
and without a sound
I turn around
and I walk away.
 
Ευχαριστώ που πήδηξες την μέρα μου ... και που είσαι στην άλλη πλευρά αυτών των αόρατων νημάτων, λαμβάνοντας τα μορς που ούτε γω συναισθάνομαι ότι αποστέλλω ...

- / .... / -. / .- / --. / .- / .--. / .-- / - / .-. / . / .-.. / .-.. / .- / - / .... / -. / -.-. / . / .-.. / .-- /
 
Last edited:
http://www.youtube.com/watch?v=Z7dwKR2Xhpg&feature=related

Taken from When I Die (Buddah, 1969) Album - 'Soft Shell by late 60s pop rock/funk outfit Motherlode gruoup
Ένας από τους καλύτερους δίσκους που δημιουργήθηκε ποτέ, το δε μουσικό κομμάτι άκρως αισθησιακό και ατμοσφαιρικό με λίγα λόγια α π ί σ τ ε υ τ ο!
Καλό σας βράδυ.-bye-
 
....μα θα με εξοστρακίσουν οι φίλοι μου σαν τον Αριστείδη, ή ακόμα χειρότερα, σαν την καημένη την Φαίδρα ...
 
Top Bottom