Tίτλοι Τέλους:Schubert String Quintet D.956

Για ακόμα μια φορά εξαιρετικό το αφιέρωμά σας κύριε Σούρλα.Η ευχάριστη έκπληξη είναι το απόσπασμα από Σεφέρη,με ξαφνιάζετε ευχάριστα...
Ακούγοντας τώρα την 9η συμφωνία του Beethoven ενστερνίζομαι την άποψη κάποιου-δε θυμάμαι το όνομά του-που είχε πει ότι "η μουσική είναι μια γλώσσα που μας οδηγεί στα σύνορα του απείρου και μας επιτρέπει να κοιτάζουμε μέσα σ'αυτό".
Δεν είχε άδικο ο Σαίξπηρ που έλεγε ότι ο άνθρωπος που δεν έχει τη μουσική μέσα του,που δεν συγκινείται από τη γλυκειά μελωδία των ήχων,είναι ικανός για προδοσίες,κακές πράξεις,καταστροφές.Να μην εμπιστευόμαστε λοιπόν τέτοιους ανθρώπους...
Με έναν μαγικό τρόπο το κείμενο σας μου άλλαξε την ψυχολογία μου....προς το καλύτερο:-)) Σας ευχαριστώ!
 
Προσθέτω και τη δική μου προτίμηση από Philips
Pablo Casals, Sandor Végh, Sandor Zöldy, Georges Janzer, Paul Szabo.
Το Σκέρτσο είναι ανατριχιαστικό.

Πολύ ωραίο ποστ Σπύρο Σούρλα.
 
Απάντηση: Re: Tίτλοι Τέλους:Schubert String Quintet D.956

teleologikos said:
Προσθέτω και τη δική μου προτίμηση από Philips
Pablo Casals, Sandor Végh, Sandor Zöldy, Georges Janzer, Paul Szabo.
Το Σκέρτσο είναι ανατριχιαστικό.

Πολύ ωραίο ποστ Σπύρο Σούρλα.
Click to expand...

Νά μιά εκτέλεση,πού έψαχνα γιά ιστορικούς και όχι μόνον λόγους...
Ευχαριστώ γιά την πρόταση και γιά τά καλά λόγια.
Υ.Γ.
Νομίζω όμως πώς η Arkiv δεν στέλνει δισκους στην Ελλάδα...
Θα την ψάξω και αλλού.
 
Το έχω μόνο σε βινύλιο, σε cd είναι σπάνιο.
schubertd956iifr1.jpg
 
Το έχω το βινύλιο σε φθαρμένη turnabout/vox. Η ηχογράφηση είναι ζωντανή από το φεστιβάλ του Prades, ψυχή του οποίου ήταν ο Καζάλς, μονοφωνική επεξεργασμένη. Το παρήγγειλα και στην εκτύπωση της Φίλιπς του τελολογικού, μέσω ebay. Αν η Φίλιπς είναι ΟΚ, χαρίζω το turnabout. Υπενθυμίζω πως είναι σε μέτρια κατάσταση, με εμφανή ίχνη σκόνης στο δεξί κανάλι στο μισό τουλάχιστον διάστημα του πρώτου μέρους, που δεν έφυγαν με το ένα πλύσιμο στο VPI. Όσοι πιστοί...
 
Πάντως χαίρομαι ,πού στο παρόν θέμα συζητήθηκαν,λιτά και ουσιαστικά,τά περί Μεγάλης Τέχνης...
Σκέφτομαι τελικά ,πώς ο καλύτερος τρόπος άμυνας (αλλά και επίθεσης)στήν αυξανόμενη χυδαιότητα,φτήνεια και επιμένουσα αμάθεια πού καταντά τουλάχιστον γελοία όταν ´εκφράζεται´στά περί τέχνης,είναι τά μεστά σχόλια σέ ορισμένα threads καθώς και η πλήρης αποχή απο άλλα,πού κινούνται ως ´απύλωτα στόματα´...
Μετά τού αναλόγου ´Ελιτισμού´ευχαριστώ και πάλι γιά την ουσιαστική συμμετοχή εδώ μέσα.
 
