Solitude (αυτά που δεν ακούμε με παρέα)

Όχι, ο έρωτας δεν είναι νεκρός σ' αυτήν την καρδιά
σε τούτα τα μάτια σ' αυτό το στόμα που ήδη διακήρυττε την απ' ώρα αρχινισμένη κηδεία.
Ακούστε, μπούχτισα γραφικότητα, χρώματα, γοητεία.
Αγαπάω τον έρωτα, την τρυφερότητα του και την ανελέητη του σκληρότητα.
Ο έρωτας μου δεν έχει παρά ένα μονάχα όνομα, παρά μία μονάχα μορφή.
Τα πάντα ρει. Στόματα επικολλούνται σ' αυτό το στόμα
Ω! εσύ του έρωτα μου όνομα και μορφή,
Μια μέρα στη θάλασσα ανάμεσα σ' Ευρώπη κι Αμερική
Τηνώρα που κι η έσχατη ακτίνα του ήλιου θα καθρεφτίζεται στην
κυματώδη επιφάνεια των κυμάτων, ή σε μια νύχτα με καταιγίδα
κάτω από 'να δέντρο στην εξοχή, ή σ' ένα γρήγορο αυτοκίνητο,
Ένα ανοιξιάτικο πρωινό στη λεωφόρο Μαλεσέρμπ,
Μια μέρα βροχερή,
Πριν να ξαπλώσεις την χαραυγή,
Σκέψου, διατάζω το οικείο μου φάντασμα σου, πως υπήρξα
ο μόνος που σ'αγάπησε χωρίς να σε ξέρει και πως είναι κρίμα που
ποτέ δεν με γνώρισες.
Σκέψου, πως ποτέ δεν πρέπει να μετανιώνεις·
πριν από μένα ο Ρονσάρ κι ο Μπωντλαίρ τραγουδήσανε
το παράπονο των γριών
ακόμα και των νεκρών που περιφρόνησαν
τον αγνότερο έρωτα.
Εσύ, όταν θα 'σαι νεκρή,
Θα 'σαι ακόμα όμορφη, ποθητή.
Εγώ, θα είμαι ήδη νεκρός, έγκλειστος ολάκερος
μες στο αθάνατο σου κορμί,
κι η στίλβουσα σου εικόνα παρούσα στο άπειρο
ανάμεσα στ'ακατάβλητα
θαύματα της ζωής και της αιωνιότητας, αν, αν όμως
είμαι ακόμα ζωντανός
Η φωνή σου κι ο τόνος της, το βλέμμα σου κι οι ακτίνες του,
Το άρωμα σου και των μαλλιών σου το άρωμα
κι άλλα πολλά πράγματα ακόμα δικά σου θα ζούνε εντός μου,
Εντός μου που δεν είμαι μήτ' ο Ρονσάρ μητ' ο Μπωντλαίρ,
Παρά μονάχα ένας φτωχός Ρομπέρ Ντεσνός και που,
για να 'χοντας σε γνωρίσει και αγαπήσει,
Ξέρω να τα τιμώ ακριβά.
Εγώ, που είμαι μόνο για να σ' αγαπώ,
Και που υστεροφημία άλλη καμιά δε ζητώ παρά μονάχα πως σε αγάπησα.


αυτή είναι πραγματική μουσική

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=o1_5yToFwxY
 
http://www.youtube.com/watch?v=7ESd7QOw9Mo&feature=results_video&playnext=1&list=PLDFC0BF7C1645093B


Heard you're growing strong
Though your tender feet are made of clay
Hazel Eyes, I will lead you
Through the forest, dark and day.

Will a few words break your bones?
My friend, don't let them sway
Heal a few wounds with your song of love
And fly away.

Saw you throwing stones
Though your needy hands are meant to play
Hazel eyes, I'd believe you
Matters not, what you say.

Will a few words break your bones?
My friend, don't let them sway
Heal a few wounds with your song of love
And fly away.

Heard you're growing strong
Though your tender feet are made of clay
Hazel Eyes, I will lead you
Through the forest, dark and day.​
 
SPYROS A. said:
Μπαιρα έχεις αναρωτηθεί ποτέ αν ο γιατρός ήταν παρανοϊκός και η συνταγή λανθασμένη;;-bye-
Click to expand...

Απίστευτη σύμπτωση!Έγραφα ένα κείμενο μόλις τώρα, και δευτερόλεπτα πριν διαβάσω το post σου, έγραψα κάτι για μία "συνταγή"

Πάμε στην απάντηση τώρα!
Ε ναι εννοείται οτι το έχω σκεφθεί:award:
 
http://www.youtube.com/watch?v=9t4-zDem1Sk&feature=related

Το ωραιότερο σφάξιμο για την βρώμα την Θάτσερ..απο τον Costello

Ταιριάζει και σε άλλα διάφορα Θατσερικά σκουλικια που ζούν ανάμεσά μας...

Το προτιμώ κατά μόνας..

I saw a newspaper picture from the political campaign
A woman was kissing a child, who was obviously in pain
She spills with compassion, as that young childs
Face in her hands she grips
Can you imagine all that greed and avarice
Coming down on that childs lips

Well I hope I don't die too soon
I pray the lord my soul to save
Oh I'll be a good boy, Im trying so hard to behave
Because there's one thing I know, I'd like to live
Long enough to savour
That's when they finally put you in the ground
Ill stand on your grave and tramp the dirt down

When england was the whore of the world
Margeret was her madam
And the future looked as bright and as clear as
The black tarmacadam
Well I hope that she sleeps well at night, isnt
Haunted by every tiny detail
Cos when she held that lovely face in her hands
All she thought of was betrayal

And now the cynical ones say that it all ends the same in the long run
Try telling that to the desperate father who just squeezed the life from his only son
And how it's only voices in your head and dreams you never dreamt
Try telling him the subtle difference between justice and contempt
Try telling me she isn't angry with this pitiful discontent
When they flaunt it in your face as you line up for punishment
And then expect you to say thank you straighten up, look proud and pleased
Because youve only got the symptoms, you haven't got the whole disease
Just like a schoolboy, whose heads like a tin-can
Filled up with dreams then poured down the drain
Try telling that to the boys on both sides, being blown to bits or beaten and maimed
Who takes all the glory and none of the shame

Well I hope you live long now, I pray the lord your soul to keep
I think I'll be going before we fold our arms and start to weep
I never thought for a moment that human life could be so cheap
Cos when they finally put you in the ground
They'll stand there laughing and tramp the dirt down
 
Είναι παρεξηγημένοι και γερμανοί, αλλά μου αρέσουν!!
To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.
 
"Hildur Ingveldardottir Guthnadottir (born September 4, 1982) is a classically-trained Icelandic Cellist who has played and recorded with the bands Pan Sonic, Throbbing Gristle and Mum, Johnnan Johnnason as well as her solo project Lost in Hildurness. She has also toured with Animal Collective." (from Hildur's myspace profile)
 
Top Bottom