Μαγκες τα χρειάστηκα χθες,
νόμιζα ήμουν στα πρόθυρα εμφράγματος. Είχα όλα τα συμπώματα που ειπε ο Νικόλας συν τις τελευταίες 2 ημέρες κάποιοι πόνοι σαν τσιμπήματα στην καρδία.
Τέλειωσα ένα σημαντικό meeting χθες και εφυγα σφαίρα για νοσοκομείο, αν ήταν να με βρει το κακό να με έβρισκε εκεί.
Τίποτα τελικά. Από το αγχος όλα.
Συμφωνα με τον γιατρό, η αυξημένη αρτηριακή πίεση και το μόνιμο άγχος είναι ο Νο1 εχθρός της καρδιάς.
2ο έχετε η κακή διατροφή και η απουσία αεροβικής άσκησης και 3η το τσιγάρο.
Στο δρόμο για το σπίτι χθες, κατάλαβα ότι πρέπει να φροντίζω τον εαυτό μου για να είμαι σε θέση να φροντίζω αυτούς που αγαπώ. Από τότε που κάναμε την κόρη, δεν έχω κρατήσει τιποτα για εμένα. Κομμένα τα καλυμβυτήρια, κομμένο το ουτι που μάθαινα, κομμένη η μουσική που άκουγα, κομμένα τα βουνά που μου άρεσε να τα ανεβαίνω. Από τις 6πμ έως 10μμ στο τρέξιμο. Ακόμα και τα σουκους ακόμα και τα καλοκαίρια. Ηρθε και ο εγκλυσμός και ολοκληρώθηκε το πακέτο.
Μόνη βαλβίδα αποσυμπίεσης που μου είχε απομείνει ήταν εδώ το φόρουμ και στην χάση και στην φέξη, όποτε αξιωνόμουν έκανα καμια κατασκευή.
Σημερα το πρωι ξυπνησα πάλι στις 6 οχι για να βάλω το φαι να γίνετε, αλλά για να πάω να περπατήσω λίγο. Και μόνο που έκανα κάτι για εμένα αισθάνομαι ήδη λιγο καλύτερα. Ελπίζω να το συνεχίσω.
Φυσικά και δεν περιμένω να αλλάξω νοοτροπία. Αυτοί είναι κατασκευαστικοί περιορισμοί.