Re: Απάντηση: Tίτλοι Τέλους:Schubert String Quintet D.956

Δαμιανός Δημητριάδης said:
Το έχω το βινύλιο σε φθαρμένη turnabout/vox. Η ηχογράφηση είναι ζωντανή από το φεστιβάλ του Prades, ψυχή του οποίου ήταν ο Καζάλς, μονοφωνική επεξεργασμένη. Το παρήγγειλα και στην εκτύπωση της Φίλιπς του τελολογικού, μέσω ebay. Αν η Φίλιπς είναι ΟΚ, χαρίζω το turnabout. Υπενθυμίζω πως είναι σε μέτρια κατάσταση, με εμφανή ίχνη σκόνης στο δεξί κανάλι στο μισό τουλάχιστον διάστημα του πρώτου μέρους, που δεν έφυγαν με το ένα πλύσιμο στο VPI. Όσοι πιστοί...
Click to expand...

Η turnabout/vox είχε ανέκαθεν κακές εκτυπώσεις και εκπλήσσομαι που έχει και "επεξεργασμένο" ήχο η συγκεκριμένη ηχογράφηση. Θα ακούσεις σίγουρα πολύ καλύτερο ήχο, μέσα στα πλαίσια της μονοφωνικής ηχογράφησης, από την Philips. Έκανα μια πρόχειρη ηχογράφηση στο κομπιούτερ από το Σκέρτσο, μην βαράτε που είναι mp3 στα 128, χάριν δείγματος σας μεταφέρω το πρώτο μισό λεπτό περίπου.

http://www.fileden.com/files/2007/1/27/698393/schubert-D956-deigma.mp3

(ακόμα δεν έλυσα το πρόβλημα με τον ιμάντα, γκρρρ)
 
... τον τελευταίο καιρό διάβασα αρκετά πράγματα για τους τελευταίους μήνες του Φράντσι ..... παράλληλα, έχω στο αυτοκίνητο την εκτέλεση των Hollywood (εννοείται ότι η καθημερινότητα δεν αφήνει άλλα περιθώρια ακροάσεων ... )

... τελικά δεν ξέρω .... αυτό το δεύτερο μέρος με τρελλαίνει .... από την μία, στην αρχή και το τέλος του μέρους, προσευχή, έκκληση, ''παρακαλετό'' (απελθέτω απ' εμού το ποτήριον τούτο ) όπως 'παίζεται' από τις νότες στο ανώτερο φάσμα των βιολιών, προσλαμβάνουσες θεϊκής σκληρότητας και άρνησης από την σταθερή απάντηση των πιτσικάτι των τσέλλων .... εκείνο όμως που με κομματιάζει είναι στην μέση του μέρους, όταν στο 4ο περίπου λεπτό, αρχίζει η οργή, η αγανάκτηση, όταν τα έγχορδα πλέον γίνονται στόματα και εκστομίζουν λέξεις, σε μία κατανοητή από το σύνολο της ανθρωπότητας, γλώσσα... λέξεις σκληρές, απελπισίας, ο Σούμπερτ για λίγο αρνείται να αποδεχθεί και να καταννοήσει την ανθρώπινη μοίρα, λέξεις - βρισιές ουσιαστικά, λέξεις - χλεύη για τους man-made θεσμούς ......

... αυτή είναι η μοίρα μου....
... στα κύτταρα μου κάποιος συγχώνευσε τις κατάρες όλου του κόσμου ...
... η χαρά στιγμή, η λύπη χρόνος......
... αυτό που σε κάνει όμορφη εμένα με χαράζει.....
 
Δημοκηδής said:
... τον τελευταίο καιρό διάβασα αρκετά πράγματα για τους τελευταίους μήνες του Φράντσι ..... παράλληλα, έχω στο αυτοκίνητο την εκτέλεση των Hollywood (εννοείται ότι η καθημερινότητα δεν αφήνει άλλα περιθώρια ακροάσεων ... )

