Καλοί μου άνθρωποι
μιας και μπήκα πολύ αργά στο ντιμπέϊτ, θέλω 3 σημεία να τονίσω.
Πρώτον ο όρος αντικαπνιστής στέκει όσο ο όρος αντι-μπουγελωτής.
Υπάρχουν καπνιστές και μη-καπνιστές. Οι μη-καπνιστές ενοχλούνται από το κάπνισμα όπως θα ενοχλούνταν και από ένα μπουγέλωμα. Με μόνη διαφορά ότι το μπουγέλωμα μπορεί να έχει και πλάκα ή να σε ανακουφίσει στον καύσωνα. Το κάπνισμα πάλι μόνο ενοχλεί, όλες τις εποχές...
Δεύτερο, για μένα, αντί για το κάπνισμα, αποτελεί προσωπική απόλαυση η μυρωδιά αγνού θυμιάματος και επίσης διαολίζομαι εύκολα. Να έχω μαζί μου το μικρό θυμιατό μου στα καφέ και μπαράκια; Ειδικά όταν βλέπω τι φοράνε όσο ανοίγει ο καιρός νιώθω την ανάγκη να φωνάξω "ύπαγε οπίσω μου σατανά" και να λιβανιστώ, μπας και δεν αμαρτάνω. Δεν πιστεύω να ενοχλήσω;
Τρίτο, οι άνθρωποι δεν ανήκουν από πάντα και για πάντα στη μια ή την άλλη κατηγορία. Σχεδόν το 1/3 περνά τη ζωή του πότε ως καπνιστής και πότε ως, απεξαρτημένος πλέον, μη καπνιστής.
Δεν είναι ορκισμένοι εχθροί οι μη με τους καπνιστές...
Μια ανάλογα μεγάλη μερίδα καπνιστών καπνίζουν μόνο έξω από το σπίτι, μή θέλοντας να βρωμίζουν το χώρο τους. Κάτι θα ξέρουν κι αυτοί...
Επίσης έτσι πολλοί αποφεύγουν τα σημάδια από το τσόκαρο, διατηρώντας αποθέματα θράσους και τσαμπουκά για το καφέ ή το μπαρ...
