Το άρωμα του βινυλίου - συγκριτικό.!

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Το άρωμα του βινυλίου - συγκριτικό.!

ήμουν εκεί, απ την αρχή. Αγόρασα και το Atom Heart Mother. Τζίφος. Λέω 'Δεν είναι ρ'ν'ρ αυτό. Μάλλον προς Easy Listening φέρνει...'. Ζήτημα να το άκουσα 2 φορές όλες κι όλες. Μετά την ξαναπάτησα και πήρα το Ummaguma. Ενιωσα 2 φορές κόπανος.
Μετά, όποιος λουκουμάς γύρω μου αγόραζε 'στερεοφωνικό', έπαιρνε και μια κόπια του Dark Side Of The Moon για ...να το αναδείξει. Επειδή του είπαν ότι είχε 'καλή εγγραφή'.
Ενιωσα ...δικαιωμένος. Και επειδή είμαι φύσει ανάποδος το έριξα στο Lo-Fi.

καλά ρε συ ....είναι δυνατόν να λες τέτοια και να μας αναγκάζεις εν έτει 2010 να κάνουμε παρουσιάσεις στο Ummagumma ; :ernaehrung004:

 

[Δημήτρης Ν.]

Περιστασιακά, λίγο με τους Doors -'L.A. Woman', "Morisson Hotel"- ήμουν μικρός και άμαθος ακόμη: 17 . Τους άλλους ποτέ: Dead , Young , CCR ( τους τελευταίους σε κάτι πάρτυ του δημοτικού θυμάμαι τους χορεύαμε ) . Mέσα 70ς ήμουνα ...απέναντι: Van der graaf , Yes , Floyd , Tull , Magma και πολύ Soft Μachine και μετά Henry Cow. Τα τελευταία χρονια ήρθεν οι Stones να αντικαταστήσουν ορισμένους από αυτούς . Κάτι Stooges , Ramones κλπ ούτε με σφαίρες . Για όποιον ήθελε να καταβυθιστεί στα έγκατα της κολάσεως , υπήρχαν οι Chrome. Για ροκ , υπήρχαν φυσικά οι Deep Purple - ( υπάρχουν ακόμη )


( Another grumpy old man )

 

[supersonic]

άντε να μην πω...

 

[Κάλλη Συνοδινού]

άντε να μην πω...

Όχι. Εγώ να μην πω.
Διότι ως έφηβη κι εγώ είχα τα ινδάλματά μου, Led Zepelin, Doors, Deep Purple, Pink Floyd (που συζητούσαμε τότε για τις συναυλίες τους κι εκστασιαζόμαστε), Tull, Bad Company, όλο αυτό που εν τέλει ήταν το τότε mainstream, και ξαφνικά μπαίνω εδώ τόσα χρόνια μετά, κι έρχεται ο Κώστας (ειδατε; πάει το "κύριε" ) και μου τους απομυθοποιεί όλους.
Και μαθαίνω ένα σωρό άλλα ονόματα που φυσικά δεν ήξερα.
Όχι, πείτε μου.
Τι αποτελέσματα θα έχει αυτό στον ψυχισμό μου, ε;:shot:

 

[Δημήτρης Δ.]

Όχι. Εγώ να μην πω.
Διότι ως έφηβη κι εγώ είχα τα ινδάλματά μου, Led Zepelin, Doors, Deep Purple, Pink Floyd (που συζητούσαμε τότε για τις συναυλίες τους κι εκστασιαζόμαστε), Tull, Bad Company, όλο αυτό που εν τέλει ήταν το τότε mainstream, και ξαφνικά μπαίνω εδώ τόσα χρόνια μετά, κι έρχεται ο Κώστας (ειδατε; πάει το "κύριε" ) και μου τους απομυθοποιεί όλους.
Και μαθαίνω ένα σωρό άλλα ονόματα που φυσικά δεν ήξερα.
Όχι, πείτε μου.
Τι αποτελέσματα θα έχει αυτό στον ψυχισμό μου, ε;:shot:

Μια απ τα ίδια.
Τελικά υπάρχουν δύο ειδών "μουσικόφιλοι" .
Αυτοί που θα μείνουν στους Deep Purple Led στους Zeppelin και στους Doors και αυτοί που διαβάζουν Avclub ....

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Τελικά υπάρχουν δύο ειδών "μουσικόφιλοι" .
Αυτοί που θα μείνουν στους Deep Purple Led στους Zeppelin και στους Doors και αυτοί που διαβάζουν Avclub ....

οι Doors δεν έχουν καμμία σχέση με τους άλλους δύο.
οι άλλοι δύο είναι 'εμποράκηδες'.
οι Doors είναι το πνεύμα του ρ'ν'ρ προσωποποιημένο: 'Father...-Yes, son...- I want to kill you'. Επρεπε να το ακούγατε τότε, στον καιρό του, να καταλάβετε τι αντίκτυπο είχε. Οχι τώρα που έχουν γίνει όλα ίσωμα.
υπέφεραν από over-exposure και αυτοί - ο Μόριζον ήταν κούκλος, πως να το κάνουμε.
αλλά είναι time-defying. για πολύ λίγους μπορώ να το πώ αυτό.

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Το άρωμα του βινυλίου - συγκριτικό.!

Μια απ τα ίδια.
Τελικά υπάρχουν δύο ειδών "μουσικόφιλοι" .
Αυτοί που θα μείνουν στους Deep Purple Led στους Zeppelin και στους Doors και αυτοί που διαβάζουν Avclub ....

εγώ που διαβάζω avclub και όλο και πιό συχνά επιστρέφω στους Deep Purple και στους Zeppelin τι είμαι ;

 

[Δημήτρης Δ.]

οι Doors δεν έχουν καμμία σχέση με τους άλλους δύο.
οι άλλοι δύο είναι 'εμποράκηδες'.
οι Doors είναι το πνεύμα του ρ'ν'ρ προσωποποιημένο: 'Father...-Yes, son...- I want to kill you'. Επρεπε να το ακούγατε τότε, στον καιρό του, να καταλάβετε τι αντίκτυπο είχε. Οχι τώρα που έχουν γίνει όλα ίσωμα.
υπέφεραν από over-exposure και αυτοί - ο Μόριζον ήταν κούκλος, πως να το κάνουμε.
αλλά είναι time-defying. για πολύ λίγους μπορώ να το πώ αυτό.

Δεν αντιλέγω, απλά αναφέρθηκαν λογω της δημοτικότητας τους.
Anyway αυτό που ήθελα αν πω είναι , όλοι ξεκινήσαμε απο κάπου, μερικοί όμως (μάλλον οι περισσότεροι) έμειναν ακριβώς εκεί όπου ξεκίνησαν.

Τελικά, όλη η ουσία στην υπόθεση "ροκ" είναι το ψάξιμο.
Μπορείς να ξετρυπώσεις τεράστιους θησαυρούς.
Αυτή την εποχή υπάρχουν πχ, οι ΟΜ.
Μέχρι να βρεθεί βέβαια το επόμενο κελεμπούρι ....

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: Re: Το άρωμα του βινυλίου - συγκριτικό.!

εγώ που διαβάζω avclub και όλο και πιό συχνά επιστρέφω στους Deep Purple και στους Zeppelin τι είμαι ;

Εσύ, είσαι ένας τυπικός αντιδραστικός.
When everybody goes left, you go right. Και τανάπαλιν.
Και γι αυτό ακριβώς σε πάω : είδε ο γύφτος τη γενιά του :ernaehrung004:

 

[superfly]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Το άρωμα του βινυλίου - συγκριτικό.!