... τελικά δεν ξέρω .... αυτό το δεύτερο μέρος με τρελλαίνει .... από την μία, στην αρχή και το τέλος του μέρους, προσευχή, έκκληση, ''παρακαλετό'' (απελθέτω απ' εμού το ποτήριον τούτο ) όπως 'παίζεται' από τις νότες στο ανώτερο φάσμα των βιολιών, προσλαμβάνουσες θεϊκής σκληρότητας και άρνησης από την σταθερή απάντηση των πιτσικάτι των τσέλλων .... εκείνο όμως που με κομματιάζει είναι στην μέση του μέρους, όταν στο 4ο περίπου λεπτό, αρχίζει η οργή, η αγανάκτηση, όταν τα έγχορδα πλέον γίνονται στόματα και εκστομίζουν λέξεις, σε μία κατανοητή από το σύνολο της ανθρωπότητας, γλώσσα... λέξεις σκληρές, απελπισίας, ο Σούμπερτ για λίγο αρνείται να αποδεχθεί και να καταννοήσει την ανθρώπινη μοίρα, λέξεις - βρισιές ουσιαστικά, λέξεις - χλεύη για τους man-made θεσμούς ......

... αυτή είναι η μοίρα μου....
... στα κύτταρα μου κάποιος συγχώνευσε τις κατάρες όλου του κόσμου ...
... η χαρά στιγμή, η λύπη χρόνος......
... αυτό που σε κάνει όμορφη εμένα με χαράζει.....
Click to expand...


:SFGSFGSF::SFGSFGSF::SFGSFGSF::SFGSFGSF:
:worshippy::worshippy:
 
Το έχω σε δυο εκτελέσεις: Μία από την Sony-Classical (Vivarte) με Vera Beths, Lisa Rautenberg (βιολί), Steven Dann (βιόλα), και Kenneth Slowik, Anner Bylsma (Cello) ref:AK46669, και μία από το περιοδικό ΒBCmusic με το κουαρτέττο Vellinger συν τον Bernard Greenhouse για το πρόσθετο τσέλλο.
 
το ξανάκουγα χθες πολύ αργά ....

τελικά πιστεύω ότι αυτό που παραπάνω λέω για την αγανάκτηση, κλπ.. είναι μάλλον η θλίψη του Σούμπερτ γιατί δεν μπορεί να αντλήσει αξιοπρέπεια από πουθενά, την ψάχνει αλλά δεν του βγαίνει, μέμφεται και τον εαυτό του για την αδυναμία του και τα προηγούμενα παρακαλετά ...... όλα αυτά στο δεύτερο μέρος .... στο τρίτο ισορροπεί και μαζεύει ότι απέμεινε .... στο τέταρτο συμφωνώ απόλυτα με την 'ανάγνωση' του Σπύρου στο πρώτο ποστ ....

να υπογραμμίσω πάντως ότι πρόκειται για πολύ δύσκολο έργο που απαιτεί τις ακροάσεις του για να μπεις στον κόσμο του .... σε αντίθεση γενικότερα με το λοιπό έργο του Σούμπερτ, όπου τα υπέροχα μελωδικά θέματα (του έβγαιναν και πηγαία του άτιμου.... ) είναι συνήθως απίστευτα γοητευτικά και σχετικώς εύληπτα και ευκολομνημόνευτα ....

θυμάμαι πριν χρόνια μπροστά στον τάφο του .... είναι αδύνατον να συγκρατήσει κανείς (ήτοι η αφεντιά μου) τα δάκρυα του ... (σε αντίθεση για παράδειγμα με τον τάφο του Μπετόβεν, όπου κυριαρχεί εντός σου ανυπέρβλητο δέος ...) .... 31 χρονών.... τα 8-9 άρρωστος .... τι αδικία .... πόσο ιλαρό φως θα μπορούσε να αναβλύσει ακόμη από αυτή την καρδιά..... και τότε γνώριζα μόνο τις συμφωνίες, την μυλωνού, την κόρη, κλπ.... δεν είχε βρεθεί ακόμη ο Ντέμιαν και οι συν αυτώ, να μας μπολιάσουν με τον οργανοπαίχτη , την Εστερχάζενα, κλπ... ευτυχώς ..... γιατί σίγουρα θα έπεφτα και γω μέσα .....
 
Last edited:
Απάντηση: Re: Tίτλοι Τέλους:Schubert String Quintet D.956

Δημοκηδής said:
τελικά πιστεύω ότι αυτό που παραπάνω λέω για την αγανάκτηση, κλπ.. είναι μάλλον η θλίψη του Σούμπερτ γιατί δεν μπορεί να αντλήσει αξιοπρέπεια από πουθενά, την ψάχνει αλλά δεν του βγαίνει, μέμφεται και τον εαυτό του για την αδυναμία του και τα προηγούμενα παρακαλετά ...... όλα αυτά στο δεύτερο μέρος ....
Click to expand...

