THE BEATLES - REMASTERS 9-9-09

Αληθεια ,εσεις οι φαν και γνωστες του συγκροτηματος τι εξηγηση δινεται σε αυτο το φαινομενο?????
Εμενα αυτοι τοτε μου ξεφυγανε (ημουν αρκετα μικρος για να παρω μυρωδια τι πραγματι επαιζε τοτε,δεν ειχα και κανα μεγαλυτερο οπως ο chief να με μυησει)
Aργοτερα, αυτο που μου ειχε μεινει ηταν πολυ soft για να ασχοληθω μαζι του.
Φαντασου να εχεις κατι σαν το Help στο νου σου και να το συγκρινεις με οδοστρωτηρες τυπου Zep και Purple.
Ηταν και η σοουλ τοτε που επαιζε δυνατα (ακουγαμε το masterpiece των Temptation και μας εφευγε η ουγια) το προγκρες καλα κρατουσε ...που καιρος για Βeatles.
Να φανταστείτε οτι ο πρωτος μου επισημος δισκος στην δισκοθηκη μου ηταν μολις περσυ ...το Love....και αυτο απο σας δηλ....λεω δεν μπορει τοσοι να κανουν λαθος.

Τι ειχε γινει τοτε αραγε???
Τα ειχαν γραμμενα και περιμεναν την καταληλη εποχη???
Ειχαν γραψει το πρωτο καιρο τοσα πολλα που οταν κατσαν μετα να ξαναγραψουν ειχαν αλλα στο μυαλο τους???
Κανενα "πεμπτο" μελος?????

Η μετεπeιτα συνεχεια τους σε σολο επιπεδο,τι αισθηση σας εδινε???
Οψιμο ενδιαφερον στα γεραματα ,θα πειτε, αλλα καλλιο αργα παρα ποτε!!!!
 
πέμπτο μέλος υπήρχε.
Κι ας μην το παραδέχτηκαν ποτέ οι τέσσερις αλλά ούτε και ο ίδιος κι ο πέμπτος.
 
Σίγουρα ο ικανότατος παραγωγός, αλλά και οι μηχανικοί ήχου, έπαιξαν τον ρόλο τους. Ωστόσο θα μπορούσε να πει κανείς ότι και αυτοί λειτουργούσαν ως όργανα στην ορχήστρα των δύο "μάγων". Είχαν πολύ μεγάλη ανάμειξη στο κεφάλαιο παραγωγή, δεν ήταν απλοί τραγουδοποιοί και μουσικοί. Κατ' αρχάς διαρκώς πειραματίζονταν. Τον ήχο τον συνελάμβαναν πρώτα στο μυαλό τους πιστεύω... πρώτα εκεί γεννήθηκε πχ ο κύριος Kite και μετά ήρθε η κοπτοραπτική και τα μαγικά στο στούντιο.
 
Εκτος και αν ηταν συγκρoτημα που ηθελε σε καθε δισκο να "κουφαινει" τον κοσμο με τις αλλαγες στυλ

Κατι σαν Moby ας πουμε που δεν ξερεις τι σε περιμενει.
Κατι σαν τους Archive που απο dance house το γυρισανε ξαφνικα σε pink floyd.
Σαν Paradise lost που βγαλανε δισκο και χαρηκαμε γιατι νομιζαμε οτι βγαλαν καινουργιο δισκο οι Depech Mode
(παραδειγματα δινω ...δεν συγκρινω!!)

Και οι Porcupine tree αλλαξανε 100%, σχεδον,απο το ξεκινηματους αλλα μας το εφεραν γλυκα γλυκα

Ετουτοι εδω ειναι σαν να τους βαλανε στο χειρουργειο και τους αλλαξαν τον εγκεφαλο!!!!!
 
Last edited:
πάντως ειλικρινά δεν μπόρεσα ποτέ μα ποτέ να καταλάβω πως χαίρει εκτίμησης αυτός ο Μόμπυ ή και να μπορούμε να τον συγκρίνουμε μ αυτούς.
Τους σκαντζόχοιρους ίσως να τους δεχτώ....
 
Μιχάλη δεν´πρόκειται για αλλαγές στο στύλ. Δεν ξύπνησαν ξαφνικά οι Μπητλς ένα πρωί και είπαν "ας παίξουμε τώρα φανκοσόουλ" ή κάτι άλλο . Μιλάμε για μια πορεία , η οποια διατηρεί αναλλοίωτο τον χαρακτήρα των τραγουδιών τους , ως απολύτως μελωδικών και προσωπικών , ενώ ταυτόχρονα τους αλλάζει το ένδυμα , την ενορχήστρωση , τους δίνει πιό πολύπλοκα tempi κλπ εισάγοντας δηλαδή καινοτομίες συνεχώς .
Αλλοιώς , ένα τραγούδι των Beatles από το Please please me είναι εξ ίσου αναγνωρίσιμο με ένα από το Sgt Peppers ή το Abbey Road. Η βασική ιδιοφυής τραγουδοποίϊα βρίσκεται εκεί αναλλοίωτη .

