Το Φωτογραφικό chat
- Thread starter Billy the Kid
- Start date
partisan
Supreme Member
- 3 June 2014
- 3,752
...κ αυτο ειναι η κοσμοθεωρια πισω απο τον φακο
προσωπικα ειμαι απο την αλλη οχθη, και ψαχνω κατι αλλο, γνωστο πλεον και οικειο
,
για μενα η φωτ. μηχανη ειναι ενα διαρκες οπλο που δινει μορφη στην αναζητηση και η φωτογραφια η "φωτογραφικος λογος" η καθημερινη δραση
με τους ανθρωπους, τα τοπια, την κουλτουρα ,την ομορφια, και τελος την πνευματικη αναγκη που γεννοβολα αξιες κ ιδανικα κ την θεληση για ζωη και δημιουργια
Ενδιαφέρουσα είδηση και κατά κάποιο τρόπο αναμενόμενη
http://politis.com.cy/article/antia...?&utm_source=nl&utm_medium=nl&utm_campaign=nl
http://politis.com.cy/article/antia...?&utm_source=nl&utm_medium=nl&utm_campaign=nl
etsap
Supreme Member
Νομιζω πως σαν "καινουργιο κοσκινακι" εχει καταληξει να χρησιμοποιειται παραπανω απο το αναμενομενο.
Ειναι αυτο που λεει η παροιμια " Βρηκαμε πιπερι, βαζουμε και στα λαχανα".
Ειναι αυτο που λεει η παροιμια " Βρηκαμε πιπερι, βαζουμε και στα λαχανα".
tiniakos
AVClub Fanatic
Και ο φωτογράφος με τον τηλέφωνό μπαίνει εύκολα στον ιδιωτικό χώρο του άλλου.
Απλά πήρε και η κουτσή Μαριώ ιπτάμενο παιχνίδι και δεν ξέρει που είναι τα όρια του.
Απλά πήρε και η κουτσή Μαριώ ιπτάμενο παιχνίδι και δεν ξέρει που είναι τα όρια του.
ΒΛΑΣΙΔΗΣ
AVClub Fanatic
Πολύ ωραία τοποθέτηση Παναγιώτη. Κάπως έτσι είμαι κι εγώ ή μάλλον ήμουν μέχρι να αποκτήσω πρόβλημα στα μάτια εδώ και δυο χρόνια (λύθηκε πριν 2 μέρες). Κινηματογράφισα όλες τις εκδηλώσεις των παιδιών και των φίλων τους, εκτός από τη μεγάλη κόρη μου που δεν την είδα να παίζει ποτέ ηλεκτρική κιθάρα (δεν μου επέτρεψε ούτε καν να παω σε συναυλία της). Τράβηξα δεκάδες χιλιάδες φωτογραφίες. Δεν κάνω πλάκα καθώς σε κάθε ματς του μικρού τραβούσα περισσότερες από 500. Σπανιότατα είμαι μέσα σε φωτογραφίες της οικογένειας. Περίπου 1 στις 500. Είναι όμως όλοι άλλοι και αυτό σημαίνει ότι είναι οι δικές μου αναμνήσεις, έτσι όπως τις είδα, έτσι όπως τις βίωσα εγώ.
Επίσης έχω δεκάδες χιλιάδες τελικές φωτογραφίες από διάφορα μέρη που έχω επισκεφθεί. Σίγουρα πολλές από αυτές τις φωτογραφίες τραβήχθηκαν με κόπο, κάποιες με κίνδυνο. Κάποιες φορές λιποψύχισα, ειδικά όταν με έπιασε η νύχτα πηγαίνοντας από το Πίνοβο στο Καιμάκτσαλάν με το πόδι (ήξερα ότι είναι 9 ώρες περπάτημα, δεν γνώριζα όμως ότι πρέπει να κατεβαίνω μισή ώρα από το μονοπάτι για να βρω νερό). Κάποιες φορές κινδύνεψα, μια φορά κόντεψαν να με σκοτώσουν, τελικά απλώς μου έσπασαν τα δυο μου χέρια. Άλλη φορά γλύστρησα με γκρεμό, αλλά ευτυχώς με έσωσαν αγκαθωτοί θάμνοι. Επίσης έχω φωτογραφίσει όλες τις εκδρομές και τις επιστημονικές εκδηλώσεις είτε με συναδέλφους είτε με τους φοιτητές μας. Όλες οι φωτο προσφέρθηκαν απλόχερα.
Όμως έχω πολλές αναμνήσεις μέσα σε αυτές τις φωτογραφίες. Δεν είμαι εγώ, δεν υπάρχω, υπάρχει η οπτική μου. Δεν είναι αυτό που βλέπουν οι άλλοι σε μένα, είναι αυτό που βλέπω εγώ. Κάποιες φωτογραφίες μου υπάρχουν και σε βιβλία που έχω εκδώσει, κάποιες άλλες σε βιβλία άλλων, κάποιες τέλος πάντων σε sites του εξωτερικού, ακόμη και σε ελληνικών εφημερίδων. Τις αναγνωρίζω όλες. Φυσικά οι περισσότερες είναι μέσα στους σκληρούς δίσκους των ΗΥ μου. Κάποτε κάποτε τις ξαναβλέπω και χαίρομαι. Είναι δικές μου αναμνήσεις. Το μόνο που σκέφτομαι είναι αν πάθω κάτι και χάσω τη μνήμη μου, κατά πόσο θα αναγνωρίσω αυτές τις φωτογραφίες ως κάτι δικό μου κι όχι ως κάτι ξένο.
tiniakos
AVClub Fanatic
Αν πάθαινες κάτι (σοβαρότερο) Βλάση, δεν νομίζω η οικογένεια σου να έλεγε "Άξιζε το ρίσκο".
Αλλά είσαι μιά κατηγορία μόνος σου.
Πάντως και εγώ κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι κυρίως το βίντεο. Δύο ετών υλικό των παιδιών μου και ήδη είχα ξεχάσει το πως ήταν.
Μετανιώνω που δεν τραβούσα βίντεο την μητέρα μου και θα "ξεφτίσουν" οι αναμνήσεις κάποτε.
Αλλά είσαι μιά κατηγορία μόνος σου.
Πάντως και εγώ κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι κυρίως το βίντεο. Δύο ετών υλικό των παιδιών μου και ήδη είχα ξεχάσει το πως ήταν.
Μετανιώνω που δεν τραβούσα βίντεο την μητέρα μου και θα "ξεφτίσουν" οι αναμνήσεις κάποτε.
Τα είπες όλα!
Ότι δεν είπες, τα είπε ο Παναγιώτης πιο πριν! edit: Κώστα ΔΕΝ είναι ,μόνο αναμνήσεις, είναι άποψη για το πως βλέπεις τον κόσμο - αναμνήσεις είναι και τα snapshots...
kosmous
Supreme Member
- 17 June 2006
- 4,470
ΒΛΑΣΙΔΗΣ
AVClub Fanatic
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Από εκεί και πέρα θα πρέπει να πω ότι έγραψα το μήνυμα όχι αυτόνομα, αλλά ως απάντηση-συνέχεια στο πολύ προσωπικό και αισθαντικό μήνυμα του Παναγιώτη. Δεν ήταν μια de profundis εξομολόγηση, αλλά συνέχιση της συζήτησης που άνοιξε.
Παρτιζάνε η φωτογραφία είναι κυρίως δημιουργία, αλλά ο Παναγιώτης το έθεσε διαφορετικά και κυρίως την αντίθεσή του με τις selfies κάτι με το οποίο συμφωνώ απόλυτα. Κι εγώ αλλιώς φωτογραφίζω όταν έχω κάποιο φωτογραφικό project στο μυαλό μου, κι αλλιώς όταν τραβώ ελεύθερα.
Pogolas μη νομίζεις ότι πάω γυρεύοντας, αλλά όταν θέλεις κάτι περισσότερο από τις οικογενειακές φωτογραφίες και τις snapshots στα τουριστικά μέρη, τότε θα έχεις και συνέπειες. Νομίζεις σε βραδυνή φωτοβόλτα τα προηγούμενα χρόνια μέσα στην Αθήνα δεν υπήρχε καμιά πιθανότητα να σου επιτεθεί κανείς για να σου κλέψει εξοπλισμό; Εκεί τί θα κάνεις; Σε τέτοιες βόλτες και μεγάλες πλάκες είχαμε που επί ώρες κάποιες περνούσε και μας χαλούσε το πλάνο (στην Πράγα) και κίνδυνο να μας κλέψουν τον εξοπλισμό πίσω από την Ακαδημία είχαμε, και απαγόρευση φωτογράφισης στο Φιλοπάππου από την Αστυνομία είχαμε και μοντέλο (ή μοντέλα) μπορούσαμε να ψωνίσουμε για στούντιο φωτογράφιση στην Αριστοτέλους. Αν βρεθείς πάνω στα βουνά για φωτογράφιση εκεί μπορεί να παρουσιαστεί και ο κίνδυνος. Εδώ ο άλλος βγήκε για πρωινή βόλτα στον Καρέα και απανθρακώθηκε στην περυσινή πυρκαγιά ... φαντάσου να πετύχεις λαθρανασκαφείς ή χρυσοθήρες πόσο μάλλον λαθρέμπορους.
Αν θέλεις να μηδενίσεις τον κίνδυνο κάθεσαι στο σπίτι σου με μια κάσα μπύρες και βλέπεις τηλεόραση και λες τσ, τσ, τσ τί γίνεται στον κόσμο βρε παιδί μου. Μπορείς να ζήσεις έτσι; Εγώ προφανώς όχι. Αν είσαι στο δάσος και δεις φρέσκα χνάρια αρκούδας, θα μπεις στο αυτοκίνητο για να φύγεις μακριά ή θα σηκώσεις τη μηχανή να δεις αν θα τσακώσεις κάπου την αρκούδα; Εγώ το δεύτερο....
Κι όσο για τις φωτογραφίες των παιδιών μας. Τα δικά μου (και φαντάζομαι και τα δικά σας) έχουν χιλιάδες φωτογραφίες τους. Κάποιες κι από επαγγελματίες φωτογράφους. Όμως προτιμούν να βλέπουν τις φωτογραφίες που τράβηξαν τα ίδια (γιατί είναι οι δικές τους φωτογραφίες και οι φωτογραφίες που τράβηξα εγώ (γιατί είναι του μπαμπά τους οι φωτογραφίες).
Παρτιζάνε η φωτογραφία είναι κυρίως δημιουργία, αλλά ο Παναγιώτης το έθεσε διαφορετικά και κυρίως την αντίθεσή του με τις selfies κάτι με το οποίο συμφωνώ απόλυτα. Κι εγώ αλλιώς φωτογραφίζω όταν έχω κάποιο φωτογραφικό project στο μυαλό μου, κι αλλιώς όταν τραβώ ελεύθερα.
Pogolas μη νομίζεις ότι πάω γυρεύοντας, αλλά όταν θέλεις κάτι περισσότερο από τις οικογενειακές φωτογραφίες και τις snapshots στα τουριστικά μέρη, τότε θα έχεις και συνέπειες. Νομίζεις σε βραδυνή φωτοβόλτα τα προηγούμενα χρόνια μέσα στην Αθήνα δεν υπήρχε καμιά πιθανότητα να σου επιτεθεί κανείς για να σου κλέψει εξοπλισμό; Εκεί τί θα κάνεις; Σε τέτοιες βόλτες και μεγάλες πλάκες είχαμε που επί ώρες κάποιες περνούσε και μας χαλούσε το πλάνο (στην Πράγα) και κίνδυνο να μας κλέψουν τον εξοπλισμό πίσω από την Ακαδημία είχαμε, και απαγόρευση φωτογράφισης στο Φιλοπάππου από την Αστυνομία είχαμε και μοντέλο (ή μοντέλα) μπορούσαμε να ψωνίσουμε για στούντιο φωτογράφιση στην Αριστοτέλους. Αν βρεθείς πάνω στα βουνά για φωτογράφιση εκεί μπορεί να παρουσιαστεί και ο κίνδυνος. Εδώ ο άλλος βγήκε για πρωινή βόλτα στον Καρέα και απανθρακώθηκε στην περυσινή πυρκαγιά ... φαντάσου να πετύχεις λαθρανασκαφείς ή χρυσοθήρες πόσο μάλλον λαθρέμπορους.
Αν θέλεις να μηδενίσεις τον κίνδυνο κάθεσαι στο σπίτι σου με μια κάσα μπύρες και βλέπεις τηλεόραση και λες τσ, τσ, τσ τί γίνεται στον κόσμο βρε παιδί μου. Μπορείς να ζήσεις έτσι; Εγώ προφανώς όχι. Αν είσαι στο δάσος και δεις φρέσκα χνάρια αρκούδας, θα μπεις στο αυτοκίνητο για να φύγεις μακριά ή θα σηκώσεις τη μηχανή να δεις αν θα τσακώσεις κάπου την αρκούδα; Εγώ το δεύτερο....
