αν και το επομενο δεν ειναι σχετικο με το νημα, αλλά ειναι σχετικο με τον λογο που αξιζει καποιος να ασχοληθει ερασιτεχνικα με τις κατασκευουλες και το diy, θα ηθελα να το μοιραστω με εσας που σας θεωρω φιλους μου κι ας μην σας ξερω προσωπικα.
για να πω την αληθεια, το προσωπο κλειδι στην ολη ιστορια του μηχανουργειου, ηταν ο μακαριτης ο γερος μου.
διαολεμενος νους σαν μηχανουργος, εμπορας απο κουνια, θα μπορουσε να ειχε κανει πολλα λεφτα αλλά ηταν κατι που δεν τον ενδιεφερε στην ουσια, ασχετα τι ελεγε.
υπηρχαν χρονιες που εβγαζε κερδη οσα εβγαζαν 20 μηχανουργια μαζι και χρονιες που τα ξαναεχανε ολα και χρεωνοταν άλλα τοσα!! αληθεια λεω.
εβρισκε χαρα στο να κατακτα νικες. ειτε εμπορικα ειτε κατασκευαστικα. να δημιουργει νεες λυσεις, νεα εργαλεια.
οι περισσοτεροι εφευρετες πεθαναν στη ψαθα, επειδη το παθος τους ηταν η δημιουργια, οχι ο πλουτος.
αυτος ευτυχως οχι, επειδη υπηρχα εγω απο πισω να προσεχω οσο μπορουσα, τα ρεσαλτα που εκανε!
και παρολη τη προσοχη μου και παλι χρεοκωπησε
να πω καλυτερα , ΜΕ χρεοκωπησε αφου εγω ημουν ο αρμοδιος φορολογικα. αυτος ηταν συνταξιουχος τοτε πια.
δεν εφταιγε μονο αυτος, εφταιγε και το κρατος που δεν προστατεψε ποτε την παραγωγη σε τουτη τη χωρα με αποτελεσμα τις αρχες της δεκαετιας του 00 να μπουν και να αλωνισουν την αγορα, τουρκοι, βουλγαροι, ρουμανοι και κινεζοι ακομα
μας ξεσκισαν κυριολεκτικα και ακομα και αν κλεβαμε οσο μπορουσαμε το κρατος, δεν μπορουσαμε να σταθουμε τιμολογιακα
ο μεσος τουρκος τοτε δουλευε με κοστος χιλιες δραχμες τη μερα οταν εγω πληρωνα με ολα, ικα αποζημειωσεις κλπ τον καθε μαστορα κοντα 14-15 χιλιαρικα
ο βουλγαρος ειχε λαμαρινα με 60 δρχ το κιλο, εγω πληρωνα 120
και παει λεγοντας
και μας εβαλαν ολους μαζι σε ενα καζανι "ελευθερης αγορας" , απροστατευτους οικονομικα
το μονο που ηξερε το κρατος ηταν να μας κυνηγα ολους τους κατασκευαστες σαν κλεφτες αν δεν αποδιδαμε φπα, αλλά αφηνε τον ελληνα εργατη να ανταγωνιστει τον βουλγαρο εργατη (μεσω των επιχειρησεων) χωρις προστασια
η αγορα τοτε δεν μπορουσε πια να μας σηκωσει ολους, ή επρεπε να ανοιχτω και να δεσμευτω για δεκα χρονια με σοβαρα δανεια για να παρω συγχρονα και αποδοτικα εργαλεια μεσω προγραμματων απαγορεοντας μου ομως να κανω καποια αλλη δουλεια, ή επρεπε να φυγω απο την αγορα, πραγμα που εκανα, εχοντας ηδη μια ιδιαιτερα καλη , ησυχη, ξεκουραστη και προσοδοφορα δευτερη δουλεια που ειχα βρει σαν μηχανικος παραγωγης και διοικησης
ετσι ηρθε αναποφευκτα η χρεοκοπια...
τοτε λοιπον τα τριφασικα βιομηχανικα μου εργαλεια, μου ηταν πλεον αχρηστα, τα εδωσα κοψοχρονια, οσο-οσο γιατι στην ουσια μισησα καθε τι που σχετιζοταν με κατασκευη!