Οσον αφορά την συνέχεια τους , σε σόλο επίπεδο , με μία φράση ήταν σαφώς κατώτερη . Τα μπητλικά στοιχεία υπήρχαν εκεί , αλλά είχε χαθεί η μαγεία , το καινούργιο , το ευφάνταστο , το ιδιοφυές . Κι αυτό φαίνεται από την διαρκή ποιοτική τους έκπτωση με την πάροδο των ετών ( μην κοιτάς που ο μακκα ζει ακόμα και μπορεί να βγάζει και κανενα καλό δίσκο ενίοτε - τόσους έχει βγάλει , είναι και θέμα στατιστικής να έχει και 4-5 πετυχημένους μετά από χρόνια ). Η ουσία είναι ότι ως μονάδες πόρρω απέχουν από το σύνολο τους . Ισως γιατί δεν υπήρχε ο ένας να συμπληρώνει και να συγκρατεί , αν θέλεις , τον άλλο . Ο Μακκα πχ , χωρίς τον Λένον , άφησε όλο τον μελοδραματισμό του και την αγάπη του για το κοινότυπο και το μπανάλ να κυριαρχήσει στην αδιαμφισβήτητη ικανότητα του να γράφει εξαιρετικές μελωδίες , ενώ ο Λένον άφησε αρχικά τον πειραματισμό του ελεύθερο - υπό την επίδραση της γνωστής ατάλαντης - με αποτέλεσμα να μην ακούγεται , μετά στράφηκε προς το ρκ με ολίγο από μπαλλάντα και μετά προς το σουπέ . Η χημεία μεταξύ τους ήταν ανεπανάλητη και δημιουργός και καινοτόμος δύναμη . Ο ένας ήταν καταλύτης για τον άλλο. Ακόμα κι ο συνθετικά ατάλαντος Ρίνγκο ήταν μεγάλος ντράμερ ....
 
Ντοκ εισαι αρχηγος.:grinning-smiley-043

Ρε Μητσε αφου τα εχουμε πει...
Υπαρχουν μεταξυ σας και τυπακια (εγω πχ) που παρολλα τα γηρατεια τους δεν ειναι μπασμενοι στο "κολπο"
Και Moby ακουω και Pet shop boyς και New order.
Διψαω ομως να μαθω γι´ αυτα που θεωρω οτι εχω σημαντικο ελλειμα

Γιατι μου κοβεις την ορεξη????:flipout:
 
κοίτα πετσοπ ακούω και εγώ και νιουορντερ, ευχάριστα στο ράδιο, τον άλλονε...μυστήριο....

όρεξη νάχεις και να μάθεις....
δε λέω...
 
Re: Απάντηση: THE BEATLES - REMASTERS 9-9-09

supersonic said:
πέμπτο μέλος υπήρχε.
Κι ας μην το παραδέχτηκαν ποτέ οι τέσσερις αλλά ούτε και ο ίδιος κι ο πέμπτος.
Click to expand...


Δημήτρης Ν. said:
υπό την επίδραση της γνωστής ατάλαντης
Click to expand...

Grammy+Foundation+Starry+Night+Gala+Arrivals+FCLdfzx5I1nl.jpg


σύνθεση των δύο ανωτέρω απαντήσεων :flipout:
 
Re: Απάντηση: THE BEATLES - REMASTERS 9-9-09

Δημήτρης Ν. said:
Ισως γιατί δεν υπήρχε ο ένας να συμπληρώνει και να συγκρατεί , αν θέλεις , τον άλλο .
Click to expand...



Μερικές φορές αρκούσε και που οι παραπάνω αντιθέσεις (John/Paul) συνυπήρχαν απλώς στον ίδιο δίσκο. Πχ Tomorrow Never Knows/Here, There and Everywhere.
 