Κι όσο για τις φωτογραφίες των παιδιών μας. Τα δικά μου (και φαντάζομαι και τα δικά σας) έχουν χιλιάδες φωτογραφίες τους. Κάποιες κι από επαγγελματίες φωτογράφους. Όμως προτιμούν να βλέπουν τις φωτογραφίες που τράβηξαν τα ίδια (γιατί είναι οι δικές τους φωτογραφίες και οι φωτογραφίες που τράβηξα εγώ (γιατί είναι του μπαμπά τους οι φωτογραφίες).
Last edited:
partisan
Supreme Member
- 3 June 2014
- 3,752
Re: Απάντηση: Το Φωτογραφικό chat
και τι ειναι βρε παιδια οι αναμνησεις... ρουχα που τα βαζουμε στο πλυντηριο
η
παραστασεις που μονο με εικονες λειτουργουν...
η ερμη η μνημη τι διαολο κανει?
την εχουμε μονο για τα "κοινα" και τα τρεχοντα??
τον παππου μου τον εχασα 13 χρονων, ηταν σαν πατερας μου, αυτος με μεγαλωσε
εχω μονο 2-3 φωτογραφιες, κιαυτες πριν το 70
των θυμαμαι παντα, μερικες φορες μου αρεσει να τον ανακαλω σαν δον κιχωτη (ηταν ψηλος με μικρο κ μακρυ μουσακι)
αλλες φορες, τον θυμαμαι , να περνα την πλατεια για το καφενειο (εμεις μικροι - με την μπαλα) και τον καμαρωνα -μετεπειτα-σαν τον Μανο Κατρακη
η μνημη θελει τροφη και πλουτο συναισθηματων και οχι φωτογραφιες και βιντεο...
και τι ειναι βρε παιδια οι αναμνησεις... ρουχα που τα βαζουμε στο πλυντηριο
η
παραστασεις που μονο με εικονες λειτουργουν...
η ερμη η μνημη τι διαολο κανει?
την εχουμε μονο για τα "κοινα" και τα τρεχοντα??
τον παππου μου τον εχασα 13 χρονων, ηταν σαν πατερας μου, αυτος με μεγαλωσε
εχω μονο 2-3 φωτογραφιες, κιαυτες πριν το 70
των θυμαμαι παντα, μερικες φορες μου αρεσει να τον ανακαλω σαν δον κιχωτη (ηταν ψηλος με μικρο κ μακρυ μουσακι)
αλλες φορες, τον θυμαμαι , να περνα την πλατεια για το καφενειο (εμεις μικροι - με την μπαλα) και τον καμαρωνα -μετεπειτα-σαν τον Μανο Κατρακη
η μνημη θελει τροφη και πλουτο συναισθηματων και οχι φωτογραφιες και βιντεο...
ΒΛΑΣΙΔΗΣ
AVClub Fanatic
Δεν είναι ακριβώς έτσι η κατάσταση, η μνήμη είναι επιλεκτική, δηλαδή ανασύρουμε από το παρελθόν όχχι το σύνολο, αλλά αυτό που θέλουμε να θυμόμαστε. και θυμόμαστε όπως θέλουμε εμείς κι όχι όπως συνέβη. Φυσικά θυμάσαι τον παππού σου διότι τον ξεχώριζες ως άνθρωπο. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή σου. Και δεν χρειάζεσαι τη μηχανή σου για να διατηρήσεις ή να ανασυνθέσεις τη μορφή του, την προσωπικότητά του, ίσως και τις σημαντικότερες καταστάσεις. Όμως από εκεί και πέρα.... όσο και να προσπαθήσεις θα δεις ότι έχεις κενά είτε σε πρόσωπα, είτε σε καταστάσεις, είτε σε γεγονότα.
Αντίθετα η φωτογραφία θα είναι εκεί μπροστά σου και θα σε καλεί να θυμηθείς.
Αντίθετα η φωτογραφία θα είναι εκεί μπροστά σου και θα σε καλεί να θυμηθείς.
