Τα καλύτερα ψυχεδελικά άλμπουμ!

Re: Απάντηση: Τα καλύτερα ψυχεδελικά άλμπουμ!

Γιωργο η φραση "πρεπει λογικα να με αφορα αμεσα" δειχνει "αγαπη" για black rock ή λαθος καταλαβα?

Θα μπορούσαμε μάλλον να το πούμε και έτσι.Heavy funk σίγουρα ναι, κατά πόσο το black rock σαν όρος είναι κοντά σε κάτι τέτοιο ειλικρινά δεν ξέρω να σου πω. Τέλος πάντων να μας αρέσει βρε αδελφέ και ας το πούμε όπως να ναι……..:flipout::ernaehrung004:

Με "αφορά" και ως θεματολογία όπως είπες και ως μουσική. Από τα λίγα που άκουσα αντιλαμβάνομαι τον ήχο του ως Afro –Funk με jazzy στοιχεία και μια trippy διάθεση γενικότερα. Για το Vibe-ing theme επίσης θα έλεγα ότι είναι πολύ κοντά στον blaxploitation ήχο. Πολύ όμορφο το λιτότατο “Prelude Tο Hell”
 
51MJ2FMTYEL._SL500_AA240_.jpg
21BZ7GCQ67L._SL500_AA130_.jpg
41XXPTS75ZL._SL500_AA240_.jpg
51SAA648PPL._SL500_AA240_.jpg


Κάνοντας βόλτα χθες στο διαδίκτυο , ανακάλυψα αυτά . Turkish , Japanese , Asian , African Psychedelic Music όπως κ.α με Μεξικάνικη ψυχεδέλεια , Λατινοαμεριάνικη , Χιλιανή και πάει λέγοντας .
Πιό κοντά στα δικά μου γούστα οι Γιαπωνέζοι και οι Ασιάτες εν γένει - αν και οι Τούρκοι με έκαναν να γελάσω με τα ψυχεδελοτσιφτετέλια τους - από τα λίγα αποσπάσματα που άκουσα .
Οι καθηγητές της ψυχεδέλεις εδώ μέσα τάχουν υπ' όψη τους ; Τι άποψη έχετε ;
 
Re: Απάντηση: Τα καλύτερα ψυχεδελικά άλμπουμ!

51MJ2FMTYEL._SL500_AA240_.jpg
21BZ7GCQ67L._SL500_AA130_.jpg
41XXPTS75ZL._SL500_AA240_.jpg
51SAA648PPL._SL500_AA240_.jpg


Κάνοντας βόλτα χθες στο διαδίκτυο , ανακάλυψα αυτά . Turkish , Japanese , Asian , African Psychedelic Music όπως κ.α με Μεξικάνικη ψυχεδέλεια , Λατινοαμεριάνικη , Χιλιανή και πάει λέγοντας .
Πιό κοντά στα δικά μου γούστα οι Γιαπωνέζοι και οι Ασιάτες εν γένει - αν και οι Τούρκοι με έκαναν να γελάσω με τα ψυχεδελοτσιφτετέλια τους - από τα λίγα αποσπάσματα που άκουσα .
Οι καθηγητές της ψυχεδέλεις εδώ μέσα τάχουν υπ' όψη τους ; Τι άποψη έχετε ;

Εχω παρει το Αγγλικο... απλα ικανοποιητικο. Ειχα ακουσει για το τουρκικο οτι ειναι ενδιαφερον (!) αλλα διστασα να το παρω δεν κολλαει τουρκια και ψυχεδελεια...
 
Απάντηση: Re: Τα καλύτερα ψυχεδελικά άλμπουμ!

τους Γιαπωνέζους, γενικά, τους θεωρώ μαίτρ της αντιγραφής - όπως σε όλα άλλως τε.
No original ideas though...at least as far as I know.

They may not be original , but they are usually better than the original. They 've made copying , an art in itself :flipout:
 
Απάντηση: Re: Τα καλύτερα ψυχεδελικά άλμπουμ!

Nτοκ, με διαφορά το Asian..
Tα υπόλοιπα έχουν καλές στιγμές, follow your instict:grandpa:

Κολλάω στους Τούρκους . Εκτός κι αν θεωρήσω ότι η αφέλεια της ψυχεδέλειας περιλαμβάνει , ως sine qua non στοιχείο της και το απόλυτο κιτς , οπότε το τσιφτετέλι και το μπουζούκι ...κολλάνε γάντι μαζί της :flipout:
 
Re: Απάντηση: Re: Τα καλύτερα ψυχεδελικά άλμπουμ!

Κολλάω στους Τούρκους . Εκτός κι αν θεωρήσω ότι η αφέλεια της ψυχεδέλειας περιλαμβάνει , ως sine qua non στοιχείο της και το απόλυτο κιτς , οπότε το τσιφτετέλι και το μπουζούκι ...κολλάνε γάντι μαζί της :flipout:



Mε λίγη καλή διάθεση και οι Hawkwind στο magnu τσιφτετέλια παίζουν:flipout:

μη κολλάς..
το asian εχει κάτι θεούς από τη Καμπότζη (δεν θυμάμαι τώρα το όνομα, 1969 νομίζω η εποχή) που παραδίδουν σεμινάρια psych pop. Kαι καναδυό Κορεάτες επίσης, θάνατος.
 
Re: Απάντηση: Re: Τα καλύτερα ψυχεδελικά άλμπουμ!

They may not be original , but they are usually better than the original. They 've made copying , an art in itself

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. ;)
το κακό είναι πως στις Τέχνες, αντιγράφουν με υστέρηση 10ετίας και βάλε.
Στο Σινεμά για παράδειγμα, στη δεκαετία του '50, ο Κουροσάβα και ο Οζου αντέγραψαν τον Αϊζενστάϊν και τον Βερτόφ. 20 χρόνια μετά :icon15:
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Τα καλύτερα ψυχεδελικά άλμπουμ!

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. ;)
το κακό είναι πως στις Τέχνες, αντιγράφουν με υστέρηση 10ετίας και βάλε.
Στο Σινεμά για παράδειγμα, στη δεκαετία του '50, ο Κουροσάβα και ο Οζου αντέγραψαν τον Αϊζενστάϊν και τον Βερτόφ. 20 χρόνια μετά :icon15:

Ετσι . Οι σκηνές μάχης στο Καγκεμούσα , είναι αριστουργηματικές , αλλά όχι πρωτότυπες μιά και προϋπήρξε ο Αλέξανδρος Νιέφσκυ :grinning-smiley-043
 
Βασικά όπως σε κάθε συλλογή έτσι και εδώ για να πάρει κανείς το αποτέλεσμα που θέλει επί της ουσίας πρέπει να έχει όλα τα volumes και να κάνει επιλογές. Υπάρχουν κομματάρες υπάρχουν μέτρια κομμάτια αδιάφορα κλπ.. Συνολικά πέρα του ότι θεωρώ πανέξυπνη εμπορική κίνηση το όλο θέμα με την ψυχεδέλεια ανά τοποθεσία , νομίζω ότι η συλλογή παρέχει την δυνατότητα στον καθένα να εντοπίσει καλλιτέχνες που πιθανών τον ενδιαφέρουν, γρήγορα, ενώ αν πήγαινε ανάποδα θα χρειαζόταν πολύ χρόνο και πολύ χρήμα σαφώς. Είναι δηλαδή μια πολύ καλή αρχή.

Από την συλλογή έχω ξεχωρίσει Aguaturbia,Laghonia,kaleidoscope, La Revolucion De Emiliano Zapata,Ladies WC, Blues Creation, The Apryl Fool, Yuya Uchida & the Flowers, Ofege,Brain Police.
 
Τα Asian, Japanese, είναι πάρα πολύ καλά. Εμένα μου αρέσουν και τα American, Turkish.. Το Chilean είναι καλό αλλά προτιμότερο θα ήταν ίσως να πάρει κανείς κάποια προσωπική δουλειά των Aguaturbia. Τα latin, Brazilian, Mexican, έχουν τις στιγμές τους και κάποιες είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες θα έλεγα.To African θα μπορούσε να αντικατασταθεί άνετα με αυτό που είναι πολύ περισσότερο underground.

61DH-QtKHEL._SS400_.jpg



To British μάλλον είναι το πιο αδιάφορο.για μένα
 
Τα Asian, Japanese, είναι πάρα πολύ καλά. Εμένα μου αρέσουν και τα American, Turkish.. Το Chilean είναι καλό αλλά προτιμότερο θα ήταν ίσως να πάρει κανείς κάποια προσωπική δουλειά των Aguaturbia. Τα latin, Brazilian, Mexican, έχουν τις στιγμές τους και κάποιες είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες θα έλεγα.To African θα μπορούσε να αντικατασταθεί άνετα με αυτό που είναι πολύ περισσότερο underground.
http://www.amazon.co.uk/World-Psychedelic-Classics-Loves-Thing/dp/B0007XZX7K

To British μάλλον είναι το πιο αδιάφορο.για μένα
 
Οι συλλογες LP&P ειναι αρκετα καλες ως μπουσουλας αλλα σχεδον οπως ολες οι συλλογες λειτουργουν καπως παραπλανητικα.Για την αμερικανικη και την αγγλικη τα παραπανω ισχυουν ακομα περισσοτερο μιας και ειναι αδυνατον να καλυψουν το χαωδες των κυκλοφοριων.Μπαινει λοιπον ο ακροατης στην διαδικασια "γιατι αυτο και οχι αυτο?" που ειναι λαθος εξ ορισμου.

Για τους Γιαπωνεζουν διαφωνω.Η συλλογη εχει σοβαροτατες ελλειψεις (Tokyo Kids Brothers,J.A Seaser to name a few) και τα τραγουδια που την απαρτιζουν ειναι ας το πουμε αυτα με τα πολλα "hooks and tricks".Σαν σκηνη τωρα δεν υποστηριζω πως καινοτομουσαν αλλα απο την αλλη δεν θα μπορουσα να τους κατηγορησω και ως αντιγραφεις.Για πολλους οι Les Rallizes Denudes θεωρουνται ισαξιοι των V.U.Eκει που σταματησαν οι τελευταιοι με το White light το προχωρησαν οι Γιαπωνεζοι.Επεκτειναν το οικοδομημα που ειχαν χτισει ο Reed με τον Cale.Γενικοτερα οι Γιαπωνεζοι "παιξαν" με το rock.Δεν το αναμασουσαν οπως οι Ιταλοι ας πουμε ή ενα μεγαλος μερος των Γερμανων.

Ο Stan Densky(o ανθρωπος που βρισκεται πισω απο τις LP&P συλλογες) εχει στησει εδω και χρονια ενα συγκροτημα με ενδιαφερουσα δισκογραφια.Ειδικα το τελευταιο τους album (Μany Bright Things-Many Bright Friends) συστηνεται χωρις ενδοιασμους.


Φιλε Γιωργο με τον προσδιορισμο black rock εννουσα τα παιδια του Hendrix που γεννησε ο θανατος του.Rock που ηταν πολυ μαυρο για τους λευκους και πολυ ασπρο για τους brothers.Που η ξεπετα "Hendrix inspired" τους στριμωξε στις γωνιες της obscurity.
 
Τα Asian, Japanese, είναι πάρα πολύ καλά. Εμένα μου αρέσουν και τα American, Turkish.. Το Chilean είναι καλό αλλά προτιμότερο θα ήταν ίσως να πάρει κανείς κάποια προσωπική δουλειά των Aguaturbia. Τα latin, Brazilian, Mexican, έχουν τις στιγμές τους και κάποιες είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες θα έλεγα.To African θα μπορούσε να αντικατασταθεί άνετα με αυτό που είναι πολύ περισσότερο underground.
http://www.amazon.co.uk/World-Psychedelic-Classics-Loves-Thing/dp/B0007XZX7K

To British μάλλον είναι το πιο αδιάφορο.για μένα

Συμφωνώ 100%.
Η μαγεία κρύβεται στα διαμάντια από τις άλλες Ηπείρους.
Το British είναι μετριότατο. Μπορεί κανείς να εξερευνήσει το νησί μέσα από άλλες σπουδαιότερες συλλογές όπως τα Pebbles (1-20)...
Aλλά ακούς το Istemem του Koray ή το It Was Probably Late Summer του San Ul Lim και σε παίρνει βρε παιδί μου κάτι...
 
sandrose2.jpg

sandrose - sandrose (1972)

"Sandrose is a very original French group, that became a legend for its unique 1972 eponymous album. This real masterpiece is considered as one of the ten international Progressive rock classics. Let's notice some beautiful dialogues between the heavy guitar played by Jean-Pierre Alarcen (Le Systeme Crapoutchik, Renaud...) and the elegant Mellotron. Some superb melodies are lightened by Rose Podwojny's powerful and crystal clear voice (Later on, she's going to experience success under the name Rose Laurens...), by the majestic guitar soli and the splendid keyboards sonorities."

Το'χα πάρει κάποτε σε κασσέτα από την υπόγα του Κοντογούρη (γύρω στις αρχές των '90ς). Το αυτί δεν ξεκόλλησε ποτέ από αυτό το αριστούργημα για πολύ καιρό. Ορόσημο στα ακούσματά μου.

Τυχαία το θυμήθηκα πάλι, πέφτοντας πάνω του σε ένα blog με θησαυρούς.

δεκάρι για πάντα

Δεν μας λες και ποιο είναι αυτό το blog με τους θησαυρούς;;; :D