That's how it all started...you, Dummy :P

Προσωπική μου άποψη είναι οτι μόνο ένας δίσκος απο την σκηνή του trip hop είναι ισάξιος με το Dummy.To Mezzanine.Είναι δύο ξεκάθαρα πεντάρια!(όπως λένε και οι "ειδικοί":flipout:)
Απλά στους δίσκους των Portishead το συναίσθημα πάντα ξεχείλιζε.
Το Dummy, το έχω αναφέρει και αλλού αυτό, δεν ήταν απλά ένας εξαιρετικός δίσκος στην εποχή του.Ηταν και ένα απο τα λιγοστά "τρένα" που πέρασαν απο μια γενιά σαν την δική μας, που σε γενικές γραμμές της έλειπε το όραμα.
Οσοι πρόλαβαν πρόλαβαν.Με χαρά βλέπω πως κάποιοι τον ανακαλύπτουν ακόμα και σήμερα.

Επιπλέον όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος οι περισσότεροι της γενιάς μας διανύαμε την τρίτη δεκαετία της ζωής μας. Μοιραία αυτό το τρένο που τρέξαμε (όσοι τρέξαμε) να προλάβουμε, και που στην αρχή φάνταζε ως κάτι από άλλο κόσμο, έμελλε να γίνει το απόλυτο soundtrack των πρώτων απογοητεύσεων της ζωής μας. Οι πρώτοι δυνατοί έρωτες, οι πρώτοι χωρισμοί, ο στρατός, οι πρώτες ρήξεις με φίλους, οι πρώτες επαγγελματικές δυσκολίες οι πρώτες αμφισβητήσεις. κοκ. Οι “χαρούμενες” φάτσες τον αγνόησαν επιδεικτικά.

Σε αυτό το “μπλεδάκι σε πολύ όμορφη απόχρωση” τους εξώφυλλου μπορεί και να έχουν πνιγεί πολλά όνειρα. Αν αγγίξεις σήμερα το εξώφυλλο μπορεί και να το νιώσεις…

Κάλλη μου, καταραμένο δίσκο έβαλες στο σπίτι σου.
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: That's how it all started...you, Dummy :P

Emilot said:
Υ.Γ Δεν εχεις άδικο.....μην την ρίξουμε στα "σκληρά"!!!!
Massive Attack Κάλλη......+1
Click to expand...


Guys, λυπάμαι που θα σας...απογοητεύσω, αλλά έχω πάει και σε συναυλία των Massive !!!!!:flipout::flipout::antlers:
 
Δε θα χαλασουμε τις καρδιες μας για τα πενταρια, αλλα στα δικα μου τα καταστοιχα, το πιο λαμπρο πενταρι ειναι το Maxinquaye (ειπα λαμπρο? ναι πολυ!).
Μετα το Blue Lines και το Dummy.
Αλλα τι αναγνωριση περιμενει καποιος που σιχαινεται τον ορο "trip-hop" και απαγορευει να τον συμπεριλαμβανουν σαυτο το ειδος....
 
Please, επειδή τώρα ανακαλύπτω as I said, βοηθείστε με λίγο...μη πετάτε ένα όνομα και μετά με αφήνετε στο σκοτάδι.
Πάνο, γίνε λίγο πιό συγκεκριμένος please.
Baira, εσύ δεν χρειάζεται, θα μου πεις σε λίγα λεπτά....:music-smiley-005:
 
ecodrifter said:
Δε θα χαλασουμε τις καρδιες μας για τα πενταρια, αλλα στα δικα μου τα καταστοιχα, το πιο λαμπρο πενταρι ειναι το Maxinquaye (ειπα λαμπρο? ναι πολυ!).
Μετα το Blue Lines και το Dummy.
Αλλα τι αναγνωριση περιμενει καποιος που σιχαινεται τον ορο "trip-hop" και απαγορευει να τον συμπεριλαμβανουν σαυτο το ειδος....
Click to expand...

Δεν θα χαλάσουμε τις καρδιές μας εννοείται για τα πεντάρια, αλλά πιο πεντάρι από το Maxinquaye είναι το Pre-Millennium Tension(ελάτε όλοι μαζί να τρελάνουμε την Κάλλη:flipout::flipout:)
 
51aKx7Dko5L._SS500_.jpg


Tricky - Maxinquaye

Μια μαυρη τρυπα που ζηταει να σου ρουφηξει το μυαλο, να σε καταπιει ολοκληρο.
Καλλη οταν τελιωσεις με τα εισαγωγικα ...ξερεις
 
ecodrifter said:
το πιο λαμπρο πενταρι ειναι το Maxinquaye
Click to expand...

