τι λέτε για τις διασκευές αυτών των κλασσικών θεμάτων;

Skakinen

AVClub Fanatic
22 November 2006
10,365
Αθήνα
Πώς θα σας φαίνονταν τα παρακάτω γνωστά κλασσικά θέματα παιγμένα μ'αυτό τον τρόπο;
:music-smiley-004:
Το τελευταίο κομμάτι είναι σύνθεση του διασκευαστή.

Τα δείγματα είναι περίπου 6 Mb συνολικά και διαρκούν 11 λεπτά (συνολικά).


Bach - Brandenburg Concerto No. 1 I. Allegro

Bach - Goldberg Variations Var. 1

Bach - Italian Concerto (BMV 971) III - Presto

Bach - Two part Invention No. 1 (BMV 772)

Beethoven - ........(αναγνωρίζετε τα 2 γνωστά θέματα; )

Chopin - Nocturne No.1 Op 9. No. 1

Satie - Gnossienne No. 3



διασκευαστής - N------s VII Prestissimo



Περιμένω εντυπώσεις.
:smile:
 
Αν και δεν ανήκω στον σκληρό πυρήνα των φαν της κλασσικής μουσικής , εν τούτοις σχεδόν πάντοτε είχα μιά απέχθεια προς τους διασκευαστές επί τω τζαζικώ , ιδίως του Μπαχ . Επειδή δεν έχω ιδέα μουσικής θεωρίας και πράξης αδυνατώ να κατανοήσω πως μιά σύνθεση με τόσο στέρεα δομή , μπορεί να παιχτεί εν είδει αυτοσχεδιασμού . Συνήθως όλες αυτές οι απόπειρες καταλήγουν σε νερόβραστη cool jazz . Ως εκ τούτου όλα μου ακούστηκαν φιλέτα ( παγερά αδιάφορα ) με πιό αποτυχημένες για τα δικά μου αυτιά τις "εκτελέσεις" στον Μπαχ και στον Σατί.
Η σύνθεση του διασκευαστού πιό ενδιαφέρουσα από όλες
 
Δεν το κρύβω Διονύση, πως 99 στις 100 φορές δεν μ' αρέσουν οι διασκευές κλασσικών έργων που γνωρίζω, την εκατοστή την αφήνω απ' έξω ως στατιστικό λάθος. :p Τα δείγματα σου - άκουσα μόνο τρία - ανήκουν σ' αυτά τα 99. :nounder:

Ο λόγος γι' αυτό είναι απλός. Δεν μπορώ να διώξω την ηχητική μνήμη του κλασσικού έργου, με αποτέλεσμα να νιώθω πως η διασκευή το 'φυλακίζει' σε κάτι άλλο, που ακούγοντας το πασχίζω να μη το χάσω απ' το προσκήνιο.

Λυπάμαι αν σε στενοχώρησα. :blush:
 
Δαμιανέ δεν υπάρχει θέμα στενοχώριας , άλλωστε η κολοκυθόπιτα είναι προσφιλές μας έδεσμα.;)

Προφανώς και δεν τίθεται θέμα σύγκρισης με το πρωτότυπο.
Όποιος μπει στη διαδικασία αυτή αδικεί πρώτ'απ'ολα την προσπάθεια του διασκευάσαντος.
Ο σκοπός τέτοιου είδους διασκευών ,πέρα από το ότι καταδεικνύουν την αγάπη του διασκευαστή στο πρωτότυπο έργο, είναι να δώσουν μια άλλη οπτική (...ακουστική μάλλον) στον πυρήνα του έργου δηλαδή τη μελωδία ή τις μελωδίες. Με άλλο ενορχηστρωτικό ένδυμα λοιπόν και ίσως κάποιες αρμονικές αλλαγές έχουμε μια άλλη ,"ελαφρότερη" και πιο εύπεπτη εκδοχή του αρχικού έργου.
Στα συγκεκριμένα παραδείγματα (τα πιο πολλά απ'αυτά) το ''άλλο'' ένδυμα είναι jazzy (piano trio) οπότε μια κάποια σχέση με αυτού του είδους τη μουσική θα έλεγα ότι προαπαιτείται , όχι για να εξιδανικεύσουμε την διασκευαστική προσπάθεια , αλλά για να μη μας ξενίσει κατ'αρχάς και να μας είναι ευχάριστο ως εναλλακτικό άκουσμα.
Μιλώντας προσωπικά δεν θα μπορούσα για παράδειγμα να αντέξω διασκευές κλασσικών κομματιών από μπουζουκο-κομπανία.
:smile:
 
