Φοβερή σύμπτωση, είχα πάνω απο μια εβδομάδα να ακούσω μουσική και σήμερα άκουσα το κονσέρτο του Dvorak για cello από τον Κίαν Σολτάνι
και την Staatskapelle Berlin υπό την διεύθυνση του Ντάνιελ Μπάρενμποϊμ.
Το κονσέρτο του Dvorak δεν χρειάζεται ιδιαίτερη παρουσίαση μιας και μιλάμε για ένα από τα καλύτερα
και πιο αγαπημένα κονσέρτα όλων των ειδών.
Οι ηχογραφήσεις που μου έρχονται στο μυαλό από την οπτική πλευρά της ορχήστρας είναι η ηχογράφηση του
Ροστροπόβιτς
υπό την διεύθυνση του Κάραγιαν και από την πλευρά του τσελίστα εννοώντας ηχογραφήσεις με πιο πολύ ελευθερία στον παίχτη του τσέλου
είναι της Alisa Weilerstein και φυσικά ποια άλλη
της Ζακλίν Ντι Πρε πάλι υπο τη διευθυνση του Ντάνιελ Μπαρενμποϊμ με την ορχήστρα του Σικάγο.
Στην συγκεκριμένη εκτέλεση έχουμε μια ενδιάμεση κατάσταση, στην οποία δεν έχει τον απόλυτο έλεγχο ούτε ο μαέστρος ούτε ο μουσικός.
Στη πρώτη κίνηση το αποτέλεσμα δεν εντυπωσιάζει, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο ήχος του είναι λίγο νωχελικός εώς νωθρός.
Στο 3:53 ακούμε για πρώτη φορά τον πραγματικό τσελίστα Κιαν Σολτάνι και μας προϊδεάζει για το τι μπορεί να ακολουθήσει.
Στη δεύτερη κίνηση τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Ο Σολτάνι είναι το λιγότερο εξαιρετικός, ενω τα ξύλινα και τα έγχορδα
εναρμονίζονται εκατό τοις εκατό πάνω στο τσελίστα. Αξίζει να αναφερθεί οτι οι μουσικοί της Staatskapelle είναι άριστοι, ειδικά το φλάουτο.
Φυσικά βοηθάει πάρα πολύ και το έργο. Είναι ένα ποίημα, ένα αριστούργημα.
(Μη ξεχνάμε οτι ο Dvorak πιθανόν να έχει γράψει και το καλύτερο largo όλων των έργων, την δεύτερη κίνηση της 9ης συμφωνίας του,
η οποία υπάρχει στην συνέχεια του CD. )
H τρίτη κίνηση συνεχίζει πάλι στο ίδιο ηψυλό επίπεδο αλλά εδω ξεκάθαρα τα ηνία τα έχει πάρει ο μαέστρος.
Θυμίζει λίγο την ηχογράφηση της Ντι Πρε αλλα δυστυχώς δεν φτάνει σε αυτό το επίπεδο.
Το άκουσα με όλη τη καλή διάθεση αλλά του λείπει η προσωπικότητα για να φτάσει το επίπεδο μιας κορυφαίας ηχογράφησης αναφοράς.
Το CD συνεχίζει με κάποια επίσης ωραία έργα του Dvorak, άλλα γνωστότερα, τα περισσότερα όμως δεν τα ηξερα.
Όπως έγραψα και προηγουμένως έχουν κάνει μια διασκευή του largo της 9ης αλλά το απότελεσαμ δεν μπορώ να πω οτι μου άρεσε ιδιαίτερα
όσο και αν μου αρέσει αυτό το έργο.
Highlight για μένα είναι τα δυο τελευταία κομάτια το "Romantic piece, Op. 75, No. 1" ένα έργο γεμάτο συναίσθημα
και τέλος το "Waldesruhe (Silent woods) for cello and orchestra, Op. 68 No. 5" κλείνει το CD με έναν ιδανικό επίλογο,
ένα έργο κομένο και ραμένο στα μέτρα του Σολτάνι.
Γενικώς είναι μια παρα πολύ καλή συλλογή να την ακούσετε σε κάποια υπηρεσία streaming σε υψηλη ποιότητα πχ tidal/quboz
αλλά τα 19 που θέλει για τα 24/96 ίσως είναι πολλά, όσο καλό κι αν είναι το έργο.
