Third ... για πάντα

Εδω και 1-2 ώρες ακούω το Third, το οποίο είχα κατεβάσει διαβάζοντας την παρουσίαση. Είναι η 5η ή 6η φορά που προσπαθω να το ακούσω ολόκληρο... Κι ο λόγος ειναι το Moon in June, το οποίο μου έκανε κλικ εξαρχής. Συνολικά είναι καταπληκτικό κομμάτι, τοσο για τον αυτοσχεδιασμό όσο και για την πυκνότητα σε υλικό. Τα υπόλοιπα θέλουν δουλειά ακόμα.

Επειδή θα πάρω σίγουρα τον δισκο, να πάρω βινύλιο ή CD; Σκέφτομαι να πάρω το βινύλιο του '70(το εχω βρει σε καλή κατάσταση).
 
Ferruccio , όσο και αν προτιμώ το βινύλιο από το cd , είναι ορισμένες περιπτώσεις που η επεξεργασία που έχουν υποστεί ορισμένοι δίσκοι τους έχει ωφελήσει πάρα πολύ . Το τελευταίο remaster της Sony σε όλα τα Soft Machine είναι εξαιρετικό και αναδεικνύει λεπτομέρειες που δεν υπάρχουν σε αυτή την κακή - δυστυχώς- εγγραφή. Εγω που έχω και το βινύλιο του 70 και την ανατύπωση του 2000 και τρείς εκδόσεις σε cd θα αγόραζα το τελευταίο cd remaster ( 2007 ) αβλεπί. "It's as good as it's ever going to get" είπε κάποιος και είχε δίκιο.
 
Σωτήρη, το CD πάρε.
Αυτό έχω κι εγώ, κατόπιν συμβουλής του Ντοκ.

Ίσως κάποια στιγμή να πάρω και το βινύλιο, ίσα ίσα για να το βλέπω...
 
Eγώ το κατέβασα χωρίς ακόμα να το έχω ακούσει.
Το 6 (νομίζω) πάντως που έχω μου αρέσει πολύ
Μόλις το κάνω θα αποφασίσω.. cd, βινύλιο ή στον καιάδα!
 
Mόλις αποκτήθηκε, μαζί με το bonus CD, από το Πλέυ. Αναμένουμε...
Η αλήθεια ειναι οτι μπήκα στον πειρασμό και για τα Six και Seven, αλλά
σκέφτομαι να πάω με το μαλακό και ψάχνοντας τις ηχογραφήσεις μήπως
κι αξίζει κανένα σε βινύλιο(...τι σου είναι οι μανίες ρε παιδί μου!)
 
Απάντηση: Re: Third ... για πάντα

Busoni said:
Mόλις αποκτήθηκε, μαζί με το bonus CD, από το Πλέυ. Αναμένουμε...
Η αλήθεια ειναι οτι μπήκα στον πειρασμό και για τα Six και Seven, αλλά
σκέφτομαι να πάω με το μαλακό και ψάχνοντας τις ηχογραφήσεις μήπως
κι αξίζει κανένα σε βινύλιο(...τι σου είναι οι μανίες ρε παιδί μου!)
Click to expand...

Μόνο το 3 είναι χάλια ηχογράφηση και κέρδισε του λάχιστον 50% στο νέο cd.
Oλα τα υπόλοιπα σε βινύλιο είναι από καλά ( 4 ) έως εξαιρετικά ( 5 και 6 ). Το 7 είναι κι αυτό πολύ καλό αλλά είχα δυο κόπιες που και οι δύο είχαν πολλά σκριτς-σκρατς .
πρόσεξε όμως η μουσική των υπολοίπων δεν μοιάζει με το Moon in June που σου άρεσε τόσο. Είναι περισσότερο τζαζ .
 
Re: Απάντηση: Re: Third ... για πάντα

Δημήτρης Ν. said:
Μόνο το 3 είναι χάλια ηχογράφηση και κέρδισε του λάχιστον 50% στο νέο cd.
Oλα τα υπόλοιπα σε βινύλιο είναι από καλά ( 4 ) έως εξαιρετικά ( 5 και 6 ). Το 7 είναι κι αυτό πολύ καλό αλλά είχα δυο κόπιες που και οι δύο είχαν πολλά σκριτς-σκρατς .
πρόσεξε όμως η μουσική των υπολοίπων δεν μοιάζει με το Moon in June που σου άρεσε τόσο. Είναι περισσότερο τζαζ .
Click to expand...

Aκόμα καλύτερα :)
Η jazz ειναι στα βασικά μου ακούσματα, και μείγματα jazz με άλλα είδη(όπως οι Weather Report πχ) με ενδιαφέρουν. Το Moon in June ήταν...χμμ... κάτι σαν το απαραίτητο ξεκίνημα για να πάμε παρακάτω.
 
Τα πρώτα 3 άλμπουμ είναι σε δική τους κατηγορία: ψυχεδέλεια με προσμίξεις, υβρίδιο που ακόμα και σήμερα ακούγεται συγκλονιστικό. Το "Fourth" το κρατάω για 2 tracks και το "5" "μου κάθησε" στραβά από την αρχή.
Το "Six" είναι, για μένα, το καλύτερο μακράν από τη 2η περίοδο του γκρούπ. Βασική αιτία είναι πως πρόκειται για το Κύκνειο άσμα του Hugh Hopper που συνεισφέρει εδώ το "1983" και για τον Ratledge που έχει πάρει στις πλάτες του το γκρούπ και είναι, εδώ, απλά μαγικός. Το "7" έχει 2 εκπληκτικές συνθέσεις, τα "Nettle Bed" και "Tarabos", που αξίζουν από μόνα τους την αγορά του δίσκου. Από εκεί και μετά ("Bundles", "Softs") δεν θέλω να τους ξέρω: ο Carl Jenkins κυριαρχεί με καταστροφικά κατά τη γνώμη μου αποτελέσματα. Ενας fusion οδοστρωτήρας που ισοπεδώνει και εξω-πετάει όλα όσα μου άρεσαν στο γκρούπ.
Εδώ και 3-4 χρόνια όμως, όποτε επιστρέφω, ακούω το "Virtually", live στη Γερμανία το 1971, με το γκρούπ στην καλύτερη, κατ εμέ, σύνθεση που είχε ποτέ: λίγο πριν την αποχώρηση του Wyatt, τους ακούς εδώ στο απόγειό τους.

Προσωπικά, μου αρέσει πολύ και το διπλό "BBC Radio 1967-1971" - η Αγία Τριάδα -Ratledge,Wyatt, Ayers- στα πολύ high της και με τον Elton Dean, όποτε "μιλάει" να δίνει ρέστα. Ακυκλοφόρητα κομμάτια στην πλειοψηφία τους και για ...σκληρούς πυρήνες.
 
Η επόμενη κίνηση θα είναι να πάρω τα δυο πρώτα και το BBC Radio, αν το βρω.

Ευτυχώς που μ' έβγαλες από τον κόπο να αναζητήσω άλμπουμ μετά το 7, Κώστα.
Θενκς!
 
Απάντηση: Re: Third ... για πάντα

Guybrush said:
Η επόμενη κίνηση θα είναι να πάρω τα δυο πρώτα και το BBC Radio, αν το βρω.

Ευτυχώς που μ' έβγαλες από τον κόπο να αναζητήσω άλμπουμ μετά το 7, Κώστα.
Θενκς!
Click to expand...

Αυτός μπορεί να σε έβγαλε από τον κόπο , εγώ όμως θα σε βάλω . Το Bundles αμέσως μετά το 7 , είναι ένας εξαιρετικός ´δίσκος όπου για πρωτη φορά στους Softs κυριαρχεί η ηλεκτρική κιθάρα , παιγμένη μάλιστα από τον Alan Holdsworth , ο οποίος σολάρει ασύστολα και αδιάλειπτα τουλάχιστον στην α´ πλευρά .
Για το Softs θα έλεγα ότι αξίζει μόνον η α´ πλευρά και μάλλον απευθύντεαι σε completists σαν κι εμένα , το δε Riff-Raff είναι απλώς όνειδος και μόνο που φέρει το όνομα τους . -bye-
 
Καλά, μ' εσάς τους δυο που έμπλεξα, νιώθω λες και μ' έχει πιάσει ο καθένας από ένα αυτί και τραβάτε προς αντίθετες κατευθύνσεις! :flipout:
 
Guybrush said:
Καλά, μ' εσάς τους δυο που έμπλεξα, νιώθω λες και μ' έχει πιάσει ο καθένας από ένα αυτί και τραβάτε προς αντίθετες κατευθύνσεις! :flipout:
Click to expand...

Να πας από του Ντοκ να τα ακούσεις.
Εγώ θεωρώ πως με την προσθήκη της κιθάρας έγιναν ένα γκρούπ σαν όλα τα άλλα. Του σειρμού. Δεν μου αρέσει και ο συγκεκριμένος κιθαρίστας. Τον ακούω και λέω "είπαν του ζουρλού να χ...". Το ίδιο που λέει κι ο Ντοκ("ασύστολα και αδιάλειπτα"), αλλά ...από άλλη σκοπιά.
Του Ντοκ του αρέσει κι ο McLaughlin που για μένα "λέρωσε" τα άλμπουμ του Miles.:rolleyes:

Δεν χαίρεσαι βρε; που έχεις 2 δασκάλους εννοώ.;)
 
Απάντηση: Re: Third ... για πάντα

Κωστας Λυμπεροπουλος said:
Να πας από του Ντοκ να τα ακούσεις.
Εγώ θεωρώ πως με την προσθήκη της κιθάρας έγιναν ένα γκρούπ σαν όλα τα άλλα. Του σειρμού. Δεν μου αρέσει και ο συγκεκριμένος κιθαρίστας. Τον ακούω και λέω "είπαν του ζουρλού να χ...". Το ίδιο που λέει κι ο Ντοκ("ασύστολα και αδιάλειπτα"), αλλά ...από άλλη σκοπιά.
Του Ντοκ του αρέσει κι ο McLaughlin που για μένα "λέρωσε" τα άλμπουμ του Miles.:rolleyes:

Δεν χαίρεσαι βρε; που έχεις 2 δασκάλους εννοώ.;)
Click to expand...

Κάτσε να πάρει χαμπάρι και ο Μήτσος για το Bundles και τον Holdsworth και θα δεις :flipout::flipout::flipout:

Ο Χόλντσγουορθ πάντως ήταν ένας κιθαρίστας που κατ' εμέ διέπρεψε σε δίσκους άλλων ( βλ. "Bundles" αλλά και "Gazeuse" των Gong ) και κυκλοφόρησε απίστευτες πατάτες κάτω από το δικό του όνομα ( βλ. "Metal Fatigue" - εκεί να δεις αδιάφορο fusion )
 
πάντως για να τιμήσω τον φίλο μου τον Ντοκ, τις προάλλες στο Μετρόπολις που βρήκα το 3ο σε ντίτζιπακ, κλπ. μόνον με 4.99 ευρώ το πήρα.

Βέβαια ομολογώ ότι στα νιάτα μου το είχα και σε βινύλιο και γούσταρα, αλλά όταν κάποια στιγμή έμεινε στην πρώτη σύζυγο, δεν είχα και πρεμούρα να τον πάρω ξανά....
 
Top Bottom