Σπύρο νομίζω πως είναι κατ' αρχήν απόγνωση, εκφρασμένη με μεγάλη ένταση. Αντιγράφω το απόσπασμα από την επιστολή του του 1824 που είχα παραθέσει και στο νήμα μου για τη Φαντασία D940:

...Φαντάσου έναν άνθρωπο που δεν θα ξαναγίνει ποτέ καλά, και που μέσα στη μαύρη απελπισία που νιώθει γι’ αυτόν το λόγο κάνει τα πράγματα χειρότερα αντί καλύτερα. Φαντάσου έναν άνθρωπο, λέω, που έχει χάσει τις πιο μεγάλες ελπίδες του, στον οποίο η ευτυχία του έρωτα και της φιλίας έχουν, στην καλύτερη περίπτωση, μόνο πόνο να προσφέρουν, του οποίου ο ενθουσιασμός (τουλάχιστον ο ερεθιστικός ενθουσιασμός) για όλα τα όμορφα πράγματα απειλεί να εξαφανιστεί, και σε ρωτάω, δεν είναι άραγε άθλιο, δυστυχισμένο πλάσμα;
 
... ωστόσο, μέχρι και τον θάνατο του και σε περιόδους 'υποχώρησης' της αρρώστειας, μετερχόταν και φάσεις ανάτασης και ερωτικών προσδοκιών .....

... ο θάνατος, θα πρέπει να ενθυμούμεθα, ήταν πακέτο με την ζωή εκείνα τα χρόνια ..... από τα 14 παιδιά που γεννήθηκαν από τους γονείς του, έζησαν μόνο τα 5, και ο Φρανζ έζησε μόνο 31 χρόνια .... εκνευρίσθηκα με την επιστολή του πατέρα του στον αδελφό του, μία ημέρα πριν τον θάνατο του συνθέτη, με τα κλασσικά ''να τείνουμε το βλέμμα ψηλά και να προσευχηθούμε για ...., κλπ κλπ '' ...... προτιμούσα σε μία πρόσφατη κηδεία, μία 70αρα μάνα που χάνοντας την 33 κόρη της, έβριζε και απειλούσε θεούς και δαίμονες .....
 
51Ctix8APVL._SL500_AA280_.jpg


Επανέρχομαι για το κουϊντέτο D.956 που το άκουσα μονορούφι.
Συγκλονιστικό Έργο.

Κι όχι πως περιμένατε δηλαδή και τη δική μου γνώμη για να το καταλάβετε..
Με άλλην έννοια το γράφω.
Πριν μόλις δύο χρόνια ας πούμε, δεν θα είχα μπεί καν στον κόπο να ακούσω αυτό (ή άλλο παρόμοιο) έργο. Δεν έγινα ξαφνικά επαϊων, στα μπουσουλήματα είμαι ακόμη.
Το να έχω φτάσει όμως στο σημείο, να μπορώ να εκτιμήσω πραγματικά τέτοια έργα είναι για μένα ένα δώρο ζωής. Δώρο που μου προσφέρεται καθημερινά απο κάποιους ανθρώπους που γνώρισα μέσα σε αυτό τον χώρο. Ανθρώπους που καταδέχονται να φτιάχνουνε με κομμάτια της ψυχής τους χάρτινες βαρκούλες και να τις στέλνουν να αρμενίσουν, τις πιο πολλές φορές, σε θολά νερά. Ένα "ευχαριστώ" πρός όλους αυτούς είναι λίγο, αλλά τους το οφείλω.

Υ.Γ. Και αν τα παραπάνω γράφτηκαν για την Κλασική, με αφορμή το νήμα που άνοιξε ο Σπύρος Σ., τα ίδια ευχαριστήρια ασφαλώς ισχύουν και για τους άλλους φίλους εδώ μέσα, που μου άνοιξαν ή διεύρυναν ορίζοντες για τις εκφάνσεις του rock, του progressive,της Jazz, ακόμη και της avant-garde.
Κι αν ορισμένοι είναι τα ίδια και τα αυτά πρόσωπα με τους προηγούμενους, χαλάλι τους οι διπλές ευχαριστίες :smile:
 
Last edited:
Top Bottom