υπαρχει μια ...ευρυτητα στην ψυχεδελεια :beatnik2:
H Μεγάλη Φούγκα Op.133![]()
Tα "PET SOUNDS" και "SMILE" αναφέρθησαν ?:antlers:
Δεν υπάρχει δίσκος κλασσικής μουσικής που να ανήκει στην ψυχεδέλεια , όπως δεν ανήκουν και ο Γιάννης Χρήστου ( εμένα μούρχεται βαρύ να τον χαρακτηρίσω ψυχεδελικό , σαν να μειώνω τον μεγαλύτερο Ελληνα συνθέτη και να τον υποβιβάζω σε γ' κατηγορίας τσικό ...)
Aυτό ξεκινάει μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση περί του "Τι εστί σύγχρονη λόγια μουσική"... μια μουσική εξαιρετικά συγκεκριμένη και με καθορισμένη δομή για το εκπαιδευμένο αυτί..... και ταυτόχρονα χαώδης εως και ενοχλητικά "random" για το απαίδευτο.
Δεν έβαλα τον Χρηστου στην κατηγορία της ψυχεδέλειας, από αφέλεια, ούτε και τον θεωρώ ψυχεδελικό, έχει τύχει να μελετήσω κάποιες παρτιτούρες του και με εντυπωσιάζει πολύ ο τρόπος που γράφει.
Εβαλα πολύ συγκεκριμένα αυτό το έργο του.... το οποίο ενώ ως δομή είναι τακτικότατο, ως ηχόχρωμα αλλά και κυρίως, ως διάθεση αξίζει να βρίσκεται σ'αυτό το thread. ΙΜΗΟ έτσι? :grandpa:
Πάντως δε θεωρώ ότι η ψυχεδέλεια ταυτίζεται με την "τριτη κατηγορία"... και συμφωνώ ότι ο Χρήστου ήταν μάλλον ο χαρισματικότερος Έλληνας συνθέτης για τον οποίο μπορούμε να περηφανευόμαστε.
για μένα το επόμενο βήμα είναι ο χαρακτηρισμός του Καζαντζίδη ως ροκ .![]()
Δεν ξέρω γι'αυτό, πάντως πρέπει να σου πω ότι πάντοτε χαρακτήριζα τον Handel ως ποπ της εποχής του.... :antlers:
λες γι αυτό ο Adorno να θεωρούσε πως το μεγαλύτερο μέρος τη μουσικής του δεν πρέπει να εκτελείται καν ; :BDGBGDB55:
We use essential cookies to make this site work, and optional cookies to enhance your experience.