Εσύ, είσαι ένας τυπικός αντιδραστικός.
When everybody goes left, you go right. Και τανάπαλιν.
Και γι αυτό ακριβώς σε πάω : είδε ο γύφτος τη γενιά του :ernaehrung004:

εχμμμμ....ποιος απο τους δυο ειναι ο Ματαου και ποιος ο Τζακ Λεμον?

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Το άρωμα του βινυλίου - συγκριτικό.!

εχμμμμ....ποιος απο τους δυο ειναι ο Ματαου και ποιος ο Τζακ Λεμον?

Ματάου εγώ. Το είπα πρώτος. :Banane0:
'Exterminating parasites. I poison 'em and I shoot 'em' :worshippy:

 

[Δημήτρης Θ.]

 

[paulmarinis]

το αγαπημενο των tull ,του πατερα μου παντως ειναι aυτο)

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

το αγαπημενο των tull ,του πατερα μου παντως ειναι aυτο

Quote of the month! :worshippy:

Paul, me boy

 

[paulmarinis]

μεγαλωσα και εγω με αυτα)
αλλα αλλες μουσικες ακουω τωρα, αν και ειναι ολα φοβερα αλμπουμ οτι και να πεις

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

αλλες μουσικες ακουω τωρα,

και πολύ καλά κάνεις: Evolve! :SFGSFGSF: :ernaehrung004:

 

[supersonic]

Όχι. Εγώ να μην πω.
Διότι ως έφηβη κι εγώ είχα τα ινδάλματά μου, Led Zepelin, Doors, Deep Purple, Pink Floyd (που συζητούσαμε τότε για τις συναυλίες τους κι εκστασιαζόμαστε), Tull, Bad Company, όλο αυτό που εν τέλει ήταν το τότε mainstream, και ξαφνικά μπαίνω εδώ τόσα χρόνια μετά, κι έρχεται ο Κώστας (ειδατε; πάει το "κύριε" ) και μου τους απομυθοποιεί όλους.
Και μαθαίνω ένα σωρό άλλα ονόματα που φυσικά δεν ήξερα.
Όχι, πείτε μου.
Τι αποτελέσματα θα έχει αυτό στον ψυχισμό μου, ε;:shot:

όταν λέω να μην πω, εννοώ "κι εγώ"

 

[opsim]

Ποια προτιμώ?
None of the above.
Δεν μεγάλωσα σε εκείνη την εποχή έτσι ώστε να τα έχω ακούσει από πρώτο χέρι ως έφηβος και ώστε κάποια από αυτά να περικλείουν και κάποια προσωπικά βιώματα που προϊόντως του χρόνου έχουμε την τάση να εξωραΐζουμε.
Όταν άκουσα δείγματα από αυτά μεγαλύτερος μου φάνηκαν ως η ενσάρκωση του λογότυπου της MGM (κυρίως οι Tull και οι Floyd), δηλαδή "ars gratia artis" οπότε προτίμησα άλλα ακούσματα.
Για παράδειγμα τώρα ακούω το "Τusk" ολοκληρωμένο και όχι αποσπασματικά όπως το είχα κάνει παλιά που μου έδωσε ο Κώστας, βέβαια σε μορφή δυαδικού συστήματος...ψηφιακό (0101010101....) και όχι με την προϋπόθεση που αναφέρει ο Νότης στον τίτλο του νήματος.

 

[Stellios papa]

Creedence Clearwater Revial
Kinks
Gradeful dead
T.Rex



......................This is the Power

.

 

[Κάλλη Συνοδινού]

Re: Απάντηση: Το άρωμα του βινυλίου - συγκριτικό.!

Creedence Clearwater Revial
Kinks
Gradeful dead
T.Rex



......................This is the Power

.

Kinks, Kinks, Kinks....ακούω συνέχεια και Kinks ΔΕΝ βλέπω στις Παρουσιάσεις.
Κι αναρωτιέμαι....θα πέσει κι αυτό το φορτίο στις.... στιβαρές μου πλάτες;;
:ernaehrung004: