Είναι γεγονός ότι η φωτογραφία είναι μοναχικό χόμπι. Προτιμούμε να είμαστε μόνοι μας με τη μηχανή μας, παρά με παρέα. Τουλάχιστον εγώ τότε βγάζω τις καλύτερες λήψεις.
Όμως δεν είναι δυνατόν να είμαστε πάντα μόνοι. Εμείς οι παντρεμένοι έχουμε τη δυνατότητα ή είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε μερικά ταξίδια με τη σύζυγο ή και με τα τέκνα. Ειδικά σε μεγάλα ταξίδια τί κάνουμε; Τραβούμε καλές φωτογραφίες σε μέρη που ίσως ποτέ δεν θα πάμε ή πάμε πάσο; Παίρνουμε τον εξοπλισμό μας ή μια μικρούλα κόμπακτ; Τραβούμε όλα τα ωραία ή μόνο οικογενειακές στιγμές;
My way...
Αν ταξιδεύουμε με το αυτοκίνητο θα πάρω μέχρι 10-12 κιλά εξοπλισμό (και τρίποδο). Αλλιώς μια τσάντα ώμου ή πλάτης με ένα σώμα και 3 ζουμ, άντε κι έναν 50άρη. Και φίλτρα, ειδικά πολωτικό.
Πριν ξεκινήσουμε διαβάζω... διαβάζω πολύ. Ώρες ατελείωτες. Κάνω καταλόγους με μνημεία, ναούς, μουσεία, σοκάκια, γενικές λήψεις, από ψηλά, κλπ. Αφού πλέον ελέγχω τον κάθε προορισμό, τότε προχωρώ στη συλλογή πληροφοριών. Πότε είναι ανοιχτό, πώς πάνε εκεί, πού έχει παρκάρισμα, κοντινά μαγαζιά, θέση σε σχέση με τον ήλιο κλπ.
Με βάση αυτά κάνω δυο προγράμματα. Ένα αυτό που παρουσιάζω στην οικογένεια, το οποίο και γίνεται δεκτό με μικροαλλαγές. Και γίνεται δεκτό, διότι λαμβάνω υπόψη τα θέλω και τις αντοχές του καθενός, αλλά και τις φωτογραφικές ευκαιρίες μου. Το δεύτερο δεν το παρουσιάζω στην αρχή, το ξεφουρνίζω on location και μόνο αν τους πέφτει το αρχικό σχέδιο βαρύ. Από τη στιγμή που το δέχονται, είναι σχετικά εύκολη η υλοποίησή του, άρα αυξάνονται δραματικά και οι δυνατότητες για καλές λήψεις.
Στο χώρο τώρα. Ύπνος νωρίς, ξύπνημα νωρίς, εκτός κι αν έχει μεσολαβήσει νυχτερινή φωτογράφηση (συνήθως σε κεντρικές πλατείες ή σε τοποθεσίες από ψηλά. Επομένως υπάρχει αρκετός χρόνος, ακόμη και για ενδιάμεση ξεκούραση.
Και πάμε στα δύσκολα.... πώς βγάζουμε ένα καλό πλάνο; Με τη μία;;; Δύσκολο. Με μια γωνία; Πάλι δύσκολο.... Τί κάνουμε μέσα σε μνημεία σε αυλές, σε πλατείες;;;
Οι ιδανικές συνθήκες για μένα είναι (και συνήθως έτσι λειτουργούν)
1. Τραβούμε μια πρόχειρη φωτογραφία. Τη βλέπουμε στην οθόνη και ύστερα ψάχνουμε καλύτερα σημεία. Π.χ. να ορίσουμε με τις γραμμές στο πάτωμα και με τις κολώνες ένα κάδρο μέσα στο κάδρο.
2. Τραβούμε τη δεύτερη φωτογραφία με κάτι τέτοιο. Στη συνέχεια ψάχνουμε μήπως μπορούμε να βρούμε ένα θέμα για μπροστά αριστερά που να μας οδηγεί καλύτερα μέσα στη φωτο. Π.χ. ένα σκαλοπάτι θα ήταν ιδανικό. Σε συνδυασμό με τις φάλτσες γραμμές στο έδαφος δημιουργείς μια πολύ καλή σύνθεση.
3. Τραβούμε την τρίτη φωτογραφία. Φεύγουμε κατευθείαν να προλάβουμε τη γυναίκα μας που μόλις τη διακρίνουμε στο βάθος. Τέλειωσα αγάπη μου, λέμε. Ναι, πώς μας απαντά. Εμείς ξανασκεφτόμαστε το κάδρο μας κοιτάζοντας αφηρημένα την πορεία μας.
4. Μόλις σκεφτούμε κάτι καλύτερο, τότε σκάμε τη μπόμπα. Αγάπη μου ξέχασα το πίσω καπάκι του φακού στο έδαφος. Πάω να το πάρω αμέσως για να μη χάσουμε χρόνο πηγαίνοντας στα φωτογραφικά μαγαζιά για να πάρουμε καινούριο.
5. Πηγαίνουμε καρφωτοί στο θέμα μας παρακαλώντας να μην υπάρχει γκρουπ τουριστών στο θέμα. Αν ναι, θρασύτατα τους ζητάμε να φύγουν από τη μέση, διότι Ι αμ α προφέσιοναλ φωτογγραφερ. Τραβάμε τη λήψη και ξαναγυρνάμε τρέχοντας στη γυναίκα μας κρατώντας ένα καπάκι στο χέρι μας (απαραίτητο για τη σωματική μας υγεία!!!).
6. Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία στο επόμενο μνημείο.
