να δώσω μερικές απαντήσεις στα ερωτήματα που έθεσα:
1. Δυστυχώς ελάχιστοι δάσκαλοι 4ετούς φοίτησης (δηλαδή απόφοιτοι από το 1990 κ.ε.) υπηρετούν στα ιδιωτικά σχολεία. Λόγω της αυξημένης απορρόφησης των δασκάλων (λόγω της εφαρμογής του ολοήμερου σχολείου) στα δημόσια σχολεία Α/θμιας Εκπαίδευσης, όλοι οι απόφοιτοι των Παιδαγωγικών Τμημάτων έχουν διοριστεί ή εργάζονται ως αναπληρωτές. Σχεδόν όλοι οι δάσκαλοι των ιδιωτικών έχουν παραιτηθεί από τα σχολεία τους για να διοριστούν στο δημόσιο, αφού οι συνθήκες εργασίας είναι πολύ καλύτερες. Οι δάσκαλοι που απέμειναν είναι οι περισσότεροι μεγάλοι σε ηλικία (και με μεγάλη εμπειρία) που ασκούν διευθυντικό έργο. Οι περισσότεροι όμως δεν έχουν περάσει από σεμινάρια εξομοίωσης με τους αποφοίτους των Παιδαγωγικών Σχολών 4ετούς φοίτησης.
2. Λόγω της αυξημένης απορρόφησης στο Δημόσιο τα κενά στις θέσεις των ιδιωτικών σχολείων Α/Θμιας Εκπαίδευσης δεν μπορούν να καλυφθούν με δασκάλους. Πολλοί αδιόριστοι δάσκαλοι ξεκινούν τη διδασκαλία εκεί και μετά παραιτούνται για να εργαστούν ως αναπληρωτές στα δημόσια σχολεία. Έτσι τα περισσότερα κενά καλύπτονται από αδιόριστους φιλολόγους, μαθηματικούς, φυσικούς, οι οποίοι φυσικά δεν έχουν παρά μακρινή συγγένεια με το αντικείμενο και ελάχιστη σχέση με την παιδαγωγική της πρώτης σχολικής ηλικίας.
3. Λόγω των αυξημένων διδάκτρων και των θετικών αλλαγών που έγιναν στη δημόσια Α/θμια Εκπαίδευση τα χρόνια του Ευθυμίου και Γκεσούλη στο ΥΠΕΠΘ (ολοήμερα σχολεία, ενισχυτική διδασκαλία) τόσο τα ιδιωτικά σχολεία, όσο και τα φροντιστήρια μειώνονται συνεχώς. Βλέπε και
http://www.enet.gr/online/online_hp...E9%EA%DC+%F3%F7%EF%EB%E5%DF%E1&a=&id=35302488
4. Αυτό δημιουργεί στα ιδιωτικά το άγχος του ανταγωνισμού. Πρέπει να δείξουν ότι οι μαθητές του καθενός (και όχι οι δάσκαλοι ή οι καθηγητές) είναι καλύτεροι των δημόσιων και των άλλων ιδιωτικών σχολείων. Η ύλη στα μαθήματα πρέπει να τελειώνει τον Ιανουάριο και μετά αρχίζουν οι επαναλήψεις μέχρι το τέλος της χρονιάς. Έτσι το κάθε σχολείο δείχνει στους γονείς ότι τα χρήματα που πληρώνουν, κάνουν τη διαφορά με το δημόσιο. Τα δικά τους παιδιά είναι καλύτερα, αφού τελείωσαν νωρίτερα. Κι αν δεν έχουν αφομοιώσει την ύλη; Μα φταίει ο δάσκαλος/καθηγητής, και γι αυτό το διώξαμε. Βέβαια δεν είναι εύκολο να δουν οι γονείς τις αδυναμίες των παιδιών τους, αφού κατά παράβαση κάθε δεοντολογίας και παιδαγωγικής μεθόδου, τα λάθη των παιδιών διορθώνονται μέχρι την Ε’ τάξη με σβηστήρα και μολύβι, έτσι ώστε να μη φαίνεται στο σπίτι ότι το παιδί έκανε λάθος. Κι αν κάποιος γονιός διαμαρτυρηθεί και ζητήσει να μάθει βάσει ποιού κανονισμού ή ποιάς παιδαγωγικής μεθόδου συμβαίνει αυτό, τότε ή χάνει την έκπτωσή του (υπάρχουν και εκπτώσεις στα δίδακτρα) ή καταγγέλλεται ως πράκτορας άλλου αντίπαλου σχολείου.
