Ενα δωδεκάχρονο αγοράκι ρωτάει το μπαμπά του:
- Μπαμπά τι είναι πολιτική;
Ο πατέρας του απαντάει με ένα παράδειγμα.
- Μια χώρα είναι σαν μια οικογένεια. Πάρε για παράδειγμα τη δική μας. Η μαμά, είναι σαν την κυβέρνηση, κανονίζει τα πάντα μέσα στο σπίτι. Εγώ, είμαι σαν το μεγάλο κεφάλαιο, στηρίζω την οικονομία του σπιτιού. Η υπηρέτρια, είναι σαν την εργατική τάξη, κάνει όλες τις εργασίες που πρέπει να γίνουν. Εσύ, είσαι η κοινή γνώμη που παρατηρεί τα όσα συμβαίνουν. Τέλος, το μωρό μας συμβολίζει το μέλλον της χώρας.
Σκέψου όσα σου είπα και αύριο το μεσημέρι μου λες τα συμπεράσματα που έβγαλες.
Ο μικρός πάει για ύπνο και σκέφτεται όλα αυτά, αλλά το βράδυ ακούει κλάματα από την κούνια του μωρού. Σηκώνεται, πλησιάζει την κούνια και βλέπει πως το μωρό έχει λερωθεί. Τρέχει στο δωμάτιο των γονιών του αλλά βλέπει πως ο πατέρας λείπει από το κρεβάτι. Τον πιάνει πανικός. Που να είναι ο μπαμπάς ; Από τη μισάνοιχτη πόρτα του δωματίου της υπηρέτριας ακούει ύποπτους θορύβους. Πλησιάζει και βλέπει τον πατέρα του με την υπηρέτρια στα τέσσερα. Κάγκελο ο πιτσιρίκος ! Τι να κάνει ; Να ξυπνήσει τη μαμά ; θα δει το μπαμπά με την υπηρέτρια. Να διακόψει το μπαμπά ; Ντρέπεται. Αλλά ποιός θα αλλάξει το μωρό ; Αποφασίζει λοιπόν να κάνει την πάπια και πάει για ύπνο. Το επόμενο μεσημέρι, ο πατέρας λέει στο γιο του.
- Λοιπόν, σκέφτηκες αυτά που σου είπα χτές ;
- Ναι πατέρα και κατέληξα στο συμπέρασμα πως όταν η κυβέρνηση κοιμάται, το μεγάλο κεφάλαιο πηδάει την εργατική τάξη, η κοινή γνώμη αδιαφορεί και το μέλλον της χώρας είναι βυθισμένο στα σκατά !
- Μπαμπά τι είναι πολιτική;
Ο πατέρας του απαντάει με ένα παράδειγμα.
- Μια χώρα είναι σαν μια οικογένεια. Πάρε για παράδειγμα τη δική μας. Η μαμά, είναι σαν την κυβέρνηση, κανονίζει τα πάντα μέσα στο σπίτι. Εγώ, είμαι σαν το μεγάλο κεφάλαιο, στηρίζω την οικονομία του σπιτιού. Η υπηρέτρια, είναι σαν την εργατική τάξη, κάνει όλες τις εργασίες που πρέπει να γίνουν. Εσύ, είσαι η κοινή γνώμη που παρατηρεί τα όσα συμβαίνουν. Τέλος, το μωρό μας συμβολίζει το μέλλον της χώρας.
Σκέψου όσα σου είπα και αύριο το μεσημέρι μου λες τα συμπεράσματα που έβγαλες.
Ο μικρός πάει για ύπνο και σκέφτεται όλα αυτά, αλλά το βράδυ ακούει κλάματα από την κούνια του μωρού. Σηκώνεται, πλησιάζει την κούνια και βλέπει πως το μωρό έχει λερωθεί. Τρέχει στο δωμάτιο των γονιών του αλλά βλέπει πως ο πατέρας λείπει από το κρεβάτι. Τον πιάνει πανικός. Που να είναι ο μπαμπάς ; Από τη μισάνοιχτη πόρτα του δωματίου της υπηρέτριας ακούει ύποπτους θορύβους. Πλησιάζει και βλέπει τον πατέρα του με την υπηρέτρια στα τέσσερα. Κάγκελο ο πιτσιρίκος ! Τι να κάνει ; Να ξυπνήσει τη μαμά ; θα δει το μπαμπά με την υπηρέτρια. Να διακόψει το μπαμπά ; Ντρέπεται. Αλλά ποιός θα αλλάξει το μωρό ; Αποφασίζει λοιπόν να κάνει την πάπια και πάει για ύπνο. Το επόμενο μεσημέρι, ο πατέρας λέει στο γιο του.
- Λοιπόν, σκέφτηκες αυτά που σου είπα χτές ;
- Ναι πατέρα και κατέληξα στο συμπέρασμα πως όταν η κυβέρνηση κοιμάται, το μεγάλο κεφάλαιο πηδάει την εργατική τάξη, η κοινή γνώμη αδιαφορεί και το μέλλον της χώρας είναι βυθισμένο στα σκατά !
