To γυμνό ως τέχνη...
- Thread starter ΒΛΑΣΙΔΗΣ
- Start date
Υπάρχει ορισμός της τέχνης τελικά; Κανόνες και όρια;
Τα πράγματα τείνουν να καταλήγουν ιδιαίτερα υποκειμενικά.
Συχνά βλέπω να παρουσιάζονται σαν υψηλή τέχνη πράγματα που με κάνουν να αναρωτιέμαι μήπως απλά πρόκειται για φάρσα. Κι απ' την άλλη οι καλλιτέχνες επιμένουν να βρίσκονται στο απυρόβλητο, ό,τι κι αν παρουσιάσουν.
Ο Ντανταϊσμός σόκαρε στην εποχή του, και από ορισμένους ποτέ δεν έγινε αποδεκτός σαν μορφή τέχνης, αλλά ήμασταν μόνο στην αρχή. Η συνέχεια έγινε πολύ πιο απροσδόκητη.
Λένε συχνά ότι για να καταλάβει κανείς την τέχνη πρέπει να την μελετήσει, να μάθει τελικά να την βλέπει όπως ο δημιουργός της. Τελικά είναι τόσο υποκειμενικά τα πράγματα; Αρκούν μερικές καλές κριτικές για να καθιερωθεί κάτι σαν τέχνη, και σαν άσχετος όποιος διαφωνεί;
Αν και δεν έχω απαντήσεις, αρνούμαι να διακοσμήσω τον χώρο μου με κάτι που μπορεί να είναι διάσημο αλλά δεν μου αρέσει...
Απ' τις φωτογραφίες του αρχικού μηνύματος δεν βλέπω κάποια που π.χ. θα την ήθελα σε αφίσα. Μια μελέτη στο γυμνό και το φως πάνω του βλέπω, χωρίς καν αισθησιασμό, χωρίς κάτι που να με κάνει να θέλω να το ξαναβλέπω... Στα δικά μου μάτια και γούστα δεν είναι τέχνη, αλλά απλή καταγραφή των γούστων του φωτογράφου.
Τα πράγματα τείνουν να καταλήγουν ιδιαίτερα υποκειμενικά.
Συχνά βλέπω να παρουσιάζονται σαν υψηλή τέχνη πράγματα που με κάνουν να αναρωτιέμαι μήπως απλά πρόκειται για φάρσα. Κι απ' την άλλη οι καλλιτέχνες επιμένουν να βρίσκονται στο απυρόβλητο, ό,τι κι αν παρουσιάσουν.
Ο Ντανταϊσμός σόκαρε στην εποχή του, και από ορισμένους ποτέ δεν έγινε αποδεκτός σαν μορφή τέχνης, αλλά ήμασταν μόνο στην αρχή. Η συνέχεια έγινε πολύ πιο απροσδόκητη.
Λένε συχνά ότι για να καταλάβει κανείς την τέχνη πρέπει να την μελετήσει, να μάθει τελικά να την βλέπει όπως ο δημιουργός της. Τελικά είναι τόσο υποκειμενικά τα πράγματα; Αρκούν μερικές καλές κριτικές για να καθιερωθεί κάτι σαν τέχνη, και σαν άσχετος όποιος διαφωνεί;
Αν και δεν έχω απαντήσεις, αρνούμαι να διακοσμήσω τον χώρο μου με κάτι που μπορεί να είναι διάσημο αλλά δεν μου αρέσει...
Απ' τις φωτογραφίες του αρχικού μηνύματος δεν βλέπω κάποια που π.χ. θα την ήθελα σε αφίσα. Μια μελέτη στο γυμνό και το φως πάνω του βλέπω, χωρίς καν αισθησιασμό, χωρίς κάτι που να με κάνει να θέλω να το ξαναβλέπω... Στα δικά μου μάτια και γούστα δεν είναι τέχνη, αλλά απλή καταγραφή των γούστων του φωτογράφου.
send
AVClub Fanatic
..στο κοτόπουλο?
Δεν με ενοχλούν τα γούστα του φωτογράφου, ή οποιουδήποτε.
Αλλά στο κοτόπουλο έχουμε δει πολύ καλύτερο μαγείρεμα!
...μα ως συνήθως, στο μυαλό μου!
Νίκος
Supreme Member
dimicatch
Established Member
Καλησπέρα σε όλους. Τους τελευταίους τρεις μήνες ασχολούμαι με το forum και αφού εκλπήρωσα μετά από άπειρο διάβασμα την άμεση ανάγκη (αγορά LCD TV), άρχισα να ρίχνω και καμιά ματιά στα υπόλοιπα threads, και έτσι έπεσα στο συγκεκριμένο.
Με την φωτογραφία ασχολούμαι πολλά χρόνια και σοβαρά έχω ασχοληθεί από το 2001 και μετά, με σεμινάρια για αρκετά χρόνια και δύο ομαδικές εκθέσεις. Δυστυχώς δεν το έκανα επάγγελμα, γιατί θα με ταϊσει δύσκολα, σε αντίθεση με την τωρινή δουλειά μου. Το γυμνό είναι από τα αγαπημένα μου θέματα, αν και έχω φωτογραφίσει μόνο τρεις φορές (studio)
Είναι φαινόμενο των τελευταίων χρόνων να καταχωρείται σαν τέχνη "κάτι" που υποστήριξαν οι κριτικοί, και από την άλλη μεριά να το κοιτάς και να μην καταλαβαίνεις ούτε σκοπό αλλά ούτε αποτέλεσμα.
Το υποκειμενικό του άλλου είναι αντικειμενικό δικό μας ανάλογα με την κρίση, και αντίστροφα. Όσοι έχουν ασχοληθεί με την φωτογραφία λίγο παραπάνω από το σύνηθες, θα εκτιμήσουν τα τεχνικά στοιχέια μίας φωτογράφισης σαν αυτή που έχει το αρχικό Link, αλλά μπορεί να μην αρέσει η εκτέλεση. Προσωπικά, με άφησαν αδιάφορο τα κάδρα με το βιομηχανικό background. Αυτό όμως έχει να κάνει με τον δικό μου τρόπο σκέψης που είναι η δικιά μου άποψη. Και αυτό είναι το αντικειμενικό.
Αν αυτό όμως ονομάζεται τέχνη ή όχι, είναι πολύ υποκειμενικό. Για παράδειγμα σας φέρνω τους φωτογράφους του National Geographic. Αναμφισβήτητα, άριστοι στις τεχικές τους, και αρκετοί είναι πολύ συνειδητοποιημένοι με την δουλειά τους, αλλά αυτό που βλέπω είναι ότι χάνουν σε βάθος. Δεν μπαίνουν στο θέμα αλλά το αγγίζουν επιφανειακά. Και όχι γιατί κάνουν φωτορεπορτάζ, αλλά γιατί αυτή είναι η γραμμή που έχουν. Βέβαια, η δουλειά των περισσότερων είναι άριστη, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ το αποτέλεσμα που θα έβγαινε αν κάποιος από αυτούς δούλευε ένα θέμα για 3 χρόνια αντί για μία εβδομάδα.
Στο τέλος της ημέρας, αν είναι να κρίνουμε κάτι, η προσωπική άποψη είναι αυτό που μετράει. Και όντως είναι βλακεία να έχεις στους τοίχους σου κάτι που θεωρείται τέχνη και δεν το καταλαβαίνεις, γιατί απλά δεν σε εκφράζει.
Την καλησπέρα μου
Δημήτρης
Με την φωτογραφία ασχολούμαι πολλά χρόνια και σοβαρά έχω ασχοληθεί από το 2001 και μετά, με σεμινάρια για αρκετά χρόνια και δύο ομαδικές εκθέσεις. Δυστυχώς δεν το έκανα επάγγελμα, γιατί θα με ταϊσει δύσκολα, σε αντίθεση με την τωρινή δουλειά μου. Το γυμνό είναι από τα αγαπημένα μου θέματα, αν και έχω φωτογραφίσει μόνο τρεις φορές (studio)
Είναι φαινόμενο των τελευταίων χρόνων να καταχωρείται σαν τέχνη "κάτι" που υποστήριξαν οι κριτικοί, και από την άλλη μεριά να το κοιτάς και να μην καταλαβαίνεις ούτε σκοπό αλλά ούτε αποτέλεσμα.
Το υποκειμενικό του άλλου είναι αντικειμενικό δικό μας ανάλογα με την κρίση, και αντίστροφα. Όσοι έχουν ασχοληθεί με την φωτογραφία λίγο παραπάνω από το σύνηθες, θα εκτιμήσουν τα τεχνικά στοιχέια μίας φωτογράφισης σαν αυτή που έχει το αρχικό Link, αλλά μπορεί να μην αρέσει η εκτέλεση. Προσωπικά, με άφησαν αδιάφορο τα κάδρα με το βιομηχανικό background. Αυτό όμως έχει να κάνει με τον δικό μου τρόπο σκέψης που είναι η δικιά μου άποψη. Και αυτό είναι το αντικειμενικό.
Αν αυτό όμως ονομάζεται τέχνη ή όχι, είναι πολύ υποκειμενικό. Για παράδειγμα σας φέρνω τους φωτογράφους του National Geographic. Αναμφισβήτητα, άριστοι στις τεχικές τους, και αρκετοί είναι πολύ συνειδητοποιημένοι με την δουλειά τους, αλλά αυτό που βλέπω είναι ότι χάνουν σε βάθος. Δεν μπαίνουν στο θέμα αλλά το αγγίζουν επιφανειακά. Και όχι γιατί κάνουν φωτορεπορτάζ, αλλά γιατί αυτή είναι η γραμμή που έχουν. Βέβαια, η δουλειά των περισσότερων είναι άριστη, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ το αποτέλεσμα που θα έβγαινε αν κάποιος από αυτούς δούλευε ένα θέμα για 3 χρόνια αντί για μία εβδομάδα.
Στο τέλος της ημέρας, αν είναι να κρίνουμε κάτι, η προσωπική άποψη είναι αυτό που μετράει. Και όντως είναι βλακεία να έχεις στους τοίχους σου κάτι που θεωρείται τέχνη και δεν το καταλαβαίνεις, γιατί απλά δεν σε εκφράζει.
Την καλησπέρα μου
Δημήτρης
Last edited:
Οι φωτογράφοι του National Geographic έχουν σαν πρωταρχικό τους στόχο την άψογη τεχνικά παρουσίαση του θέματός τους. Δεν πρέπει ούτε να το κολακεύουν ούτε και να το υποτιμούν φυσικά.
Ο φωτογράφος του αρχικού παραδείγματος που έχει όλη την άνεση και να τοποθετήσει το θέμα του στο κάδρο όπως ακριβώς θέλει και να το φωτίσει ανάλογα κλπ. δεν νομίζω ότι θα κριθεί σε τεχνικό επίπεδο αλλά σε καλλιτεχνικό πιά. Σε αυτή την κατεύθυνση μοιάζει να προσπαθεί. Το τι καταφέρνει απ' ότι βλέπω είναι ιδιαίτερα υποκειμενικό...
Το τεχνικό μέρος απλοποιείται πια αρκετά εύκολα με καλό εξοπλισμό, το αισθητικό όμως έχει τελείως διαφορετική διεργασία...
Σαν παράδειγμα ένας σκηνοθέτης χρειάζεται έναν χειριστή κάμερας που να ξέρει άψογα την τεχνική, η αισθητική του πλάνου όμως είναι δουλειά του σκηνοθέτη. Νομίζω από σκηνοθέτες πάσχουμε κυρίως...
Ο φωτογράφος του αρχικού παραδείγματος που έχει όλη την άνεση και να τοποθετήσει το θέμα του στο κάδρο όπως ακριβώς θέλει και να το φωτίσει ανάλογα κλπ. δεν νομίζω ότι θα κριθεί σε τεχνικό επίπεδο αλλά σε καλλιτεχνικό πιά. Σε αυτή την κατεύθυνση μοιάζει να προσπαθεί. Το τι καταφέρνει απ' ότι βλέπω είναι ιδιαίτερα υποκειμενικό...
Το τεχνικό μέρος απλοποιείται πια αρκετά εύκολα με καλό εξοπλισμό, το αισθητικό όμως έχει τελείως διαφορετική διεργασία...
Σαν παράδειγμα ένας σκηνοθέτης χρειάζεται έναν χειριστή κάμερας που να ξέρει άψογα την τεχνική, η αισθητική του πλάνου όμως είναι δουλειά του σκηνοθέτη. Νομίζω από σκηνοθέτες πάσχουμε κυρίως...
Η τέχνη είναι έκφραση και όχι απλώς ένας έξυπνος συνδυασμός. Μια έκφραση μπορεί να είναι ένας συνδυασμός αλλά ένας συνδυασμός δεν είναι απαραίτητα μια έκφραση. Αυτό νομίζω ότι είναι το βασικό λάθος του καλιτέχνη -λειτούργησε περισσότερο με την λογική παρά με το συναίσθημα, δεν προσπάθησε (αρκετά τουλάχιστον) να εκφραστεί συναισθηματικά μέσα από τη φωτογραφία και να μεταδόσει ένα συγκεκριμένο συναίσθημα στον θεατή. Και αν το είχε κάνει, για να έχει απήχηση θα έπρεπε να ήταν εμπνευσμένο. Ένα μη-εμπνευσμένο συναίσθημα και να μεταδοθεί θα είναι μάλλον αδιάφορο.
Υ.Γ: Βέβαια, είναι πιο εύκολο να κρίνουμε παρά να κάνουμε κάτι καλύτερο...
Υ.Γ: Βέβαια, είναι πιο εύκολο να κρίνουμε παρά να κάνουμε κάτι καλύτερο...
Την τελική επιλογή των φωτογραφιών που θα δημοσιευθούν στο N.G την κάνει η συντακτική ομάδα και όχι ο φωτογράφος.
Με λίγα λόγια ο φωτογράφος μπορεί να έχει αποθανατίσει αυτό που πραγματικά αισθάνεται (το βάθος που αναφέρει ο φίλος dimicatch) αλλά η συντακτική ομάδα να κρίνει ότι άλλες εικόνες εξυπηρετούν το σκοπό του άρθρου...ή την πολιτική του περιοδικού γενικότερα.
Με λίγα λόγια ο φωτογράφος μπορεί να έχει αποθανατίσει αυτό που πραγματικά αισθάνεται (το βάθος που αναφέρει ο φίλος dimicatch) αλλά η συντακτική ομάδα να κρίνει ότι άλλες εικόνες εξυπηρετούν το σκοπό του άρθρου...ή την πολιτική του περιοδικού γενικότερα.
Ας περιοριστούμε στο γυμνό ως τέχνη.... διότι το τοπίο ως τέχνη είναι διαφορετική περίπτωση (προσωπική άποψη)
Δημήτρης Ν.
AVClub Fanatic
οι φωτογραφίες στις οποίες μας παρέπεμψε ο Βλάσης είναι υπέροχες . Εχουν μιά αίσθηση μοναξιάς σχεδόν συγκινητική χωρίς να είναι μελοδραματική ή κραυγαλέα. Εχουν ως κύριο θέμα το κατ εξοχήν επικοινωνιακό μέσο - το γυναικείο κορμί - και συγχρόνως εκφράζουν μιά ελεγχόμενη συγκράτηση , μιά αποστασιοποίηση που καταλήγει στην αντικατάσταση της επικοινωνίας με τη αβάσταχτη σιωπή. Το δε παιχνίδι με τις γραμμές στην τελευταία έχει μιά γεωμετρική ποιητικότητα , χάρι και κομψότητα σαν πίνακας του Καντίνσκυ.
Αντιθέτως η φωτογραφία που ανέβασε ο Ηλίας είναι σαν διαφήμιση τούρκικου οίκου ανοχής ( χωρίς παρεξήγηση) .
Οπως βλέπετε κι εδώ το γούστο είναι τόσο μα τόσο προσωπικό .
Αντιθέτως η φωτογραφία που ανέβασε ο Ηλίας είναι σαν διαφήμιση τούρκικου οίκου ανοχής ( χωρίς παρεξήγηση) .
Οπως βλέπετε κι εδώ το γούστο είναι τόσο μα τόσο προσωπικό .
send
AVClub Fanatic
Εγώ πάλι αυτή του οίκου ανοχής την είδα σαν ρετρό οδαλίσκη (από αυτές που ζωγράφιζαν στα μέσα του 19ου αιώνα)... κλισέ πλέον αν και όχι βαρετή εικόνα.
Δεν μου αρέσουν οι περισσότερες (πλήν δύο-τρείς) γιατί βλέπω έντονα τρία στοιχεία στο σύνολο των φωτογραφιών:
- Στημένο,
- Αντι-θηλυκότητα,
- Κλισέ.
Και θα έλεγα ότι απουσιάζει το στοιχείο της έμπνευσης. Μία φωτογραφία που να σε κάνει να την θυμάσαι...
- Στημένο,
- Αντι-θηλυκότητα,
- Κλισέ.
Και θα έλεγα ότι απουσιάζει το στοιχείο της έμπνευσης. Μία φωτογραφία που να σε κάνει να την θυμάσαι...
Re: Απάντηση: To γυμνό ως τέχνη...
Και γιατί βρε Δημήτρη σε χαλάει η διαφήμηση, μια χαρά είναι οι τουρκάλες; :smile:
Η συγκεκριμένη φωτό της οποίας έστειλα το λινκ ούτε και εμένα μου αρέσει για τους λόγους που λέει send,
απλά είναι ένα παράδειγμα που βρήκα πιο κάτω στο ίδιο site χωρίς ιδιαίτερο ψάξιμο, με διαφορετική τεχνική.
Το σώμα αποτυπώνεται χωρίς έντονο κοντραστ με πολλούς ενδιάμεσους τόνους.
Και γιατί βρε Δημήτρη σε χαλάει η διαφήμηση, μια χαρά είναι οι τουρκάλες; :smile:
Η συγκεκριμένη φωτό της οποίας έστειλα το λινκ ούτε και εμένα μου αρέσει για τους λόγους που λέει send,
απλά είναι ένα παράδειγμα που βρήκα πιο κάτω στο ίδιο site χωρίς ιδιαίτερο ψάξιμο, με διαφορετική τεχνική.
Το σώμα αποτυπώνεται χωρίς έντονο κοντραστ με πολλούς ενδιάμεσους τόνους.