Ναι, αλλά σε αντάλλαγμα αυτής της φούριας, οι μαθητές των ιδιωτικών διαπρέπουν σε πάσης φύσεως διαγωνισμούς κλπ. Στην πραγματικότητα οι μαθητές ωθούνται (πιέζονται) να συμμετάσχουν σε πάσης φύσεως διαγωνισμούς (Μαθηματική Εταιρεία, Φιλολόγων, Λογοτεχνίας, Εκδοτών Βιβλίου, κλπ.) με την απαραίτητη βέβαια προετοιμασία στο σχολείο. Προσέξτε, μιλούμε για επιπλέον δουλειά, εκτός της διδακτέας ύλης, για όλα τα παιδιά (εκτός από αυτά για τα οποία ο γονιός θα δηλώσει γραπτώς ότι δεν επιθυμεί κάτι τέτοιο, αλλά κι αυτό θα εμφανιστεί στον πίνακα ανακοινώσεων, ώστε το παιδί να γίνει ρόμπα) και όχι για τους άριστους, ή για όσους πραγματικά θέλουν. Φυσικά πρωταθλήματα σχολικά, διαγωνισμοί μουσικής, τραγουδιού, σκακιού, κλπ. Όχι συμμετοχή, πρωταθλητισμός. Winners, losers. Και για να έχουμε σταθερά winners οι καθηγητές ωθούνται να έχουν τις κατάλληλες προσβάσεις στους διαγωνισμούς αυτούς, ώστε η επιτυχία να είναι εξασφαλισμένη. Ρωτήστε τη Μαθηματική Εταιρεία να σας πουν αν και για πόσα χρόνια ζητούν οι μαθηματικοί των ιδιωτικών σχολείων να επιτηρούν τα παιδιά τους (και μόνο αυτοί) για ψυχολογικούς λόγους;
Για το μέσο μαθητής, που είναι άνθρωπος κι όχι ρομπότ, έφηβος, που δουλεύει περισσότερες ώρες από τον πατέρα του (με τη δουλειά στο σπίτι) και σίγουρα περισσότερες ώρες από τότε που πήγαινε ο μπαμπάς σχολείο, το κοκτέιλ ανεκπαίδευτο προσωπικό, 2πλάσια ύλη, συνεχείς διαγωνισμοί, υποχρεωτικά κλαμπ (από αυτά βγάζει τα κέρδη του το σχολείο) δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ. Μόνο που δεν μπορεί να εκραγεί, καθώς οι μαθητές δεν μπορούν να αντιδράσουν. Σε ποιόν; Στο σχολείο-επιχείρηση; Στους γονείς; Μα αυτοί πληρώνουν για να γίνουν τα παιδιά «καλύτερα», τόσο αχάριστοι είναι;
Και τι γίνεται με τους αδύναμους μαθητές; Ή θα πάνε στο Δημόσιο, είτε η αδυναμία τους θα αντιμετωπιστεί με ιδιαίτερα μαθήματα. Ιδιαίτερα; Για το ιδιωτικό; (γυμνάσιο-λύκειο). Ναι. Το ΣΚ που πέρασε, ρώτησα φίλους και φίλους φίλων με παιδιά στα 4 μεγάλα ιδιωτικά της Θεσσαλονίκης (εξαιρείται ο Απόστολος Παύλος που έχει και τους περισσότερους μαθητές) και σε 3 της Αθήνας τι γίνεται με τα ιδιαίτερα μαθήματα. Εκτιμούν ότι το 25-50% των μαθητών των σχολείων αυτών (και τα δικά τους παιδιά) κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα σε παραπάνω από ένα μάθημα, πολλές φορές με τον καθηγητή του σχολείου. Σας φαίνεται φυσιολογικό αυτό; Κι αν ναι, σε τι διαφέρει από την κατάσταση στο δημόσιο; Οι γονείς το θεωρούν «αναγκαίο κακό». Αλήθεια αυτό είναι η «καλή» εναλλακτική λύση;
Τα παραπάνω είναι διασταυρωμένα από την Τοπικές Διευθύνσεις της Α/θμιας Εκπαίδευσης και από καθηγητές, δασκάλους που υπηρετούν σε σχολεία της Αθήνας και Θεσσαλονίκης, από φίλους-γονείς και φίλους φίλων, και από μαθητές ιδιωτικών σχολείων. Όλα αφορούν το 2006 και όχι κάποια χρόνια πριν.
ΥΣΤ. Εγώ θα ήθελα να δω στα ιδιωτικά σχολεία βοηθητικό προσωπικό, που θα βοηθά τα παιδιά να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι. Δυστυχώς όταν έκανα έρευνα αγοράς το 2002 και το 2005 (εξέταζα κατά πόσο αξίζει η μεγάλη μου κόρη να πάει σε ιδιωτικό) η απάντηση που πήρα από όλα ήταν αρνητική. Στο θέμα του προσωπικού, τα ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν μόνο με το ελάχιστα προβλεπόμενο από το ΥΠΕΠΘ. κανείς παραπάνω.
