Το Φωτογραφικό chat

[atari4]

Η lx100 απορριπτεται λογω κακου jpeg...
O 25αρης εχει μεγαλη διαφορα απο 28αρη;

 

[cacau]

Είναι σχεδόν σαν 24άρης, ναι έχει μεγάλη διαφορά ειδικά όταν τραβάς σε εσωτερικούς χώρους. Έχω την GM1+12-32 αλλά δεν θέλω να την ταλαιπωρώ σε γιαπιά με απίστευτη σκόνη, και ο φακουδάκος που εξέχει (πολύ) μερικές φορές είναι θέμα. Εξ ου και η μικρούλα fuji...

 

[tsourakis13]

Παιδιά η μεγάλη διαφορά στο μέγεθος των φωτογραφιών οφείλεται στο βάθος χρώματος? Δηλαδή όσα περισσότερα χρώματα έχει τόσο πιο μεγάλη;
Πχ στα 24.2mp της D3200, φωτογραφίες από τοπία μπορεί να είναι ~12mb ενώ μια φωτογραφία του φεγγαριού στα 55mm(δεν φαίνεται πολύ μεγάλο δηλαδή) σε μαύρο ουρανο είναι λιγότερο από 2mb.

 

[billpeppas]

Παιδιά η μεγάλη διαφορά στο μέγεθος των φωτογραφιών οφείλεται στο βάθος χρώματος? Δηλαδή όσα περισσότερα χρώματα έχει τόσο πιο μεγάλη;
Πχ στα 24.2mp της D3200, φωτογραφίες από τοπία μπορεί να είναι ~12mb ενώ μια φωτογραφία του φεγγαριού στα 55mm(δεν φαίνεται πολύ μεγάλο δηλαδή) σε μαύρο ουρανο είναι λιγότερο από 2mb.

Εννοείται.
Όσο περισσότερη λεπτομέρεια, χρώμματα, κλπ τόσο μεγαλύτερο το filesize.

 

[cacau]

Στα γενέθλια δεν πήγε κανείς φωτογράφος μπρέ? fftopic:

 

[etsap]

Κλαψ, κλαψ. .. Τελικά δεν τα κατάφερα να πάω, παρόλο που είχα δηλώσει.
Άγνωστες οι βουλες του Κυρίου. ..
Υποτασομεθα!
Ας ελπίσουμε ότι στα 10χρονα θα τα καταφέρω .

 

[tiniakos]

Δεν σε πάνε τα ραντεβού τελευταία Ηλία.

 

[etsap]

Παραφραζοντας το ρητο: "όταν ο Ηλίας κανονίζει ραντεβού, ο Θεός γελάει " ...
Υγεία να χουμε και τα υπόλοιπα ξαναγίνονται.

 

[tsourakis13]

Καλησπέρα παιδιά, έχω να κάνω μια ερώτηση (προς τους έμπειρους) που αφορά την φωτογραφία του δρόμου(street photography). Πως διαχειρίζεστε το -λεπτό- θέμα πορτρέτα ανθρώπων;

Πρώτα απ' όλα είναι πολύ εύκολο να γίνει κάποια παρεξήγηση (κυκλοφορούν διάφοροι εκεί έξω) και να μπλέξεις. Φυσικά πάντα θα ζητήσεις άδεια για κάποια φωτογραφία αλλά μέχρι να το καταλάβει ο άλλος αφού την έχεις τραβήξει, είναι εύκολο να γίνει κάποια παρεξήγηση.
Δεύτερον θέλει και κάποιο "θράσος" για να πας μπροστά από κάποιον και να τραβήξεις φωτογραφία, το οποίο δεν το αποκτάς εύκολα.

Η αφορμή για αυτό το ποστ; Σήμερα σε μια βόλτα που έκανα στο κέντρο της Αθήνας, πέτυχα έναν καλοντυμένο παππού να κάθεται έξω από ένα μαγαζάκι και οι συνθήκες/διακόσμηση/φωτισμός ήταν ιδανικές για τη σύνθεση ενός πολύ ωραίου κάδρου. Φυσικά ντράπηκα να σηκώσω τη μηχανή και να φωτογραφίσω μιας και καθόταν αρκετός κόσμος γύρω γύρω...

Πως το αντιμετωπίζετε το όλο θέμα όσοι ασχολείστε με αυτή την τεχνική φωτογραφίας; (Ας μην αναφερθούμε στα νομικά μιας και έχει ξαναγίνει αυτή η συζήτηση)

 

[Doc1355]

Καλησπέρα και από εμένα,θα ήθελα να ρωτήσω σχετικά με flash για Panasonic MTF..
Δεν το έχω ψάξει καθόλου και δεν ξέρω τι παίζει από TTL,συμβατότητες κτλ..

Με ενδιαφέρει για μια Panasonic Lumix G1 η οποία θα δουλέψει ως backup camera για μια φιλική βάπτιση που θα καλύψω.

 

[Tyler_Durden]

Συνεχίζω απο το προηγούμενο νήμα:

Οι τίτλοι στις εκθέσεις και στα λευκώματα (όπου υπάρχουν, γιατί πολλές φορές απουσιάζουν εντελώς) είναι τις περισσότερες φορές απλώς δηλωτικοί της τοποθεσίας ή του χρόνου λήψης.
Και ναι, αυτό είναι το νόημα: οι φωτογραφίες να μιλούν μόνες τους. Το πώς θα ερμηνευτούν από το θεατή γιατί θα πρέπει να περιορίζεται από τη λεζάντα;
Η σύγκριση με τις άλλες τέχνες είναι νομίζω άτοπη. Κάθε τέχνη έχει τα δικά της.

Η Φωτογραφία με Φ κεφαλαίο είναι αυτό που έχουν κάνει χιλιάδες άλλοι πριν από μας, εδώ και 150 χρόνια.
Υπάρχει όμως γενικά μια εντύπωση στην εποχή μας (και συγκεκριμένα στη φωτογραφία με τη διάδοση της ψηφιακής τεχνολογίας) ότι ανακαλύψαμε τον τροχό. Κι εγώ είμαι κατά της αυθεντίας, αλλά τι να κάνουμε, κάθε τέχνη κουβαλάει και μια ιστορία πίσω της. Δεν γίνεται να μην πατήσουμε σε αυτή. Άλλωστε, πραγματικοί pioneers εμφανίζονται λίγοι σε κάθε γενιά.

Συμφωνώ απόλυτα με το οτι η φωτογραφία έχει μια παράδοση που πρέπει να την επισκεπτόμαστε και να την έχουμε υπόψιν μας. Όμως μέσα σε αυτήν την παράδοση δεν υπάρχει ΜΙΑ αλήθεια και ΜΙΑ προσέγγιση, αλλά πολλες εξίσου αληθινές και γνήσιες. Υπάρχει ο Πικτοριαλισμός αλλά και η Άμεση φωτογραφία. Υπάρχει η φωτογραφία των εξπρεσιονιστών και εκείνη των f64. Συχνά μάλιστα κάποιοι απο αυτούς θεωρούσαν οτι υπηρετούσαν την Μόνη φωτογραφία που υπάρχει και δεν αναγνώριζαν ως ισάξιες τις άλλες προσεγγίσεις. Συνεπώς αν μας διδάσκει κάτι η ιστορία της φωτογραφίας, είναι το πολυσύνθετο των οικειοποιήσεων του μέσου της φωτογραφίας, και το πόσο ανοιχτή είναι στην ερμηνεία.

Η φωτογραφία δεν είναι απλά ένα περιγραφικό μέσο. Αλλά ακόμη κι έτσι να την δει κανείς, αυτό που περιγράφει δεν είναι μόνο μια εκδοχή. Ακριβώς λοιπόν επειδή απο μόνη της μπορεί να λέει τα πάντα, αλλά και ταυτόχρονα τίποτα, δεν είναι κακή μια υπόμνηση απο τον φωτογράφο με κάποια έμμεση πλαισίωση (είτε είναι τίτλος, είτε κείμενο, είτε κάτι άλλο) σε αυτό που θέλει να επικοινωνήσει. Βλέποντας μια φωτογραφία και αγνοώντας εντελώς τη σκέψη του φωτογράφου πάνω σε αυτή, σύχνα κάνουμε το ίδιο λάθος με το να απομονώνουμε μια λέξη ή μια φράση απο το συμφραζόμενο μέσα στο οποίο αποκτά νόημα, καταλήγοντας σε ένα εντελώς δικό μας συμπέρασμα. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αρκεί προηγουμένως να ξέρουμε το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινήθηκε ο καλλιτέχνης, και ύστερα ας το ερμηνεύσουμε όπως θέλουμε. Αν κάποιος έβλεπε έργα του Πόλοκ, χωρίς να ξέρει ποιος είναι και τι κάνει και πως ζωγραφίζει, θα θεωρούσε οτι μάλλον βλέπει μουτζούρες. Αν κάποιος δει φωτογραφίες του Man Ray χωρίς να ξέρει ποιος είναι και με τι καταπιάνεται, θα νομίσει οτι φωτογραφίζει κάποιος που δεν ξέρει να χειρίζεται φωτογραφική μηχανή. Και θα μου πει κάποιος, αλλάζει κάτι αν μια αφηρημένη εικόνα λέγεται "Βροχή στο μελανόφως" ή "Πηγαίνοντας για ψώνια"; Αλλάζει μόνο στο γεγονός του να καταλάβουμε καλύτερα την προσέγγιση του φωτογράφου και να σκεφτούμε με έναν τρόπο που ενδεχομένως ουτε καν φανταζόμασταν. Η "χειραγώγηση" απο έναν καλλιτέχνη δεν σταματάει με το που αφήνει κάτω το στυλό ή με το που παρατάει τα πινέλα, ούτε με το να τυπώσει απλά μια φωτογραφία. Οι ιδέες του διαπνέουν κάθε δράση που σχετίζεται με το έργο του. Και δεν πρόκειται ποτέ να έχουμε μια σοβαρή άποψη για κάποιον αν δεν τον κατανοήσουμε στη γλώσσα που επιλέγει αυτός να μιλήσει.

 

[NassosT]

Συμφωνώ απόλυτα με το οτι η φωτογραφία έχει μια παράδοση που πρέπει να την επισκεπτόμαστε και να την έχουμε υπόψιν μας. Όμως μέσα σε αυτήν την παράδοση δεν υπάρχει ΜΙΑ αλήθεια και ΜΙΑ προσέγγιση, αλλά πολλες εξίσου αληθινές και γνήσιες. Υπάρχει ο Πικτοριαλισμός αλλά και η Άμεση φωτογραφία. Υπάρχει η φωτογραφία των εξπρεσιονιστών και εκείνη των f64. Συχνά μάλιστα κάποιοι απο αυτούς θεωρούσαν οτι υπηρετούσαν την Μόνη φωτογραφία που υπάρχει και δεν αναγνώριζαν ως ισάξιες τις άλλες προσεγγίσεις. Συνεπώς αν μας διδάσκει κάτι η ιστορία της φωτογραφίας, είναι το πολυσύνθετο των οικειοποιήσεων του μέσου της φωτογραφίας, και το πόσο ανοιχτή είναι στην ερμηνεία.

Προφανώς έχουν υπάρξει εκατοντάδες ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ρεύματα και θα υπάρξουν και άλλα στο μέλλον. Φωτογραφία με λογοτεχνία ή με γραφικά όμως δεν είναι φωτογραφικό ρεύμα. Είναι φωτογραφία μαζί με κάτι άλλο. "Mixed media", όπως έγραψες σε προηγούμενο μήνυμα!

Η φωτογραφία δεν είναι απλά ένα περιγραφικό μέσο. Αλλά ακόμη κι έτσι να την δει κανείς, αυτό που περιγράφει δεν είναι μόνο μια εκδοχή.

Συμφωνούμε απόλυτα σε αυτό.

Ακριβώς λοιπόν επειδή απο μόνη της μπορεί να λέει τα πάντα, αλλά και ταυτόχρονα τίποτα, δεν είναι κακή μια υπόμνηση απο τον φωτογράφο με κάποια έμμεση πλαισίωση (είτε είναι τίτλος, είτε κείμενο, είτε κάτι άλλο) σε αυτό που θέλει να επικοινωνήσει. Βλέποντας μια φωτογραφία και αγνοώντας εντελώς τη σκέψη του φωτογράφου πάνω σε αυτή, σύχνα κάνουμε το ίδιο λάθος με το να απομονώνουμε μια λέξη ή μια φράση απο το συμφραζόμενο μέσα στο οποίο αποκτά νόημα, καταλήγοντας σε ένα εντελώς δικό μας συμπέρασμα. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αρκεί προηγουμένως να ξέρουμε το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινήθηκε ο καλλιτέχνης, και ύστερα ας το ερμηνεύσουμε όπως θέλουμε. Αν κάποιος έβλεπε έργα του Πόλοκ, χωρίς να ξέρει ποιος είναι και τι κάνει και πως ζωγραφίζει, θα θεωρούσε οτι μάλλον βλέπει μουτζούρες. Αν κάποιος δει φωτογραφίες του Man Ray χωρίς να ξέρει ποιος είναι και με τι καταπιάνεται, θα νομίσει οτι φωτογραφίζει κάποιος που δεν ξέρει να χειρίζεται φωτογραφική μηχανή. Και θα μου πει κάποιος, αλλάζει κάτι αν μια αφηρημένη εικόνα λέγεται "Βροχή στο μελανόφως" ή "Πηγαίνοντας για ψώνια"; Αλλάζει μόνο στο γεγονός του να καταλάβουμε καλύτερα την προσέγγιση του φωτογράφου και να σκεφτούμε με έναν τρόπο που ενδεχομένως ουτε καν φανταζόμασταν. Η "χειραγώγηση" απο έναν καλλιτέχνη δεν σταματάει με το που αφήνει κάτω το στυλό ή με το που παρατάει τα πινέλα, ούτε με το να τυπώσει απλά μια φωτογραφία. Οι ιδέες του διαπνέουν κάθε δράση που σχετίζεται με το έργο του. Και δεν πρόκειται ποτέ να έχουμε μια σοβαρή άποψη για κάποιον αν δεν τον κατανοήσουμε στη γλώσσα που επιλέγει αυτός να μιλήσει.

Τη γλώσσα του φωτογράφου τη μαθαίνουμε μελετώντας τις φωτογραφίες του και κάποιες φορές και τη ζωή του.
Λέει ο Garry Winogrand: "For me the true business of photography is to capture a bit of reality (whatever that is) on film... if, later, the reality means something to someone else, so much the better." Φαντάσου να έβαζε τίτλους στις φωτογραφίες του! Ή ο Josef Koudelka “I don’t like captions. I prefer people to look at my pictures and invent their own stories”.
Θα μου πεις βέβαια, σε κάποιους μπορεί να μην αρέσει ο Winogrand ή ο Koudelka και να θεωρούν ότι λένε (και κυρίως ότι τραβάγανε) μπαρούφες. Ευτυχώς όμως, πρόλαβαν και γράφτηκαν στην ιστορία της φωτογραφίας και αυτό δεν αλλάζει!

 

[Tyler_Durden]

Ας τα πάρουμε ένα ενα:

*Το φωτογραφικό περιεχόμενο μιας mixed media δουλειάς, συνεχίζει να είναι φωτογραφικό, απλά πλαισιώνεται κι απο άλλα μέσα. Παράδειγμα:

Lady Filmer μέσα της δεκαετίας του 1860. Οι φωτογραφίες που χρησιμοποιούνται φυσικά και επανανοηματοδοτούνται με αυτό το πρώιμο "φωτοκολλάζ" (σχέση με την απλή την λογική τυπικών πορτρέτων) αλλά συνεχίζουν να είναι φωτογραφίες. Και συνεχίζουν να είναι τέχνη. Παρά το οτι η συγκεκριμένη δεν διεκδικεί τον τίτλο του φωτογράφου και έχει μείνει κυριώς για τα κολλάζ της, θα μπορούσε κάλλιστα να υπάρχει κάποιος φωτογράφος που να τραβούσε εξαρχής και εμπρόθετα τα θέματά του, με σκοπό να τα αποδόσει έτσι κομμένα και ραμμένα. Θα ήταν λιγότερο φωτογράφος;

*

Τη γλώσσα του φωτογράφου τη μαθαίνουμε μελετώντας τις φωτογραφίες του και κάποιες φορές και τη ζωή του.

Δηλαδή δεχόμαστε σαν συμφραζόμενο τη ζωή του για να αποδώσουμε νόημα στις φωτογραφίες του, αλλά δε δεχόμαστε αυτό που ο ίδιος ξεκάθαρα ίσως θελήσει να επικοινωνήσει μέσω ενός τίτλου; Καταλαβαίνεις οτι αυτό φυσικά είναι επιλεκτική χρήση συμφραζομένων και λογικό σφάλμα.


*O Winogrand που παρέθεσες, είπε την αλήθεια του, και δεν την αμφισβητώ. Ο Arnold Newman απο την άλλη, λέει τη δική του αλήθεια:
"Photography, as we all know, is not real at all. It is an illusion of reality with which we create our own private world."

γιατί σόνι και καλά πρέπει η αλήθεια κάποιου απο τους δύο, να υπερισχύει του άλλου; Γιατί δε μπορούμε να δεχτούμε οτι πράγματι μπορεί και οι δύο να ήταν απόλυτα ειλικρινείς μαζί μας; Ο Newman ήταν λιγότερο φωτογράφος;
Και να το πάω και στο ζητούμενο της αρχικής κουβέντας:

Μια φωτογραφία με τίτλο είναι λιγότερο φωτογραφία απο μια δίχως;

 

[NassosT]

Ας τα πάρουμε ένα ενα:

*Το φωτογραφικό περιεχόμενο μιας mixed media δουλειάς, συνεχίζει να είναι φωτογραφικό, απλά πλαισιώνεται κι απο άλλα μέσα. Παράδειγμα:

Lady Filmer μέσα της δεκαετίας του 1860. Οι φωτογραφίες που χρησιμοποιούνται φυσικά και επανανοηματοδοτούνται με αυτό το πρώιμο "φωτοκολλάζ" (σχέση με την απλή την λογική τυπικών πορτρέτων) αλλά συνεχίζουν να είναι φωτογραφίες. Και συνεχίζουν να είναι τέχνη. Παρά το οτι η συγκεκριμένη δεν διεκδικεί τον τίτλο του φωτογράφου και έχει μείνει κυριώς για τα κολλάζ της, θα μπορούσε κάλλιστα να υπάρχει κάποιος φωτογράφος που να τραβούσε εξαρχής και εμπρόθετα τα θέματά του, με σκοπό να τα αποδόσει έτσι κομμένα και ραμμένα. Θα ήταν λιγότερο φωτογράφος;

Με συγχωρείς φίλε μου, αλλά το κολλάζ δεν είναι φωτογραφία. Ούτε οι αφίσες π.χ. είναι φωτογραφία. Το γεγονός ότι περιέχουν και φωτογραφίες, δεν τα κάνει φωτογραφίες. Είναι σαν να βαφτίζουμε τις διαφημίσεις "κινηματογράφο" επειδή έχουν κινούμενη εικόνα. Βέβαια, όλα αυτά μπορούν να είναι τέχνη, αλλά άλλη τέχνη.

Δηλαδή δεχόμαστε σαν συμφραζόμενο τη ζωή του για να αποδώσουμε νόημα στις φωτογραφίες του, αλλά δε δεχόμαστε αυτό που ο ίδιος ξεκάθαρα ίσως θελήσει να επικοινωνήσει μέσω ενός τίτλου; Καταλαβαίνεις οτι αυτό φυσικά είναι επιλεκτική χρήση συμφραζομένων και λογικό σφάλμα.


*O Winogrand που παρέθεσες, είπε την αλήθεια του, και δεν την αμφισβητώ. Ο Arnold Newman απο την άλλη, λέει τη δική του αλήθεια:
"Photography, as we all know, is not real at all. It is an illusion of reality with which we create our own private world."

γιατί σόνι και καλά πρέπει η αλήθεια κάποιου απο τους δύο, να υπερισχύει του άλλου; Γιατί δε μπορούμε να δεχτούμε οτι πράγματι μπορεί και οι δύο να ήταν απόλυτα ειλικρινείς μαζί μας; Ο Newman ήταν λιγότερο φωτογράφος;
Και να το πάω και στο ζητούμενο της αρχικής κουβέντας:

Μια φωτογραφία με τίτλο είναι λιγότερο φωτογραφία απο μια δίχως;

Κανένα λογικό σφάλμα. Η ζωή του, η μουσική που άκουγε στα ακουστικά την ώρα που φωτογράφιζε, ο τσακωμός με τη γυναίκα του πριν βγει φωτοβολτα κοκ θα φανούν μέσα στις φωτογραφίες. Αν χρειάζεται να μας τα γράψει κιόλας, τότε ναι, προφανώς η φωτογραφία του είναι "λιγότερο φωτογραφία" από μια όπου όλα αυτά φαίνονται μέσα στο κάδρο ή στο σύνολο του έργου του φωτογράφου.

ΥΓ. Και μια που ανέφερες τον Arnold Newman, το environmental portrait, όπου διέπρεψε, είναι το κατ' εξοχήν είδος που δεν αφήνει κανένα περιθώριο προσωπικών ερμηνειών. Φαντάσου να έμπαιναν και τίτλοι επιπλέον! Π.χ. "Ο Μπιλ Κλιντον στο οβάλ γραφείο". Λες και θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο! :music-smiley-005:



ΥΓ2. Δεν υπάρχει "σόνι και καλά", για μένα τουλάχιστον. Προσωπικά έχω καταλήξει σε μια συγκεκριμένη θεώρηση των πραγμάτων. Μπορεί αυτό να είναι προσωρινό και μεθαύριο να αλλάξει. Αλλά προς το παρόν αυτή είναι η γνώμη μου.

 

[partisan]

ολες οι φωτογραφιες εδω, εχουν τιτλο

http://www.lifo.gr/articles/photography_articles/77877

 

[etsap]

Σαφως ΙΜΟ η φωτογραφια πρεπει να εχει τιτλο.
Συνοδευτικο κειμενο δε χρειαζεται.

 

[tiniakos]

Να μην ξαναγράψω Ηλία?:bigcry:

 

[cacau]

Όχι να γράψεις - φωτογραφίες μην ξαναβάλεις...

 

[NassosT]

ολες οι φωτογραφιες εδω, εχουν τιτλο

http://www.lifo.gr/articles/photography_articles/77877

Νόμιζα ότι μιλάμε για την "καλλιτεχνική" φωτογραφία. Οι φωτογραφίες στο λινκ είναι editorial / ρεπορταζιακές. Ούτως ή άλλως δηλαδή δεν επιδέχονται και πολλών ερμηνειών ή συζήτησης.

Ανοίγω μερικά φωτογραφικά βιβλία στην τύχη:

Daido Moriyama, The world through my eyes: εκτός από μια συνέντευξη στην αρχή και τη βιογραφία στο τέλος (αναμενόμενα για retrospective έκδοση), ούτε λέξη μέσα στις φωτογραφίες.
Bruce Gilden: οι περισσότερες φωτογραφίες έχουν τίτλο "Untitled, τοποθεσία, χρονολογία"
Garry Winogrand, retrospective: "Τοποθεσία, χρονολογία"
Robert Frank, The Americans: "Τοποθεσία"
Henri Cartier Bresson, Europeens: τίτλοι του στυλ "The Peloponnese, Greece, 1991"
Josef Koudelka, retrospective: (όλοι οι τίτλοι μαζεμένοι στο τέλος του λευκώματος) "Τοποθεσία, Χρονολογία".

Μερικοί δηλαδή από τους σπουδαιότερους φωτογράφους περιορίζονται στον απολύτως ελάχιστο και απαραίτητο υπομνηματισμό των φωτογραφιών, ίσα ίσα για να ξεχωρίζει η μία από την άλλη (αν και μερικοί μπερδεύουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα έτσι :smash. Κάποιοι δεν κάνουν ούτε καν αυτό κόβοντας κάθε σύνδεση της φωτογραφίας τους με το χρόνο και τον τόπο όπου αυτές λήφθηκαν.

 

[Billy the Kid]

Νομίζω πως είναι στην κρίση του ίδιου του φωτογράφου το να συνοδεύει τις φωτογραφίες του με κείμενα ή όχι.
Υπάρχουν τα photo travelogues - φωτογραφικά οδοιπορικά, ενίοτε καλλιτεχνικά ή απλά αποτυπωτικά:

One photograph may encapsulate your travels, but it's the combination of moments along your path that truly tell your travel story.