Η ανάγκη να παραμείνουν κάτω απ'την θαλπωρή της ονομασίας τους,
κατέπνιγε (ακροθιγώς, αλλά με σαφήνεια) τα προσωπικά τους μουσικά ιδεολογήματα.
Ωςτόσο, συνατάμε τραγούδια χαρωπά, γεμάτα με τον πεσιμισμό του αδιέξοδου και αυστηρά pop τέμπο σπαρμένα με χρονικά ή χρωματικά ξεχειλώματα. Και αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με ελεσντιά ή ινδίες όσο με την (επιμέρους) ίδια τους την φύση.
(Αυτά είναι και τα από μεριάς μου λατρεμένα, βλ. Abbey, LonelyHeartsClyb και -στην κορυφή :grinning-smiley-043 - MagicalMysteryTour)

Οι τεχνολογικοί πειραματισμοί και τα ηχοληπτικά τερτίπια ήταν μόνο η αφορμή και όχι η αιτία να δέσουν μεταξύ τους οι τόσο διαφορετικοί χαρακτήρες τους.
Μοιραία κάποια στιγμή ή θα έσβηναν μέσ'την επανάληψη ή θα συνέχιζαν χώρια.
Ας μην τα ζητάμε όλα, πόσα group μπορούν να συνεχίσουν να δίνουν μετά τα 5 ή 7 χρόνια?
 
Είναι αξιοπρόσεκτο πόσο έκανε μπαμ από τότε (πχ For sale, Help) ότι είχαν βοήθεια από "τρίτους" φίλους (with a little help from my friends - τυπικά αυτοβιογραφικό)...
Μπορεί πχ στο Love me do που έγινε επιτυχία να μην παίζει ο Ringo, αλλά αυτό ήταν τύμπανα, τύμπανα υπήρχαν κανείς δεν πρόσεξε ότι μπορεί εκεί να έπαιζε ο Andy White.
Όμως πχ πιανάκι στο you like me too much.... ποιός το παίζει ρε παιδιά ? (όλοι ξέραμε ότι είχαμε δυό κιθαρίστες και ένα μπασίστα)
Πχ φλογέρα στο you've got to hide your love away... (και μάλιστα βλέπαμε κάποιον στο φιλμ)....
Βιολιά στο yesterday....

Ωπ...εκδηλώθηκαν.

Υπάρχουν κι άλλοι.
Τουλάχιστον ο ένας ο βασικός υπόγραφε από τότε. G. Martin.
Ήταν γνωστό από τότε ότι αυτός έπαιρνε τα ακατέργαστα και τα οδηγούσε αλλού.
Ακούστε όλα τα anthologies. Εχουν μέσα τις πρωτόλειες εκδόσεις των περισσοτέρων κομματιών. Από μιά σκέτη κιθάρα μέχρι ένα μουρμούρισμα μέχρι εντελώς διαφορετικά όργανα από αυτά που κατοχυρώθηκαν στο τέλος.

Τα 4 μεγάλα ταλέντα ήταν αδιαμφισβήτητα εκεί, αλλά ήταν πάντα και οι άλλοι δίπλα. Ο Martin, o Neil, O Mal και φυσικά ο Brian αν και ο καθοδηγητής δεν έλαβε ποτέ μουσικά μέρος. Οι άλλοι τρεις έπαιξαν τουλάχιστον από μιά νότα εδώ και εκεί.

φυσικά με τον καιρό οι 4 έρχονταν με ιδέες παρουσίασης. Θέλαν πχ να ακούγεται η κιθάρα σαν ....κάτι άλλο. Το ζητούσαν και οι άλλοι έπρεπε να το βρούν.
 
Re: Απάντηση: THE BEATLES - REMASTERS 9-9-09

Τσάκωνας Βασίλης said:
(Αυτά είναι και τα από μεριάς μου λατρεμένα, βλ. Abbey, LonelyHeartsClyb και -στην κορυφή :grinning-smiley-043 - MagicalMysteryTour)
Click to expand...


Εγώ θεωρώ το Abbey Road το όντως καλύτερό τους LP (θα τα κατέτασσα: Αbbey - White - Revolver/SgtPepper's) αλλά το ζενίθ νομίζω το έπιασαν το 1968: ξερνούσαν νέες ιδέες με απίστευτο ρυθμό. Αυτό το Lady Madonna...
 
supersonic said:
Όμως πχ πιανάκι στο you like me too much.... ποιός το παίζει ρε παιδιά ? (όλοι ξέραμε ότι είχαμε δυό κιθαρίστες και ένα μπασίστα)
Ο Μακ και ο Μάρτιν

Πχ φλογέρα στο you've got to hide your love away... (και μάλιστα βλέπαμε κάποιον στο φιλμ)....
O κατόπιν συνθέτης/διευθυντής ορχήστης John Scott (καμία σχέση με τον ...κηπουρό που εμφανίζεται στο φιλμ)

Βιολιά στο yesterday....
Click to expand...

το κουαρτέτο εγχόρδων στο Yesterday παραμένει μυστήριο μέχρι και σήμερα... έχουν ειπωθεί διάφορα, μέχρι ότι ήταν το Amadeus Quartet
 
Top Bottom