7. Σε κάθε ναό ανάβουμε κεράκι και παρακαλούμε την Παναγία να μας βοηθήσει.
Όμως δεν είναι δυνατόν να είμαστε πάντα μόνοι. Εμείς οι παντρεμένοι έχουμε τη δυνατότητα ή είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε μερικά ταξίδια με τη σύζυγο ή και με τα τέκνα. Ειδικά σε μεγάλα ταξίδια τί κάνουμε; Τραβούμε καλές φωτογραφίες σε μέρη που ίσως ποτέ δεν θα πάμε ή πάμε πάσο; Παίρνουμε τον εξοπλισμό μας ή μια μικρούλα κόμπακτ; Τραβούμε όλα τα ωραία ή μόνο οικογενειακές στιγμές;
My way...
Αν ταξιδεύουμε με το αυτοκίνητο θα πάρω μέχρι 10-12 κιλά εξοπλισμό (και τρίποδο). Αλλιώς μια τσάντα ώμου ή πλάτης με ένα σώμα και 3 ζουμ, άντε κι έναν 50άρη. Και φίλτρα, ειδικά πολωτικό.
Πριν ξεκινήσουμε διαβάζω... διαβάζω πολύ. Ώρες ατελείωτες. Κάνω καταλόγους με μνημεία, ναούς, μουσεία, σοκάκια, γενικές λήψεις, από ψηλά, κλπ. Αφού πλέον ελέγχω τον κάθε προορισμό, τότε προχωρώ στη συλλογή πληροφοριών. Πότε είναι ανοιχτό, πώς πάνε εκεί, πού έχει παρκάρισμα, κοντινά μαγαζιά, θέση σε σχέση με τον ήλιο κλπ.
Με βάση αυτά κάνω δυο προγράμματα. Ένα αυτό που παρουσιάζω στην οικογένεια, το οποίο και γίνεται δεκτό με μικροαλλαγές. Και γίνεται δεκτό, διότι λαμβάνω υπόψη τα θέλω και τις αντοχές του καθενός, αλλά και τις φωτογραφικές ευκαιρίες μου. Το δεύτερο δεν το παρουσιάζω στην αρχή, το ξεφουρνίζω on location και μόνο αν τους πέφτει το αρχικό σχέδιο βαρύ. Από τη στιγμή που το δέχονται, είναι σχετικά εύκολη η υλοποίησή του, άρα αυξάνονται δραματικά και οι δυνατότητες για καλές λήψεις.
Στο χώρο τώρα. Ύπνος νωρίς, ξύπνημα νωρίς, εκτός κι αν έχει μεσολαβήσει νυχτερινή φωτογράφηση (συνήθως σε κεντρικές πλατείες ή σε τοποθεσίες από ψηλά. Επομένως υπάρχει αρκετός χρόνος, ακόμη και για ενδιάμεση ξεκούραση.
Και πάμε στα δύσκολα.... πώς βγάζουμε ένα καλό πλάνο; Με τη μία;;; Δύσκολο. Με μια γωνία; Πάλι δύσκολο.... Τί κάνουμε μέσα σε μνημεία σε αυλές, σε πλατείες;;;
Οι ιδανικές συνθήκες για μένα είναι (και συνήθως έτσι λειτουργούν)
1. Τραβούμε μια πρόχειρη φωτογραφία. Τη βλέπουμε στην οθόνη και ύστερα ψάχνουμε καλύτερα σημεία. Π.χ. να ορίσουμε με τις γραμμές στο πάτωμα και με τις κολώνες ένα κάδρο μέσα στο κάδρο.
2. Τραβούμε τη δεύτερη φωτογραφία με κάτι τέτοιο. Στη συνέχεια ψάχνουμε μήπως μπορούμε να βρούμε ένα θέμα για μπροστά αριστερά που να μας οδηγεί καλύτερα μέσα στη φωτο. Π.χ. ένα σκαλοπάτι θα ήταν ιδανικό. Σε συνδυασμό με τις φάλτσες γραμμές στο έδαφος δημιουργείς μια πολύ καλή σύνθεση.
3. Τραβούμε την τρίτη φωτογραφία. Φεύγουμε κατευθείαν να προλάβουμε τη γυναίκα μας που μόλις τη διακρίνουμε στο βάθος. Τέλειωσα αγάπη μου, λέμε. Ναι, πώς μας απαντά. Εμείς ξανασκεφτόμαστε το κάδρο μας κοιτάζοντας αφηρημένα την πορεία μας.
4. Μόλις σκεφτούμε κάτι καλύτερο, τότε σκάμε τη μπόμπα. Αγάπη μου ξέχασα το πίσω καπάκι του φακού στο έδαφος. Πάω να το πάρω αμέσως για να μη χάσουμε χρόνο πηγαίνοντας στα φωτογραφικά μαγαζιά για να πάρουμε καινούριο.
5. Πηγαίνουμε καρφωτοί στο θέμα μας παρακαλώντας να μην υπάρχει γκρουπ τουριστών στο θέμα. Αν ναι, θρασύτατα τους ζητάμε να φύγουν από τη μέση, διότι Ι αμ α προφέσιοναλ φωτογγραφερ. Τραβάμε τη λήψη και ξαναγυρνάμε τρέχοντας στη γυναίκα μας κρατώντας ένα καπάκι στο χέρι μας (απαραίτητο για τη σωματική μας υγεία!!!).
6. Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία στο επόμενο μνημείο.
7. Σε κάθε ναό ανάβουμε κεράκι και παρακαλούμε την Παναγία να μας βοηθήσει.