Last edited:
Σ' εμένα σπανίως αρέσουν τέτοιες διασκευές και ποτέ πάνω σε έργα του Bach για το λόγο που μόλις είπε ο Δημήτρης: οι συνθέσεις του Bach είναι αρκετά δουλεμένες οριζόντια και κάθετα κι ετσι δεν δίνουν ιδιαίτερη τροφή γι' αυτοσχεδιασμό(οριζόντια = μελωδία/μέρη του έργου, κάθετα=αρμονία, αντίστιξη). Με άλλα λόγια είναι πλήρεις από κάθε άποψη που δύσκολα αφήνουν χώρο για εναλλακτικές. Μεταγενέστεροι συνθέτες, κατα τη γνώμη μου κυρίως οι ρομαντικοί, είναι καταλληλότεροι για τέτοια εγχειρήματα. Για παράδειγμα, στο δίσκο "Night Lights" το κουιντέτο του Gerry Mulligan κάνει μια εκπληκτική διασκευή στο πρελούδιο του Chopin σε Μι ελάσσονα. Επίσης υπάρχουν αρκετές διασκευές του γνωστού capriccio του Paganini για βιολί. Αυτά τα δυο τα είχα ακούσει σε μια εκπομπή του Τρίτου με καλεσμένο τον Δήμο Δημητριάδη.

Από αυτά που παρατίθενται εδω δεν μου έκανε κανένα εντύπωση. Οι διασκευές δεν ξεφεύγουν ιδιαίτερα από το προτότυπο κι αυτο δεν τις κανει ενδιαφέρουσες. Αν δεν κάνω λάθος, έχω μαντέψει και τον διασκευαστή...
 
Αν δεν κάνω λάθος, έχω μαντέψει και τον διασκευαστή...

Εμένα πήγε το μυαλό μου στον Loussier , αλλά δεν είμαι σίγουρος.

Παρόλα αυτά , αν τα συγκεκριμένα ακούσματα, τα αντιμετωπίσουμε χωρίς κάποια σύνδεση με τα κλασσικά έργα, παρουσιάζουν κάποιο ενδιαφέρον.
Αν μπούμε στο παιχνίδι της σύγκρισης ίσως χάσουμε το νόημα, που όπως ανέφερε κι ο Διονύσης είναι
",πέρα από το ότι καταδεικνύουν την αγάπη του διασκευαστή στο πρωτότυπο έργο, είναι να δώσουν μια άλλη οπτική (...ακουστική μάλλον) στον πυρήνα του έργου δηλαδή τη μελωδία ή τις μελωδίες. Με άλλο ενορχηστρωτικό ένδυμα λοιπόν και ίσως κάποιες αρμονικές αλλαγές έχουμε μια άλλη ,"ελαφρότερη" και πιο εύπεπτη εκδοχή του αρχικού έργου."
 
Αν δεν κάνω λάθος, έχω μαντέψει και τον διασκευαστή...

Όλο μαντείες είσαι εσύ...Κάλχα...
σε θυμάμαι και τότε με το blind του Bach και τον Gould...:D


Υ.Γ.
στο έστειλα , το έλαβες;
 
Όλο μαντείες είσαι εσύ...Κάλχα...
σε θυμάμαι και τότε με το blind του Bach και τον Gould...:D


Υ.Γ.
στο έστειλα , το έλαβες;

Μας εχεις ταράξει στα blind test...Θα τυφλωθούμε πραγματικά στο τελος :Banane0:
Πάντως το θέμα των διασκευών κλασσικών(και μη) έργων το βρίσκω αρκετά ενδιαφέρον.