ηθελα να απαλλαγω απο ο,τι με οδηγησε στη χρεοκοπια. ο πατερας συνταξιουχος μεν δεν θα επαυε ομως να ασχολιεται και να χαλαει χρημα για να συνεχισει να δημιουργει, αν θα υπηρχαν τα εργαλεια εστω και καπου παρατημενα. για αυτο τα σουταρα.
μου εφαγε 50 εκατομμυρια δρχ που ειχα αποθεμα στην ακρη μεσα σε δυο χρονια σε δοκιμες και πειραματα. και προφτασα να σωσω κατι λιγα...
ετσι επαγγελματικα προτιμησα τα επομενα χρονια να ζησω μια ησυχη ζωη, μικρομεσαια οικονομικα. δεν το μετανιωσα
και για 15 χρονια τα μονα εργαλεια μου ηταν κανα δραπανο κανα κατσαβιδι, τετοια.
καποια στιγμη ο γερος μου εφυγε. λαικο προσκυνημα απο ανθρωπους που τους εκανε μαστορους, ή αγροτες που τους ελυσε τα χερια, ή εμπορους που εφτιαξαν επιχειρησεις πανω στις εφευρεσεις του.
μεχρι και εφημεριδες ειχαν γραψει τοτε αφιερωματα.
καποιοι με προσεγγισαν τοτε να συνεχισουμε την τελευταια πατεντα του γερου στα μηχανουργεια τους.
ηταν ενα εξαιρετικο εργαλειο, τελειως πρωτοτυπο. και ειχα την πατεντα κατωχυρωμενη.
εγω ομως ειχα τη δουλεια μου, χαλαρα σε ενα γραφειο, λεφτα καλα, ωραριο ελευθερο, δ/ντης γαρ...
ετσι δεν ασχοληθηκα ποτε πια με κατασκευες. μαλιστα το θεωρουσα πια υποτιμητικο το να καταπιανομαι με μουτζουρες κλπ
προσωπικα προβληματα ομως, οπως και υγειας και επαγγελματικα με εκαναν κατι μεταξυ ανεργου και ημι-απασχολουμενου τα τελευταια χρονια.
ετσι και προκειμενου να σαλταρω, αφραγκος πια, πριν εναμισυ χρονο βρηκα στο diy μια ομορφη λυση να απασχολω το μυαλο μου.
με τα λιγα εισοδηματα μου αρχισα να αγοραζω δειλα-δειλα καποια εργαλεια, διαβαζα να μαθω τι κανουμε με το καθενα κλπ
οπως και ο διαμαντης και αλλα παιδια εδω.
αληθεια σας το λεω, ηταν η καλυτερη κινηση που εκανα τα τελευταια χρονια
εγω που μισουσα και ειχα "καει" απο τις κατασκευες, βρηκα στο diy μια χαλαρη και ευχαριστη νοτα ζωης!
και αν καποια στιγμη μου ερθουν καποια χρηματα που περιμενω απο εργατικα δικαστηρια απο αποζημειωσεις που μου χρωστανε, και παλι δεν προκειται να σταματησω να ασχολουμαι με αυτο.
απλα θα παρω και μερικα εργαλειακια ακομα
καποιοι φιλοι εδω στο φορουμ μπορει να ασχολουνται επαγγελματικα με τις κατασκευες και να συνδιαζουν ετσι δουλεια και διασκεδαση.
αλλά και οσοι απλα ασχολουνται για το γουστο τους, χαμενοι δεν βγαινουν
με το ερασιτεχνικο diy μπαινεις σε ενα κοσμο απομακρο απο τα προβληματα των αλλων γυρω σου. ο περισσοτερος κοσμος εχει σαλταρει εκει εξω. ακουει τα καναλια στην τιβι και μουρλενεται.
παει να συζητησει τα προβληματα του με αλλους, που ομως ειναι στην ιδια φαση και μουρλενονται επι δυο!
για αυτο παιδια το υπο-φορουμ των κατασκευων, θα πρεπει να μετονομαστει σε "ψυχοθεραπια"
και θα ευχαριστησω για ακομα μια φορα τα παιδια εδω που συντηρουν το χωρο, επιτρεποντας μας ετσι οχι μονο να μαθαινουμε απο τις γνωσεις τους, αλλά να ξεφευγουμε απο τα προβληματα της καθημερινοτητας που αγχωνουν ολο το κοσμο!
