Αξιολόγηση κατάστασης δίσκου εν μέρει δεν (πρέπει) να υφίσταται.
Αν υιοθετήσουμε το Goldmine Standard του Discogs, ως αυτό που έχει επικρατήσει.
Ο δίσκος ως media, δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται ως τέλειος, αν έστω και ένα μόνο σημείο του δεν είναι τέλειο.
Μια άλλη παρανόηση αφορά τον οπτικό έλεγχο στον οποίον αναφέρονται πάρα πολλοί πωλητές, ως μέτρο αξιολόγησης, με τη δικαιολογία πως δεν μπορούν να έχουν ακούσει όλους τους δίσκους τους πριν τους πουλήσουν.
Και παραθέτω:
Near Mint (NM or M-)
A nearly perfect record. A NM or M- record has more than likely never been played, and the vinyl will play perfectly, with no imperfections during playback. Many dealers won't give a grade higher than this implying (perhaps correctly) that no record is ever truly perfect. The record should show no obvious signs of wear.
Όπως βλέπουμε όμως, η ακουστική αξιολόγηση είναι απολύτως απαραίτητη και προτάσσεται μάλιστα της οπτικής.
Very Good Plus (VG+)
Generally worth 50% of the Near Mint value. A Very Good Plus record will show some signs that it was played and otherwise handled by a previous owner who took good care of it.
Defects should be more of a cosmetic nature, not affecting the actual playback as a whole. Record surfaces may show some signs of wear and may have slight scuffs or very light scratches that don't affect one's listening experiences. Slight warps that do not affect the sound are "OK".
Επομένως, όποια ατέλεια ακούγεται κατα την αναπαραγωγή, αυτή πρέπει να κατατάσσει το δίσκο στο Very Good (όπως γράφει παρακάτω)
Στην πραγματικότητα βέβαια ο καθένας δηλώνει ότι θέλει.
Και όλοι οι ασχολούμενοι, θα έχουμε τίς αντίστοιχες εμπειρίες
ΥΓ: Η VG+ κατάσταση όπως περιγράφεται παραπάνω, δεν είναι καθόλου παρακατιανή, και μακάρι λέω εγώ, να ήταν ο κανόνας. Μισή τιμή απο τα ΝΜ, να βλέπεις τις ατέλειες, αλλά να μην τις ακούς , να μην επηρεάζουν την ακρόαση