Υ.Γ. Ναι, αν και δεν το διαβασα ακόμα :) Ευχαριστω!
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: τι λέτε για τις διασκευές αυτών των κλασσικών θεμάτων;

Να πεναέλθεις αλλιώς θα σου σφυρίξουμε πέναλτυ...

:D

:2thumb22sup:

Το ρημάδι το πλτκτορολόγιό μου έχει αρχίσει και τα παίζει σε ανησυχντικό βαθμό.:twoguns:
Και βαριέμαι να πηγαίνω να αγοράζω άλλο..:smash:
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: τι λέτε για τις διασκευές αυτών των κλασσικών θεμάτων;

:2thumb22sup:

Το ρημάδι το πλτκτορολόγιό μου έχει αρχίσει και τα παίζει σε ανησυχντικό βαθμό.:twoguns:
Και βαριέμαι να πηγαίνω να αγοράζω άλλο..:smash:

Σε κτααλαβιανω αλοπυτα, ιενια πολύ εκνυεριτσικό.
:flipout::flipout::flipout:
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: τι λέτε για τις διασκευές αυτών των κλασσικών θ

Σε κτααλαβιανω αλοπυτα, ιενια πολύ εκνυεριτσικό.
:flipout::flipout::flipout:

Αϊ χάσου παλοικάθαρμα που με κοροιδευέις.Να σου βυρίσουν τα πλήκτρα αν´'αποδα !!!!:BDGBGDB55:
 
Ο μόνος διασκευαστής που μπορώ να ξεχωρίσω είναι Jack Loussier... Ο,τι κι αν έχει πιάσει στα χέρια του έχει βγάλει απ'αυτό ένα σοβαρό αποτέλεσμα, με μουσικότητα, δομή.
Εξάλλου, το τρίο του αποτελείται από πραγματικά κορυφαίους μουσικούς (ο ίδιος στο πιάνο παίζει με τόση άνεση το τεχνικό μέρος , πραγμα που καθιστα δυνατη την δυνατή ερμηνεία - και μην ξεχναμε, η jazz το απαιτει αυτο σχεδον οσο και η κλασσικη- , ενω ο μπασίαστας και ο ντράμερ ειναι απλά υπεράνω κρικτικής).

Προτείνω το SACD με τις διασκευές του Bach που είναι πραγματικά η μια καλυτερη απ'την άλλη, με κορυφαίες στιγμές το Ιταλικο κονσερτο. (που παραθετει κι ο φιλος παραπανω σε αλλη διασκευη, μαλλον κακη για το προσωπικο μου γουστο).


Ωστόσο θα συμφωνήσω ότι οι διασκευές δεν είναι και το καλύτερο μου...
 
Last edited:
Ο μόνος διασκευαστής που μπορώ να ξεχωρίσω είναι Jack Loussier... Ο,τι κι αν έχει πιάσει στα χέρια του έχει βγάλει απ'αυτό ένα σοβαρό αποτέλεσμα, με μουσικότητα, δομή.
Εξάλλου, το τρίο του αποτελείται από πραγματικά κορυφαίους μουσικούς (ο ίδιος στο πιάνο παίζει με τόση άνεση το τεχνικό μέρος , πραγμα που καθιστα δυνατη την δυνατή ερμηνεία - και μην ξεχναμε, η jazz το απαιτει αυτο σχεδον οσο και η κλασσικη- , ενω ο μπασίαστας και ο ντράμερ ειναι απλά υπεράνω κρικτικής).

Προτείνω το SACD με τις διασκευές του Bach που είναι πραγματικά η μια καλυτερη απ'την άλλη, με κορυφαίες στιγμές το Ιταλικο κονσερτο. (που παραθετει κι ο φιλος παραπανω σε αλλη διασκευη, μαλλον κακη για το προσωπικο μου γουστο).


Ωστόσο θα συμφωνήσω ότι οι διασκευές δεν είναι και το καλύτερο μου...

Εεε, χμμ, (βήξιμο) , οι διασκευές που παρέθεσα του Jacques Loussier είναι.:rolleyes:
Τέλος πάντων , συμφωνώ κι εγώ ότι ο Loussier κινείται σε αξιοπρεπή standards κατά περίπτωση περισσότερο ή λιγότερο επιτυχημένα.