Τεράστιο άλμπουμ.
Και πάρα πολύ καθοριστικό για τη μουσική των καιρών του.
Καθόλου ...user friendly. Αντιθέτως: ακραία hostile.
Lo-fi ληθαργικό bad trip.
Δεν θα βγεί ποτέ σε καλύτερη μορφή: ούτε τα remasters μπορούν να το εξωραϊσουν ούτε τίποτα.
Οσο και να καλλωπισθεί τίποτα δεν μπορεί να επιδράσει ...εποικοδομητικά στο χαρακτήρα του, να το κάνει πιο ...καλότροπο - πιο 'τουριστικό'.
Θα παραμείνει Μαύρο Διαμάντι no matter what.

'Ι'm the original discriminating buffalo man
And I'll do what's wrong for as long as I can'

('The Minotaur's Song' -The Incredible String Band)


God bless you Tricky :worshippy:
 
Το γ..... και ψοφησε.Ειπα να την βαλουμε την Καλλη στους Massive (και αποδεικνυεται οτι δεν χειαζεται :music-smiley-005:) και σεις βγαζετε στη φορα τον Tricky.Πατε να την καταστρεψετε.Και μετα δηλαδη για να χουμε καλο ρωτημα που θα παει στον Scott Walker?
Tεραστιος δισκος το Maxinquaye (στη βιασυνη μου να γραψψ επαναλαμβανω τα λογια του Λυμπε).
Οσο για το trip hop συμφωνω απολυτα με τον Μπαιρα...
 
Last edited:
Κάλλη μου, το pre millennium tension με το χέρι στην καρδιά μάλλον δεν είναι καλύτερος δίσκος από το Maxinquay.Έχει όμως μια διαφορά

Το Maxinquay είναι ένας καθαρά βιωματικός δίσκος. Μια προσωπικότητα σαν αυτή του Tricky ήταν λογικό στο ντεμπούτο του να πει την ιστορία της ζωής του. Αυτό που δεν ήταν λογικό και φυσικά δεν το περίμενε κανείς ήταν το πόσο μαύρη και πόσο παρανοϊκή υπήρξε αυτή η ιστορία. Αν οι χαρούμενες φάτσες αγνόησαν το Dummy, αυτό κυριολεκτικά το έφτυσαν.
Είναι μια δημιουργία φτιαγμένη από το δηλητήριο ενός κατεστραμμένου μυαλού που σε καλεί να συντονιστείς μαζί της. Και αν συντονιστείς δεν υπάρχει γυρισμός. Γνώμη μου είναι ότι ναι σε αφορά.
Από την εποχή του γνωρίζαμε επίσης πως πήρε το όνομα του από το όνομα της μητέρας του που αυτοκτόνησε ‘όταν αυτός ήταν τεσσάρων χρονών. Όποιος κατάφερε και βυθίστηκε στο σκοτάδι του σχεδόν έπασχε μαζί του.

Κάπως έτσι κύλησαν τα πράγματα και στο Nearly God

Και μετά ήρθε το Tension.Για άγνωστο λόγο ο Tricky αποφάσισε να γίνει πιο εξωστρεφής, ίσως επειδή ήθελε να λάμψει λίγο, ίσως επειδή κουράστηκε από την μαυρίλα του, από τους δαίμονες του. Όμως τα μυαλά σαν του Tricky είναι προτιμότερο να βρίσκονται σε καταστολή. Αυτή την φορά ο Tricky δεν κέρδισε την συμπάθεια του κοινού, επειδή τυχαία ίσως έφτιαξε έναν δίσκο “καθρέφτη”
To pre millennium tension είναι η ψεύτικη φάτσα που όλοι αναγκαζόμαστε κάποιες φορές να φοράμε. Δεν μιλάει πλεόν μόνο για τους δικού του δαίμονες αλλά και για αυτά που πιθανών να βαραίνουν και εσένα. Και σου την λέει στα ίσια.”Ποιος είσαι εσύ ρε φίλε που ακούς τους δίσκους μου και πονάς…με ξέρεις?....έχεις ζήσει την ζωή μου?

Για μένα είναι κορυφαίοι δίσκοι και οι δύο αλλά προτιμώ αυτόν που με αμφισβητεί, αυτόν που με βάζει στην διαδικασία να σκεφθώ ότι ο πόνος που βίωσα με το Maxinquay μπορεί να ήταν και επιφανειακός
 
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ said:
Κάλλη μου, το pre millennium tension με το χέρι στην καρδιά μάλλον δεν είναι καλύτερος δίσκος από το Maxinquay.Έχει όμως μια διαφορά

Το Maxinquay είναι ένας καθαρά βιωματικός δίσκος. Μια προσωπικότητα σαν αυτή του Tricky ήταν λογικό στο ντεμπούτο του να πει την ιστορία της ζωής του. Αυτό που δεν ήταν λογικό και φυσικά δεν το περίμενε κανείς ήταν το πόσο μαύρη και πόσο παρανοϊκή υπήρξε αυτή η ιστορία. Αν οι χαρούμενες φάτσες αγνόησαν το Dummy, αυτό κυριολεκτικά το έφτυσαν.
Είναι μια δημιουργία φτιαγμένη από το δηλητήριο ενός κατεστραμμένου μυαλού που σε καλεί να συντονιστείς μαζί της. Και αν συντονιστείς δεν υπάρχει γυρισμός. Γνώμη μου είναι ότι ναι σε αφορά.
Από την εποχή του γνωρίζαμε επίσης πως πήρε το όνομα του από το όνομα της μητέρας του που αυτοκτόνησε ‛όταν αυτός ήταν τεσσάρων χρονών. Όποιος κατάφερε και βυθίστηκε στο σκοτάδι του σχεδόν έπασχε μαζί του.

Κάπως έτσι κύλησαν τα πράγματα και στο Nearly God

Και μετά ήρθε το Tension.Για άγνωστο λόγο ο Tricky αποφάσισε να γίνει πιο εξωστρεφής, ίσως επειδή ήθελε να λάμψει λίγο, ίσως επειδή κουράστηκε από την μαυρίλα του, από τους δαίμονες του. Όμως τα μυαλά σαν του Tricky είναι προτιμότερο να βρίσκονται σε καταστολή. Αυτή την φορά ο Tricky δεν κέρδισε την συμπάθεια του κοινού, επειδή τυχαία ίσως έφτιαξε έναν δίσκο “καθρέφτη”
To pre millennium tension είναι η ψεύτικη φάτσα που όλοι αναγκαζόμαστε κάποιες φορές να φοράμε. Δεν μιλάει πλεόν μόνο για τους δικού του δαίμονες αλλά και για αυτά που πιθανών να βαραίνουν και εσένα. Και σου την λέει στα ίσια.”Ποιος είσαι εσύ ρε φίλε που ακούς τους δίσκους μου και πονάς…με ξέρεις?....έχεις ζήσει την ζωή μου?

Για μένα είναι κορυφαίοι δίσκοι και οι δύο αλλά προτιμώ αυτόν που με αμφισβητεί, αυτόν που με βάζει στην διαδικασία να σκεφθώ ότι ο πόνος που βίωσα με το Maxinquay μπορεί να ήταν και επιφανειακός
Click to expand...

Σαν το πρώτο δογματικά δεν υπήρξε άλλος....και συμβαίνει πολύ συχνά αυτό και ο Tricky δεν ήταν η εξαίρεση....

Απο λίγο που γνωρίζω την Κάλλη, θα βυθιστεί σε επίπεδα ασύλληπτα στον κατάμαυρο δίσκο του.

Αλλά πρέπει να απολαύσει τον Dummy πρώτα.

Μπάιρα Respect στο σχόλιο σου.......συμφωνώ μέχρι αηδίας.
 
Μιας και μιλάμε για το Dummy και τον Tricky,.....μην ξεχνάμε ότι στο εκπληκτικό Hell Is Around The Corner απο το Maxinquaye, ο Tricky χρησιμοποιεί το riff του Glory Box των Portishead....:award:
 
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ said:
Κάλλη μου, το pre millennium tension με το χέρι στην καρδιά μάλλον δεν είναι καλύτερος δίσκος από το Maxinquay.Έχει όμως μια διαφορά

Το Maxinquay είναι ένας καθαρά βιωματικός δίσκος. Μια προσωπικότητα σαν αυτή του Tricky ήταν λογικό στο ντεμπούτο του να πει την ιστορία της ζωής του. Αυτό που δεν ήταν λογικό και φυσικά δεν το περίμενε κανείς ήταν το πόσο μαύρη και πόσο παρανοϊκή υπήρξε αυτή η ιστορία. Αν οι χαρούμενες φάτσες αγνόησαν το Dummy, αυτό κυριολεκτικά το έφτυσαν.
Είναι μια δημιουργία φτιαγμένη από το δηλητήριο ενός κατεστραμμένου μυαλού που σε καλεί να συντονιστείς μαζί της. Και αν συντονιστείς δεν υπάρχει γυρισμός. Γνώμη μου είναι ότι ναι σε αφορά.
Από την εποχή του γνωρίζαμε επίσης πως πήρε το όνομα του από το όνομα της μητέρας του που αυτοκτόνησε ‛όταν αυτός ήταν τεσσάρων χρονών. Όποιος κατάφερε και βυθίστηκε στο σκοτάδι του σχεδόν έπασχε μαζί του.

Κάπως έτσι κύλησαν τα πράγματα και στο Nearly God

Και μετά ήρθε το Tension.Για άγνωστο λόγο ο Tricky αποφάσισε να γίνει πιο εξωστρεφής, ίσως επειδή ήθελε να λάμψει λίγο, ίσως επειδή κουράστηκε από την μαυρίλα του, από τους δαίμονες του. Όμως τα μυαλά σαν του Tricky είναι προτιμότερο να βρίσκονται σε καταστολή. Αυτή την φορά ο Tricky δεν κέρδισε την συμπάθεια του κοινού, επειδή τυχαία ίσως έφτιαξε έναν δίσκο “καθρέφτη”
To pre millennium tension είναι η ψεύτικη φάτσα που όλοι αναγκαζόμαστε κάποιες φορές να φοράμε. Δεν μιλάει πλεόν μόνο για τους δικού του δαίμονες αλλά και για αυτά που πιθανών να βαραίνουν και εσένα. Και σου την λέει στα ίσια.”Ποιος είσαι εσύ ρε φίλε που ακούς τους δίσκους μου και πονάς…με ξέρεις?....έχεις ζήσει την ζωή μου?

Για μένα είναι κορυφαίοι δίσκοι και οι δύο αλλά προτιμώ αυτόν που με αμφισβητεί, αυτόν που με βάζει στην διαδικασία να σκεφθώ ότι ο πόνος που βίωσα με το Maxinquay μπορεί να ήταν και επιφανειακός
Click to expand...

"..... Υπάρχει! Μπορείς να το βάλεις στα πόδια!
Ήταν εκείνη που στρίγκλιζε τώρα, όχι εσύ, αλλά κι εκείνη ήταν πολύ μακριά, χαμένη σε κάποιο βαθύ φαράγγι μέσα στο κεφάλι σου. Σιγά σιγά άρχιζες να ανακαλύπτεις πως υπήρχαν πολλά φαράγγια εκεί μέσα και πολλές ελικοειδείς χαράδρες που ποτέ δεν είχαν δει το φως του ήλιου. μέρη όπου η έκλειψη ποτέ δεν σταματούσε θα έλεγε κανείς. Είναι πολύ ενδιαφέρον ν´ανακαλύπτεις πως το μυαλό ενός ανθρώπου δεν είναι τίποτα πέρα από ένα νεκροταφείο χτισμένο πάνω από ένα μαύρο βαθύ μέρος, με τερατόμορφα φίδια να σέρνονται στον πάτο του, όπως αυτό εδώ. Πολύ ενδιαφέρον...
Το βάζει στα πόδια και τρέχει, τρέχει...γυρίζει το κεφάλι, μα τα φίδια είναι ακόμα εκεί. Αλλά τα βλέπει, μόνο επειδή είναι τρομοκρατημένη, κι όχι επειδή υπάρχει στην πραγματικότητα τίποτα εκεί........"

Πειραγμένα λόγια από το "Παιχνίδι του Τζέραλντ" ασφαλώς, κι όχι δικά μου.
Αλλά πόσο κοντά μπορεί να είναι σ' αυτό που νιώθεις όταν ακούς το Pre-Millennium Τension καλέ μου George; Γιατί εγώ δεν μπόρεσα να διακρίνω αυτήν την ψεύτικη φάτσα που λες, και πρόσεξε, δεν λέω ότι δεν υπάρχει, είναι γνωστό άλλως τε πως έχεις ένα μοναδικό τρόπο να βλέπεις πίσω από τη μουσική, όπως και να τεκμηριώνεις αυτό που βλέπεις, λέω μόνο πως μάλλον εγώ είμαι αρκετά καμμένη από μόνη μου που να μη διακρίνω καν τις βιτρίνες....

Και τα δύο δισκάκια βαραίνουν από χθες την τσάντα μου και τ' αυτιά των διπλανών μου.
Τι να κάνω η 'δόλια'; αφού οι καλοί φίλοι είναι γρήγοροι σαν την αστραπή....:grinning-smiley-043
 
Top Bottom