Tαινίες για "Ευαίσθητες" ηλικίες....

Re: Tαινίες για "ευαίσθητες" ηλικίες...

Ούτε αυτό θα έδειχνα σε 13χρονο. Σε τέτοια ηλικία είχα δει το Raiders of Lost Ark (είναι και αυτό στη λίστα), τα έκανα πάνω μου στην τελευταία σκηνή ;)
 
Re: Tαινίες για "ευαίσθητες" ηλικίες...

Εύκολα κατανοητό το άγνωστο κείμενο. :pΔεν έχω αντίρρηση με τη μίξη των ειδών. Δεν θα έδειχνα όμως σε παιδί 12-13 χρονών ταινίες όπως το Night of the Hunter. Να καταλάβει τι σε αυτή την ηλικία; Τις δολοφονίες, τις απάτες και γω δεν ξέρω τι άλλο έχει η ταινία;Εκτός αν έχουν "μεγαλώσει" τόσο τα δωδεκάχρονα και τους φαίνονται ψιλοπράγματα αυτά.
θα προτεινα να μην αντιμετωπιζονται τα παιδια ως ανημπορα μιας και κατονοουν πολυ περισσοτερα απο οσα νομιζουν οι ενηλικοι, (ειδικα σημερα) θα ελεγα οτι "βλεπουν" πολυ περισσοτερα και πιο διαισθαντικα απο τους ενηλικες.
 
Απάντηση: Re: Tαινίες για "ευαίσθητες" ηλικίες...

θα προτεινα να μην αντιμετωπιζονται τα παιδια ως ανημπορα μιας και κατονοουν πολυ περισσοτερα απο οσα νομιζουν οι ενηλικοι, (ειδικα σημερα) θα ελεγα οτι "βλεπουν" πολυ περισσοτερα και πιο διαισθαντικα απο τους ενηλικες.
Θέμα είναι να έχουν και την κουλτούρα. Υπάρχουν παιδιά και παιδιά. Άλλα καταλαβαίνουν τι βλέπουν και άλλα νομίζουν πως όλες οι ταινίες anime είναι bugs bunny.

Επειδή ασχολούμαι με αυτές τις ηλικίες χωρίς να είμαι πατέρας αλλά μέσω συλλόγων έχω να πω πως τα σημερινά παιδιά έχουν χαζέψει στο κομμάτι της τέχνης. Έχουν μεν πολλές πληροφορίες μέσω του internet αλλά δεν μπορούν να τις φιλτράρουν κατάλληλα και τις απορρίπτουν.

Παλιά μας έβαζε στους Beatles κάποιος μεγαλύτερος και μας μετέδιδε την αγάπη του. Τώρα πατάνε δύο κουμπιά και όποιον πάρει ο χάρος. Ακούει τη γλυκανάλατη μουσική και την πετάει σαν παλιομοδίτικη.

Κάθομαι να δω ταινίες με ανίψια και θέλουν όλο ξεκοιλιασματα και εκρήξεις. Καμία φαντασία. Εμείς τότε θέλαμε να βλέπουμε χαλαρές περιπέτειες φαντασίας για να ταξιδεύουμε στον ύπνο μας.
 
Re: Απάντηση: Re: Tαινίες για "ευαίσθητες" ηλικίες...

θα προτεινα να μην αντιμετωπιζονται τα παιδια ως ανημπορα μιας και κατονοουν πολυ περισσοτερα απο οσα νομιζουν οι ενηλικοι, (ειδικα σημερα) θα ελεγα οτι "βλεπουν" πολυ περισσοτερα και πιο διαισθαντικα απο τους ενηλικες.
Δεν διαφωνώ αν και δεν ξέρω αν μπορούν να φιλτράρουν αυτά που καταλαβαίνουν. Γιατί όμως πρέπει να δει την συγκεκριμένη ταινία κάποιος πριν κλείσει τα 14; Τι ακριβώς θα του προσφέρει;

Δεν ξέρω, ίσως έχω μεγαλώσει πολύ και δεν έχω πια επαφή με αυτές τις ηλικίες.

Κάθομαι να δω ταινίες με ανίψια και θέλουν όλο ξεκοιλιασματα και εκρήξεις. Καμία φαντασία. Εμείς τότε θέλαμε να βλέπουμε χαλαρές περιπέτειες φαντασίας για να ταξιδεύουμε στον ύπνο μας.
Αυτό. Φαντασία χρειάζεται, σκληρή πραγματικότητα θα φάει με κουτάλι στην υπόλοιπη ζωή του.
 
Re: Απάντηση: Re: Tαινίες για "ευαίσθητες" ηλικίες...

Δεν διαφωνώ αν και δεν ξέρω αν μπορούν να φιλτράρουν αυτά που καταλαβαίνουν. Γιατί όμως πρέπει να δει την συγκεκριμένη ταινία κάποιος πριν κλείσει τα 14; Τι ακριβώς θα του προσφέρει;

Δεν ξέρω, ίσως έχω μεγαλώσει πολύ και δεν έχω πια επαφή με αυτές τις ηλικίες.


Αυτό. Φαντασία χρειάζεται, σκληρή πραγματικότητα θα φάει με κουτάλι στην υπόλοιπη ζωή του.

Δεν θελω να διαβαστω σαν δασκαλος/καθηγητης... :)
αλλα προσπαθω να γραφω οσο πιο συντομα μπορω..

Πραγματικος ρεαλισμος στον κινηματογραφο δεν υπαρχει.. ουτε στο free cinema/direct cinema/Cinema verite , ουτε πουθενα (μαλλον) στην τεχνη, απο την στιγμη που αυτο που βλεπεις, εχει επιλεγει για σενα τον θεατη, και ειναι οι επιλογες του δημιουργου, οπως πολυ ορθα εκφαζει ο Wiseman, ενας απο τους μεγαλυτερους ντοκυμαντεριστες της εποχης μας.. το ιδιο πιστευε και ο Bresson, ενω μπορεις και πολυ ευκολα να παρακολουηθσεις και το doc του Peter Wintonick για το cinema Verite.

το ιδιο ορθα εγραφε ο Νιτσε οτι δεν υπαρχουν γεγονοτα αλλα μονο οι ερμηνειες αυτων.

Στον ρεαλισμο, ως καθαρα θεματικη στην ιστορια/πλοκη για μια ταινια, 2 πραγματα που βρηκα να αναδεικνυωνται, ειναι η αφύπνιση συνείδησης ενος ατομου πχ για την κατασταση του, μεσω της ταυτισης ή των θεματων που εξεταζονται/σχολιαζονται στην ταινια... ενω ενα δευτερο, ειναι η αναδειξη της ομορφιας και της χαρης του κοσμου αυτου, του ρεαλισμου σε αντιθεση με το φανταστικο κοσμο..

το escapism που προσφερει η φαντασια, δεν ειναι για μενα προσωπικα, απαραιτητα ασημαντο και κατακριτεο.
Ομως στο ορατο (ρεαλιστικα θεματα) υπαρχει μεγαλυτερη φαντασια και χρειαζεται φαντασια και δημιουργηκοτητα για να γινουν καλα.
Σε ενα φανταστικο θεμα, που ακριβως λογο της φυσης του, για να κατανοηθει και να λειτουργησει, πρεπει να πατησει πανω σε ρεαλιστικα πραγματα,
για γινει δηλαδη η φαντασια ρεαλιστικη, πιστευτη, σχεδον να εξαπατηθεις οτι αυτο που βλεπεις ειναι πιστευτο.. αυτοαναιρωντας οποιο φαντασια.

Μηπως τελικα το μυστηριο και η φαντασια κατοικεί στο ορατο, παρα στο αορατο;

οποιος επιθυμει ας ψαξει το αστειο και ευφυέστατο
Sullivan's Travels που πραγματευεται κατι παρεμφερες με τα παραπανω.

και μια λαμπρη ταινια-προταση για τους γονεις
Like father, Like son
τι θα διαλεγατε μετα το λαθος στο νοσοκομειο.. το βιολογικο παιδι σας ή το παιδι που μεγαλωσατε τοσα χρονια;

 
Last edited: