Mακραν η καλυτερη ταινια του Νολαν.Μια αριστουργηματικη αλληγορια για τον κοσμο του θεαματος και του κινηματογραφου ειδικοτερα,για τη ψυχη του δημιουργου και την ακορεστη διψα του-σε σημειο αυτοκαταστροφης-για το καινουριο,τη αιωνια μοναξια τους που πηγαζει απο την εσωτερικη αναγκη οτι την τεχνη την κατακτας μονο αν αφιερωθεις ολοψυχα σ'αυτην.
Σ'αυτη την ταινια ο Νολαν πετυχαινει,περισσοτερο απο αποιαδηποτε αλλη,την τελεια ισσοροπια μεταξυ της (εξαιρετικης) τεχνικης αρτιοτητας που τον διακρινει σε ολες τις ταινιες του,της-μαθηματικης σχεδον-ακριβειας στο ρυθμο και στο στησιμο των σκηνων και της ιστοριας και της αποτυπωσης των ανθρωπινων συναισθηματων,των εμμονων,της συντριβης.